Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Από τότε που απέκτησα σεξουαλική συναίσθηση, τα πιο πολλά πρωϊνά της ζωής μου, μόλις ξύπνησα αποζήτησα το ερωτικό χάδι.

Το χάρηκα, αλλά δεν το χόρτασα. Η αιτία γι' αυτό πιστεύω πως είναι ότι η ερωτική μου ικανοποίηση έρχεται αποκλειστικά σε ένα πλαίσιο που δεν περιλαμβάνει απαραίτητα το ερωτικό χάδι προς την υποτακτική ή την σκλάβα την ώρα που αυτή το θέλει και όπως αυτή το λαχταρά. Σίγουρα όχι συστηματικά.

Τώρα που είμαι σε ... εφεδρεία - αλλά πολύ επιθυμητή από μένα - και μπορώ να ζητώ μέσα μου ό,τι θέλω, χωρίς να διακινδυνεύω το "τραύμα" μιας καταδικασμένης διεκδίκησης, λέω πως αν κάποτε έχω πάλι στη ζωή μου Κύριο, θα Του ζητήσω χάδι ερωτικό κάθε πρωί που ξυπνώ και αν θέλει να βρίσκομαι στα πρόθυρα του οργασμού, θα Τον παρακαλούσα να το κάνει ο ίδιος ή - έστω - να με βλέπει να το κάνω και να το ζει εκείνη την ώρα.

Πάντα μου δόθηκε αυτό που ζήτησα στις BDSM σχέσεις που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Γενναιόδωρα και όμορφα. Με ευγένεια. Αν εγώ δεν τα είπα καλά ή αν είπα μόνον αυτό που είχα τη μεγαλύτερη ανάγκη την ώρα εκείνη και όχι το σύνολο ή αν νόμισα ότι κάποια πράγματα όπως π.χ. η καλή σχέση και το συναίσθημα ήταν αυτονόητα και δεν χρειαζόταν να ειπωθούν, mea culpa. Από κάποια στιγμή στη σχέση είχα αυτό που είχα ζητήσει αλλά όχι αυτό που χρειαζόμουν.

Όμως, έχω αυτόν τον διχασμό. Η ψυχή μου ζητά το χάδι που προανέφερα, που εγώ το αντιλαμβάνομαι ως vanilla αίτημα.

Παρόλα αυτά ήμουν πολύ καλά όταν, σε σχέσεις BDSM κοιμήθηκα με άβολους τρόπους και ξύπνησα υποχρεωτικά χαράματα, όταν ξύπνησα μετά από S/M βραδιά, πονεμένη αρκετά αλλά πλήρης, ισορροπημένη και ευτυχής, όταν ξύπνησα βιαστικά και σηκώθηκα πολύ πολύ ήσυχα για να υπηρετήσω πριν ξυπνήσει ο Κύριος.

Έτσι αναρωτιέμαι, οι vanilla ανάγκες μιας σκλάβας εξαφανίζονται ποτέ όταν η ίδια ανήκει, σε μια M/s σχέση; Ή δεν θεωρούνται vanilla αυτές οι ανάγκες όταν τις έχει σκλάβα; Ή δεν είναι προτεραιότητες, εφόσον η ίδια τις παραμερίζει προς απόλαυση άλλων πραγμάτων, αλλά τότε γιατί επανέρχονται σε πρώτη ευκαιρία;

