Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

@underherfeet

Ο αστικός τύπος οφείλει να είναι κερδοφόρος και κατά συνέπεια πολυσυλλεκτικός. Για να το επιτύχει, μια επίφαση πολυφωνίας του είναι απαραίτητη ώστε να προσελκύει αναγνώστες-αγοραστές διαφόρων τάξεων, μορφωτικών επιπέδων, ιδεολογιών και πολιτικών τάσεων. Η αναγκαιότητα αυτή εγγυάται κι εξασφαλίζει ως έναν βαθμό την αυτονομία του δημοσιογράφου στην εκφορά γνώμης ή την επιλογή θέματος. Κι ευτυχώς δηλαδή που το σύστημα έχει τις αντιφάσεις του, διαφορετικά θα έπρεπε να ενημερωνόμαστε από τον Ριζοσπάστη…

@Anacreon

Σωστά. Κρίση = Καταστροφή κεφαλαίου = Συγκέντρωση κεφαλαίου σε ακόμη λιγότερα χέρια.

@Master Do

Με στεναχωρήσατε. Εις τριπλούν μάλιστα. Καταρχήν επειδή μαντέψατε σωστά και ξεσκεπάσατε τα κίνητρά μου: δεν γαμώ που δεν γαμώ, το ‘χω ρίξει στην υψηλή πολιτική. Οπότε, ένα δίκιο το έχετε, ίσως ο παρών ιστότοπος να μην είναι ο κατάλληλος χώρος για φιλοξενία τέτοιων άρθρων. Στην απολογία μου, δεν θα επικαλεστώ το προηγούμενο άλλων, παρόμοιων αναρτήσεων. Ωστόσο μετά από διαδικτυακό και όχι μόνο συγχρωτισμό κάμποσων ετών, αισθάνομαι πλέον μεταξύ οικείων και με τους οικείους μας είθισται να συζητάμε τα πάντα κι όχι μόνο τα (ιδιόμορφα) ερωτικά μας.

Δεύτερον, ενώ δεν τρέφω την αυταπάτη πως μια επιπλέον πληροφορία θα μας βγάλει από την αδράνεια και την ηττοπάθεια, από την άλλη δεν βλέπω ούτε και σε τι θα μας βλάψει, τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν ακόμη ουκ ολίγοι άνθρωποι που πιστεύουν πως τον κόσμο τον κυβερνούν οι Σοφοί της Σιών και την Ελλάδα ο Παπαδήμος.

Τρίτον και βασικότερο, διαφωνώ πλήρως με τη λογική του Μεγάλου Ντου και τους Φάγαμε, που φαίνεται να διαπνέει το σχόλιό σας. Επειδή σας θεωρώ ευφυέστατο και γνώστη άριστο της Ιστορίας, νομίζω πως ξέρετε καλά ότι η εξαθλίωση από μόνη της ουδέποτε πυροδότησε επαναστάσεις ή έστω εξεγέρσεις, διαφορετικά ο Τρίτος Κόσμος θα μας είχε ήδη φάει ζωντανούς. Απαιτούνται κι άλλες προϋποθέσεις που δεν υφίστανται τη παρούσα στιγμή, ακόμη όμως κι αν υπήρχαν, τίποτα δεν προεξοφλεί την επιτυχή έκβαση μιας βίαιης, μετωπικής αναμέτρησης.

Πιστεύω τέλος πως πολιτικολογία και δράση δεν είναι έννοιες αντίθετες αλλά συμπληρωματικές. Φλυαρώ, ναι, αλλά τα τελευταία 20 χρόνια που εργάζομαι, δεν έχω σπάσει ούτε μία φορά απεργία ακόμη κι αν γινόταν για αιτήματα που δεν με αφορούσαν προσωπικά. Αν το κάναμε όλοι μας, πόσο νομίζετε πως θα άντεχαν;

@camera obscura

Εσείς καλά τα λέτε, ως συνήθως, αφήνετε όμως αναπάντητο για δεύτερη φορά το μέγα ερώτημα: τελικά η θεά Βίκυ Φλέσσα είναι Sub ή Domme;

 

Απάντηση: Re: Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

Για το πρώτο απολογούμαι.
Δεν επιδιώκω τη φίμωσή σας αλλά την αλλαγή πορείας αντιληπτικής πλεύσεως
προς ένα διαφορετικό προορισμό.
Ως προς το δεύτερο έχω σοβαρές επιφυλάξεις.
Βιώνουμε αυτό τον κορεσμό υπερπληροφόρησης αναφορικά με τη μιζέρια μας
ως κάτι που έχει καταστεί πλέον αποτρεπτικό κάθε αντίδρασης,
φλερτάροντας (τι λεω; Συνουσιαζόμενοι ήδη) με τη μοιρολατρία.
Είναι βιολογικό το φαινόμενο, παρόμοιο με το αίσθημα της πείνας.
Πεινάω –πεινάω πολύ – πεινάω λιγότερο – συνηθίζω – πεινάω ελάχιστα.
Τρίτο και κρισιμότερο.
Δεν πιστεύω πως το όποιο ντου είναι τόσο μεγάλο όσο μας έχουν πείσει.
Τουναντίον, αν το μελετήσει κανείς, είναι τόσο μικρό
που καθίσταται αδιόρατο και αυτό ακριβώς είναι
που το καθιστά ακόμα φαντασίωση αλλά συνάμα και ελπίδα.

 

Απάντηση: Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

Το πρόβλημα, αγαπητέ Master Do, δεν είναι το "ντου και τους φάγαμε". Το πρόβλημα είναι "ΟΚ, τους φάγαμε... τώρα τι;"

Και φυσικά αυτό εξηγεί και την στάση της αριστεράς. Δεν έχει τίποτα να απαντήσει στο "και τώρα τι" οπότε φρονίμως ποιούσα κάνει την πάπια.

Όταν ένα βαθύ συστημικό πρόβλημα έρθει στην επιφάνεια τότε το μόνο που μπορεί να γίνει, είτε αυτό είναι λειτουργικό σύστημα, είτε κοινωνικό, είτε οικονομικό, λέγεται reboot.

Έχει γίνει δύο φορές στον προηγούμενο αιώνα. Όσο και αν λένε "οι πόλεμοι τώρα γίνονται αλλιώς" ο πόλεμος είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος γι αυτό το reboot. Όταν φτάσουμε στο απροχώρητο, ακόμα και αν αυτό δεν είναι ο πάτος του πηγαδιού αλλά ένα τοπικό minimum (ή maximum, εξαρτάται από την οπτική) τότε και μόνο τότε θα γίνει αυτό το reboot.

Μέχρι τότε -και ελλείψει ρεαλιστικής εναλλακτικής- το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βράζουμε στο ζουμί μας καθώς το αγγούρι μας μπαίνει όλο και πιο βαθιά.

Όποιος έχει κάποια εναλλακτική -η οποία πρέπει απαραίτητα να περιέχει το "και τώρα τι;"- είμαι όλος αφτιά.

 

Απάντηση: Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

Δεν πιστευώ πως η εναλλακτική πρόταση είναι κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό πλέον. Η εκδίκηση από μόνη της πρέπει να γίνει αυτοσκοπός.
Κι ας μην υπάρχουμε μετά.

 

Απάντηση: Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

Επιστρέφω μισή απ΄την ερώτηση:
Τώρα τι;
Η απάντηση «βράζουμε στο ζουμί μας» δεν με καλύπτει ούτε κατ’ ελάχιστον.
Για να προβληματιστώ περί του τι μέλει προκύψει όταν και εφόσον,
πρέπει απαραίτητα να έχω κεκτημένα που δεν θέλω να διακυβεύσω.
Όποιος θεωρεί ότι στην παρούσα συγκυρία
εξακολουθούν να υφίστανται κεκτημένα που επ’ ουδενί δεν διακυβεύονται,
τότε σωστά θα προβληματιστεί όταν και εφόσον αγαπητέ Arioch.

Το ζήτημα κατ’ εμέ είναι πως όσο περισσότερο αναβάλλεται το μοιραίο,
τόσα λιγότερα απομένουν να διακυβεύονται.
Επειδή μόνο τυφλοί δεν είναι πλέον σε θέση να δουν τον αδιάκοπο καλπασμό προς το πουθενά
και πως ο χρόνος εδώ και πολλούς μήνες κυλάει προς όφελος των υπαιτίων
και αντιστοίχως γενικευόμενο όλεθρο των υπολοίπων,
το ύψιστο ανταλλάξιμο αγαθό πλέον δεν είναι ο παράγοντας χρήμα αλλά ο παράγοντας χρόνος.
Το χρονόμετρο μετράει αντίστροφα προς την ώρα 0.
Όσο συντομότερα το σταματήσουμε τόσα περισσότερα θα περισώσουμε.
Την ώρα 0 δεν θα έχει απομείνει απολύτως τίποτα.
Εκτός αν υπάρχει ακόμα έστω και ένας που να πιστεύει τις δήθεν πολιτικές
του τραπεζίτη που παίζει τον πρωθυπουργό
και του συνταγματολόγου που παίζει τον οικονομολόγο.
Κάθε λεπτό που σπαταλάται για χάρη όλου αυτού του συρφετού και των χορηγών του
αφαιρείται από το μέλλον – όχι το δικό μας, αλλά των παιδιών μας και των παιδιών τους.

Το «βράζουμε στο ζουμί μας» απορρίπτεται ως απαράδεκτο, ανήθικο και συνένοχο πλέον.

Καμία Αριστερά δεν με αφορά πάνω σε αυτό,
ούτε ο τρόπος που αντιλαμβάνεται και επεξεργάζεται το συνολικό ζήτημα,
διότι εκτός πολλών άλλων, η συγκεκριμένη Αριστερά
το ζήτημα του χρόνου –που είναι και το φλέγον – το έχει επιλύσει από το 1989.
Τότε σταμάτησαν τα ρολόγια στον Περισσό και τα μαγνητόφωνα κόλλησαν στο «εργατικό κίνημα».

Σε τελική ανάλυση
Δεν καταλαβαίνω για ποιο ακριβώς πράγμα προσπαθώ να πείσω εδώ πέρα,
οπότε η πιο αποτελεσματική μέθοδος πειθούς είναι να αφήσουμε το χρόνο να κυλήσει.
Χρόνος όμως ΔΕΝ υπάρχει.
Κάηκε ήδη μια γενιά και μέρα με τη μέρα έρχεται η σειρά της επόμενης.
Ενώ ημείς άδομεν.

[ame=http://vimeo.com/35515904]... και υμείς άδομεν! on Vimeo[/ame]