Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Tι να πω βρε Dora?
Αν δεν υπήρχες κάποιοι θα έπρεπε να σε εφεύρουν...
Ασχετο με το αν συμφωνώ ή διαφωνώ μαζί σου σε αυτά που γράφεις, ένα έχω να πω...
Για λόγους που δεν έχω καμιά απολύτως όρεξη να παραθέσω, με το που γράφεις κάτι τις, θες ο τρόπος σου, θες το πάθος σου, θες οτιδήποτε... τσουπ(!) πληθώρα ερωτημάτων, υποστήριξης, διαφωνιών.
Τα ερωτήματα λοιπόν είναι αυτά που μου κινούν την προσοχή. Διότι αποκαλύπτουν ξεκάθαρα τον/την ερωτώντα/ώσα. Τόσο που ούτε με ύπνωση και ορό αληθείας μαζί δεν θα σου αποκάλυπτε ποτέ.
Εύγε!!!

Όσο για το θέμα αυτό που αξίζει από αυτούς που αναφέρεις είναι αυτό που τους έκανε μεγάλους. Το θάρρος του SF να αναγνωρίσει κάποιο λάθος του και η ψύχραιμη αποστασιoποιημένη αναλυτική σκέψη και ικανότητα του VR.

PS: Στο χτεσινό μου post δεν βρήκα το "Ο αφέντης έφυγε νωρίς" του ΜΧ (Κύκλος του CNS 1952-1953, καλύτερο μαλλον με την ερμηνεία της Σόνια Θεοδωρίδου). Τhx for the reps...

 

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Ξαναδιάβαζα το νήμα και μου έχουν γεννηθει ερωτήματα προς συζήτηση.

Σκέφτηκα να τα πάρουμε ένα ένα.

Εδώ σωστά κατάλαβα?
Εικάζει πως ο μαζοχιστής δεν μπορεί να απολαύσει με φυσιολογικούς τρόπους?

Μετά απ αυτό έχω παρατηρήσεις στα τυπικα χαρακτηριστικά του μαζοχιστικού χαρακτήρα, αλλα είπαμε..ας το πάρουμε ένα ένα...
(Πρόβα για το άλλο νήμα που δεν ξέρω από που και πως να πιάσω λολ)

 

Re: Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Ναι, αυτό λέει. Ότι ο μαζοχιστής μπλοκάρει μόνος του την ηδονή του. Έχει δυσανεξία στην απόλαυση, κάτι μέσα του γεννάει το άγχος όταν αρχίζει να απολαμβάνει κάπως πιο έντονα από τα απλά πράγματα, ας πούμε ένα πιάτο φαί, μια αφόδευση κλπ. Όταν για παράδειγμα αρχίζει να απολαμβάνει σεξουαλικά, ή ερωτικά ή συναισθηματικά, εκεί κάτι τον μπλοκάρει. Αλλά ας μην ξεχνούμε ότι ο Ράιχ μιλάει για τον ηθικό μαζοχισμό, του οποίου παρακλάδι πιστεύω ότι είναι ο σωματικός μαζοχισμός, ο οποίος όμως δεν έχει τόσο έντονα συμπτώματα όσο ο ηθικός.

Για να γίνω κατανοητή σε αυτό που λέω (και πρόκειται απλά για δικές μου παρατηρήσεις, δεν γνωρίζω αν έχουν πράγματι καμία αξία), έχω έναν φίλο υποτακτικό που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να είναι μονίμως βουτηγμένος μέσα στη μιζέρια, τη δυστυχία, τη μοναξιά, την αγαμία. Βολεύεται μέσα εκεί, στην απραξία και στην αδράνεια, νιώθοντας ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να μπορεί να κάνει ώστε να διεκδικήσει αυτά που επιθυμεί. Μη διεκδικώντας, αποφεύγει και την ήττα και το άγχος της ήττας. Αποφεύγει όμως και την νίκη, αποφεύγει γενικότερα την απόλαυση. Προτιμάει να μην έχει απόλαυση, παρά να βιώσει αυτό το άγχος, που το νιώθει ως εξαιρετικά μεγάλο γιατί δεν έχει μάθει να το χειρίζεται ικανοποιητικά.