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Αγαπητο και ευωδιαστο κρινολουλουδο,
οσο με αφορα, οι λεγομενες vanilla αναγκες (χαδια,φιλια,τρυφεροτητα,ναζια)δεν εξαφανιζονται.Το μυαλο δεν σταματα να σκεφτεται και να επιθυμει και κατ'επεκταση να το μεταδιδει στο σωμα, οσο και να ελεγχεται σε μια M/s σχεση.
Απο την αλλη δεν μπορω να δεχθω οτι ειναι αποκλειστικα vanilla αυτες οι αναγκες.Ποιος Κυριαρχος δεν χαριζει τρυφεροτητα εστω με ενα βλεμμα στην σκλαβα του? Ποιος bdsmικος νομος λεει οτι "απαγορευεται η διοχετευσις τργφεροτητος εις μιαν σκλαβα"?
Προτεραιοτητα μπορει να μην ειναι αυτες οι ανθρωπινες αναγκες, αλλα υποβοσκουν μεσα μας και οποτε βρεθει η ευκαιρια ή αναπτυχθει αναγκη να ικανοποιηθουν για να νοιωσει καλυτερα η σκλαβα.....απλως βγαινουν.Μην ξεχναμε πως ολες οι γυναικες, ειτε απο φιλαρεσκεια, ειτε απο ιδιαιτερη ευαισθησια, ειτε απο ρομαντισμο, εχουμε αναγκη την τρυφεροτητα.
Ο ανθρωπινος παραγοντας και η γυναικεια φυση μας δεν εξαφανιζεται μεσα σε μια M/s σχεση, οπως δεν εξαφανιζονται στον σκληρο εργασιακο χωρο ή σε μια μονογονεϊκη οικογενεια οπου ολη την ευθυνη εχει μια υποτακτικη γυναικα.
Η τρυφεροτητα ειναι η τροφη της "βιας" για μενα.
Ανατρεπτικο? Παραλογο? Ετσι το αντιλαμβανομαι και ετσι το βιωνω.

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Κατά την προσωπική μου άποψη αυτά τα συναισθήματα τα έχεις ή δεν τα έχεις. Η τα θέλεις ή οχι. Και εξαρτάται αν στα βγάζει ή αν τα δημιουργείς στο άλλο σου μισό.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως έχει να κάνει με το πλαίσιο ή οχι.
Ακόμα και στα vanilla άτομα υπάρχουν ή οχι τέτοιες σκέψεις και τέτοια συναισθήματα.

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Θα έλεγα γενικά ότι κανένας BDSMικός νόμος, μόνον που η αβάσταχτη έλξη προς την σαδομαζοχιστική συμπαιγνία και αλληλεπίδραση μπορεί έτσι και αλλιώς να πετάει πέρα πολλά άλλα.

Λάβε υπόψη ότι δεν είπα για "λίγη τρυφερότητα, έστω ένα βλέμμα", αναζήτησα μια συγκεκριμένη μορφή ερωτικής επικοινωνίας που συμβαίνει να είναι τρυφερή αλλά κυρίως είναι ερωτική.

Διέπραξα δηλαδή το ατόπημα για υποτακτική να πω, "θέλω αυτό!"

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Δεν καταλαγιαζουν, εκει ειναι φωναζοντας παντα παρον.
Ο τροπος που εκδηλωνονται και ο τροπος που ικανοποιουνται διαφοροποιειται μονο.
Η ουσια και το αποτελεσμα δεν αλλαζει.

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Οτι διεπραξες, διεπραξες.
Αλλα αυτο δεν σημαινει οτι εισαι λιγοτερο υ, ή οτι εισαι κακως εκπαιδευμενη ή οτι δεν εχεις αποβαλλει τις "vanilla" αναγκες σου.
Απλως εβγαλες στην επιφανεια την ανθρωπινη πλευρα σου.
Ακομα και αν ειναι "κακο" για την υ σου πλευρα και ισως χρειαστει να τιμωρηθεις!

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

  Δεν έχω ακούσει να τιμωρείται υποτακτικό άτομο επειδή έχει ανάγκες, έχω ακούσει να μην πηγαίνουν καλά BDSM σχέσεις αν δεν καλύπτονται οι ανάγκες και των δύο.

Δε νομίζω να σηκώνουν εκπαίδευση οι ανάγκες, αυτές απλά αποκαλύπτονται με την εκπαίδευση και λίγο λίγο ωριμάζει η ανάγκη για τη σκλάβα να ικανοποιεί τον Κύριό της, αλλά και μεταβάλλεται η αισθητική της γι αυτά που της αρέσουν της ίδιας.

