wysiwyg

Απάντηση: wysiwyg

Αχά! now it makes sense. Ευχαριστώ.

 

Απάντηση: wysiwyg

Και πού διαφωνείτε?
Δεν σου αρέσει η πορτοκαλιά του άλλου, παίρνεις και φτιάχνεις τη δική σου...
Και κατα πως λές βρίσκεις την νερατζούλα φουντωτή και την κάνεις πορτοκαλιά...
Μπιγκόνια δεν θα έπαιρνες, έτσι κι αλλιώς, ούτε κληματαριά.
Μάλλον άλλο θες να πεις και δεν το πιάνω, το υποψιάζομαι...
Ἀποψή μου, γι'αυτό που υποψιάζομαι, είναι πως η κολλημένη φροντίδα δεν κάνει καλό.
Διότι ο υπερβολικά φροντίζων αναιρεί το έργο του, αναγκαστικά απεμπολώντας την δική του εκ παραλλήλου εξέλιξη, οπότε τείνει να γίνει ενεργούμενο της επιθυμίας του, παύων υφιστάμενος ως ρόλος, εαυτός και οντότητα, αφού δεν διαλέγεται δυναμικά με τον ίδιο του τον εαυτό.
Μέτρον άριστον._

 

Απάντηση: wysiwyg

Αστρογαλης παρακαλω.....οχι οτι κι οτι....

 

Απάντηση: wysiwyg

και χάρηκα γιατί είδα το τίτλο και νόμιζα ότι ξεκίνησαν δωρεάν μαθήματα ιαπωνικής.

το θέμα είναι ότι "παίρνεις" κι αυτά που δεν βλέπεις εκ των προτέρων.
τί μαγεία αυτές οι σχέσεις, θεοί!

 

Απάντηση: wysiwyg

@
Μερικοί δεν κοιμούνται με ερωτικούς συντρόφους
αλλά με αφηρημένες έννοιες :
την φαντασια ,
την εξουσία, τη δύναμη, τη φήμη, τα λεφτά,
τη μόδα την προσδοκια ,
την δυστυχια .... την μαλακια κλπ …

γι αυτο ...
και ολα αυτα !

Δεν ειναι ετσι η πραγματικη ζωη ομως !

wysiwyg

 

Απάντηση: wysiwyg

Δεν νομιζω οτι διαφωνουμε,αλλα εστιαζουμε σε διαφορετικα πραγματα.
Η tender εστιαζει στο wysiwyg,απηυδισμενη απο τις ανεδαφικες εως παραλογες απαιτησεις καποιων Κ.
Εγω,απο τη στιγμη που αναλαμβανει καποιος αυτο που βλεπει το οποιο ειναι καπου αναμεσα στο φαινεσθαι της πρωτης επαφης και στο περιπου ειναι της ωρας της αποφασης.
Ισχυριζομαι οτι το modification ειναι θεμιτο και αναμενομενο να γινει,το δε βαθος και η εκταση του εξαρτωνται απο παρα πολλους παραγοντες,πολλοι απο τους οποιους αναφερθηκαν ηδη,οπως τα κοινα γουστα,οι κοινες αξιες,η ποιοτητα της επικοινωνιας,κλπ.
Εκεινο ομως που δεν γινεται να λειπει σε καθε περιπτωση ειναι το ενδιαφερον,η προσοχη,η ενεργεια,η στενη και συχνη επαφη και ο χρονος που θα πρεπει να διαθεσει ο Κ,μεγεθη τα οποια πρεπει να ειναι ευθεως αναλογα με τις απαιτησεις του ειδικα οταν αυτες αφορουν τους πιο δυσκολους και ζορικους στοχους.
Με το συγκεκριμενο ποστ,δεν θελησα να πω κατι αλλο,αρα οι υποψιες σου μαλλον ειναι λαθος.
Αυτο ομως που υποψιαζεσαι εχει μια δοση αληθειας οσον αφορα τις γενικοτερες αποψεις μου.
Συμμεριζομαι την αποψη σου για την υπαρξη του κινδυνου που αναφερεις οσο και για το αριστο του μετρου.Θεωρω ομως οτι ο κινδυνος αυτος ειναι ενα λελογισμενο ρισκο που πρεπει να παρει ο Κ,ισορροπωντας μεταξυ λογικης και επιθυμιας,αν ειναι απαιτητικος και τα θελει ολα,ο,τι υπαρχει για να παρει.Πολλα δινεις,πολλα παιρνεις.
Καλυτερα ετσι παρα το τοσο συνηθες φαινομενο της απο μακρια(ειτε κυριολεκτικα ειτε μεταφορικα),αφ'υψηλου,στη χαση και στη φεξη και όποτε και αν βολεψει,αλληλεπιδρασης που καποιοι επιμενουν να το ονομαζουν σχεση M/s η Κ/υ.
Ο καθενας οπως θελει και μπορει,καμμια αντιρρηση, αλλα για μενα αυτο το πραγμα,σχεση M/s η Κ/υ δεν ονομαζεται.
Το μετρον στο οποιο συμφωνουμε παραβιαζεται πολυ συχνοτερα προς τη μερια της εικονικης πραγματικοτητας.
Αλλα αυτο ειναι μια μεγαλη,παλια και μαλλον εκτος θεματος συζητηση.

 

Απάντηση: wysiwyg

@tender lilly,

Αισθάνομαι την τοποθέτησή σου στο νήμα διαβάζοντάς δις περισσότερο ως απωθημένο. Με συγχωρείς αν κάνω λάθος  

@vautrin,
Βρίσκω πολύ σημαντική την τοποθέτησή σου. 

Η δική μου άποψη είναι πως αυτό που βλέπει ο άλλος σε μένα δεν είναι και αυτό που παίρνει. Ο καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δεί και αν σταθούν δέκα απέναντί μου και οι δέκα θα δουν διαφορετικά πράγματα (οπότε σε αυτό το σημείο θα συμφωνήσω με τον Αrioch). Επίσης πολύ σημαντικό για μένα είναι και το ότι μπορεί αυτός που έχω απέναντί μου να θέλει αυτό που βλέπει αλλά παίρνει αυτό που του αξίζει.
Στο πλαίσιο του M/s παίρνεις την πρώτη ύλη που σου κάνει μετά από έρευνα και την πλάθεις στα μέτρα σου. Οπότε εκεί αυτό που βλέπεις είναι αυτό που δημιουργείται και εξελίσσεται με την βοήθειά σου.  

 

Απάντηση: wysiwyg

Καμμιά αντίρρηση...
Να βάλω μόνο μια παράμετρο στα τελευταία που είπες...
Λέω πως οι αποστάσεις δεν είναι έξω μας, αλλά μέσα μας...
Μόνο που για να ισχύσει το παραπάνω, απαιτείται η σχέση να έχει στηθεί, να είναι πατημένη και στους δυο, εν προκειμένω αρκεί ακόμα και η απλή χημεία μεταξύ τους...
Ακόμα και σε επίπεδο δυναμικής σχέσης fuck buddies, όσο κι αν ακούγεται περίεργο.
Και αυτό είναι κάτι που το ξέρουν και οι δυο, ακόμα και μετα από σύντομη γνωριμία...
Σπάνιο θα έλεγα...

 

Απάντηση: wysiwyg

Θα σας φανεί αστείο, δεν έγραψα τόσες μέρες γιατί έψαχνα ένα καλό παράδειγμα για το τι εννοώ, ένα που να έχει νόημα εντός πλαισίου σχέσης M/s, όχι ένα αφηρημένο. Βρήκα αρκετά τελικά, θα πω παρακάτω.

Ασφαλώς ο Κυρίαρχος κάνει παρεμβάσεις στην υποτακτική, πολλές και βαθιές μάλιστα, άλλωστε η υποτακτική το θέλει πάρα πολύ αυτό το πράγμα, διότι της αρέσει καθ εαυτό και διότι έχει πραγματική ανάγκη να ευχαριστεί τον Κύριό της.

Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι η ουσία του καθενός, αφενός φαίνεται από την αρχή, από το σωστά ασκημένο μάτι που περιλαμβάνει - προφανώς - και τη διαίσθηση, αφετέρου δεν αλλάζει. Και από τις δύο κατευθύνσεις.

Γνωρίζω έναν Κυρίαρχο, είμαι σε θέση να δω ορισμένα βασικά σε αυτόν, όχι βέβαια τα πάντα. Αυτό με καθιστά σε κάποιον βαθμό συνυπεύθυνη για την πορεία της σχέσης. Είδα περίπου τι ζητά και τι μπορεί να μου δώσει, δεν μπορώ να του ζητώ αλλιώτικα από αυτά που είδα, δεν μπορώ να περιμένω άλλα.

Τα παραδείγματα που σας έταξα, τώρα.

Έχω τη γνώμη ότι μπορεί ένας Κυρίαρχος να αναλάβει μια υποτακτική που, έστω, δεν έχει επιφυλακτικό χαρακτήρα και να τη μάθει να μη μιλάει όταν δεν πρέπει. Να βάζει κατά μέρος την ανάγκη της για επικοινωνία. Δεν θα μπορέσει όμως να την κάνει γνήσια επιφυλακτική, απλά θα της μάθει αυτοέλεγχο με τον τρόπο που επιθυμεί ο ίδιος, στην αρχή συνειδητό, μετά αυτόματο και αν η υποτακτική πραγματικά αποδεχτεί την επίδρασή του πάνω της θα συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτό σε όλη της τη ζωή.

Ένας Κυρίαρχος μπορεί να πάρει μια υποτακτική εγκεφαλική και να τη μάθει να εκφράζεται ερωτικά με το σώμα της αντί για λόγια. Γίνεται και είναι υπέροχο. Όμως, δεν θα πάψει ποτέ να είναι εγκεφαλική αυτή η γυναίκα, δεν θα πάψει να χρειάζεται να παίρνει αποστάσεις πότε πότε από μια κατάσταση για να την αντιληφθεί με τη σκέψη της και να την κρίνει, αντί να την δοκιμάσει πάνω της, γιατί έτσι συμπεραίνει η ίδια πιο αποτελεσματικά. Αν δεν έχει αυτό που χρειάζεται και αν μάλιστα η άρνηση να το έχει εκφραστεί με ηθική απαξία για την ίδια, τότε, σε κάποιον βαθμό θα είναι δυστυχισμένη. Όχι πολύ, γιατί καλύπτονται άλλες ανάγκες της που δεν μπορούσε να καλύψει με άλλον τρόπο. Αλλά θα είναι. Αν μαζευτούν πολλά τέτοια, σε συνδυασμό και με την ηθική απαξία μέσα της θ αρχίσει να έχει ανάγκη λύτρωσης λίγο λίγο. Δεν θα φταίει η ίδια που θα είναι εν μέρει δυστυχισμένη, θα ευθύνεται ο Κυρίαρχος που δεν είδε εξαρχής αυτό που υπήρχε και που δεν το αποδέχτηκε.

Ένας Κυρίαρχος μπορεί να πάρει μια υποτακτική και να της μάθει να είναι συνέχεια διεγερμένη. Μπορεί να της στερήσει τους οργασμούς ή να την κάνει να χύνει καταναγκαστικά και επώδυνα ή και τα δύο, αν αυτό επιθυμεί ο Ίδιος. Αμφιβάλλω πάρα πολύ αν μπορεί να κάνει μια που χύνει κυρίως από την κλειτορίδα να χύνει κυρίως από τον κόλπο, αμφιβάλλω αν μπορεί να την μάθει να χύνει από τον πόνο όταν την ίδια την κάνει να χύνει η ταπείνωση, για παράδειγμα.

Αν Κάποιος αναλάβει μια υποτακτική που συνήθιζε να κάνει ένα ζεστό μπάνιο κάθε βράδυ πριν πέσει για ύπνο, εν είδει της αγκαλιάς που έλειπε από τη ζωή της, μπορεί, ασφαλώς, να την υποχρεώσει να κάνει ένα κρύο ντους κάθε πρωί. Η υποτακτική θα το κάνει με χαρά μεγάλη και προσδοκία για την αγκαλιά που θα αντικαταστήσει το χαζό μπάνιο κάθε βράδυ. Καλό όμως να βρει ο Κυρίαρχος να αντικαταστήσει με κάτι την αγκαλιά που συμβόλιζε γι αυτήν εκείνο το ζεστό μπάνιο. Αν όχι, μην περιμένει ότι η σχέση αυτή θα κρατήσει για πολύ. Θα τον αφήσει με το παράπονο ότι η δεσποινίς ήτο μαλθακή και τον παράτησε για ένα κρύο ντους, δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Η υποτακτική μπαίνει σε μια άνιση και όχι ασύμμετρη σχέση, "ασύμμετρη" είναι το πολιτικώς ορθό μιας κατάστασης άνισης τόσο δηλωμένα όσο και αδήλωτα. Γιατί το κάνει; Όχι απαραίτητα για να αλλάξει, αυτό είναι το μέσο όχι ο σκοπός, το κάνει επειδή θέλει να σχετίζεται με κάποιον δίνοντάς του ευχαρίστηση και υπηρετώντας τον.

Εγώ δεν θα το έκανα. Να ακολουθήσω έναν καλό Κύριο στον αγκαθερό δρόμο της δικής Του ουτοπίας για την οποία κανείς μας δεν γνωρίζει αν θα είναι καλύτερη από το εδώ και τώρα. Συμβαίνει να μου αρέσει σε γενικές γραμμές η ζωή μου, όπως την έχω φτιάξει, δεν θα την έκανα στάχτη για να πάω στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και μάλιστα χωρίς χάρτη και πυξίδα.

Είπα παραπάνω σε τι συναινώ και γιατί. Το καλύτερο για μερικούς μπορεί να είναι το πιο απλό.

Δεν είναι από πριν δεδομένο ότι η υποτακτική απολαμβάνει, εξαρτάται από τους τρόπους του Κυρίαρχου και μόνον αν θα απολαμβάνει.

Δεν είπα τέτοιο πράγμα   Συμφωνώ μαζί σου.

@ zoyzoy_,
Ανακαλύπτεις δυνάμεις που δεν γνώριζες ότι είχες, ξεπερνάς όρια, ίσως και με τη δύναμη που δίνει η ερωτική έξαψη - τουλάχιστον για μένα έτσι είναι, μπορείς όμως μόνιμα να κάνεις χρήση των εφεδρειών σου, δηλαδή των δυνάμεων που δεν γνώριζες ότι είχες και να ζεις στα όριά σου εκείνα που ξεπέρασες, ακόμα και για να ικανοποιήσεις τον Έτερο;

Δεν πρόκειται τόσο για τα όρια, πρόκειται κυρίως για την κατεύθυνση της Κυριαρχίας, πρόκειται για την συνυπευθυνότητα και πρόκειται κυρίως για το τι είδους σχέση M/s καλύπτει τις ανάγκες ορισμένων.

Άλλοι μπορεί να θέλουν μια ριζοσπαστική κατάσταση γεμάτη ανατροπές και σπασίματα ορίων κάθε λίγες μέρες. Άλλοι χρειάζονται να πλέουν σε ήρεμα, προβλέψιμα νερά. Και οι δύο καλό είναι να ξέρουν να βλέπουν τι έχουν απέναντί τους και τι μπορούν να έχουν από αυτόν που έχουν απέναντί τους.

Το sabbatical σημαίνει ... αυτό που σημαίνουν όλα τα sabbatical, άδεια για ξεκούραση και έρευνα  

Μεταξύ καλλιτεχνών, ασφαλώς αυτή δεν είναι μια πίπα, αλλά ένας καμβάς που πάνω έχει ζωγραφισμένη μια πίπα και για λεζάντα μια προειδοποίηση η οποία έχει ταλαιπωρήσει κόσμο και κοσμάκη  

Μεταξύ φιλοσόφων, ασφαλώς αυτή δεν είναι μια πίπα αλλά οτιδήποτε άλλο εκτός από μια πίπα.

Μεταξύ σημειολόγων θα γινόταν μια μεγάλη κουβέντα για το σημαίνον, την πίπα δηλαδή και το σημαινόμενο, δηλαδή τι βλέπει ο καθένας όταν του δείχνουν μια πίπα, τι είναι η πίπα για τον ίδιο. Πάνω εκεί ο Ουμπέρτο Έκο έγραψε ένα βιβλίο "Τα όρια της ερμηνείας", όπου ανέλυε ότι η ερμηνεία (της πίπας στην προκειμένη) έχει τα όριά της και τους κανόνες της, για να είναι αποτελεσματική, θεμιτή και αποδεκτή από φιλοσόφους και σημειολόγους.

Δεν ξέρω ποια προσέγγιση θα ακολουθούσε Κυρίαρχος που επιλέγει υποτακτική, προσανατολίζομαι στην καλλιτεχνική, αφού γνωρίζει από καμβάδες, μπογιές και πινέλα και τα έχει ξαναδεί πολλές φορές ώστε να έχει αναπτύξει τη σχετική γνώση και διαίσθηση για την αντοχή των υλικών Του.

Δεν είναι πιο αποτελεσματικά τα πράγματα αν ο Κυρίαρχος δει από την αρχή τι μπορούν να του προσφέρουν τα υλικά που έχει μπροστά του και ποιες είναι οι αντοχές τους σε σχέση με αυτό που επιθυμεί να φτιάξει; Αν δεν του κάνουν τα υλικά γι αυτό που θέλει να φτιάξει, θα προσπαθήσει να αλλάξει τα υλικά ή θα βρει άλλα που να τον καλύπτουν;

Ναι, είναι και αυτά  

Μπορεί να μην είναι "ανεδαφικές έως παράλογες". Μπορεί για άλλη υποτακτική να ήταν πολύ καλές απαιτήσεις. Ή σε άλλες καταστάσεις για την ίδια υποτακτική να ήταν θαύμα. Τρόπον τινά όμως, ναι. Κυρίως απηυδισμένη από τις υποτακτικές εκείνες που ακολουθούν αυτές τις απαιτήσεις, όταν τις δαγκώνει η ανάγκη για τάξη, πειθαρχία, κατεύθυνση, υπηρεσία και σαδομαζοχιστική ηδονή, προφανώς και μετά, μόλις καλύψουν αυτές τις ανάγκες τους αλλά όχι νωρίτερα, βεβαίως βεβαίως και αφού τόσο καιρό ήταν σε ένα μόνιμο submode που δεν τις άφηνε να αρθρώσουν ορθό λόγο, ακόμα και στην περίπτωση που τους επιτρεπόταν κάτι τέτοιο, τα παρατάνε  

Έχεις απόλυτο δίκιο και κατά τη γνώμη τη δική μου.

Συμφωνώ, όπως και με όλα τ άλλα.

Και σ αυτό που λες περί εικονικής πραγματικότητας συμφωνώ.

Προσθέτω δε και κάτι άλλο, ότι δεν νομίζω να υπάρχει υποτακτική που να μπορεί να τα βάλει με τη φαντασίωση του Κυρίαρχου όπως αυτή πάει να εφαρμοστεί πάνω της. Άμα η φαντασίωση του Κυρίαρχου καβαλικέψει την κυριαρχικότητα, γράψτε αλίμονο  

/me συγχωρεί sklavina

και τώρα ύπαγε και να εξασκείς τη διαισθαντικότητά σου αλλού, η δική μου κατεύθυνση είναι μάλλον άγονη δι εσέ  

 

Απάντηση: wysiwyg

Kακώς αμφιβάλεις. Δεν είναι φρόνιμο να τοποθετούμε τα πάντα σε μια γενική αρχή και να μην λαμβάνουμε υπόψη μας την διαφορετικότητα του καθε ανθρώπου και την ξεχωριστή δυναμική που μπορεί να αναπτύξει με τον/την σύντροφό του

Φυσικά και όχι απαραίτητα για να αλλάξει, όταν αναφερόμαστε σε όλες τις υ. Εγραψα πως υπάρχουν υ που, όχι απλά επιθυμούν, αλλά έχουν ανάγκη να αλλάξουν μέσα από μια D/s, πόσο μάλλον M/s σχέση.

Από την άλλη, είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι πως δεν υπάρχει/ουν αλλαγή/ες, σε σημαντικό βαθμό θα έλεγα, σε κάποια υ που μαθαίνει να δίνει ευχαρίστηση και να υπηρετεί τον Κ της, όπως αυτός επιθυμεί-ορίζει;

Ακούγεται λογική, φρόνιμη και ώριμη η σκέψη σου.

Ομως, από την μια αναφέρθηκες στο σωστά ασκημένο μάτι και στη διαίσθηση. Aρα παίζουν τον ρόλο τους. Υπάρχει κανένα εχέγγυο ότι θα σου βγει η επιλογή σου, όπως ακριβώς διέκρινε η εμπειρία και φαντάστηκε η διαίσθησή σου; Οχι.

Από την άλλη, οι άπειρες τι θα κάνουν; Tι προτείνεις; Να μείνουν ακίνητες, δλδ στην ουσία να οπισθοχωρούν, και να προσεύχονται να τους έρθει η θεία φώτιση κοιτώντας το ταβάνι;

Μου θυμίζεις το παράπονο των νεοεισερχόμενων στον στίβο της ζωής, όταν σε αναζήτηση εργασίας, ακούν:

-Δεν σε προσλαμβάνω, γιατί δεν έχεις εμπειρία

Και δικαίως αναρωτιούνται ή απαντούν:

-Μα αν δεν εργαστώ, πως θα αποκτήσω εμπειρία;

Eπίσης ποια η τοποθέτησή σου για τις υ, που ακριβώς επειδή ο δρόμος είναι άγνωστος και ως άγνωστος διεγείρει και "φόβο", τον αναζητούν αρνούμενες τα εύκολα και τα βολετά;
Aυτά τα θανάσιμα βαρετά που ξέρεις ότι θα συμβούν πριν καν αρχίσουν!

Γιατί να μπαίνει σε χαμηλή κλίμακα η ικανοποίηση από την προσμονή του αναπάντεχου; Του απρόσμενου; Αυτό που αρχικά δεν είδες -είτε γιατί δεν μπορούσες, είτε γιατί δεν σε άφησε να δεις- στον Κ;

Δεν διαφωνούμε. Αλλά όσο απολαμβάνει θα είναι εκεί. Ακόμα και σε άγνωστα πελάγη ή για κάποιες κυρίως σε άγνωστα πελάγη.

*Με την ίδια λογική, δεν είναι πιο σίγουρη μια θεσούλα στο δημόσιο (στο πρώην) που βρέξει χιονίσει θα μπαίνει ο μισθός στο σπίτι; Κάποιοι επιλέγουν το ελεύθερο επάγγελμα και τα ρίσκα που αυτό φέρει.

**Kαι όχι, όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπινα συστατικά, το αποτέλεσμα δεν ταυτίζεται πάντα με τα υλικά που βλέπει εξ αρχής ο Κ. Οι αντοχές των υλικών δεν είναι πάντα ζήτημα που αφορούν τα ίδια, αλλά τους τρόπους χρησιμοποίησής τους. Δλδ, με την ανάλογη - κατάλληλη δουλειά, μέθοδο, τρόπο, χρόνο κλπ

Eίναι οι περιπτώσεις που δημιουργήθηκαν πρωταθλητές από το "ίσως" του προπονητή που θέλησε να τους αναλάβει.

 

Απάντηση: wysiwyg

@ Seduction,

νομίζω ότι έχω γράψει αρκετά για να γίνει η θέση μου αντιληπτή, η οποία δεν είναι θέση πολιτικού που πρέπει να καλύπτει απαξάπαντες, ούτε γενική θεωρία ή σύστημα αντίληψης, είναι μια σκέψη και μια πρόταση που μπορεί να καλύπτει συγκεκριμένους ανθρώπους για συγκεκριμένους λόγους. Στην ηλικία που βρίσκομαι, αν έλεγα per mare per terra ότι είμαι πεπεισμένη για την ευτυχή έκβαση όλων των πραγμάτων, μάλλον θα ήμουν για γέλια, για πάρα πολλά γέλια θα έλεγα.

@ όλους,

Καλώς αμφιβάλλω, ιδίως αν έχω απέναντί μου κάποιον που θέλει να με πείσει, στα λόγια, ότι επί των ημερών του θα χύνω μόνον με κλιπς στις ρόγες και στην κλειτορίδα. Αμφιβάλλω, δεν αποκλείω. Όσον αφορά το τμήμα αρχών του αποσπάσματός σου δεν έχω καμία αντίρρηση.

Αντιθέτως, είπα ότι το θέλει και ότι γίνεται. Αυτό που είπα επίσης είναι ότι αν αυτές οι αλλαγές δεν είναι συμβατές με το είναι της κοπέλας, στην τελική θα είναι δυστυχισμένη ή σχεδόν. Και εξουθενωμένη. Και όταν είναι έτσι η υποτακτική, αυτό είναι καινούργιο, δεν το έχω ξαναπεί, τότε δεν περνάει καλά ούτε ο Κυρίαρχος.

Κανένα απολύτως εχέγγυο. Και όχι μόνον αυτό, αλλά και στραβά να δω σε κάποιον, αν μου αρέσει και πιστεύω ότι τα καλά του είναι πιο σημαντικά και ενδιαφέροντα από τα στραβά, θα του δώσω το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Δεν θα πέσω όμως απ τα σύννεφα αν τελικά τα στραβά πάρουν το πάνω χέρι.

Προτείνω να κάνουν αυτό που κάνουν όλες οι άπειρες. Να πάρουν περισσότερα, πάντα υπολογισμένα, ρίσκα. Άπειρη σημαίνει επίσης ξεκούραστη, άλλωστε, περισσότερο αισιόδοξη και λιγότερο μελαγχολική. Θα ήταν λάθος να έχουν μια στάση wysiwyg, γιατί θα την είχαν για τους λάθος λόγους, κυρίως φόβο προς το άγνωστο. Όσο λάθος θα ήταν για μια που γνωρίζει λίγα πράγματα να τα βάζει κατά μέρος και να μην αξιολογεί τι έχει μπροστά της.

Σε κανέναν που έρχεται εδώ δεν είναι ο δρόμος πραγματικά άγνωστος, κάτι έχει στην ψυχή του που του κάνει γνώριμο τον δρόμο αυτό και νιώθει μεγάλη λαχτάρα να τον πάρει. Λίγο λίγο μαθαίνει ότι λαχτάρα ξελαχτάρα δεν είναι όλοι για όλους και αναγκαστικά πρέπει να θέτει όρους και να επιλέγει.

Όταν ήταν άγνωστη η διαδρομή δεν είχα κανένα φόβο, λαχτάρα και χαρά είχα και θυμάμαι που έλεγα ότι θα ήθελα να είναι βιβλίο, να διαβάσω στα πεταχτά το τέλος του να δω τι γίνεται και μετά να τραβήξω αυτόν τον δρόμο.

Γιατί στα ερωτικά πράγματα, εκτός από την απόλαυση του αναπάντεχου υπάρχει ακόμα η ηδονή του αναμενόμενου. Υπάρχουν και τα δύο, το θέμα είναι το μίγμα.

Δεν μίλησα για αυνανισμό, έλεος!