Εγώ από την άλλη, απεχθάνομαι τις σχέσεις όπου κάποιος με προσεγγίζει με τρυφερά συναισθήματα, θέλει να με φροντίσει, να μου πιάσει το χέρι, να μου πει ότι με αγαπά. Προτιμώ να κόψω τις φλέβες μου. Άσε δε αν θελήσει να με αγκαλιάσει και να κάνουμε τρυφερό έρωτα. Θα παγώσω πάραυτα. Εάν με προσεγγίσει μέσω του πόνου όμως, ω του θαύματος, θα ανοίξουν διάπλατα οι πύλες της απόλαυσης που κρατούσα ερμητικά κλειστές. Όχι μόνο οι πύλες της σωματικής απόλαυσης αλλά και οι πύλες της συναισθηματικής. Θα μπορέσω πολύ πιο εύκολα να ανοίξω την ψυχή μου, συναισθηματικά και πνευματικά εννοώ, εάν προχωρήσουμε μέσω της βίας και του πόνου. Ίσως αυτό να ειναι το αντίτιμο του άγχους: το πληρώνω και καθαρίζω.

Πρόκειται για δύο διαφορετικά είδη μαζοχισμού και προφανώς ο Ράιχ μιλάει για το πρώτο, στο σύνολο της τοποθέτησής του περί μαζοχιστικού χαρακτήρα (από ότι θυμάμαι, γιατί δεν το ξαναδιάβασα από τότε).

 

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Εκείνο που λέμε δηλαδή, δεν μπορεί να πάνε όλα τόσο καλά, κάτι δεν πάει καλά.  
Το άγχος του όλα πάνε καλά….του είμαι καλά…
Μια λογική την έχει.
Δεν είναι λίγες οι φορές που αναρωτήθηκα πως είναι δυνατό το μουνί να μουσκεύει –από χάδια ή από πόνο- και το μυαλό να μην το «συλλαμβάνει».
Μου έχει τύχει δηλαδή κάποιος να με χαϊδεύει να είμαι εντελώς νηφάλια εγκεφαλικά – τόσο που αν με ρωτούσε κάποιος αν έχω διεγερθεί να πω όχι, αλλά το σώμα μου να έχει προετοιμαστεί.
Κι έχει συμβεί και με τον πόνο.
Δηλαδή ενώ με Πονάνε να δέχομαι τον πόνο, να κλαίω, να βογκώ κ.ο.κ. (δεν είμαι από τις σιωπηλές ούτε κι εκεί) και να συνειδητοποιώ πως έχω μουσκέψει κι όχι απλά μουσκέψει αλλά κάτω από τα ανοιχτά μου πόδια να έχει δημιουργηθεί λίμνη υγρών κι όμως το μυαλό δεν το αντιλαμβάνεται.
Και έχει συμβεί και το ανάποδο.
Δηλαδή να έχω έρθει μέσα από μια συζήτηση σε τέτοια καύλα που να τρέμω ολόκληρη και το μουνί να είναι στεγνό!
Οπότε τη διαταραχή μου την έχω αναμφισβήτητα, απλά προσπαθώ να κατανοήσω το μηχανισμό πίσω της.

Ναι είναι ένα τυπικό θα έλεγα παράδειγμα αυτοκαταστροφικής σαδομαζοχιστικής φύσης.
Η ίδια πέρασα από τέτοιες περιόδους και περνάω από καιρού εις καιρό, απλά όταν γνωρίζεις από τι πάσχεις, μπορείς να το χειριστείς. Παίρνεις πλέον δηλαδή τον έλεγχο.
(Γιατί λέω σαδομαζοχισμό και δεν διαχωρίζω τα δύο μεγάλη συζήτηση και δεν είναι του παρόντος).

