Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Κάθομαι στο πληκτρολόγιο μετά από μία δυνατή και έντονη εκσπερμάτωση, πράγμα που σημαίνει πως βρίσκομαι σε κατάσταση εγκεφαλικής ηρεμίας και χαλάρωσης χωρίς εκείνο το γνωστό σε όλους μας σαλτάρισμα αγαμίας.Εκεί που είσαι σαν θηρίο.

Έτσι ήρεμα και χαλαρά ένοιωσα την ανάγκη να γράψω και όχι να σας γράψω κάτι.

Έτσι χαλαρά και ήρεμα βρίσκω το πρώτο σήμα...

Ήταν κάπου μακριά πια, γύρω στα δέκα.Αλήθεια θυμάστε τους εαυτούς σας στα 10;

Μεγάλη Εβδομάδα σε επαρχία..Θυμάστε πως ήταν οι Μεγάλες Εβδομάδες στην επαρχία...μυρωδιές, λουλούδια, κόσμος κάθε βράδυ έξω, στις Εκκλησιές και στις πλατείες...και ευχές, πολλές ευχές...ένας κόσμος γεμάτος ευχές...ένας κόσμος με τα καλά του...στα μάτια ενός δεκάχρονου πάντα όλα αυτά και στις αναμνήσεις των ενηλίκων.Τελικά ο κόσμος εκείνη την εβδομάδα έβγαινε για να ακούσει και να διηγηθεί την ιστορία του μάρτυρα.Την δική του ιστορία δηλαδή.

Επιστρέφω στο σπίτι μετά την Εκκλησία και το παιχνίδι γύρω από το καφενείο.Στην τηλεόραση παρακολουθούμε την συνέχεια της ιστορίας του μάρτυρα. Ο Τζεφιρέλι ανέλαβε να μας την αφηγηθεί. Θυμάστε; κάθε μέρα και ένα άγιο πάθος...Με άλλα χρώματα και άλλες μυρωδιές...φαντασιακές, σινεμά γαρ δημιουργεί μια διαφορετική αίσθηση της πραγματικότητας. Άλλο η πλατεία με τις καμπάνες, τις ευχές, τις φωνές των παιδιών και τα βαρελότα και άλλο η Μεγάλη Εβδομάδα του Τζεφιρέλι...άλλη αισθητική άλλες αισθήσεις...

Και κάπου εκεί έρχεται το πρώτο σήμα, δυνατό μέσα στις δεκαετίες, και οδηγό ηδονής...Στην αρχή η εικόνα της Μαγδαληνής να πλένει τα πόδια του Χριστού μου άνοιξε τα μάτια...αφοσιώθηκα στην εικόνα,ένοιωσα μια γλυκιά ερωτική αίσθηση...η δύναμη της εικόνας με ρούφηξε στον ερωτισμό της...και στα αμέσως επόμενα πλάνα το μαστίγωμα του Χριστού. Εκεί ο ερωτισμός πήρε μια πρωτόγνωρη μορφή...μου σηκώθηκε η πούτσα...ένοιωθα σαν αγρίμι μέσα στην εικόνα...η δύναμη της εικόνας με ρούφηξε...δεν ήξερα πως να ηρεμήσω...άρχισα να τρίβομαι έξω από το παντελόνι διακριτικά σχεδόν...μετά δεν θυμάμαι τίποτα...ίσως με τον Τζεφιρέλι να είδα την πρώτη μου τσόντα...

Τις επόμενες Μεγάλες Εβδομάδες τις πέρασα φυσιολογικά και χωρίς τέτοιες αναταραχές...άλλωστε άρχισα να νοιώθω πως εκείνα τα ακαταλαβίστικα πλάσματα με τις φούστες και τα κοτσίδια άρχισαν να μ αρέσουν...Και έτσι η τσόντα του Τζεφιρέλι αντικαταστάθηκε με ζωντανό κρέας...άνοιξη και οι ρωγίτσες πετάγονταν σιγά σιγά, χέστηκες αν μαστιγώνουν τον Χριστό αφού τον βλέπεις μπροστά σου φαντάρο.

Κάπως έτσι κατάλαβα πως ήμουν στρειτ.

Μέσα στις επόμενες Μεγάλες Εβδομάδες, άρχιζα να παίζω το παιχνίδι της εποχής, «τα φτιάχνουμε, τα χαλάμε».Εκεί πέρασα για λίγο από το swinging ξέρετε τώρα, τις αλλαξοκωλιές...τα χάλασε η Μαρία με μένα και τα έφτιαξε με τον Πέτρο και τα χάλασε η Βάσω με τον Πέτρο και τα έφτιαξε μαζί μου...ωραίο παιχνίδι αλλά κάποτε έπρεπε και να γαμήσουμε...

Και τσουπ μια Μεγάλη Εβδομάδα έρχεσαι αντιμέτωπος με μια Αθηναία της τρίτης Λυκείου ενώ είσαι ακόμα στην Δευτέρα που παίζει άλλο παιχνίδι... «μαζεύω εμπειρίες». Σε βάζει κάτω τα κουτσοκαταφέρνεις και επιστρέφεις στην κάμαρη σου καμαρωτός και άντρας.

