Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Μόνο που οι "υ" δεν είναι ούτε αδέσποτα σκυλάκια που τα μαζέψαμε από δρόμο/αγοράσαμε από shop ούτε παιδιά των οποίων έχουμε την κηδεμονία. Είναι ενήλικοι που δεν έπεσαν με αλεξίπτωτο από τον Άρη στην αγκαλιά του Κ τους και όσο και να το στολίζουμε η αλήθεια είναι ξερή και πέρα από ρομαντισμούς: Ό,τι ισχύει σε βανίλλα ισχύει και εδώ. Μπορεί ένας να φταίει περισσότερο και ο άλλος λιγότερο ή μπορούν να φταίνε εξίσου και οι δύο.

Μια σχέση μπορεί να αποτύχει είτε γιατί κάποιος δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες του άλλου είτε πολύ απλά γιατί επήλθε κορεσμός είτε σε έναν είτε και στους δύο. Επίσης καθένας θα πρέπει να έχει στο μυαλό του ό,τι καλώς ή κακώς όλα είναι περαστικά και καλός ο ρομαντισμός (BDSMικός ή μή) αλλά μια γερή δόση κυνισμού είναι πάντα απαραίτητη.

Κοινώς ποτέ μην πας ξεβράκωτος στο λάκκο με τα κωλοδάχτυλα.

"Μα αν η σκλάβα κρατήσει κάτι για τον εαυτό της τότε δεν ανήκει ολοκληρωτικά στον Αφέντη της" θα μου πείτε.

Ε, εδώ είναι που πρέπει να αφήνουμε τους ρομαντισμούς στην άκρη και να είμαστε ρεαλιστές. Αν δεν κρατήσεις κάτι για σένα -αν κοινώς πας ξεβράκωτος στο λάκκο με τα κωλοδάχτυλα- τότε όσο και να φταίει ο άλλος, φταις και εσύ που άφησες τον εαυτό σου απροστάτευτο.

Θες να το κάνεις; Θες να πάρεις το ρίσκο για να ζήσεις ολοκληρωτικά το όνειρο; By all means κάνε το, απλά μετά μη ζητάς τα ρέστα.

"The bigger the risk, the bigger the reward" λένε (και συνήθως ξεχνάνε το απαραίτητο "if you win"). Μην λησμονούμε ωστόσο πως η υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος που λέει: "The bigger the risk, the bigger your loses if you lose"

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Aν πω ότι έχω φυσική τάση να θεωρώ εξολοκλήρου δική μου ευθύνη την αποτυχία ή την επιτυχία της σχέσης, Από μία άποψη αυτό δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί μία μορφή ενοχικότητας; (Κ και ενοχική;;; πού ακούστηκε;;; )
Αν πάλι πω ότι είναι δεν είναι ευθύνη μόνο του Κ απο μία άποψη αυτό δεν αποτελεί πράξη ευθυνόφοβου; (Κ και ευθυνόφοβη;;;;πού ακούστηκε;;; )
Αν την χρεωθούν και οι δύο που λέει και ο Arioch;
Αν θεωρήσουμε ότι εξαρτάται απο την περίπτωση;

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Επειδή, απ ό,τι μπορώ να γνωρίζω, ένας Κυρίαρχος ξεκινά μια D/s ή M/s σχέση για να καλύψει ανάγκες δικές του και στο πλαίσιο αυτό μπαίνουν οι ανάγκες της σκλάβας που αναλαμβάνει, γι αυτόν τον λόγο, όταν διάβασα πως

είπα αυτό που ένιωσα, πως δηλαδή,

Πλην όμως, με το κατάλληλο quote, όφειλα, κατά πώς φαίνεται, να μπω εγώ στη θέση μου εκεί που ανήκω

Μια λεπτομέρεια, κανείς ποτέ στον κύκλο ημών και υμών που συζητάμε δεν έχει ξεστομίσει τέτοια μπούρδα. Εκτός κι αν έχω ξεχάσει, ένα quotάκι θα με πείσει. Σε προκαλώ...  

