Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

@confused angel, ή μόνη σου μπερδεύεσαι ή κάποιος σε έχει μπερδέψει...Ο Andy απαντάει ευθέως σε μία αιχμή δική μου, που αφορά τον χώρο. Υπάρχουν πράγματι μυξο-υποτακτικές, ψευδέστατες, οι οποίες σπανιότατα προχωρούν από μία διαδικτυακή παρουσία σε αληθινές σχέσεις ή συναντήσεις. Αυτό είναι γεγονός. Όπως είναι και γεγονός ότι παίζουν πολλά κιλά ανάμεσα στις υποτακτικές ή και στις ψευδο-υποτακτικές.

Από την άλλη υπάρχουν άπειρες νέες στο χώρο, που λένε το ναι ευκολότατα, με λίγη πίεση από κακομούτσουνα και "βαρβάτα" αρσενικά που λυμαίνονται τον χώρο και έχουν κάνει την παρουσία τους αισθητή. Ελπίζω εσύ να τη γλίτωσες. Κανένας δεν αναφέρθηκε στον τέλεια εμφανισιακά άντρα που νομιμοποιείται οτιδήποτε. Οι πράξεις καθενός δείχνουν τον χαρακτήρα του και το αν δικαιούται να αυτο-αποκαλείται Μάστερ. [Αν και είναι γεγονός ότι κάποιοι είναι ιδιαίτερα κακομούτσουνοι... ]

Η δική μου άποψη περί βάρους και εμφάνισης, είναι ο καθένας ας προσέχει τον κώλο του και μόλις δει κάποια ότι η ζυγαριά ανεβαίνει, ας αρχίσει να τρώει μαρούλια. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Δεν κατανοώ γιατί συνδέεις το όχι με την εμφάνιση, δεν το συνέδεσε κανείς. Πιστεύω ότι ο Andy έχει δίκιο, πράγματι υπάρχει υποκρισία στις προσεγγίσεις αρκετών υπέρβαρων θηλυκών, και όχι μόνο. Ξέρω και συλφίδες μυξο-υποτακτικές. Όλες αυτές τελικά δεν είναι διατεθειμένες να ζήσουν τίποτα που να έχει σχέση με το σαδομαζοχισμό και τσάμπα τρώνε τον χρόνο μας και τον δικό τους.

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Αυτό το νήμα με έβαλε σε σκέψεις.Είναι πολλοί παράγοντες που παίζουνε ρόλο.
Πρώτος και σημαντικότερος το αν θωρούμε την σκλάβα αντικείμενο,αν σεβόμαστε κάποιες ιδεές και απόψεις που είχε.
Το σημαντικότερο και πιο δύσκολο είναι η αντιμετώπιση της πάλης που βιώνει η σκλάβα.Της εσωτερικής πάλης,μεταξύ του το κάνω και είμαι δυστιχισμένη γιατί είναι εντελώς εξω απο εμένα και των τύψεων οτι το λεω.
Το θέμα είναι ο τρόπος και η αιτιολογισή του.
Θα με πείτε μια τέλεια σκλάβα δεν ευχαριστιέται να κάνει οτι της λεεί εκείνος?
Για μένα όμως που δε θέλω άβουλα όντα,αλλά μια σκλάβα να έχει και άποψη αλλά να ξέρει να την εκφράζει ναι μπορεί να λεεί οχι.
Τώρα για το πως εξαρτάται απο τον Κ. και πως θέλει να φέρεται η υ.
Είναι κάποια πράγματα που κατά την γνώμη μου πρέπει να σέβεται,κάποια πράγματα που τίθενται απο την αρχή.
Π.χ αν εκείνη δε θέλει να την διαθέτει πρέπει ο Κ. να το σέβεται.Αν,δεν βρεθεί η χρυσή τομή τότε δεν ταιριάζουνε αυτοί οι 2.
Και επειδή μιλάμε για σχέσεις και οχι μόνο για συνεδρίες,καλό θα είναι να υπολογίζει και τα πιστεύω της.Π.χ μια αθέη σκλάβα δεν την σέρνεις στην εκκλησία,έκτος αν θέλεις να την μετατρέψεις σε ενα πλάσμα χωρίς καμία βούληση.
Αλλά να σκεφτούμε και το άλλο.Γιατί ενω την γνωρίσαμε όπως είναι να θέλουμε να επιτύχουμε μια ριζική αλλαγή?Είναι μέσα στις αρμοδιοτητές μας?
Συνοψίζοντας για εμένα ναι μπορείτε να λέτε οχι,αρκεί να είναι αιτιολογημένο.Διότι στο κάτω κάτω ο Κ. πρέπει να ξέρει όλες τις σκέψεις της.Το αν θα δεχτεί ή οχι την άρνηση είναι άλλο κομμάτι.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Να το πω αλλιώς: με την Δώρα και τις άλλες δυναμικές υ εδώ μέσα... λες να εννοούσα αυτά που έγραψες... και να μη με είχαν βρίσει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ...  