Ενδιαφέρον…
Είχα αναρωτηθεί παλιά κατά πόσο θεωρώ πως όταν μου εκφράζουν αγάπη, τρυφερότητα κ.ο.κ. αυτό εκφράζει μια δική τους αδυναμία, ένα δικό τους ελάττωμα. Γιατί πως μπορεί κάποιος να αγαπά και να βλέπει τρυφερά εμένα την «κακιά» την «αμαρτωλή» την «πουτανα» κ.ο.κ.

Το είχα σχολιάσει λίγο στο νήμα «Ανάγκη Απόρριψης»
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/11744-ανάγκη-απόρριψης.html

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Καπου εκει πρεπει να εδραζει και ο ψυχικος μαζοχισμος ε?
Φοριεται  αρκετα απο τις κλασικες μαζοχες λειτουργει ομως και αυτονομα σ'ενα χαρακτηρα χωρις σωματικο πονο.
Λατρευουν να τις εχεις στο ''λαχανιασμα'' και την ανασφαλεια,τρεφονται απο οποιοδηποτε ειδος ψυχολογικης απειλης και βιας, εμμεση η'' αμεση.
Δεν σημαινει οτι ειναι απαραιτητως και υποτακτικες,εξαρταται.

Ισως και μια καταθλιψουλα να την εχει ο φιλος.

Αυτη και αν ειναι τιμωρια σε μια καινουργια γνωριμια που την φανταζοσουν αλλιως.
''Θεε μου τι αμαρτιες πληρωνω'' σε βλεπω να κραυγαζεις μπροστα στα εκπληκτα μουτρα του.

Αυτο Mαλιστα! Βρωμαει & Ζεχνει BDSM

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Δεν έχω μέχρι σήμερα γνωρίσει ούτε μία σκλάβα που να μην είναι και ψυχικά μαζοχίστρια.
Κατ ακρίβεια ο ψυχικός μαζοχισμός είναι ως επί το πλείστο εκείνος που τις οδηγεί να ψάξουν για εναλλακτικές σχέσεις.

Ο σωματικός πόνος, η ανάγκη γι αυτόν έρχεται μετά και για κάποιες ποτέ δεν έρχεται στην ποσότητα και ένταση που περιγράφουν αρκετές pain slut.

Εκείνο που σίγουρα "βρωμάει και ζέχνει" είναι αλγολαγνεία η οποία είναι αναμφισβήτητα μέρος του bdsm. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν και επιπρόσθετα επί μέρους χαρακτηριστικά, αλλά η αλγολαγνεία είναι το μόνο που μπορεί κάποιος με σιγουριά να ορίσει με τα λίγα δεδομένα που έχουμε.

Προσωπικά αν κάποιος με πλησίαζε άμεσα μέσω πόνου τότε, το πιθανότερο να το έβαζα στα πόδια.

Ακόμα και σήμερα αν κάποιος με πλησιάσει και το μόνο που μου προσφέρει είναι πόνος, δύο ειναι οι πιθανότητες.
Να κάτσω να κάνω κάνα σέσσιον για χάρη της απόλαυσης μου.
Να ψάξω για κάποιον άλλο που έχει ξεπεράσει το κόμπλεξ της συναισθηματικής δέσμευσης -θεωρώ πως συνδεόμαστε συναισθηματικά ακόμα και με τους πραγματικούς μας φίλους.
Δεν θα μπορούσα ποτέ των ποτών να συνδεθώ σοβαρά με ένα σκέτο Σαδιστή. Δεν με καλύπτει και ποτέ των ποτών δεν θα μπορέσει να με καλύψει, αν είναι άτομο που τρέμει και απορρίπτει οτιδήποτε αφορά συναισθήματα.

Τι θέλω να πω εν ολίγοις η ψυχική μαζοχιστρια?