Αλλά ας το συζητήσουμε σοβαρά.

Όχι γι αυτούς τους λόγους.

Επειδή δεν είπες, μάλλον διότι δεν σκέφτηκες, ότι θα κοιτάξει να καλύψει τις ανάγκες τις δικές Του. Επειδή μάλλον δεν έχει απασχολήσει πολλές ότι αυτό το ζεστό και γλυκό πράγμα που νιώθουν μέσα τους να τις αγκαλιάζει όταν τους ασκείται έλεγχος το νιώθει και ο ίδιος, ο ασκών τον έλεγχο Αφέντης τους. Επειδή κάποιοι νιώθουν τόσο χάλια όταν δεν έχουν σκλάβα να αποδομούν και να αναδομούν σαδιστικά ώστε να αναζητούν και να βρίσκουν κάποια για τους ίδιους και για τις δικές τους ισορροπίες.

Επειδή, τα κείμενα του MasterJp που quotάρεις είναι παρμένα απο την εκπαίδευση σκλάβας και οι αρχές που προσδιορίζουν μια τέτοια σχέση είναι τελείως διαφορετικές από τις ροπές που ωθούν σε μια μη εκπαιδευτική BDSM σχέση.

Και επειδή, αν ακυρώσεις από τη σκέψη σου το κομμάτι που απομόνωσα για σκλαβοκεντρικό, τότε καταρρέει το επιχείρημά σου περί κεντρικής ευθύνης Κυρίαρχου αν χαλάσει μια σχέση. Λογικό δεν είναι; Άμα ο Κυρίαρχος είναι άνθρωπος με σάρκα και οστά και ειδικές ανάγκες αντίστοιχες με τις δικές μας που γυρεύει να σχετιστεί για να τις καλύψει, δεν θα απομακρυνθεί όταν δει πως είναι χλωμό να απολαύσει αυτό που αναζητά με τη σκλάβα που ανέλαβε; Τι θα κάνει, θα μείνει να μαζοχίζεται;

Όσο απωθητικό είδος υποτακτικής είναι η "mari tolerante" άλλο τόσο καταγέλαστο και ο συμβατικός Κυρίαρχος.

dora salonica, ένας Κυρίαρχος που παρατάει τη σκλάβα του σταδιακά - ζενίθ σαδισμού αυτή η διαδικασία, ειρήσθω εν παρόδω - το κάνει επειδή αυτό ευχαριστεί τον Ίδιο, όχι επειδή η σκλάβα δεν μπορεί να περπατήσει μόνη της. Ένας Κυρίαρχος που δίνει οδηγίες για τον πρώτο καιρό στη σκλάβα που παρατάει και συμβουλές ηθικής διαχείρισης το κάνει επειδή μέσα του την έχει ακόμα για ιδιοκτησία του. Όπως σ εμάς, έτσι και στους Κυρίαρχους το βίωμα διαρκεί περισσότερο από το γεγονός.

Κάποτε, όταν πίστευα κι εγώ με θρησκευτική ευλάβεια ότι ένας είναι ο σωστός δρόμος για το σωστό BDSM, όπου ο Αφέντης δεν τιμωρεί με θυμό, δεν ιδρώνει ενδεχομένως, γνωρίζει τα πάντα, ασφαλώς δεν παρατάει από τη μια στιγμή στην άλλη αλλά είναι παντοτινός Παραστάτης, κάνει τα πάντα όπως είναι καλύτερα για την υποτακτική και νοιάζεται πρωτίστως να εκπαιδεύει, είχα θυμώσει πολύ, που ένας συγκλονιστικός και ανυπέρβλητος Master με είχε εξωπετάξει κανονικότατα και χωρίς δεύτερη κουβέντα, για ένα λάθος μου ασήμαντο.