Είπα εκτός απο τα κιλά (που βοηθούν στο αγάμητη)... και πάρα πολλά για το μυαλό... και το τι θέλουν... τελικά... Ξαναδιάβασέ το... ειλικρινά... θα δεις τι λέω.

Είναι πάντως εύκολα να διαβάσει κάποιος κάτι και να νευριάσει, να πιαστεί απο κάτι και να "τσακωθεί"... και εγώ θα μπορούσα με τα δικά σου γραφόμενα... απλά επιλέγω να μην  

Ναι;  

Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Χαρακτηριστική εντύπωση ατόμου που ποτέ δεν υπήρξε πραγματικά υπέρβαρο, με όλα όσα αυτό κουβαλά τόσο πίσω του, όσο και μπροστά του.
Γι αυτό και ποτέ δεν δέχτηκα πως μια διατροφολόγος η οποία ουδέποτε υπήρξε υπέρβαρη, δεν μπορεί να βοηθήσει κάποια που είναι πάνω από 10-15 κιλά από το κανονικό της.
Έχω ξεφορτωθεί 32 κιλά κι εγώ κι η πάλη που κάνω τόσα χρόνια το ξέρουν το πόσο εύκολο είναι να φας μαρούλια μόλις δεις τη ζυγαριά να ανεβαίνει.

Αλλά μάλλον όπως εγώ αδυνατώ να κατανοήσω πως κάποιος μπορεί να θέλει να πιεί τόσο που να υποφέρει κι ας έζησα με αλκοολικό επί χρόνια, έτσι και κάποιος που δεν πέρασε από εθισμό στο φαγητό να μην κατανοεί πως μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος και δυσκολότερος αγώνας της ζωής μου - δυσκολότερος από το να με δένουν, ράβουν, τρυπάνε, μαστιγώνουν κ.ο.κ.- αυτός που κατά την άποψη σου δεν είναι δα και τόσο δύσκολο...

@tender lilly συγνώμη για την παρένθεση αλλά ξέρεις καλά πως με ενοχλούν οι ισοπεδώσεις και το καλάθιασμα.

 

Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Χμμμ...ήμουν 82 κιλά. Με ύψος 1.60, θα έλεγα πως ήμουν υπέρβαρη...

Πάρτο θετικά Λάρα το σχόλιο. Εύχομαι ότι καλύτερο. Σε όλες τις υπέρβαρες.

Περί αλκοολισμού ουδέν σχόλιο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

@dora_salonica ουτε μονη μου μπερδευτηκα ουτε κανεις αλλος με μπερδεψε (δωξα τω Θεο μυαλο και κριση διαθετω και ειναι καπως δυσκολο να με μπεδεψει καποιος). Και δεν συνεδεσα εγω την εμφανιση με το οχι (αντιθετως την συνδεση αυτη στιλητευσα) αλλα ο Αndy εμμεσα και ο isnogood αμμεσα στα posts τους. Και σιγουρα αν και απειρη την εχω γλυτωσει απο την πιεση στο ευκολο "ναι" απο τα κακομουτσουνα και "βαρβατα" αρσενικα.  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Καλά και εκείνη που έχει 10 κιλά παραπάνω μπορεί να θεωρεί πως είναι υπέρβαρη.
To ΒΜΙ σου με τα δεδομένα που αναφέρεις είναι 32.
Αναφέρομαι σε BMI μεγαλύτερα του 40.
Που για να φτάσει εκεί κάποιος σημαίνει πως υπάρχει διατροφική διαταραχή. Και μόνο η σκέψη των μαρουλιών είναι ικανή να ξυπνήσει κρίση υπερφαγίας.
Δεν θα το δω θετικά, γιατί όπως είπες είναι αρκετές υπέρβαρες εδωμέσα και αρκετοί οι Κ που τα διαβάζουν και αρκετοί σε έχουν σε εκτίμηση και υπολογίζουν την άποψη σου.
Και με τέτοια άποψη, μπορεί ο άλλος που έχει ακόμα λιγότερες γνώσεις, να πει μα το είπε και η D.!! είναι εύκολο απλά τρώε μαρουλάκια, αλλιώς δεν θες πραγματικά να χάσεις κιλά και δεν είσαι αρκετά καλή σκλάβα, αντί να εκτιμήσει πως πιθανόν το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απ αυτό και χρειάζεται όχι διαιτολόγος, αλλά ψυχολόγος και χρόνος.. Αν κανείς δεν σ άκουγε δεν θα καθόμουν να γράψω κάτι, εμένα το ίδιο μου κάνει τι άποψη έχεις εσύ ή οποιοσδήποτε άλλος. Η δική Του κι η δικιά μου είναι οι μόνες που μετράνε. Αλλά για τις αδελφές μου νοιάζομαι...
Αρκετά όμως καταχράστηκα το νήμα και ξεφεύγω απο το θέμα...
Θα τα πούμε σε καταλληλότερο μέρος ίσως.
Ευχαριστώ για τις ευχές, επίσης.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Χαίρομαι πολύ τότε. My mistake.

Όπως τοποθετήθηκα ήδη επ' αυτού, υπάρχουν και συλφίδες που πάσχουν από ψευδο-υποτακτικότητα. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει άμεση σύνδεση ανάμεσα στο όχι και στο πάχος.

Από ότι είδα όμως, ο Andy αναφέρθηκε κυρίως στις κόνξες που κάνουν τα εν λόγω άτομα, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν ιδιαίτερα δηκτικός περί διατροφικών συνηθειών τους.

Επειδή έχω αδελφό που πάσχει από παχυσαρκία και αργοπεθαίνει στα 180 κιλά, περιμένοντας το μοιραίο, είμαι ιδιαίτερα ευαίσθητη στο θέμα. Εάν γίνομαι σκληρή, είναι επειδή με ενοχλεί η απραξία όσων αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Θα ήθελα να τον αρπάξω και να του βουτήξω το κεφάλι μέσα σε έναν κουβά με σκατά. Ειλικρινά, δεν θέλω να χάσω τον αδελφό μου, τον νιώθω σαν στήριγμα. Όμως, νιώθω ανήμπορη να κάνω οτιδήποτε, πρέπει να το θέλει και ο ίδιος.

Γι αυτό και τα σχόλιά μου επί του θέματος ανωτέρω. Είναι θυμός και θλίψη, δεν είναι περιφρόνηση...

@Λάρα, point taken.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

... κρίνοντας πάντα απο αυτά που μου έχουν τύχει εδώ μέσα:

Όποτε κάποια που είναι στο site λιγότερο από έτος μου έχει μιλήσει πρώτη, όποτε μέσα σε λιγότερο απο 10 πιεμ ή οτιδήποτε έχει πέσει πρόταση να πάμε στο παρακάτω (όχι σεξ, εννοώ σε οτιδήποτε άλλο της απλής συζήτησης...) κλπ κλπ.. είναι υπέρβαρη μιξο-υποτακτική. Συγνώμη, είναι θέμα εμπειρίας. Πείτε με τρελό ή ότι τις τραβάω εγώ... αλλά έτσι είναι. Επίσης, με το που αναφέρεις οτιδήποτε πέρα από το missionary αρχίζουν οι κόνξες και τα όχι... και επιπλέον... όλες... μα όλες έχουν ένα τρελό φετίχ!!! να ρουφάνε πέος... αλλά όχι... δε καταπίνουν. Εάν τώρα.. τύχει και απλά δεν είναι χοντρή αγάμητη... αλλά λόγω άλλων ανασφαλειών... δεν το έκανε... άστα... ούτε αυτό το τελευταίο παίζει...  