Πως ο σωματικός πόνος για μένα είναι το φάρμακο για τον ψυχικό.
Πως αν απλά η ανάγκη μου ήταν να πονάω σωματικά το kinky sex θα ήταν πιθανότατα αρκετό.
Δεν θα χρειαζόμουν όλο το υπόλοιπο πλαίσιο ούτε να μυρίζει ούτε να ζέχνει οτιδήποτε που να μοιάζει με Ms ή ανταλλαγή ελέγχου σε κάθε επιπεδο.
Θα μπορούσα να είμαι αδέσποτη και απλά νά επιλέγω ενδιαφέροντες συντρόφους με τους οποίους να ανταλλάζω οργανικά και μόνο ενδορφίνες και υγρά.
Πόσο ευκολότερη θάταν η ζωή μου τότε!!!
Αντ' αυτού χρειάζομαι τόσα πολλά΄και τόσο συγκεκριμένα που αλλιώς να μην μπορώ να βιώσω την απόλαυση στην ένταση και με την πολυχρωμία που την βιώνω με τον Κύριο αλλά και άλλους.
Ως αδέσποτη ακόμα και το "παιγνίδι" με άλλους χάνει τη γευση του.
Αυτο είναι επί μέρους μία από τις διαφορές της τσούλας και της σκλάβας-τσούλας, για το οποίο σκέφτομαι να ανοίξω νήμα.

Η αλγολάγνα-σωματικά μαζοχιστρια απολαμβάνει για πάρτη της, από μόνη της.
Κάποια είδη σκλάβας για να απολαύσουν στο μέγιστο, χρειάζεται να διυλίζεται η επιθυμία τους και οι πράξεις τους μέσα από το σταθερό πλαίσιο και σημείο αναφοράς τους.
Τον Κύριο τους.
Χρειάζεται την σταθερότητα και την ασφάλεια που της προσφέρει το ότι ανήκει, είναι ιδιοκτησία.
Αυτό κι αν είναι ψυχικός μαζοχισμός! 

 

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Με θεωρώ ηθική μαζοχίστρια στο βαθμό που απολαμβάνω και διεγείρομαι από το να με έχει κάποιος "στο περίμενε" ή "μια στο καρφί και μια στο πέταλο" και επειδή θεωρώ φυσιολογικό και όμορφο να μην γνωρίζω από πριν πότε θα Τον δω, για πόσο, πως και τι θα μου κάνει ή θα με βάλει να κάνω όταν βρεθούμε. Ή επειδή μου αρέσει πραγματικά να με έχει κάποιος που δε με θεωρεί ίση του αλλά πολύ κατώτερή του, κάποιος που με ταπεινώνει γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και όχι (μόνον) από βίτσιο και άλλα τέτοια. Ή επειδή αγαπώ πολύ να είμαι στη σκιά Του, αφανής, άχρωμη, να υπάρχω μόνο γι' Αυτόν. Επειδή αγάπησα την σκληρή απομόνωση στην οποία υποβλήθηκα κάποτε, επειδή άντεξα μακροχρόνια και επονείδιστη για μένα τιμωρία σιωπής, γεμάτη απειλές και επειδή όταν υπηρετώ μοχθώ όσο ποτέ δεν μόχθησα για να ικανοποιήσω φιλοδοξίες μου ή την ματαιοδοξία μου ή και την απληστία μου ακόμα.