Και η υποτακτική / μαζοχιστική πλευρά ανθρώπινες είναι  

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Δεξου σε παρακαλω κατ'αρχας το ευχαριστω μου γιατι τα νηματα σου με βαζουνε σε σκεψεις.
Και το λατρευω αυτο.
Δεν θεωρω οτι αναγκη για τρυφεροτητα ειναι βανιλα αναγκη.Ναι σαν υ νιωθουμε προτεραιοτητα να δωσουμε αλλα και Εκεινος δεν παιρνει ευχαριστηση απο μια αγκαλια?
Επισης μεσα στα πλαισια του bdsm εξαλειφονται πολλα στοιχεια της αντρικης και γυναικειας φυσης αλλα γινεται να γινει τελειως?Και δε θεωρω την μη επιτευξη αποτυχια.
Οπως λεει και ο Κυριος μου,πολυ ευστοχα-κατα την ταπεινοτατη-γνωμη μου:και η υ ανθρωπος ειναι!
Επισης μια υ για να ειναι ευτιχισμενη και ετσι να δινει τα μεγιστα,πρεπει στην αρχη να εκφραζει τις επιθυμιες της.
Αυτα απο εμενα.Σε ευχαριστω και παλι.

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Μια μόνο ερώτηση.
Γιατί το χάδι το αντιλαμβάνεσαι ως βανίλλα?

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Δεν μπορώ να καταλάβω το πως εξαλείφονται πολλά στοιχεία της ανθρώπινης φύσης. Αυτό που γίνεται στο bdsm είναι (κατά τη γνώμη μου) να αναπτύσονται στοιχεία τα οποία μέχρι τότε υπήρχαν σε νάρκη μέσα μας. Αλλάζεις σίγουρα αλλά δεν δημιουργείς από το μηδέν. Δεν γίνεται να διαγράψεις τα βιώματα ενός ανθρώπου παρά μόνο να του δώσεις καινούργια.

Και για να επανέλθουμε στο θέμα μας. Η ανάγκη για αγκαλιά είναι ένα συναίσθημα/ερέθισμα που υπάρχει σαν ένστικτο μέσα μας. Υπάρχει από όταν γεννιόμαστε (το βρέφος στην αγκαλιά της μητέρας έχει λιγότερους σφιγμούς) και όσο μεγαλώνουμε μπορούμε να το διαμορφώνουμε και να το εκφράζουμε αποκλειστικά στα άτομα που μας ενδιαφέρουν.

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Μα άμα δεν το πεις πως θα γίνει?? Θα μυρίσει ο άλλος τα νύχια του???
Και ποιος σου είπε οτι επειδή το θέλεις θα το πάρεις σίγουρα?

Πραγματικά αυτό που είπε και η Lara γιατί ένα χάδι να είναι vanilla?

Να ρωτήσω και κάτι άλλο αν δεν έχουν καλυφθεί οι vanilla ανάγκες (που στο μυαλό μου είναι πιο πρωταρχικές) πως μπορείς να συζητάς για κάλυψη bdsmικων αναγκών (που όπως το βλέπω έγω είναι αφού έχουν λυθεί οι προταρχικές)

 

Απάντηση: Καταλαγιάζουν ποτέ οι vanilla ανάγκες;

Γιατί η ανάγκη για το συγκεκριμένο χάδι είναι η επιτομή των vanilla αναγκών μου  

Δεν αναφέρομαι σε χάδια γενικά. Αναφέρομαι σε vanilla ερωτικές ανάγκες. Η πλέον χαρακτηριστική για μένα είναι αυτή.

Μιλώ μόνον για τις ερωτικές ανάγκες γιατί αυτές εξ ορισμού περιλαμβάνουν τον Έτερο. Αν δεχτούμε π.χ. ότι μια σκλάβα χρειάζεται κατά καιρούς χρόνο για την ίδια, αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί μια vanilla ανάγκη, όμως είναι συγχρόνως ένα προνόμιο που μπορεί να της δίνεται εντός της σχέσης.

Αυτό ειδικά το χάδι υποδηλώνει και μια κάποια αμοιβαιότητα, αλλιώς χάνει το νόημά του. Για να το δώσει ο Κυρίαρχος έχει σημασία να αρέσει και στον Ίδιο, να είναι κομμάτι του πως αντιλαμβάνεται μια σχέση Κυριαρχίας υποταγής. Δεν είναι διόλου δεδομένο ότι την αντιλαμβάνεται να περιλαμβάνει και vanilla ερωτικές ανάγκες της σκλάβας.

Θα επανέλθω, ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, είναι όλες πολύ ενδιαφέρουσες.

Την καλημέρα μου σε όλους