Η αιτία του θυμού μου δεν ήταν ότι έμενα στο δρόμο, αλλά ότι ο Κύριος αυτός (μου) κατούραγε τα ιερά σύμβολα του BDSMισμού όπως τον γνώριζα. Και όμως, Του ήταν τόσο εύκολο, όταν ήταν η στιγμή κατάλληλη, να μου δώσει να καταλάβω, με μια ή δύο προτάσεις που έχω προ πολλού ξεχάσει - και δεν τις έχει γράψει πουθενά να τις quotάρω! - ότι αυτό που έκανε ήταν ορθό, λογικό και τόσο θεμιτό όσο όλη η απέναντι, mainstream BDSMική λογική...

Δεν θα quotάρω κανέναν και ας μην πεισθεί κανείς απ τα λόγια μου, δεν με πειράζει διόλου.

 

@tender lilly
Εξαιρετική τοποθέτηση. Ευχαριστώ.

@dora_salonica

Πράγματι...Το αναθεματισμένο μου το συντακτικό φταίει.  
Θα συμφωνήσω πάντως. Αυτά είναι πολύ ωραία θέματα και είναι καλό να δίδεται η αφορμή για να τα συζητήσουμε.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Διαβάζοντας τον συμπαθέστατο συνοδοιπόρο...

...είπα από μέσα μου «Τι ορθά τοποθετεί τα πράγματα στη θέση τους!»
Οπότε και πόσο αβίαστα προκύπτει το συμπέρασμα..

Συνήθως όμως διαβάζω τα νήματα όπως την εφημερίδα,
αρχίζω από τις πίσω σελίδες, (συγκεκριμένα τις κηδείες)
και πηγαίνω προς τα εμπρός, οπότε μου προέκυψε ίντριγκα..

Αυτό που με προβλημάτισε ήταν το «αρκετοί».
Κατά βάση, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, νομίζω πως οι περισσότεροι
αντιμετωπίζουν στο αρχικό της στάδιο μία M/s σχέση ως project.
Αυτή είναι μία ακόμα ειδοποιός διαφορά των M/s σχέσεων από τις vanilla.
Αυτό επειδή για να αντιμετωπιστεί -από αμφότερα τα μέρη -
μια M/s σχέση με ανάλογα μέτρα και σταθμά όπως μία συμβατική vanilla
(αγόρι αγαπάει κορίτσι και τανάπαλιν)
πρέπει υποχρεωτικά τα πρωτογενή ορμέμφυτη συστατικά της σχέσης
να τα φέρει το κάθε μέρος στα γονίδιά του (λέω εγώ τώρα).
Για παράδειγμα, στη συμβατική σχέση και οι δύο συμπράττοντες
ρέπουν προς την έλξη, το φλερτ, τη γενετήσια ορμή, κ.λ.π. από φυσικού τους.
Στην ασύμμετρη όμως αμοιβαία προσέγγιση (λέγε με Κ/υ)
δεν διατίθενται τέτοιου είδους εκ των ουκ άνευ εγγυήσεις,
(ουδείς διαθέτει pedigree καθαρόαιμου Κυριαρχικού ή πούρας εν τη γενέσει της υποταγμένης),
επιπροσθέτως δε, απαντάμε την ιδιομορφία όπου τα ορμέμφυτα συστατικά καθενός
είναι αντιδιαμετρικά αντίθετα στην προκειμένη περίπτωση, εξ ου και ασύμμετρη.
Τίνι τρόπω λοιπόν μπορεί κάποιος να διασφαλίσει πως κάτω από αυτές τις συνθήκες
η σχέση θα «κουμπώσει» άψογα και θα λειτουργήσει «ρολόι»;
Θα έλεγα ότι εξαιρουμένων M/s σχέσεων
όπου οι Σ/συμβαλλόμενοι έχουν πλούσιο ο καθείς στο status του παρελθόν,
όλες οι υπόλοιπες σχέσεις Κ/υ δρομολογούνται σε πρώτο στάδιο
και μέχρις ότου -αν μη τι άλλο - οι καρποί που θα αποδώσουν
έχουν άρωμα, υφή και γεύση σαν αυτή που αναμενόταν αρχικά,
δεν αποτελούν παρά επιμέρους projects.
Είναι πολύ αβανταδόρικο, ιδιαίτερα για τους περαστικούς αναγνώστες του φόρουμ -
να καμωνόμαστε πως έχουμε κατακτήσει το pattern του ορθόδοξου M/s,
πλην όμως η απτή πραγματικότητα είναι
πως ακόμα έχουμε όλοι μας πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε
για την κατάκτηση του bdsmικού El Dorado.
Μέσα από αυτό το πρίσμα, προσωπικά βλέπω μάλλον ως ανισοβαρή
την παραδοχή του συνοδοιπόρου Stalker περί αποκλειστικής ευθύνης του Κ,
παρότι μεγαλειώδης και γενναιόψυχη.

‘Αντε και ένα τσιτάτο, ώρα που είναι.
Όσο υπεύθυνα και σοβαρά ένα s ενδυθεί το ρόλο του,
τόσο το Μ είναι σε θέση να δοκιμάσει και να αποδείξει την αξία και τις ικανότητές του.

Αν τα παραπάνω ισχύσουν, τότε ναι,
έπειτα μπορούμε να καταμερίσουμε ευθύνες και εκεί συγκλίνω με τον Stalker.

 

Καιρό είχα να διαβάσω ένα τόσο "ζουμερό" ποστ όπως της tender. Τί τα κάνεις παιδί μου, τα μαρινάρεις; 

Εννοείται πως έχεις απόλυτο δίκιο. Με τη διαφορά ότι τις ανάγκες του τις ονομάζει "θέλω", και καλά κάνει, επειδή ο αληθινός Κυρίαρχος είναι τόσο στριμμένο άντερο που μπορεί και κάνει χωρίς τις ανάγκες του. Η σκλάβα, δεν μπορεί. Ούτε εγώ μπορώ, που περνιέμαι και για "δυναμική". Σαφώς και δεν μπορώ. Αλλά τα Καθίκια, μπορούν.

Βέβαια θα συμφωνήσω ότι σε ότι αφορά τον Κυρίαρχο, το κίνητρο είναι αμιγώς ηδονοληπτικό. Αναφερόμουν ασφαλώς στην μέθοδο και μόνο.

Να δεις που κάποτε θα βρεθούμε σε διπλανά κλουβιά. Θα μου κρατάς το χέρι όταν θα κλαίω;

Πρόσφατα υπήρξε αναφορά σε ποστ κάποιου μέλους, για σκλάβες που επιθυμούν να επιβάλλουν την άποψη τους και κακώς, αφού είναι σκλάβες. Δεν ανήκουν στον δικό μας κύκλο αυτά τα μέλη, tender μου. Δεν επιθυμώ να δώσω συνέχεια, στο πλαίσιο αναβάθμισης του φόρουμ.

Θεώρησα δεδομένο ότι καμία δεν είναι τόσο χαζή ώστε να πιστεύει ότι όλα γίνονται γι αυτήν. Παρόλα αυτά, αν δεν γίνουν τα απαραίτητα, παπάρια ηδονοληψία θα πάρει ο Μεγάλος...

Μιλάω για πράγματα που με εκφράζουν, με αφορμή ένα κείμενο που θεώρησα ότι απευθυνόταν σε γυναίκες σκλάβες οι οποίες αποδεσμεύθηκαν. Το αρχικό ποστ θα σε καθοδηγήσει για τί πράγμα μιλάω.