Αν μου προκύψει ανασφάλεια, τότε γίνομαι μια ευγενική μουλάρα, από άμυνα. Όπερ έστι μεθερμηνευόμενο, για να μη στενοχωρηθώ πολύ στο άμεσο μέλλον, εγώ αυτό εκλαμβάνω ότι πρόκειται να συμβεί όταν νιώθω ανασφαλής και δεν μου αρέσει διόλου, επανακτώ τον έλεγχο αυθαιρέτως και φασιστικά και τότε κλοτσάω τον Έτερο πέρα, αλλά με τρόπο γλυκό, που να μην τον πονέσει. Ενώ θεωρητικά θα ήθελα να προσπαθήσει να με πλησιάσει ο κλοτσηθείς (για δες που το δέχεται ο ορθογράφος!), παρόλα αυτά δεν του αφήνω περιθώρια ή μάλλον αν υπερβεί τη μάντρα που σηκώνω, τότε γνωρίζω ότι η ανασφάλειά μου ήταν αβάσιμη, αν όχι τη θεωρώ βάσιμη και καθόλου ψυχολογικό φαινόμενο, απλά ένα ασυνείδητο που φώναζε την αλήθεια που έβλεπε.

[Διόλου παράξενο που πολλοί Κύριοι συσχετίζουν την υποτακτικότητα με την πιθανότητα κλοτσιάς και διόλου περίεργο που τόσες φορές στη ζωή μου κρίθηκα από αυτό που θα μπορούσα να κάνω και όχι από αυτό που επιθυμώ να διαπράττω. Όμως, η ανασφάλεια είναι κακότατο πράγμα να τη νιώθει το άτομο που έχει εκχωρήσει τον έλεγχο σε μια σχέση Κυριαρχίας - υποταγής.]

Εν ολίγοις, δεν μου φαίνεται ψυχικός μαζοχισμός η ροπή στην ανασφάλεια, μου φαίνεται αποτυχημένη (επειδή στενοχωρεί) μορφή μανιπουλαρίσματος, έλλειψη αυτοσεβασμού, αδυναμία ανόρθωσης στα δύο πόδια και χρήσης του βλέμματος σε ευθεία γραμμή λόγω υπερβολικής τρυφηλότητας και ... χαζομάρα. Μη μου θυμώσει κανείς, για μένα μιλώ.

Ό,τι με κάνει να αισθάνομαι άσκημα δεν το θεωρώ ηθικό μαζοχισμό, ορισμένα ναι, όπως π.χ. η υπερβολική πίεση, η απειλή και άλλα, όχι όλα όμως.

Σωματική μαζοχίστρια δεν είμαι, απολαμβάνω πολύ και όσο χρειάζομαι χωρίς πόνο, δεν έχω διάθεση για πόνο αν δεν υπάρχει πλέγμα καταναγκασμού, ελέγχου και ταπείνωσης και νομίζω ότι ο λόγος που τον απολαμβάνω ακόμα και όταν είναι πάρα πολύς, είναι η υποταγή και η απόλαυση του Έτερου που νιώθω μέσα απ τον πόνο μου. Τον τιμωρητικό πόνο επίσης τον απολαμβάνω βαθύτατα αν και όχι σωματικά, αρκεί να μη μου μεταδίδεται, συγχρόνως, αποστροφή από τον Έτερο πόλο.

Αυτό που νιώθει ο Άλλος που με πονάει σε μια συνεδρία, φτάνει σ εμένα τόσο έντονα όσο και αν κάναμε έρωτα...

Αυτός είναι ο μαζοχιστικός χαρακτήρας κατά tender lilly - προφανώς - και όχι κατά Reich, θλίβομαι (στ' αλήθεια) που αν και προσπάθησα πολύ, ποτέ μου δεν κατάφερα να γίνω πραγματικά ταπεινή  

 

Σωστά. Και δεν την ενοχλεί διόλου αυτή η απίστευτη μοναξιά...

Θα έλεγα όλα τα είδη σκλάβας, αλλά δεν θέλω να είμαι απόλυτη. Μπορεί να υπάρχουν και σκλάβες μονάχους-μονάχους.. 

Πιστεύω πως στην καρδιά του BDSM βρίσκεται η ταπείνωση. Ο εξευτελισμός είναι το μεγαλύτερο εργαλείο του BDSM, κατά την άποψή μου, και όχι το κνούτο (ούτε βέβαια το πέος...)

Αναρωτιέμαι αν και ο πόνος δεν έχει αυτό το σκοπό ουσιαστικά: την ταπείνωση. Δηλαδή: σε δέρνω σαν να είσαι γαϊδούρι...Είσαι το γαϊδούρι μου... 

Ίσως γι αυτό να μην χρειάζονται τεράστιες ποσότητες πόνου, εμένα τουλάχιστον δεν μου χρειάζονται, κατά πάσα πιθανότητα δίδονται από κάποιο σημείο και μετά μόνο για την ευχαρίστηση του Έτερου;

Αυτό πέστο πάλι. 

ΥΓ. Πώς αλήθεια μπορεί να ταπεινωθεί ο ήδη ταπεινός; 

 

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

@tender lilly

Όταν κλωτσάς που βρίσκεται όλο αυτό που έγραψες αρχικά (και προσωπικά εμένα με έκανε να ανατριχιάσω)? Πως συνδυάζεται η πεποίθηση αυτή με την αυθαίρετη ανάληψη ελέγχου και την κλωτσιά?

 

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

@ lara[E-p],

επίτρεψέ μου να απαντήσω με μια ερώτηση, από πού σε "όλο αυτό" που έγραψα αρχικά, προκύπτει ότι δεν αγαπώ τον εαυτό μου;

Επειδή αγαπώ τον εαυτό μου, γνωρίζω ότι αν νιώσω ανασφάλεια κάτι έχει συμβεί από πλευράς Έτερου που με κάνει να νιώθω ανασφάλεια και αυτό το κάτι δεν είναι η λογική και φυσιολογική βαριεστημάρα που θα νιώσει κατά καιρούς, ενδεχομένως, ο σαδιστής Κυρίαρχος για την ιδιοκτησία Του. Άρα ο Έτερος για κάποιον λόγο έχει πάψει να είναι ο Κύριός μου στην ψυχή του. Αλλιώς ούτε να ανακτήσω τον έλεγχο θα μπορούσα, ούτε να νιώσω την οξεία επιθυμία λήξης μιας κατάστασης που βαίνει προς νοσηρή προτού γίνει.

Έπειτα μίλησα για κλωτσιά και όχι δαγκωνιά, έχει τη διαφορά ότι η πρώτη δεν είναι εκδικητική πράξη αποβλέπουσα σε μια επαναδιαπραγμάτευση μιας κατάστασης απλά είναι καθοριστική του τέλους.

 

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Ομολογώ πως με "έχασες"...

Και με τη σειρά μου θα ρωτήσω:

Που βλέπεις να σε ρωτάω ή να έχω βγάλει το συμπέρασμα πως εσύ δεν αγαπάς τον εαυτό σου?  

Όσο για την κλωτσιά, ομολογώ πως τώρα κατάλαβα τι εννοούσες,(κι ήταν εξάλλου ο λόγος που έγινε η αρχική μου ερώτηση -προσπάθεια να κατανοήσω πως λειτουργεί για σένα και τι εννοείς με όλα όσα έγραψες και δυσκολευόμουν να αποκωδικοποιήσω και όχι να κατακρίνω τους τρόπους με τους οποίους εσύ γουστάρεις να νιώθεις μέσα σε μια σχέση).

 

Απάντηση: Ο Μαζοχιστικός Χαρακτήρας κατά Reich

Ειδικά αυτά τα 2 χαρακτηριστικά του μαζοχιστή, [κατ' εμέ πάντα για να μην είμαι απόλυτος], όταν και αν βέβαια υπάρχουν κι εξωτερικεύονται, μόνο συμπάθεια δε μου προξενούν, επειδή ακριβώς εκδηλώνουν όχι την φυσική επιθυμία του ατόμου, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Και μόνο λόγω έλλειψης αυθεντικότητας στην εκδήλωση του πόθου του ατόμου, μάλλον παγωμάρα μου προκαλούν.