Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Όχι ...πιστεύω πως καμιά δεν είναι. Γιατί να αποτελείς εξαίρεση Ζουζουνάκι? Τα κουμπιά της καθεμιάς διαφέρουν, αλλά ο φόβος είναι προνόμιο όλων μας.

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

ετσι οπως το ειπες... τεσπα! Δεν προσπαθω να αποτελεσω εξαιρεση...! Ο φοβος για την τιμωρια δεν ειναι προνομιο μου! αντιθετα θα ηθελα να μπορουσα να ειμαι τελεια απεναντι Του, οχι για τον φοβο της τιμωριας Του αλλα για το διαστημα αναμεσα στο σφαλμα και στην τιμωρια... Οι ενοχες με κατατρωνε...

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Εν μέρη μου δίνει απαντήσεις.

Το σίγουρο είναι ότι αμφισβητώ αυτό το οποίο εσύ το θεωρείς ως την ουσιαστική διαφορά μεταξύ σκλάβου και υποτακτικού, τον απόλυτο συνεχόμενο έλεγχο. Φαντάζομαι δεν θα επέτρεπες στον Αφέντη σου να σου κόψει ένα πόδι ή να εκμεταλλευτεί τα παιδιά σου και εφόσον δεν θα το επέτρεπες τι σόι απόλυτο συνεχόμενο έλεγχο έχει πάνω σου?

Το ίδιο σίγουρο θεωρώ ότι μάλλον ποτέ δεν θα βγει άκρη γύρο από το ζήτημα αυτό οπότε και ίσως τζάμπα το παιδεύουμε.

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Απόλυτα ξεκάθαρα τα όσα είπες...

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Μέσα στα πλαίσια SSC.
Μπορούμε οτιδήποτε να το πάρουμε σε τέτοια παράλογα άκρα που να φαντάζει καρικατούρα.
Όπως κάνεις εσύ με το κομμένο πόδι...

Όταν λέμε απόλυτο έλεγχο εννοούμε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Αλλά αν θεωρείς σίγουρο πως ποτέ δεν θα βγει άκρη, δεν υπάρχει και λόγος για επεξηγήσεις, έτσι δεν είναι?  


@Gate χαίρομαι  

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Έτσι είναι καλή μου Λάρα.

Σου εύχομαι ένα πολύ ξεκούραστο και απολαυστικό βράδυ...

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Σ ευχαριστώ πολύ   Επίσης..

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Επειδή ανοίξατε μία κουβέντα με τις απορίες σας αυτές και προς τις σκλάβες, σας απαντάω κι εγώ από αυτήν την πλευρά. Θα έγραφα αρκετά διαφορετικά αν μιλούσα ως υποτακτική...

Βάση λοιπόν του πρωτοκόλου -που ως σκλάβα αποτελεί την πιο ουσιώδη υποχρέωση να υπηρετώ σε κάθε μου βήμα-, αν "αρνιόμουν", έτσι όπως το λέτε, επειδή ακριβώς αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος επικοινωνίας (για τον όποιο φόβο, αναστολή, κλπ), αυτό που θα όφειλε ο Κύριος μου να πράξει χωρίς δισταγμό -ως Υπεύθυνος της διασφάλισης της τήρησης του πρωτοκόλου κι από τους δύο-, θα ήταν να με τιμωρήσει.

Η ΤΙΜΩΡΙΑ για κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε παιχνίδι ούτε ψωμοτύρι, αλλά η πλέον δύσκολη κι επίπονη στιγμή και για τους δύο. Η στιγμή που και οι δύο, καθένας από την πλευρά του, επιθυμούν και κοπιάζουν να μη χρειαστεί να την βιώσουν. Αλλά επειδή κανείς δεν είναι τέλειος, το πιο πιθανόν είναι να χρειαστεί να την βιώσουν. Δεν υπάρχει τίποτε ευχάριστο ή ηδονιστικό στο να νιώθει η σκλάβα ότι προκαλεί την απογοήτευση του Κυρίου και του εαυτού της και τίποτε ευχάριστο ή ηδονιστικό για τον Κυρίαρχο να υποχρεώνεται να ασκεί την τιμωρία για τη "διατάραξη" του πρωτοκόλου, ή ακόμα ακόμα και να φτάσει στο σημείο να αποδεσμεύσει τη σκλάβα Του...

Αν ήμουν λοιπόν εγώ η "ζουζουνέλ", ο Κύριος μου θα όφειλε πρώτα απ' όλα, να μπει στη δυσάρεστη και για Εκείνον θέση, να επαναφέρει της σκλάβα Του στη σκλαβοσύνη της μέσω της τιμωρίας. Γιατί το πρωτεύων σε αυτήν την περίπτωση δεν είναι το "μικροπρόβλημα" του τί αρέσει ή όχι στη σκλάβα (ούτε το αν έχει επιθυμίες - φυσικά και έχει, ούτε το πότε, το πως και το εάν πραγματοποιεί ο Κυρίαρχος τις παρακλήσεις της σκλάβας) αλλά η ίδια η άρνηση της σκλάβας ως έκφραση εξόδου - έστω και για λίγο- από την κατάσταση σκλαβοσύνης της άρα και της Κυριαρχίας Του. Κι αυτό είναι σοβαρό: Είναι ΤΟ παράπτωμα της σκλάβας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο. Κι αν δεν τιμωρήσει ο Κυρίαρχος αυτό το σοβαρό παράπτωμα με την ανάλογη σοβαρότητα τότε δεν ασκεί την Κυριαρχία Του ούτε τη συνέχιση της εκπαίδευσής της. Κι αυτό είναι σοβαρό: Είναι ΤΟ παράπτωμα του Κυρίαρχου. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο. Κι η σχέση όταν αρχίζει να βρίθει από τέτοια παραπτώματα εκατέροθεν από M/s μετατρέπεται σιγά σιγά σε "μαϊντανό"...

Αυτό δε σημαίνει ότι η εκάστοτε δυσκολία με την οποία έρχεται αντιμέτωπη η σκλάβα δεν χρήζει εξέτασης, υπομονής και προσοχής ανάλογα με τη σοβαρότητα του αίτιου ή ότι κι ο Κυρίαρχος δεν αξιολογεί ή επανεξετάζει το επιθυμητό Του σε σχέση με το παρόν ώστε είτε να επιμείνει και να πιέσει, είτε να περιμένει, είτε ακόμα και να το παρατήσει.

Αλλά αυτό είναι άσχετο με την άρνηση της σκλάβας. Η σκλάβα οφείλει με τον ενδεδειγμένο τρόπο να ζητήσει την άδεια να ενημερώσει για την κατάστασή της, ή και για να παρακαλέσει να της δωθεί ο χρόνος και η βοήθεια του Κυρίου της για να καταφέρει να υπηρετήσει με χαρά τις επιθυμίες του. Αλλά το απλά να αρνηθεί, χωρίς να καταβάλει το μέγιστο της προσπάθειας πρώτα, είναι τελείως off.

Ας μην πάμε σε παραδείγματα του στυλ "αν σου ζητήσει να πηδήξεις από το μπαλκόνι, ή να σκοτώσεις κάποιον άνθρωπο, κλπ, κλπ...". Μιλάμε πάντα για υγειείς ανθρώπους που πρωτίστως, ακόμα κι όταν γίνονται "ζώα" φροντίζουν, αποδέχονται, εξυψώνουν, ευλαβούνται κι ενισχύουν το ανθρώπινο στον άλλον. Ούτε υπάνθρωποι κατασκευάζονται εδώ, ούτε άψυχες μηχανές... Το αντίθετο ισχύει, όσο κι αν στον απέξω παρατηρητή κάποια πράγματα μπορεί να φαίνονται ιδιαιτέρως αυστηρά, παράλογα ή "απάνθρωπα" και να τρομάζουν...

Την τελευταία σας φράση δε θα ήθελα να τη σχολιάσω.

Ελπίζω να συνέβαλλα κι εγώ στα ερωτήματα που θέσατε.

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Δεν μου φαίνεται καθόλου κακή σαν ιδέα  

Έτσι ακριβώς.. 

 

Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

Πάντα σεβόμουν και εκτιμούσα, τα άτομα, που με λογικά επιχειρήματα στηρίζουν τις ιδέες τους. Είμαι ισχυρογνώμων, με άποψη και κατασταλαγμένες ιδέες. Υποκλίνομαι όμως στη λογική, και εσύ εδώ, τα πήγες καλά. Δεν διαφωνώ επί της ουσίας μαζί σου, δίκιο έχεις. Όταν εξέφραζα αυτόν τον προβληματισμό, το έκανα για να επιβεβαιώσω τη γνώμη μου, από άτομα που βρίσκονται στην αντίπερα όχθη. Εκεί που διαφωνώ μαζί σου, είναι στον τρόπο που αντιμετωπίζεις την τιμωρία. Αρκετές φορές μου έχει συμβεί , υποτακτικές κοπέλες να δείχνουν με υπερηφάνεια τον κώλο τους, γεμάτο σημάδια από τιμωρίες που έχουν υποστεί. Ακούγοντάς τες, δεν μου έδωσαν την εντύπωση πως θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς αυτό. Αντίθετα η αίσθησή μου, είναι πως επιδίωκαν το κλάμα, τον πόνο και να μήν σβηστούν γρήγορα από το κορμί τους τα πειστήρια της ηδονής τους. Όπως εσύ περιγράφεις την σκλαβιά ταιριάζει άνετα και σε βανίλα σχέσεις. Η σύζυγός μου θα προτιμούσε να μείνει νηστικιά για μέρες, παρά να με παρακούσει ή να με στεναχωρήσει. Την θεωρείς σκλάβα μου??? 

 

Re: Απάντηση: Αντιμετώπιση ανυπακοής Sub

τώρα θα μου πείτε ότι ίσως να ανοίγω άλλο νήμα αλλά δεν πρέπει να ορίσετε (αν και έχει γένει σε άλλο νήμα) τη διαφορά μεταξύ σκλαβοσύνης και υποτακτικής? Η ανυπακοή ποιάς? νομίζω ότι κάθε περίπτωση χρειάζεται διαφορετικό χειρισμό ... αφού υπάρχουν και διαφορετικοί λόγοι ύπαρξης στη σχέση.