Κατανοώ το σκεπτικό σου. Όμως, προσωπικά, επειδή είμαι πρακτικό άτομο, το βλέπω ως εξής: όταν θέλω να απολαύσω κάτι, το διεκδικώ, με την μέθοδο που ενδείκνυται. Εάν δεν τα καταφέρω, μπορώ πάντα να επιρρίψω την ευθύνη αλλού, στις συγκυρίες, στα άτομα που ενεπλάκησαν, στη μαμά μου που με γκαντέμιαζε συνέχεια κ.ο.κ. Στο BDSM όμως, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Αν αναλάβεις την ευθύνη ενός ατόμου, δεν μπορείς να γυρίσεις να του πεις, "γιατί δεν μου κάνεις ωρέ ζωντόβολο;" Ιδίως μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν μπορείς να γυρίσεις ξαφνικά και να πεις, ξέρεις τι, μετά από τόσα χρόνια, μόλις κατάλαβα ότι είχα κάνει λάθος επιλογή. Σόρρυ.

Πρόκειται για μαμουνιά, τεράστιου μεγέθους. Δεν υπάρχει σόρρυ. Εκτός εάν γυρίσει και πει, έσφαλλα, όμως δεν ήξερα, ήμουν άπειρος. Τώρα κατάλαβα.

Η άποψή μου είναι, σε αυτά τα άτομα δεν πρόκειται για άγνοια, αλλά για αποποίηση ευθύνης. Απλά δεν νοιάζονται αρκετά...Δεν ξέρω γιατί, για μένα αποτελεί μυστήριο.

Αχ, βρε tender, μα οι περισσότεροι "Κυρίαρχοι" σήμερα, έτσι είναι, άτομα με ειδικές ανάγκες. Εγώ άρχισα να ανησυχώ μήπως τους πληγώσω και για να πω την αλήθεια, δυσκολεύομαι πολύ να καυλώσω με τέτοια άτομα. Παλιά, ήμουν πιο αθώα, και πίστευα αυτά που μου έλεγαν, μίλα στον πληθυντικό, θα με αποκαλείς Κύριε, κάνε αυτό, κάνε εκείνο, από το δεύτερο μέηλ περίπου άρχιζε αυτή η μπούρδα, τώρα απλά χασμουριέμαι και τους μπλοκάρω και περιμένω κάποιον στοιχειωδώς ευφυή. Δεν είναι μια εύκολη ζωή...

Δεν θεωρώ Κυρίαρχο κάποιον Σαδιστή.

Πάω στοίχημα ότι πρώτα τελειώνει για τη σκλάβα η υπόθεση και μετά για τον Κ.

Δεν είπα εγώ τέτοια πράγματα. Είπα ότι το σκλαβιλίκι έχει ορισμένες προδιαγραφές, και όποιος δεν γνωρίζει περί αυτών, γίνεται φαιδρός ή επικίνδυνος. Ενίοτε, χάνει ο ίδιος, όπως στην περίπτωση που ανέφερες. Oι Άγγλοι λένε, he cuts his nose to spite his face...Δεν γαμιέται...Εμείς θα βρούμε, αυτός θα βρει; 

Όταν το κάνω εγώ, με λέτε δογματική.. 

Άστο καλύτερα. Δεν κατάλαβες τί είπα. Νάσαι καλά και να προσέχεις. Όπως τα είπαμε, παλιά.

 

Απάντηση: Re: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Ναι  

Και όμως, υπάρχουν μερικές που συμπεριφέρονται σα να πιστεύουν αυτό ακριβώς!

Yπήρξαν παπάδες που εγκατέλειψαν τον χριστιανισμό, όταν έπαψαν να πιστεύουν σε αυτόν και δεν ευτύχησαν βεβαίως, βρέθηκαν να είναι πλασιέ βιβλίων αλλά και πάλι, ζούσαν καλύτερα απ ό,τι αν έκαναν κάτι στο οποίο δεν πίστευαν πια (Updike, αν θυμάμαι σωστά, in the beauty of the lillies). Από τη μια στιγμή στην άλλη, μέσα σε μια νύχτα, έπαψα να επιθυμώ να υπηρετώ έναν Κύριο και ζήτησα αποδέσμευση αυθωρεί. Γνωρίζοντας ότι μετά δεν θα είναι διόλου όμορφα. Γιατί οι Κύριοι να μη μπορούν να το κάνουν αυτό;

Θα μου πεις, εσύ δεν λες ακριβώς αυτό. Λες, ας το κάνουν, αλλά να "χρεωθούν" την "ευθύνη". Σε ποιο ακριβώς μπακαλοτεύτερο θα μπει αυτή η χρέωση, dora salonica; Της ψυχής Τους;

"Προτίμησα να κρατήσω τις αρχές μου και να αλλάξω κόμμα γιατί για να μείνω στο ίδιο κόμμα θα έπρεπε να αλλάξω τις αρχές μου" ή κάπως έτσι, ο διαολεμένος Ιρλανδός που πέθανε στη φυλακή απ το πολύ συναίσθημα το είχε πει.

Και τι ακριβώς θα πει "ευθύνη" στην προκειμένη; Η ευθύνη έναντι του εαυτού; Η ευθύνη για την απόλαυση και των δύο; Όταν η μη απόλαυση, πλέον, του Ενός, θα ήταν η απόλυτη δυστυχία για τη δεύτερη;

Είναι απολύτως ενοχλητικό όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν θα χαιρόσουν διόλου.

Προσγειώσου...  

Μπορεί θαυμάσια να είναι, περιέχει και πολύ αυτοέλεγχο αυτή ειδικά η κατάσταση του σταδιακού ξηλώματος σκλάβας.

Δεν θα πάρω, θα το έχανα  

Στο σκλαβιλίκι, πρέπει να κρατάς τη δύναμη να αλλάζεις, ακόμα και στην ηλικία μας, δεν πειράζει να είσαι δογματική κατά μέρη, πειράζει να μην μπορείς να ξεκολλήσεις απ τα δόγματά σου  

Καλημερούδια και ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση  

 

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Για εμενα ειναι πολυ απλα τα πραγματα
η αποτυχια η'' επιτυχια σχεσης ελεγχου ανηκει ολοκληρωτικα σ'αυτον που την επεδιωξε.

 

Re: Απάντηση: Re: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Είναι ή άπειρες ή βανίλλα. Η δική μου τοποθέτηση γίνεται υπό το πρίσμα της γνώσης ότι το γονίδιο είναι εγωιστικό. Όλων. Ακόμη και της μάνας. Πόσο μάλλον του Πατέρα (εν βδσμ).

Αλλά ας μην ξεχνούμε ότι Πατέρες είναι λίγοι, ελάχιστοι. Οι περισσότεροι, είναι τσουτσέκια tender μου. Δυσκολεύομαι πάρα πολύ πλέον να καυλώνω με τσουτσέκια. Μάλλον γέρασα.

Δεν γίνεται δεκτός ο συλλογισμός, καθότι έχω παιδιά και γνωρίζω περί ευθύνης. Ποτέ δεν θα γυρνούσα να πω στα παιδιά μου, όταν έκαναν εμετό στις 4 τα ξημερώματα ή όταν έβαλαν φωτιά στο σπίτι (ναι, περάσαμε ωραία παιδικά χρόνια), ότι ξέρετε, μετάνιωσα που σας έκανα. Γυρίστε πίσω από εκεί που ήρθατε. Ή, να φύγετε από το σπίτι. Ουστ, στο δρόμο. Ούτε με τα γατάκια που συμμαζεύω δεν το κάνω αυτό. Ακόμη και όταν κατουράνε πάνω στο μαξιλάρι μου. Η κίνηση του συμμαζέματος έχει καθορίσει το μέλλον. Αυτό, λέγεται ευθύνη.

Νομίζω ότι είναι εμφανές ότι μιλάω για το εξής, το οποίο θεωρείται φαιδρό στις μέρες μας και ασφαλώς δυσκολεύεστε όλοι να κατανοήσετε. Είναι ένα παλιό ερώτημα, τόσο παλιό, που έχει ξεχαστεί, εν μέσω κρίσης και πολέμων και σαπουνόπερων και μπουζουκιών:

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζήσω τη ζωή μου;

Αυτό είναι το ερώτημα, το οποίο ο καθένας απαντάει μόνος του, tender μου. Εγώ, μου έχω απαντήσει.

