Η Διαθήκη του Μάστερ

Η διαθήκη του Μάστερ λοιπόν. Αφορμή για το θέμα αυτό, στάθηκε ένα αρκετά σοβαρό ατύχημα που είχε ο Κύριος μου τις προηγούμενες ημέρες και το οποίο υπό οριακά διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσε να του έχει στοιχίσει και τη ζωή. Συνειδητοποιώντας το πόσο κοντά ερχόμαστε μερικές φορές στο θάνατο και συζητώντας το μαζί Του, καταλήξαμε κάποια στιγμή να μιλάμε για τα κληρονομικά του Αφέντη και το πώς αυτά διευθετούνται. Το θέμα της διαθήκης του Αφέντη εκ πρώτης όψεως μπορεί να ακούγεται κάπως ανάλαφρο και αστείο, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε ανάλαφρο, ούτε αστείο. Αντιθέτως, είναι πολύ σοβαρό.

Η απώλεια αγαπημένων μας προσώπων είναι από τα πιο δυσκολα θέματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και να χειριστούμε στη ζώη μας. Δεν μπορεί κανείς εύκολα να αποστασιοποιηθεί απέναντι στο θάνατο ενός δικού του προσωπου. Πονάμε αλλά ο χρόνος δίνει πάντα το περιθώριο να επουλώσουμε τι πληγές μας, να συνηθίσουμε εκείνες που δεν σβήνουν και να προχωρήσουμε μπροστά. Επικεντρώνοντας ωστόσο την προσοχή μας αυστηρά σε μακροχρόνιες σχέσεις Κυριαρχίας και υποταγής, τι μπορεί να επιφυλάσσει το γεγονός της απώλειας του Αφέντη στη ζωή μιας σκλάβας; Όταν λήξει η περίοδος της θλίψης και του θρήνου, έχει το δικαίωμα η σκλάβα να συνεχίσει τη ζωή της; Θα μπορούσε κανείς εύκολα να πει πως με το φυσικό θάνατο του Αφέντη, οι όποιες υποχρέωσεις έχει η σκλάβα απένατί Του λήγουν και ως εκ τούτου μπορεί ελεύθερα εαν το επιθυμεί, να συνεχίσει τη ζωή της, να βρεί κάποιον σύντροφο κ.ο.κ. Ωστόσο το κύριο ερώτημα παραμένει: απελευθερώνεται ποτέ η σκλάβα από Εκείνον που την ανέλαβε ως ιδιοκτησία του; Ή συνεχίζει Εκείνος να παραμένει σημείο αναφοράς της σε ολη την υπόλοιπη ζωή της ' μέσω της εκπαίδευσης που της έδωσε, μέσω των επιθυμιών και της στάσης που της έμαθε να κρατάει, μέσω της δέσμευσής της σε Εκείνον;

Ακολούθως, μπορεί να γίνει σκλάβα κάποιου άλλου Αφέντη; Όλοι μπορούμε να αγαπήσουμε και να εμπιστευτούμε και άλλοι μπορούν να το κάνουν αυτό πολλές φορές και άλλοι λιγότερες.. Πόσες φορές όμως μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας και να αφήσουμε ελέυθερα τον εαυτό μας στα χέρια κάποιου άλλου, πόσες φορές μπορούμε στ' αλήθεια να υποταχθούμε και να γίνουμε το αντικείμενο του αγαπημένου μας Άλλου; Και πόσο εύκολο είναι να ξεκινήσει η σκλάβα μια καινούρια τέτοια σχέση, χωρίς πισωγυρίσματα και χωρίς συγκρίσεις;

Φυσικά στα παραπάνω λαμβάνω ως δεδομένο πως η σκλάβα δεν έχει λάβει καμία οδηγία από τον Αφέντη της στην περίπτωση που εκείνος φύγει από τη ζωή. Για παράδειγμα, θα μπορούσε ο Κύριός να της έχει δώσει οδηγία όταν αυτός πεθάνει, να ακολουθήσει κάποιον άλλον έμπιστο Αφέντη. Έχει σε αυτή την περίπτωση την υποχρέωση η σκλάβα να ακολουθήσει τον Αφέντη που της υπέδειξε ο Κύριός της; Ανεξάρτητα από το εαν είναι κακή ή καλή επιλογή, τι λόγους μπορεί να εξυπηρετεί μια τέτοια απόφαση από μέρους του Αφέντη της; Την φροντίδα της σκλάβας; Την κάλυψη των αναγκών της; Φανταστείτε για παράδειγμα τα κατοικίδιά μας. Τα παίρνουμε από μικρά, τα ταϊζουμε, τα χαϊδεύουμε και εκείνα μαθαίνουν να ζουν με αυτό τον ορισμένο τρόπο ζωής που τους προσφερουμε. Όταν ο Ιδιοκτήτης τους πεθάνει ή τα εγκαταλείψει στο δρόμο, εκείνα υποφέρουν και μπορεί ακόμη και να ψοφήσουν από την πείνα. Η σκλάβα υποτάσσεται για να καλύπτει τις ανάγκες της, για να μπορεί να είναι ήρεμη και ευτυχισμένη ή αυτά προκύπτουν ως αποτέλεσμα της υποταγής της σε εκείνον τον Ένα που την έκανε σκλάβα του;