Κάπου εκεί ερωτεύεσαι και κάπου εκεί μαθαίνεις πως οι σχέσεις δεν είναι ο μπαμπάς και η μαμά αλλά κάτι ποιο πολύπλοκο. Μαθαίνεις πως στο παιχνίδι «μαζεύω εμπειρίες» δεν ερωτεύεσαι γιατί ταυτόχρονα ο έρωτας πληγώνει.

Και για ένα γαμήσι τρως ΤΟ ΓΑΜΗΣΙ.

Είναι η εφηβεία ρομαντική και για ένα αγόρι.

Μετά ανοίγουν τα σχολεία και το ξεπερνάς...

Τουλάχιστον ξέρεις τώρα τι είναι μουνί και εσύ και όχι μόνο ο Πέτρος...

Όμορφα χρόνια...

Αφού ακολουθείς μια πορεία που σε κάποια πάρτι κάτι μπορεί να κάτσει έρχεσαι στην πόλη.

Σχολή, σπίτι δικό σου, άνεση,χρόνος, νεολαίες, κινήματα.

Και κάπου μέσα στην ουτοπία της επανάστασης συναντώ μια όμορφη, γλυκιά, κοπέλα που εκείνο τον καιρό διαβάζει Μπακούνιν, και Κούντερα...

Βόλτες, πορείες, ταβέρνες, ρεμπετάδικα, Εξάρχεια, συγκατοίκηση, απελευθέρωση της καθημερινότητας, το γαμήσι αποκτά οικειότητα.

Και εκεί αντιλαμβάνομαι πως εχθές μετά από εκείνο το μεθύσι στο πάρτι της κατάληψης, της πίεσα λίγο παραπάνω το βυζί, τραβήχτηκα αλλά το κορμί της μου έδωσε σήμα, μ αρέσει...και την πόνεσα...

Μέτα από δώδεκα χρόνια η αισθητική του Τζεφιρέλι μου χτυπά την πόρτα, μου υπενθυμίζει την παρουσία της, και ο πούτσος μου παθαίνει φρενίτιδα.Την πόνεσα κι έλιωνε...

Κάπου εδώ ξεκινά η αποκάλυψη του Ιωάννη...από τις ρώγες μιας εικοσάχρονης...

Το γαμήσι αρχίζει πλέον και αποκτά ένα άλλο ενδιαφέρον...ξέρεις τι της αρέσει και τι σου αρέσει...

Νομίζω πως ο χρόνος της εγκεφαλικής ηρεμίας με εγκαταλείπει...

Εις το επανιδείν λοιπόν...

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Σταδιακά και μέσ' από την καθημερινότητα. Ήτοι βιωματικά.
Ρεπ.

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Ομορφη αφηγηση γεματη γλυκιες αναμνησεις και μικρες αληθειες....πολυ χαιρομαι που ανακαλυπτω οτι και τα αγορακια εχουν ρομαντισμο και φοβο στην εφηβεια......θα με βοηθησει πολυ να καταννοησω το γιο μου.Ευχαριστω πολυ.

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Εξαιρετικό το βρίσκω  

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Πολυ ωραια αποτυπωμενα οι αναμνησεις!
Επισης,αποκαλυπτονται οι πτυχες ενος αντρα που επιμελως τις κρυβουνε οι περισσοτεροι.

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Ακριβώς και κοιτώντας την https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/37464-ωδη.html#post392726
σκέφτηκα πόσο σπάνια πλέον γινόμαστε μάρτυρες έκφρασης συναισθημάτων των Κ κι αναρωτήθηκα τι να φταίει...

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Τα ΜΜΕ και η έλλειψη εκμάθησης της ελληνικής ώστε να έχουμε το περιθώριο και την επιλογή αν θέλουμε, να μπορούμε να εκφραστούμε... Για τα ΜΜΕ Είμαι σίγουρη.

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Την εποχή που ο Χριστόδουλος, με τα στέμματα και τα στολίδια του, σήκωνε τα λάβαρα της επανάστασης κι έγλειφε τη νεολαία, σαν σαλιάρα αδελφή της τηλεόρασης, οι ρώγες της μικρής κοκκίνιζαν.

Τα μάτια μετατρέπονται σε βλέμμα βαθύ και οι κραυγές σε οδηγούν στην αρχέγονη κραυγή της ευχαρίστησης. Κάτι το αντίθετο της μοιρολογήστρας η κραυγή της καυλωμένης ρώγας, αλλά με κοινή αφετηρία, στο μοιρολόι και στο γαμήσι οι κραυγές των γυναικών αντανακλούν την ψυχή της ανθρωπότητας.

Όταν δεις το βλέμμα και νοιώσεις δόνηση από τις κραυγές τότε το δικό σου βλέμμα γίνεται τραγίσιο και οι κραυγές σου αντηχούν εμπιστοσύνη και προστασία.