Και όμως, πρόσφατα ανακάλυψα ευφυία!!!Δηλώνω ενθουσιασμένη...

Δεν αναφέρθηκα στον σαδιστή Κυρίαρχο, αλλά στον Σαδιστή. Δεν ασχολούμαι με Σαδιστές, γιατί δεν καυλώνω κι επειδή βαριέμαι να κάνω τα χατίρια των αλλωνών.

Χμμ...Έχουμε διαφορετική οπτική γωνία. Μου είναι εξάλλου εμφανές ότι διαθέτεις μεγαλύτερη επιείκια από ότι εγώ. Ίσως φταίει το ότι είμαι switch...

Σε μερικά πράγματα, ίσως πρέπει να παραμένουμε σταθερές, αν και μου αρέσει να μην έχω πεποιθήσεις του είδους που μπαίνουν ανάμεσα σε μένα και στην απόλαυσή μου. Καταλαβαίνω όμως επακριβώς τί εννοείς, λειτούργησε δε προς όφελός μου η κατά καιρούς αποποίηση πρότερων πεποιθήσεων. Στα βασικά όμως, έχω παραμείνει η ίδια. Ένα εξ αυτών, είναι η ευγένεια της ψυχής, που αναζητώ. Ονειροπαρμένη; Ίσως...

Καλημερούδια και σ' ευχαριστώ πολύ κι εγώ. 

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;


Tender lilly & Dora_salonica
Απολαυστικος,γονιμος,πολιτισμενος διαλογος κυριες μου και αρκετα χρησιμος για μας τις υπολοιπες.....ευχαριστουμε

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

Προσωπικά βρίσκω πως σε μια σχέση ελέγχου είναι κάπως άτοπο το:"ποιος χρεώνεται την αποτυχία". Μια σχέση ελέγχου συνηθίζεται να περνάει από το στάδιο της εκπαίδευσης. Εκεί κρίνεται το κατά πόσο θα προχωρήσει και εφόσον υπάρξει η παράδοση δεν νομίζω πως μπορεί και να υπάρξει αποτυχία σε καμία περίπτωση. Ένα τέλος επίσης δεν σημαίνει απαραίτητα και αποτυχία της σχέσης. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορεί να φέρουν το τέλος ακόμη και στην ποιο καλή σχέση.
Ωστόσο για όσους είπαν πως την κύρια ευθύνη έχει το Κ μέλος της σχέσης, να πω πως αν ο Κ επέτρεψε να υφίσταται όντως σχέση ελέγχου η οποία πέρασε και από το στάδιο της εκπαίδευσης και εδραιώθηκε τότε εαν υπάρξει αποτυχία ναι μεν έχει την κύρια ευθύνη αυτής αλλά καλό είναι να αξιoλογήσει εαυτόν για το πόσο Κ είναι. Γιατί δεν δύναται να περνάει από δική Του εκπαίδευση και να αποτυγχάνει.

 

Απάντηση: Ποιος χρεώνεται την αποτυχία της σχέσης ελέγχου;

αν ζουσαμε πριν απο 3000 χρονια , και γινοτανε εκληψη ηλιου ... ειμαι βεβαιος οτι η Dora θα θεωρουσε υπευθυνο τον Αφεντη της .
αναρωτιεμαι για ποιο λογο συνεχως ανακατευτε τα στατους με τις πραξεις ενηλικων .
επισης δεν καταλαβαινω πως γινεται ανθρωποι που δηλωνουν υποτακτικοι , να γραφουν σελιδες ολοκληρες που να αμφισβητουν , να ζητουν εξηγησεις , να θετουν ερωτηματα ..... και παει λεγοντας

η σχεση δεν ειναι ουτε αεροπλανο ουτε πλοιο που δεν επιτρεπεται να πεις : "σταματηστε να κατεβω.."