Σόρρυ... τα λέω χύμα... αλλά τελικά χρειάζεται... γιατί όπως είπα... κολλήσαμε στη λέξη... ή όπου θέλει ο καθένας... και χάσαμε την ουσία:

Υπάρχουν εκτός απο πάμπολοι ΣΤΟΚΟΙ Κ... πολλές Χοντρές ή λεπτές κομπλεξικές ανέραστες αγάμητες... μιξο-υποτακτικές που όλα τα κάνουν τελείως εγωιστικά για να ξεαραχνιάσουν το μν τους... σορρυ... πως να το πω πια..  

Πάντως στο μνμ μου, αναφέρω και για μοσχάρια... στο κεφάλι μαζί με το σώμα... γιατί κολλήσατε στο σώμα; Στατιστικά πάντως, είναι περισσότερες που τα συνδυάζουν! σορρυ!


Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Αγαπητε Αndy το να διαφωνει κανεις με μια αποψη σημαινει αραγε και διαθεση για νευρα και τσακωμο? Δεν το νομιζω. Και φυσικα και εγω σε καμια των περιπτωσεων δεν ειχα τετοια διαθεση. Απλα εξεφρασα την διαφωνεια μου. Το πως εκλαμβανει ο καθενας τα γραφομενα του αλλου ειναι δικη του υποθεση.  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Δεν είμαι (και σε με ενδιαφέρει να γίνω) ο κομψότερος χειριστής του λόγου... αλλά όταν μόνο ένας αντιδρά στα λεγόμενα... ή είναι ο μοναδικός που αφορούν (που όπως μας είπες δεν ισχύει) ή σταβοδιάβασε/στραβοερμήνευσε...

 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Εντάξει. Δεν μπορώ να ξέρω τί είδους άτομα βρίσκεις εσύ, αλλά μπορώ να αναφέρω τί είδους άτομα βρίσκω εγώ. Μπόλικοι υπέρβαροι, άνω των 130 κιλών, αν και για κάποιο λόγο εμένα αυτό δεν με πειράζει. Αρκετοί κακάσχημοι και πολύ μεγάλοι σε ηλικία. Άφθονοι παντρεμένοι που θέλουν να με συναντούν πότε πότε σε ξενοδοχείο, να με δέρνουν και να με γαμάνε. Υπερβολικά πολλοί κρυπτο-υποτακτικοί, που θέλουν αρχικά να φιλήσουν τα πόδια μου και μετά να τους ντομάρω - ενώ αρχίζουν ως Κυριαρχικοί. Ένας τους μάλιστα επέστρεψε, μετά από 4 χρόνια (είχαμε κάνει σέσσιον τότε, η περιγραφή βρίσκεται εδώ, στα PE) και θέλει να γίνω η Αφέντρα του και να τον στραπονιάσω. Άλλοι που αρχίζουν τις εντολές με το καλημέρα και είναι εντελώς γελοίοι. Άλλοι που ήθελαν δανεικά και αγύριστα παριστάνοντας τον Εκπαιδευτή. Άλλοι που ήθελαν να μου στέλνουν κανένα μήνυμα πότε πότε και να είμαι στην απόλυτη διάθεσή τους για πάντα (και να κάνω καλές πράξεις, λολ - τι βίτσιο κι αυτό). Έναν άλλον, πρόσφατα, τον έντυσα γυναίκα για να του σηκωθεί και να με γαμήσει (αυτό ομολογώ ότι μου άρεσε κι εμένα, χαχα).

Need I go on? Βλέπεις λοιπόν ότι οι εκπρόσωποι του φύλου σου είναι τα ίδια χάλια με αυτά που περιγράφεις. Όμως, εγώ προσωπικά, έχω γνωρίσει και καλούς. Έκανα φιλίες που άντεξαν στο χρόνο, έκανα επαφές που μου άλλαξαν τη ζωή, έκανα σχέσεις από τις οποίες έχω και καλές αναμνήσεις και από τις οποίες έμαθα πολλά.

Δεν διαθέτω την πικρία που βγάζεις εσύ στο ποστ σου. Παραμένω το ίδιο ερωτευμένη με τους ανθρώπους, όπως και όταν πρωτοήρθα εδώ και δεν έχω καμία διάθεση να φύγω. Θα συνεχίσω να σχετίζομαι με τους ανθρώπους και θα προσέχω να επιλέγω καλύτερα από ότι στο παρελθόν. Κανένας δεν είναι τέλειος, ούτε καν εγώ, που είμαι ομολογουμένως υπέροχη, από ότι ακούω...