Ωστόσο η παραχώρηση της σκλάβας σε κάποιον άλλον Αφέντη, δεν είναι το μοναδικό σενάριο. Θα μπορούσε για παράδειγμα ο Αφέντης της, αντιθέτως, να της ζητήσει να μην ξανακάνει καμία σχέση Κυριαρχίας και υποταγής στο μέλλον. Το εαν αυτό ακούγεται εγωιστικό ή οτιδήποτε άλλο είναι ένα τελείως δευτερευων θέμα. Θα είχε όμως όμως το δικαίωμα να διατυπώσει ένα τέτοιο αίτημα;
Υπάρχουν όρια στην χρήση της ιδιοκτησίας; Λίγο διαφορετικά, υπάρχει κάποιος ηθικός κώδικας, κάποια αρχή που να τοποθετεί αυτά τα όρια;

 

Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

Όταν διαβάζω παραδείγματα στα οποία οι υποτακτικοί συγκρίνονται με τα κατοικίδια…

Οι ηθικοί κώδικες στο bdsm όπως κι έξω είναι καθαρά προσωπικοί. Έγραψα κι αλλού πως δεν είμαστε ακόμη Ταλιμπάν (αν κι εκεί το πάει ο Γιωργάκης) για να αποφασίζουμε μέσω «νομαδικών ηθικών κανόνων» τη μοίρα του σκλάβου όταν θα πεθάνει ο/η αφέντης/ντρα του. Αυτά είναι καθαρά προσωπικά ζητήματα.

Όπως ισχύει και στον «έξω κόσμο» πρέπει κάθε άνθρωπος να μάθει να διαχειρίζεται την απώλεια.

 

Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

Ο γιατρος ειναι ο καλυτερος χρονος σε καθε απωλεια και αλλαγη.
Ο πονος μαλακωνει και χανεται.
Οι αναμνησεις μενουν για να γλυκαινουν την ψυχη.
Ομως θεωρω πολυ τραβηγμενο να μεινει καποιος ανθρωπος μονος του και να θρηνει,πιστος σε κατι που πλεον δεν υπαρχει.
Φυσικα και θα συνεχισει την ζωη της, φυσικα και θα υπαρξει κι αλλος ανδρας στην ζωη της....
Συγκριση? Ισως....καποιες στιγμες.
Ομως οι εσωτερικοι μηχανισμοι ενος ανθρωπου ειναι η βοηθεια που εχει για να ξεπερναει και να πηγαινει παραπερα.
Θα θυμαται με αγαπη και δεος ισως τον αφεντη της, αλλα θα ελθει ο καιρος που θα βρεθει στα χερια καποιου αλλου και θα ξανανοιωσει,θα ξαναγαπησει,θα ξαναπαραδοθει.....ετσι ειναι η ζωη.

 

Re: Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

Το παράδειγμα με τα χαριτωμένα κατοικίδια αν θες, μπορείς να το προσπεράσεις  . Συνδυάζεται πάντως με το ερώτημα που παρέθεσες. Η σκλάβα υποτάσσεται για να καλύπτει τις ανάγκες της, για να μπορεί να είναι ήρεμη και ευτυχισμένη ή αυτά προκύπτουν ως αποτέλεσμα της υποταγής της σε εκείνον τον Ένα που την έκανε σκλάβα του; Και το οποίο παραμένει ανοιχτό...

Αναφέρομαι στον ηθικό κώδικα του Κυρίαρχου και μόνο. Τις αρχές ή τα όρια που διέπουν τις αποφάσεις τις οποίες παίρνει. Επίσης, το νήμα δεν πραγματεύεται την διαχείριση της απώλειας.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

Υποτάσσεται για να καλύψει τις ανάγκες της. Ο άλλος είναι το μέσο.
φυσικά όλα τα μέσα δεν είναι τα ίδια*. Ο βασικός στόχος όμως (η κάλυψη των υποτακτικών και μαζοχιστικών αναγκών) δεν αλλάζει.

