Αναθεώρησα...

Απάντηση: Αναθεώρησα...

Πολλά από αυτά που έμαθα ή αντιλήφθηκα εν BDSM με ικανοποίησαν όπως ήταν και δεν μου προκάλεσαν αναθεωρητικές ανησυχίες. Για παράδειγμα οι ορισμοί και τα εννέα επίπεδα υποταγής, το "υποτάσσεσαι και αγαπάς", το "assuming is not allowed", τα όργια, το σεξ ή η σχετική έλλειψη αυτού, τα πρωτόκολλα, οι υπηρεσίες, ο σεβασμός στα στάτους, οι τιμωρίες, η εκπαίδευση, το "σπάσιμο", η φροντίδα, η πειθαρχία και άλλα.

Σε άλλα ήμουν πάντα εύκαμπτη, ποτέ δεν μου ήταν κρίσιμα και έτσι ούτε ιδιαίτερη άποψη είχα, ούτε αναθεώρησα. Π.χ. εξάρτηση, επιθυμίες, ανάγκες.

Ορισμένα τα αναθεώρησα. Life happened...   Ένιωσα πιο άνετα στο πετσί μου και πιο ο εαυτός μου.

Δεν με ελκύει πια το polyamorous BDSM, όπως στην αρχή, εννοώ σχέση Κυριαρχίας υποταγής με περισσότερα από δύο πρόσωπα, γιατί για παιχνίδια όλοι οι καλοί χωράμε ("χωράνε" ήθελα να γράψω, ξέφυγε ένα γράμμα, έχει θέση όμως και το αφήνω όπως ξέφυγε). Έχω την άποψη ότι δεν έχει χώρο να σταθεί εύκολα, ιδίως στην Ελλάδα. Ο χαρακτήρας μου δεν έχει αλλάξει, το σηκώνει πάντα ως αντίληψη, απλά δε νομίζω ότι γίνεται, τουλάχιστον όχι μ εμένα.

Έχω αναθεωρήσει ως προς την εγγύτητα και την τρυφερότητα. Τα χρειάζομαι, να τα έχει ο Έτερος στην ψυχή του και να τα εκφράζει χρειάζομαι και το ίδιο για μένα. Δε νομίζω ότι χαλάνε μια σχέση Αφέντη - σκλάβου, αφού και οι δύο θέλουν να έχουν σχέση Αφέντη - σκλάβου με τα πάνω και τα κάτω της.

Οι ανάγκες μου έχουν αλλάξει. Αν είναι κάποιος να δηλώνει ότι με περικλείει, άρα είναι Αφέντης μου και εγώ σκλάβα Του, έχω ανάγκη να με περικλείει στα πάντα. Αυτό σημαίνει να είναι δεκτικός στα ερεθίσματα που κουβαλάω από την εκτός της σχέσης ζωή μου.

Έχω αναθεωρήσει ως προς την ανισότητα. Στην αρχή ούτε να την ακούω δεν ήθελα, ένιωθα πιο ασφαλής με το "ασυμμετρία". Τώρα μου είναι πολύ εντάξει, αποδεκτή και μάλλον ζητούμενη.

Δεν αντέχω την αδιαφορία. Πια. Δεν ξέρω ούτε Old - Guard μεθόδους ούτε τίποτα. Μέχρι δυο τρεις μέρες το απολύτως πολύ. Αλλά αντέχω τον πόνο, το κακοβόλεμα και την ταπείνωση, τις υπηρεσίες, να κλείνω το στόμα μου και χωρίς διαταγή ακόμα και πολλά άλλα πράγματα που μου ήταν τοις πράγμασι άγνωστα τότε που άντεχα την αδιαφορία.

Θεωρώ τον φόβο κακό. Όπως στην αρχή, καλά τα έλεγα. Προσπάθησα να συμφιλιωθώ μαζί του, δεν τα κατάφερα, τελικά τον ξεπέρασα, δεν παθαίνω πια πανικούς αλλά παραμένω στην αρχική μου θέση, δεν τον θέλω και ούτε με καβλώνει. Το ίδιο και τη βία, πλην της οργανωτικής, που κατ εμέ είναι κομμάτι μιας σχέσης Κυραρχίας - υποταγής.

Έχω αναθεωρήσει ως προς το public play, δεν γουστάρω αν και η άποψή μου παραμένει η ίδια όσον αφορά το υπαίθριο παιχνίδι, υπέροχο.

Τα πραγματικά σκληρά μου όρια έχουν σκληρύνει κι άλλο, αλλά τα μη πραγματικά σκληρά τα έχει πάρει το ποτάμι.

Μπλέξιμο βρήκα με τα tasks. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν για τη σχέση. Αποδείχτηκε ότι έκανα κολοσσιαίο λάθος. Ήταν υποχρέωσή μου, ολοφάνερα, αλλά εντελώς ουδέτερα όσον αφορούσε την οποιαδήποτε σχέση. Μετά πίστεψα ότι ήταν για μένα και ότι τα έκανα για μένα και επειδή το ήθελα, ανεξαρτήτως ότι τα task είθισται, αν δεν κάνω λάθος, να επιβάλλονται. Όμως, σε μια μετέπειτα κατάσταση άρεσε τόσο σε μια ψυχή το γεγονός ότι έκανα "τα tasks του" και εγώ που έκανα task, οπότε αναθεώρησα πάλι, δεν μπορεί να ήταν για μένα ήταν για τους δύο. Τελικά δέχτηκα ότι όλα είναι σχετικά  

 

 

 

Κάτι τέτοιο είχατε κατά νου;

 

Αναθεωρώ μόνον κατόπιν λοβοτομής. Αλά σίγουρα αναθεώρησα να ΜΗΝ εγκαταλείψω το φόρουμ λογω αυτού του ποστ που ξεχωριζει από τον πάτο των περισσότερων αναρτήσεων

 

Τώρα γιατί εγώ σκέφτηκα κατευθείαν αυτό;
Επανέρχομαι αργότερα με πλήρη απάντηση. Μέχρι τότε enjoy.

 

Απάντηση: Αναθεώρησα...

Όλα είναι σχετικά και επιρρεάζονται από το περιβάλλον που κινούμαστε,τα ερεθίσματα που δεχόμαστε και από ποιούς τα δεχόμαστε.

Το να αναθεωρήσεις απόψεις μπορεί να σου πάρει χρόνια ή σε μια τρελή κατάσταση να πιστεύεις πως αναθεωρείς συνέχεια μέχρι να καταλήξεις κάπου. Κάποιος που μένει πραγματικά σταθερός στις απόψεις του είτε δεν δέχεται ερεθίσματα (κλεισμένος στον κόσμο του) είτε έχει καταλήξει σε τι πραγματικά θέλει.

 

Ανάμεσα σε ακραία φιλελεύθερους ανθρώπους και μέσα σε ακραία φιλελεύθερα bdsmικά περιβάλλοντα, μοντέλα συνύπαρξης και καθημερινότητας, κάποιος που κάποτε υπήρξε σκλάβος θα νοιώθει πάντα ελεύθερος και κατά βάθος μόνος, στο τέλος ίσως και ξένος. Αυτό πιστεύω ότι ισχύει απόλυτα.

 

Απάντηση: Αναθεώρησα...

φρόνιμο είναι να αλλάζεις,
να εξελίσσεσαι δυναμικά,
φτάνει να μη το κάνεις με ρυθμό

"όπου φυσάει ο άνεμος"

 

Απάντηση: Αναθεώρησα...

Αχχχ και να΄ξερες τι πληγες ξύνεις....
Ναι προφανως και έχει τύχει να αναθεωρήσω είτε μερικώς είτε συνολικά τις απόψεις μου για ένα 'η περισσότερα πράγματα που είτε είχαν να κάνουν με εμένα προσωπικά είτε με άλλους.
Όταν προκειται για άλλους τα πράγματα είναι εύκολα τουλάχιστον στον τρόπο που εγώ βλέπω τα πράγματα. Οι άνθρωποι γυρω μου συνήθως μπαινοβγαίνουν σε κατήγορίες και ούτε γάτα ούτε ζηημιά...
Όταν όμως προκειτε για εμένα πραγματικά το μισώ όταν συμβαίνει αυτό... Δεν μαρέσει η αλλαγή και δεν μου αρέσει καθόλου να αλλάζουν πράγματα μέσα μου που θεωρούσα δεδομένα, με αποσυντονίζει και μέχρι να φτάσω σε μία "νέα θέση ισορροπίας" περνάω μια απιστευτη εσωτερική ταραχή που συνήθως εκδηλώνετε μ νευρα... νεύρα.... και νεύρα....
Ξέρω ότι όλα αλλάζουν όπως ξέρω και όλα τα "κλισέ" όμως δεν είναι κάτι που μου αρέσει όταν συμβαίνει...
Δεν θεωρώ ότι όλες οι αλλαγές είναι για καλό..Ισως αυτό να είναι ένα ανθρώπινο κατασκέυσμα που προσπαθεί να αντισταθμήσει το φόβο μιας αλλαγής προς το χειρότερο...
Αυτό που ταιριάζει σε εμένα τουλάχιστον είναι εκείνη η ατάκα απο το you got mail που λεει "people say they like change and that it is something good but all they are really saying is that something you didnt want to happen at all has happened!"

 

Απάντηση: Αναθεώρησα...

Για τους ανθρώπους που δεν μπορούν πια ποτέ να αναθεωρήσουν, έχουμε ένα όνομα: τους λέμε "νεκρούς".

Dream

 

Απάντηση: Αναθεώρησα...

Αναθεώρησα κάτι ακόμα, λόγω της εποχής που ζούμε.

Δεν υπάρχει πια ουδετερότητα και μέση οδός για μένα, ούτε στο BDSM ούτε πουθενά αλλού. Ακρίβυνε υπερβολικά η αναζήτηση και η υποστήριξή τους, τόσο που τα καθιστά χωρίς νόημα.

 

Απάντηση: Αναθεώρησα...

Δεν έχω αναθεωρήσει για πολλά στη ζωή μου γιατί δεν έχω μέσα στο κεφάλι μου πολλές ιδέες και απόψεις, μόνο κάποιες λίγες και βασικές για να πορεύομαι. Αυτές τις λίγες φορές λοιπόν, που υποχρεώθηκα σε αναθεώρηση ήταν σαν να πάθαινα εγκεφαλικό. Με κάθε αναθεώρησή μου, αφαιρείται ακόμη μια άποψη από τον εγκέφαλό μου. Ακατοίκητος θα μείνει στο τέλος.

 

Αναθεωρησα και αναθεωρω καθημερικα τις περισοτερες απο τις αποψεις μου ...
το μονο ισως που μενει σταθερο ειναι μια δυο ηθικες αξιες που εχω για την ζωη