Extreme humiliation

Απάντηση: Extreme humiliation

Που πηγε ο σαδισμος ηθελα να ηξερα.. Πολυ φιλολογια...

Το ανθρωπινο σωμα εχει τεραστιες αντοχες. Ειδικα οταν το μυαλο του βρισκεται σε διεγερση οπως σε καταστασεις/sessions/σχεσεις bdsm.

Σιγα μη του πηγαινε και καμια φιλεναδα του να παιξει για να περασει ευχαριστα την ωρα. Ελεος...

 

Απάντηση: Extreme humiliation

θα συμφωνήσω με τον sw.
Κι εμένα νόμιζα παλιά πως με είχε αφήσει δεμένη μόνη, αλλα δεν ήταν αλήθεια.

Πάντως με εκπλήσσει πόσο εύκολα κάποιοι βγάζουν συμπεράσματα πως όλοι πέραν των ιδίων είναι για τα μπάζα.

@Ελυσιουμ ακόμα γελάω   Νάσαι καλα!

 

Απάντηση: Extreme humiliation

Αγαπητή μου Uther, δεν θα εξετάσω αν το έκανε από μίσος, απειρία ή δεν ξέρω τι άλλο, αυτό που βλέπω εγώ σε αυτά που έγραψε το παλικάρι, είναι ότι ετέθει η ζωή του σε κίνδυνο από αυτήν τη γυναίκα. Τώρα αν η γυναίκα αυτή παρακολουθούσε με κάμερα ή άλλον τρόπο σε τι κατάσταση είναι ο φίλος χωρίς να το γνωρίζει αυτός, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα και το κλείνουμε εδώ.

Οχι φυσικά, δεν θέλω να σου πω κάτι τέτοιο, το ίδιο πιστεύω και ο tyfeas, όμως δεν μπαίνεις ποτέ στα βαθειά αν δεν έχεις την ανάλογη εμπειρία.

Εξασκούμε ερωτικό σαδιμό για την καύλα και των σαδιστών αλλά και των μαζοχιστών χωρίς όμως να στείλουμε τον/ην μαζοχιστή/ρια να δει τα ραδίκια ανάποδα....Αλλωστε οι μαζοχιστές/ριες είναι το ερωτικό οξυγόνο... των σαδιστών, οπότε πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε...και αυτό στο λέει ενας ακραίος ερωτικός σαδιστής!

 

Απάντηση: Extreme humiliation

Μου αρέσει πολύ η ταπείνωση, διόλου οι προσβολές.

Η πιο ακραία περίπτωση ήταν όταν ήμουν υποχρεωμένη να παρέχω υπηρεσίες στον Κύριό μου, στο γραφείο του και μπαινόβγαινε κόσμος που μου έδινε διαταγές συνέχεια. Μου είχε απαγορευτεί να μιλάω, μόνον "μάλιστα, Κύριε" έπρεπε να λέω σε όλους και "ορίστε Κύριε" όταν με φώναζαν. Αναρωτιόμουν ποιος απ όλους αυτούς γνώριζε για μένα ή καταλάβαινε, την ώρα που τσακιζόμουν να υπηρετήσω. Ήμουν κατακαβλωμένη, βοηθούσε που είχα σφήνα από πίσω και μπίλιες από μπροστά, αλλά την πολύ κάβλα την έκανε η ταπείνωση και ο λίγος φόβος για το δημόσιο ρεζίλεμα.

Ο Κύριός μου ήταν πολύ έντονα παρόν, ένιωθα συνέχεια την παρουσία του και ότι είχε τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης. Πέρασαν έτσι έξι ώρες, με το ρολόι, που δεν πρόλαβα να καθίσω ούτε ένα δευτερόλεπτο. Μετά, έμειναν δύο από τους συνεργάτες του και το σκηνικό άλλαξε ...  

Όμως εμένα μου αρέσουν πραγματικά οι απλές, γλυκές ταπεινώσεις, όταν είναι δύο μόνον παρόντες, το υποτακτικό άτομο και το Κυρίαρχο. Απλά πράγματα, σούρσιμο στα πόδια του, γλύψιμο μπότας, νερό στα τέσσερα, γονάτισμα, χαμηλωμένα μάτια, σιωπή, τέτοια.

Μια άλλη ταπείνωση που ένιωσα πολύ έντονα και ερωτικά στην ψυχή μου ήταν μια φορά που ο Κύριός μου με είχε αποπάρει, είμασταν στο τσακ για τιμωρία, ένιωθα ένταση και ήθελα πολύ να κλάψω, όμως δεν μπορούσα να αφεθώ στα συναισθήματά μου γιατί είχα να κάνω τις δουλειές που περίμενε από εμένα. Ήταν κάτι που ένιωσα μόνον εγώ, ο Κύριός μου δεν θα το ήξερε αν δεν του το είχα πει μετά, όμως ήταν, για μένα, το ultimate της ταπείνωσης που έχω αισθανθεί ποτέ μου.

Με έφτιαξες καλά καλά...  

Πολύ όμορφη και ενδιαφέρουσα εμπειρία, μια ερώτηση μόνο είσαι σίγουρος ότι ήταν τόσες οι ώρες;

Μου έχει τύχει να νιώθω ότι έχουν περάσει ώρες και ώρες σε έντονες καταστάσεις τέτοιου τύπου και τελικά να έχουν περάσει... λεπτά!

@sw,
συντάσσομαι.

@MasterPerris,
τα σιγανά ποτάμια φοβάμαι περισσότερο  

 

Απάντηση: Εξευτελισμός

Μπερδευτηκα λιγο σχετικα με το θεμα αυτο..Μαλλον πρεπει ν αρχισω ν αναθεωρω, γιατι μεχρι προτινος πιστευα πως ο η αισθηση του εξευτελισμου μπορει να ναι κατι το απολαυστικο αλλα , οπως ειδα, εκφραστηκε η αποψη οτι ο εξευτελισμος δεν πρεπει να προκαλει απολαυση αλλα ντροπη. Το να φτυνει δηλαδη ο αλλος στο στομα ή στη μουρη σου..το να σου μιλαει με προστυχους και μειωτικους χαρακτηρισμους..το να σε βαζει να σερνεσαι και να τον παρακαλας να σε γαμησει και ολα οσα περιγραψατε..δεν θεωρουνται εξευτελιστικα αν προκαλουν απολαυση? Δηλαδη τις περιγραφουμε απλως ως καταστασεις που προκαλουν απολαυση χωρις ομως να εχουμε το δικαιωμα να τις χαρακτηρισουμε εξευτελιστικες? Θελω να πω τελικα..ποιο ειναι το ζητουμενο του "εξευτελισμου"? Ο Κ φτιαχνεται(ή οχι) με το να αναγκαζει τον υποτακτικο του να κανει πραγματα που πραγματικα κανουν τον δευτερο να ντρεπεται και σε καμια περιπτωση δεν τον καυλωνουν κι επιπλεον εχουν ως στοχο την τιμωρια του..ή προκειται για καταστασεις που κατω απ την επιφαση του.."εξευτελισμου" ειναι απολαυστικες και για τους δυο? Ποιο ειναι το ζητουμενο? Μου εχει τυχει να βιωσω ας πουμε το φτυσιμο και την καυλα που μου προξενησε..οπως και τον λεκτικο εξευτελισμο (κατα τα δικα μου κριτηρια..γιατι κι αυτο υποκειμενικο ειναι μαλλον..ειναι αυτο που διαβασα παραπανω οτι το τι ειναι εξευτελιστικο εχει να κανει με την προσωπικοτητα κ τα βιωματα του καθενος)κι ελεγα ας πουμε στον εαυτο μου..αλλα και στον συντροφο μου..αυτο που εκανες με καυλωσε πολυ, γιατι μ εκανες να νιωσω ξεφτιλα..εκανα λαθος τελικα? Δεν δικαιουμουν να μιλαω για εξευτελισμο? Μαλλον εθιξα εμμεσα πολλα θεματα και σας μπερδεψα λιγο..αλλα μ αυτα που διαβασα μπλεχτηκα κι εγω..

 

Απάντηση: Εξευτελισμός

Αγαπητή Anastasia, τι να πω και εγώ τις ίδιες απορίες έχω, μάλλον το 70% των κατά δήλωση μας bdsmers, κάνουμε bdsm για να περνάμε άσχημα...και όχι για να απολαμβάνουμε τις ηδονές του χώρου αυτού....  

 

Απάντηση: Εξευτελισμός

Εισηγούμαι να διαβάσεις αυτό:
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/4959-ταπείνωση-εξευτελισμός-humiliation.html

όχι πως δεν θα διαβάσεις γελοιότητες κι εκεί και βλακείες, δόξα το Θεό οι εξηπνάκηδες που την είδαν έξυπνοι δεν λείπουν από πουθενά.

 

Απάντηση: Εξευτελισμός

Ευχαριστω Λαρα  Ειμαι ηδη στην 3η σελιδα και..κουραστηκα..ελπιζω μεχρι το τελος να ξεμπερδευτω, γιατι εχει χυθει...πολυ μελανι για τον εξευτελισμο, οπως ειδα..τελικα δεν εχω μονο εγω αποριες κ συννεφακια!

 

Απάντηση: Extreme humiliation

 

Απάντηση: Extreme humiliation

Εγω στο σπιτι κι αυτος στο θεατρο λιγο πριν την πρεμιερα.
Ενα μηνυμα χτυπαει στο κινητο μου "βγαλε μια φωτο το στηθος σου με το κινητο σου και γραψε απο κατω καλη επιτυχια κυριε Τακη και στειλτη μου".
Κολλαω, πανικοβαλλομαι γιατι ξερω τον συναδελφο του και σκεφτομαι πως θα τον αντικρυσω μετα απο λιγο.
Δεν εχω ομως επιλογη.
Το εκτελω.
Ενα δευτερο μηνυμα ερχεται "μπραβο το μωρο μου, μην αργησεις να ελθεις".
Στο τελος της παραστασης που πηγα να τους συγχαρω, μολις αντικρυσα τον κυριο Τακη κοκκινησα.
Αυτος αταραχος με ευχαριστησε και γυρισε να φυγει.
Ξαναγυρναει βιαστικα με κοιταζει και μου ψιθυριζει στο αυτι "υπεροχη η φωτο σου. Ρωταω και ξαναρωταω τον Σπυρο πως εκεινο το ατιθασο πλασμα που γνωρισα το καλοκαιρι εχει μετατραπει σε ημερο και πειθηνιο πλασμα και δεν μου λεει ο ατιμος να το εφαρμοσω στην κυρα μου".
Γελαω κατακκοκινη και γυριζω προς Αυτον.
Ειμαι ηδη πολυ ερεθισμενη και ξερω τι θα ακολουθησει μολις μεινουμε οι δυο μας.....

 

Απάντηση: Extreme humiliation

Με την Σβέτα. Μια εκδιδόμενη από Βουλγαρία, με πολύ πείρα και καλή καρδιά. Μιας και δούλευε για πολλά χρόνια, αλλά και είχε αγοράσει όλα τα ρούχα της από Ιταλία, (ντυνόταν πολύ ωραία, όλοι την θαυμάζαμε για το γούστο της), της κολλήσαμε το παρατσούκλι “Τσιτσιολίνα”. Το όλο συνονθύλευμα εμπειριών συμπεριλαμβανόμενα και αυτών της υφή της δουλειάς της εμφάνιζαν ένα κορίτσι πέρα από τα κοινά. Κάποιος τρίτος θα την χαρακτήριζε “προς τελειωτική απογραφή, η απλά άτομο με βλάβη. ​

Εκείνοτο βράδυ ήταν υπό περιορισμό από το Τμήμα Αλλοδαπών στη πόλη που μέναμε, όπως όριζαν οι κανονισμοί. Η Σβέτα είχε τα νεύρα της λόγο αναδουλειάς από τον περιορισμό. Μου την ειχε αφησει "πεσκεσι" το αφεντικο της να την προσέχω μέχρι να ελήγε ο περιορισμός της, και να άρχιζε η έναρξη εργασίας της. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να πηγαίναμε να φάμε ένα σάντουιτς το κέντρο της πόλης για να περάσει η ώρα. ​

Αφού βαρεθήκαμε να καθόμαστε και να πίνουμε στο ξενοδοχείο της, μπήκαμε στο αυτοκίνητο να κάνουμε βόλτες τουλάχιστον. Μαζί της πήρε και το μπουκάλι ουίσκι, και γύρω γύρω όλοι λοιπόν στα στενά, στις πλατείες κλπ. Σε κάποια στιγμή η καλή διάθεση ήρθε από τα παρεμφερή, μουσική, ποτό, νιάτα κλπ. Την ρώτησα να βγάλει το κάτω εσώρουχο αφού φορούσε μίνι φούστα, για να μπορεί το χέρι μου να κάνει καμιά βουτιά στο μουνί της ενώ οδηγούσα. Από την τρέλα της η Σβέτα έβγαλε και την φούστα, και το στρινγκ, και το σουτιέν της, και έμεινε μόνο με ένα ανοικτό πουκάμισο. Σταδιακά έπαιζε με το στήθος, και γελούσε. ​

Μετά από πολύ προσπάθεια να συνεννοηθούμε από τα γέλια και τι μαλακίες που λέγαμε, συμφωνήσαμε να πεταχτούμε στο McDonald, και να μείνει εκείνη στο αυτοκίνητο ενώ εγώ θα πήγαινα να πάρω την παραγγελία. Η ιδιομορφία της τοποθεσίας του εστιατορίου για να φτάσουμε μέχρι εκεί, μας ανάγκασε να περάσουμε έξω από το γωνιακό αστυνομικό τμήμα που υπήρχε φωτεινός σηματοδότης τροχαίας, και να διασχίσουμε όλη την παραλιακή οδό γεμάτο από καφετερίες και φαστ φουντ. Η ώρα ήταν περίπου δώδεκα το βράδυ, καλοκαιράκι. Ευτυχώς η Σβέτα κατάλαβε ότι καθ' ολη την διαδρομή προς τα εκεί θα έπρεπε να καθόταν ήσυχη μέχρι να πάρουμε τα σάντουιτς. ​

Για κακή μου τύχη το φανάρι στη διασταύρωση του αστυνομικού σταθμού μας έπιασε κόκκινο. Από αυθορμητισμό επισήμανα στη Σβέτα ότι ήμασταν ακριβώς από έξω από τον σταθμό. Τι ήθελα και της το έλεγα? “Policeeee”? φώναζε και γελούσε. Εκείνη την στιγμή κάποια αόριστη, αόρατη και μεταφυσική δύναμη την κατεύθυνε να γυρίσει στο κάθισμα, να σταθεί στα γόνατα της, και να κολλήσει τα κωλομέρια της στο τζάμι του παράθυρου της πόρτας της. Της ρίχνω ένα χαστούκι μπας και άλλαζε διεργασία σκέψης φωνάζοντάς της να καθίσει πάλι στο κάθισμα κανονικά. Ήταν ότι χειρότερο αφού της έδωσα λαβή για παιχνίδι. Με τα γέλια, φωνές και κλάματα άναψε το πράσινο και έστριψα προς την παραλιακή. ​

Η Σβέτα αποθρασυνόταν και γελούσε όπως γελούσα και εγώ βεβαία από το όλο σκηνικό. Όμως από το μεθύσι και την τρελά της είχε μπερδευτεί για το πως ήταν το κανονικό κάθισμα σε ένα αυτοκίνητο. Δοκίμαζε διάφορες στάσεις, μια κολούσε τα βυζιά στο τζάμι της πόρτας, μια κολούσε τα κωλομέρια της στο μπροστινό παμπριζ, μια έπαιζε θέατρο με το λεβιέ των ταχυτήτων κλπ. Η μόνη λύση που μου ήρθε το μυαλό μου, ήταν να τονίσω στη Σβέτα ότι δεν θα είχε McDonald, αν δεν καθόταν κανονικά και ήσυχη στο αυτοκίνητο, και έτσι όπως είχαμε συμφωνήσει αρχικά. Το κόλπο έπιασε, η Σβέτα κατάλαβε τι έπρεπε να κάνει. ​

Σε κάποια στιγμή πάρκαρα σχεδόν απέξω από το εστιατόριο και πήγα να παραγγείλω. Για δεύτερη φορά η κακή μου τύχη με ξαναβρήκε. Για κάποιους λόγους τα φαγητά αργούσαν να γίνουν και την Σβέτα την είχε κόψει το πότο, και ήθελενα φάει κάτι για να της περάσει. Η υπομονή της εξαντλήθηκε. Είχα αφήσει το διακόπτη του αυτοκίνητου ανοικτό για να μην σταματήσει τα ράδιο να παίζει όσο η Σβέτα θα περίμενε. Έτσι άκουσα τον διακριτικό ήχο της κόρνας μου να παίζει, και αφού γύρισα να δω τι συμβαίνει, βλέπω την Σβέτα να κάθεται με το ανοικτό πουκάμισο και τα βυζιά της στη κοινή θέα στο παράθυρο, το μισό σώμα της να υπερέχει σε ύψος από τον ουρανό του αυτοκινήτου, και φυσικά τα κωλομέρια όσα περίσσευαν έξω από το κάθισμα στη άκρη του παράθυρου εκτεθειμένα προς τον δρόμο, φωνάζοντας μου “άντε μωρόμου, τι γίνεται”. ​

Ευγενικά παρακάλεσα την υπάλληλο του McDonald να φέρει εκείνη τα φαγητά όταν ήταν έτοιμα στο αυτοκίνητο, γιατί εγώ είχα να φροντίσω ένα “ανάπηρο” που περίμενε εκεί. Τώρα για το ποιος ξεφτίλισε ποιον και που και γιατί και πως, το αφήνω στους αναγνώστες.​

 

Απάντηση: Extreme humiliation

Έχοντας αποτύχει να εκτελέσω εντολή ο κύριος μου με διατάζει να τον ακολουθήσω γαβγίζοντας δυνατά στο δρόμο.Αρχίζω να γαβγίζω και τα έκπληκτα μάτια των περαστικών με κάνουν να κοκαλώσω.Γίνεται έξαλλος και με διατάζει να κατουρηθώ πάνω μου εκεί στο δρόμο.Περνάνε μερικά βασανιστικά λεπτά έως ότου το πετύχω.Κατουρημένος αναγκάζομαι όπως όπως να πάρω συγκοινωνία και να φύγω.