Σκληρό ε;

Ποιος ξέρει τι κουβαλάει καθένας στο κεφάλι του...
Ας απαντήσει καλύτερα κάποιος που έχει τη συγκεκριμένη ματαιοδοξία να ορίζει τη ζωή κάποιου άλλου όταν ο ίδιος θα βλέπει τα ραδίκια ανάποδα  




*Υπάρχουν "μέσα" που τα εκτιμώ ιδιαιτέρως  

 

Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

Δίνω εδώ τα REP στο πρώτο post του Elysium μιας και δε μ' αφήνει να του δώσω κανονικό rep. (όχι, δε θέλω να αξιολογήσω κι άλλους... θέλω να αξιολογώ μόνο εκείνους που αξίζουν την αξιολόγησή μου. Καταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτό αλλά ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡ)

 

Υπάρχει μια ολόκληρη ζωή εκεί έξω.
Δεν υπάρχει μόνο το bdsm ούτε ισχύει το "bdsm uber alles".
Υποχρεώσεις, ευθύνες κι ένα σωρό άλλα είναι η καθημερινότητα. Και συνήθως για κανένα λόγο στη σημερινή εποχή δεν έχεις την πολυτέλεια να γίνεις ένα με τα κούτσουρα για μεγάλο διάστημα. Θα στενοχωρηθείς, θα πενθήσεις, αλλά θα σηκωθείς και θα βγεις μπροστά να αντιμετωπίσεις αυτά που πρέπει -γιατί είσαι άνθρωπος και όχι σκύλος ή γάτα.
Με ενοχλεί να αντιμετωπίζουμε τις σκλάβες και τις υποτακτικές ως κακομοιριασμένα όντα ανίκανα να σταθούν στον κόσμο μόνα τους, αυθύπαρκτα. Δεν είναι ετερόφωτα πλάσματα. Έτσι θέλω να πιστεύω, τουλάχιστον. Με αυτό το σκεπτικό, δεν είχαν λόγο ύπαρξης πριν αποκτήσουν αφέντη και σέρνονταν στα πατώματα.
Πού θέλω να καταλήξω: ο μάστερ δεν είναι ο Φαραώ για να θάψουμε και τη σκλάβα του μαζί μόλις πεθάνει. Ούτε ζούμε στην Ινδία για να κάνει η σκλάβα Sati. Έχει κάθε δικαίωμα να συνεχίσει τη ζωή της, και είναι ικανή να συνεχίσει τη ζωή της, όπως πριν γνωρίσει τον αφέντη της. Δεν υποστηρίζω το δόγμα "στις 9 του μακαρίτη", αλλά όχι και να θεωρούμε τη σκλάβα πνευματικά και ψυχικά ανάπηρη.

 

Κάποιες διευκρινήσεις  
Δεν θεωρώ ότι η σκλάβα είναι ένα πλάσμα ανίκανο να διαχειριστεί τη ζωή της. Απεναντίας, διαφωνώ κάθετα με απόψεις του τύπου η σκλάβα χρειάζεται έναν Αφέντη για να κοντρολλάρει τη ζωή της και άλλα τέτοια που γράφονται κατά καιρούς. Όποιος έχει πρόβλημα να διαχειριστεί τη ζωή του, είναι προτιμότερο να απευθύνεται στους ειδικούς. Ούτε και ισχυρίζομαι ή ρωτώ κάπου το εαν θα μπορέσει εκείνη να συνεχίσει τη ζωή της. Αυτό είναι αυτονόητο. Όπως έγραψα στην αρχή του νήματος, όπως έγραψε και η Αstrovroxi και η Storm, ξεπερνάμε την περίοδο του πένθους και πάμε μπροστά.

Τα ερώτηματα που έθεσα αφορούν, το πώς θα μπορούσε να συνεχίσει εκείνη σε μια νέα σχέση Κυριαρχίας-υποταγής. Το εαν θα απελευθερωνόταν ποτέ από την επιρροή του πρώτου της Αφέντη και τέλος το εαν Εκείνος, θα είχε το δικαιώμα να θέσει αιτήματα, όπως για παράδειγμα το να την αφήσει σε κάποιον άλλον Αφέντη κ.ο.κ. και το πώς θα αντιμετώπιζε η ίδια αυτά τα αιτήματα.

Εαν μέσα από σχέσεις Κυριαρχίας-υποταγής μπορεί να εκπαιδευτεί κάποιος, να φτάσει στο σημείο να παραδοθεί απόλυτα και να κάνει σημείο αναφοράς του τον άλλον, και άλλα πολλά (αρκεί να ανατρέξει κάποιος σε παλαιότερα νήματα σε αυτόν τον ιστοχώρο για να βρει κι άλλα), τότε το απλό ερώτημα που προκύπτει και έθεσα είναι το εξής: πώς αποδεσμέυεται η σκλάβα και πώς προχωράει μπροστά; Πόσες φορές θα παραδωθεί απόλυτα; Καμιά; Μια; Πόσες; Η δική μου γνώμη είναι, πως αν μιλάμε για ουσιαστικές και μακροχρόνιες σχέσεις κυριαρχίας-υποταγής, η σκλάβα πολύ δύσκολα μπορεί να αποδεσμευτεί από όλα αυτά που κουβαλάει μαζί της. Εαν αυτό ακούγεται παράλογο, ας μου εξηγήσει κάποιος το πόσο “ λογικό” είναι, κάποιος να πιστεύει και να υποτάσσεται και πάλι σε κάποιον καινούριο Αφέντη, να “εκπαιδεύεται” κ.ο.κ . Όχι πως δεν γίνεται. Θεωρητικά και πρακτικά όλα μπορούν να γίνουν  . Αλλά νομίζω ότι θα είναι πολύ δύσκολο τόσο για την ίδια, όσο και για τον Αφέντη που θα την αναλάβει.