Δεν ξέρεις τι είναι σκλάβα, είσαι μόλις 25, την εποχή μου ο μακαριστός έστηνε την ακροδεξιά και οι θεματοφύλακες της μεταπολίτευσης χάθηκαν μέσα στην διαφημιστική καμπάνια της ποντικομαμής για μια πλούσια ζωή χρηματιστηριακής ευδαιμονίας.

Δεν ξέρεις τι είναι σκλάβα, είσαι μόλις 25, και το διαδύκτιο το κατέχουν οι ελίτ πρίν το δώσουν στο πόπολο κι αρχίσει να γίνεται της τρελής και της κουνιστής το πανυγήρι.

Εκείνο που ξέρεις είναι πως τα βλέμματα και οι κραυγές σε οδηγούν να σηκωθείς και να βρείς μανταλάκια. Εκείνο που ξέρεις είναι πως το γαμήσι αποκτά άλλη διάσταση, πως ο πόνος είναι μέρος της καύλας. Ανακαλύπτεις πως είσαι πολύ μακριά από εκείνη την εποχή της πρωτής φοράς. Γυρίζεις σελίδα, μυήσαι στον έρωτα...

Ο πόνος είναι το πρώτο επίπεδο που πρέπει να κατακτήσεις, το νοιώθεις, και πρέπει να μάθεις να τον προσφέρεις σε αυτά τα μάτια και σ΄αυτό το γρύλισμα που παρακαλά και απαιτεί ταυτόχρονα.
Μαθαίνεις πως τα μανταλάκια απελευθερώνουν τα χέρια σου ενώ διατηρούν μόνιμη την προσφορά σου κι έτσι μπορείς να γνωρίσεις το μουνί.

Ύψιστη στιγμή για ένα αρσενικό αυτή η γνωριμία.

Αντιλαμβάνεσαι πως με τον πόνο τα πόδια ανοίγουν ευχάριστα, το σύνδομο της δακρύβρεχτης παρθένας πάνω στο σάβανο του εσταυρωμένου υιού πάει έναν περίπατο και η εγκλωβισμένη ήβη ανοίγει τα παράθυρα να λάμψει ο τόπος.

Και το ταξίδι προχωρά, αρπάζοναντας τις ρώγες μιας εικοσάχρονης και τοποθετώντας δύο μανταλάκια από την συσκευασία των 2+1 που μας είχε προσφέρει το απόγευμα ο Βασιλόπουλος αφού πρώτα εμείς τον τιμήσαμε αγοράζοντας κάθε αστική συνήθεια που μας πουλούσε σε συσκευασία χαβιαρίου...

Είς το επανιδείν...

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Καλές γιορτές σε όλους τους αναγνώστες της "αποκάλυψης"

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

καλές γιορτές και σε σένα!!!!!απόλαυσα ιδιαίτερα τα γραφόμενά σου...

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Λαγέ πραγματικά μεγάλο το κείμενο σου! Δεν αναφέρομαι στην έκταση του αλλά στην αξία του,τι άλλο μπορεί να πει κάποιος όταν ξένες αναμνήσεις έχουν τη δύναμη να ξυπνάνε μέσα του τέτοια νοσταλγία και συναισθήματα; Μεγάλη βδομάδα...πάντα στην αρχή ή έστω στα μέσα της άνοιξης.Μυρωδιές,χρώματα,χυμοί,σώματα μουδιασμένα από το γκρίζο του χειμώνα που ξυπνάνε διψασμένα για ζωή.Κι όλα αυτά στην εφηβεία; Θανάσιμος συνδυασμός!!! Το κείμενο αυτό μου θύμησε ταινίες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου [Οι ακροβάτες του κήπου,Peppermint,Πίσω πόρτα (μαζέψτε το ρημάδι το μυαλό σας,καμμιά σχέση μ'αυτό που σκέπτεστε! ),Uranya κτλ.] Αν σας άρεσε το κείμενο αυτό τις συνιστώ ανεπιφύλακτα! Λαγέ μπράβο από μένα και πάντα τέτοια!   

 

Απάντηση: Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Αγαπητέ Άκαρδε, ευχαριστώ για την ανάγνωση καθώς και για τα ζεστά συναισθήματα που σου προκάλεσε καθώς επίσης και για το γεγονός πως ανέτρεξε η αίσθητική σου σε σπουδαίες ταινίες το νέου Ελληνικού Σινέμα.

Καταλαβαίνω πόσο σε συνεπήρε η ανάγνωση έτσι ώστε να μιλήσεις σε έναν Λαγό.
Ελπίζω να μην με είδες και στιφάδο.

Για να πηδήξω λοιπόν από την κατσαρόλα αφήνοντας τα κρεμμυδάκια μόνα και αφάγοτα επέτρεψε μου να διορθώσω την αναγνωστική σου ματιά και να σε πληροφορήσω πως αυτά που ανέγνωσες τα έγραψε ο Iagos και όχι ο Λαγός.

Η αλήθεια είναι πως και εσύ φίλτατε Άκαρδε μου έφτιαξες το κέφι με την παρερμηνία.

Να είσαι καλά και θα χαρώ να σε ταξιδεύω ως μιαρός και βέβηλος κολλητός του μαλάκα του Οθέλλου.

Καλή χρονιά να έχεις