Μιλάμε πάντα για M/s.

 

Αριαδνη το μονο που θα σχολιασω πανω στο θεμα αυτο ειναι το εξης...

Ισως ειναι το μοναδικο θεμα...που δεν μπορεις να το αναλυσεις και εκλογικευσεις μεσα σε ενα φορουμ και μεσα απο ενα ποστ.
Καταλαβαινω την διαδικασια στην οποια μπηκες και θα σου πω πως το να υπαρχει διαθηκη σε βγαζει απο δυσκολιες που μονο ενας θεος ξερει οτι μπορεις να αντιμετωπισεις.
Απο κει και περα...τα αν μπορει να συνεχισει και ολα τα υπολοιπα...
αστο...δεν ειναι κατι που μπορει να εξηγηθει ή να καταλαβει καποιος αν δεν το εχει ζησει.

 

Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι bdsm.
Το ενδιαφέρον είναι, γιατί να υπάρχει η ανάγκη να τοποθετηθεί σε bdsm πλαίσιο.

Κάθε σχέση έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Πράγμα το οποίο δεν μπορούμε να κρίνουμε κατά τη διάρκεια της σχέσης. Συχνά εν τέλη, αυτό που φοβόμαστε, είναι αυτό που μας ελευθερώνει.

Υπό το πρίσμα των σχέσεων, νομιζω ότι ο θάνατος αντιμετωπίζεται μόνο προσωπικά και είναι ανεξάρτητο από το είδος της σχέσης που είχαν οι άνθρωποι μεταξύ τους. Εννοείται ότι σαν άνθρωπος (άρα και σαν Κ) θα προτιμούσα ο/η σύντροφός μου να συνεχίσει τη ζωή του/της. Ξέρετε κανέναν που δεν θα το ήθελε αυτό;

 

Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

να σου πω... δε μπορω να μιλησω απο ιδια εμπειρια, αλλα απο εμπειρια μεσα απο αλλο θανατο! χμ.. το να χασεις ενα αγαπημενο προσωπο σιγουρα ειναι κατι οδυνηρο... δεν μπορω να εκφρασω με λογια πως θα ενιωθα αν παθει κατι ο συντροφος μου... Πιστευω ομως οτι ειναι το ιδιο σαν να ειχαμε ενα "κανονικο" ζευγαρι παντρεμενων και οι γυναικες η οι αντρες πεθαιναν! τοτε τι? μπορει να προγραμματισει κανενας και να πιθανολογησει τι θα γινει?
θα σου φερω ενα παραδειγμα προσωπικο μου! Η μητερα μου πεθανε τον Αυγουστο του 2005, η θεια μου (γυναικα του αδερφου της μητερας μου) πεθανε το Σεπτεμβριο του 2005. Ο θειος μου οπως και ο πατερας μου υπερλατρευαν τις γυναικες τους. Ο θειος μου εκανε σχεση με μια κυρια στα 3 χρονια, αλλα ακομα μιλαει για τη θεια μου, ξερω οτι δεν την εχει ξεπερασει και ξερω οτι παντα θα ειναι η γυναικα του... Ο πατερας μου απο την αλλη δεν εχει κανει αλλη σχεση και ειναι μια χαρα μονος του!

Θελω να πω οτι ο καθε ενας εχει διαφορετικη αντιδραση στην απωλεια του θανατου! Υπαρχουν πολλες πολλες πολλες αλλες πιθανοτητες και πραγματικοτητες για τον καθενα! Οσο για το ποιος θα αναλαβει μετα και η σκλαβα τι θα κανει ειναι καθαρα κατι τελειως υποκειμενικο! παντως το μονο ειναι σιγουρο... Ο χρονος γιατρευει τις πληγες... μοναχα αυτος...

 

Απάντηση: H Διαθήκη του Μάστερ

Προσωπικά δε νομίζω πως έχει νόημα κανένα να μιλάμε για αυτά. Τα θεωρώ άχαρα αναίτια, ανώφελα και αν ποτέ νιώσουμε πως ήρθε η στιγμή για κάτι τέτοιο, υπάρχει εκεί ο όποιος σύντροφός μας να μοιραστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας...