Ημερολόγιο εκπαίδευσης

15 Απριλίου

Με πήρε τηλ. 9 πμ. ακριβώς.
- Έχεις 10 λεπτά να ντυθείς και να κατέβεις κάτω. Θέλω να βάλεις τη τζίν μίνι φούστα , λευκό T-shirt,
αθλητικά παπούτσια , λευκές κάλτσες , χωρίς εσώρουχα.

Πανικός !! Με αποδιοργανώνουν αυτά τα ξαφνικά. 10 λεπτά δε φτάνουν ούτε για τα μαλλιά μου !!
Παίρνω βαθειές ανάσες. Ανασυγκρότηση. Θα τα καταφέρω. Κοιτάζω το ρολόϊ. ήδη το ένα λεπτό
πέρασε.Τρέχουμε τώρα !!.

Στα εννιάμιση λεπτά άνοιγα την πόρτα του αυτοκινήτου. Ανακούφιση.
- Καλημέρα σας Κύριε.
- Καλημέρα , φόρεσε αυτό.
Μου δίνει μια μάσκα για τα μάτια . Τη φοράω .Αισθάνομαι να με πλησιάζει. Ανατριχιάζω. Ανασηκώνει
τη μπλούζα μου και τη βγάζει. Ασυναίσθητα με τα χέρια καλύπτω το στήθος μου .Δεν τολμώ να πώ
λέξη. Νόμιζα πως θα με φιλούσε. Το είχα ανάγκη. Το αυτοκίνητο ξεκινάει. Ο αέρας απο το μισάνοιχτο
παράθυρο κάνει το δέρμα μου να τσουτσουριάζει.
- Κατέβασε τα χέρια σου και κάτσε κανονικά.
Υπακούω και συνειδητοποιώ οτι απ' έξω θα με βλέπουν. Σταματάμε μάλλον σε φανάρι . Ακούγεται
κορνάρισμα. Θεέ μου όλοι εμένα κοιτάνε. Ξεκινάμε. Εκείνος δε μιλάει καθόλου . Με διαλύει . Αν απα-
χολούσε το μυαλό μου θα ξεχνούσα την κατάστασή μου. Το κάνει επίτηδες . Το απολαμβάνει. Ας βάλει
τουλάχιστον μουσική. Η διαδρομή συνεχίζεται για κανένα μισάωρο ακόμα. Καταλαβαίνω ότι μπήκαμε σε
χωματόδρομο. Σε λίγο σταματάμε , Εκείνος κατεβαίνει , περιμένω εντολές.
- Βγές και κλείσε την πόρτα.
Με αρπάζει απο το χέρι , η ατμόσφαιρα είναι καθαρή , η πρωϊνή δροσιά δεν έχει εξατμιστεί και αναδύεται
μια μυρωδιά απο τα δέντρα και το χώμα που μου αρέσει.
Περνάει στο δεξί μου χέρι ένα σκοινί, το δένει στον καρπό, με σπρώχνει σε ένα δέντρο και μου κολάει το
πρόσωπο στον κορμό, είναι πεύκο, μυρίζω το ρετσίνι. Αγκαλιάζω το δέντρο, παίρνει το αριστερό μου χέρι
και το δένει με το δεξί. Μου κατεβάζει τη φούστα και με τα πόδια Του κλώτσάει τα πόδια μου ώστε να
ανοίξουν αρκετά. Το χέρι Του χαϊδεύει το μουνί μου.Δεν θέλω πολύ για να χύσω.Με πιάνει απο τα μαλλιά
και τα τραβάει δυνατά σαν να θέλει να τα ξεριζώσει.
- Δεν θυμάμαι να σου έδωσα άδεια να χύσεις.
- Συγνώμη Κύριε δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ.
- Μ'αρέσει να μου δίνεις την ευκαιρία να σε τιμωρώ.Εδώ ειδικά που δεν μπορεί να σε ακούσει κανείς, θα το
χαρώ να σε ακούσω να ουρλιάζεις. Σήμερα θα δοκιμάσω τις αντοχές σου, δεν θέλω να με απογοητεύσεις.
Κατάλαβες ?.
- Μάλιστα.

Άρχισε με τον ξύλινο χάρακα . Τις άλλες φορές που με χτυπούσε με αυτόν δεν μου προκαλούσε πολύ πόνο,
γιατί ξεκινούσε μαλακά. Σήμερα όμως είχε σκοπό να με διαλύσει απο την αρχή. Με χτυπούσε χωρίς σταμα-
τημό απο το επάνω μέρος των γλουτών μέχρι την κλείδωση του γόνατου, μετά ανέβαινε πάνω , ξανακατέβαινε
ξαναανέβαινε......Η κυκλοφορία του αίματος αυξήθηκε, όλη η περιοχή έκαιγε.Στο μυαλό μου κυριαρχούσε
μία σκέψη . Πρέπει να το αντέξω , πρέπει να μην φωνάξω , πρέπει να είναι περήφανος για μένα. Οι σκέψεις
μου αυτές έδιωξαν προς στιγμή τον πόνο, αλλά όσο δεν αντιδρούσα Τον κυρίευε λύσσα. Αρκετή ώρα μετά
σταμάτησε .
- Τα πάς καλά μέχρι τώρα , να δούμε αν θα αντέξεις τη βίτσα.
Είχε ένα φετίχ με τις βίτσες. Τις έφτιαχνε πάντα μόνος Του και δοκίμαζε διάφορα είδη ξύλων. Ήταν περήφανος
για τη συλογή Του , και στις καλύτερες έδινε ονόματα, βροντερή, τσούχτρα, γλυκειά, αδυσώπητη, κτλ.

Ξαφνικά μια υπέροχη αίσθηση δροσιάς πήρε το κάψιμο και έδωσε τέτοια ικανοποίηση που τη χρειαζόμουν.
Γρήγορα κατάλαβα οτι το νερό που έριξε στα κωλομέρια μου και τη δροσιά που προκάλεσε θα την εξαργύρωνα
πολύ ακριβά. Η βίτσα πάνω σε βρεμένο δέρμα προκαλεί αφόρητα πόνο.

Χωρίς να αφήσει περιθώριο να χαρώ την ανάπαυλα , άρχισε να ανεβοκατεβάζει τη βίτσα επάνω μου με μανία,
κρατώντας τον ρυθμό ακανόνιστο , ώστε να μην μπορώ να υπολογίσω την ένταση και τη συχνότητα του επόμενου
χτυπήματος.Σταμάταγε μόνο για να με βρέξει, ή να αλλάξει βίτσα. Κάποια στιγμή άρχισα να βογγάω. Ήταν
αδύνατο να συγκρατηθώ , ο πόνος με ξεπερνούσε. Ήθελα μόνο να αντέξω για Εκείνον. Δεν μετρούσα για να μην
αποσπώ την προσοχή μου απο το στόχο. Σίγουρα είχα ξεπεράσει το εαυτό μου και τα προηγούμενα όριά μου.
Έμενε να Αποφασίσει πότε θα σταματούσε. Ευχόμουν να το κάνει σύντομα γιατί οι αντοχές μου είχαν στερέψει.
Κάποια στιγμή έσπασα, άρχισα να φωνάζω στην αρχή και στη συνέχεια να ουρλιάζω , Τον παρακαλούσα να
σταματήσει, να με λυπηθεί .Τίποτα , συνέχιζε απτόητος , μέχρι που ανοιγόκλεινα το στόμα , χωρίς να βγαίνουν
ήχοι. Τότε χαλάρωσε το ρυθμό και σε λίγο σταμάτησε.
Με πλησίασε απο πίσω , με αγκάλιασε και πλησιάζοντας το στόμα Του στο αυτί μου ψιθύρισε:
- Σήμερα με έκανες περήφανο, μπράβο.

Πίστευα οτι μόνο στα παραμύθια ένα μαγικό ραβδί μετατρέπει μια δυσάρεστη κατάσταση σε ευχάριστη.
Εγώ το έζησα. Μόλις άκουσα τα λόγια Του, ξαφνικά τα πάντα άλλαξαν. Ο πόνος δεν υπήρχε , μια γλυκειά
ευτυχία ξεχείλησε μέσα μου και μια δύναμη που θα με έκανε να αντιμετωπίσω τα πάντα για Εκείνον κυριαρ-
χούσε. Μέχρι να τα συνειδητοποιήσω όλα αυτά με είχε λύσει και βρισκόμουν στην αγκαλιά Του. Πόσο γαληνε-
μένη και άτρωτη ένοιωθα σε εκείνη την αγκαλιά. Με φίλησε γλυκά και μου είπε:
- Ώρα να πηγαίνουμε μικρή μου, με περιμένει δύσκολη μέρα στη δουλειά και έχω ήδη αργήσει.Θα τα πούμε το
βράδυ

Στην επιστροφή ένοιωθα να πετάω. Για να μην φαίνονται τα σημάδια στα πόδια μου , μέχρι να ανέβω στο διαμέ-
ρισμα φόρεσα μια καμπαρντίνα Του που είχε στο αυτοκίνητο. Αφού περιποιήθηκα τις πληγές , έμεινα μέχρι το
βράδυ τυλιγμένη με την καμπαρντίνα Του και ήταν σα να Τον είχα δίπλα μου.

Σ' ευχαριστώ Κύριε για ότι απλόχερα μου προσφέρεις!!!.


Συνεχίζεται.......

 

Ωραίο. Περιμένουμε την επιστροφή στο σπίτι  

 

Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

Υπέροχο...αναμένω τη συνέχεια. Ο Κύριος σου , σου χάρισε ένα υπέροχο πρωινό..

 

Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

ενταχι.....ορεο στιν αρχι μετα διαωαζοντασ και εγοπονεσα λιγο ...αλλλα οκ ...οποσ τηελι ο κατηε ενασ...

 

Re: Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

Είμαι σίγουρος ότι το κάνεις επίτηδες.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

λολ ας το ελπίσουμε...

 

Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

Πολύ καλή επειρία. Την έχω πραγματοποιήσει και εγώ με την υποτακτική μου και την απογείωσε.. Τέλεια εμπειρία..  
Όσον αφορά την ιστορία αναμμένω τη συνέχεια...

 

Περιμένουμε λοιπόν...

 

Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

08 Σεπτεμβρίου


Το μύνημα στο κινητό έλεγε: " Αύριο το απόγευμα έχω καλέσει κάτι φίλους στο σπίτι, θα τα πούμε το
βράδυ".
Παραξενεύτηκα γιατί η σχέση μας δεν ήταν γνωστή στο στενό φιλικό μας περιβάλον και δεν συνήθιζε να
καλεί κόσμο στο σπίτι.
Το βράδυ μετά το φαγητό, μου εξήγησε:
- Αύριο θα γνωρίσεις κάποιους φίλους μου, Θα φερθείς ακριβώς όπως φέρεσαι σε μένα και θα υπακούς
σε ότι σε διατάξουν. Θέλω να δω τι έμαθες μέχρι τώρα. Μη με απογοητεύσεις !.
Κατέβασα το κεφάλι , έγνεψα καταφατικά και άρχισα να σκέφτομαι. Όταν μου δίνει μια εντολή που πρέπει
να εκτελέσω αμέσως, δεν έχω το περιθώριο να τη σκεφτώ, βουτάω και όπου με βγάλει. Όταν όμως έχω το
χρόνο να αναλύσω κάτι που στην ουσία δεν θέλω να κάνω , το βάρος είναι τεράστιο. Απο τη μιά η τεράστια
επιθυμία να εκτελώ τις διαταγές Του και απο την άλλη το μυαλό που αντιστέκεται.

Το απόγευμα όλα ήταν έτοιμα, γύρω στις 6 ήρθε σπίτι και αφού κάναμε ένα ντούς πήγε μέσα να ντυθεί. Τον
ρώτησα τι ρούχα ήθελε να φορέσω, και γελώντας μου έδειξε στην άκρη του κρεβατιού αυτά που είχε ήδη
επιλέξει. Μαύρες κάλτσες, μια δερμάτινη ζώνη για το στήθος,και μια πρωκτική σφήνα με αλογοουρά. Στο
πάτωμα οι μαύρες γόβες μου. Έχασα τη γη κάτω απο τα πόδια μου. Η πρώτη αντίδραση ήταν να φύγω
τρέχοντας. Γιά Εκείνον θα έκανα τα πάντα . Μπροστά σε άλλους όμως πως θα μπορέσω ?.

Με κοίταξε με εκείνο το βλέμμα που δεν μπορώ να αντισταθώ. Πως μπορεί να διαβάζει τις σκέψεις μου ?
Πως καταλαβαίνει τις αντιδράσεις μου ?. Πώς μπορεί να με ηρεμεί με ένα Του κοίταγμα ?.
- Όλα θα πάνε καλά μην ανησυχείς, έλα να σε βοηθήσω να "ντυθείς".
Οι αντιστάσεις μου κάμφθηκαν, το πρόβλημα ξαφνικά λύθηκε, όλα θα πάνε καλά σκέφτηκα.

Σε λίγο ακούστηκε το κουδούνι και πήγα να ανοίξω. Πήρα μια βαθιά ανάσα." Θα το αντέξω και αυτό για
Εκείνον "σκέφτηκα καθώς αντίκρυζα τον πρώτο καλεσμένο.
Μετρίου αναστήματος ,γύρω στα 40, αρκετά συμπαθής , αλλά αγέλαστος. Με κοίταξε απο πάνω ως κάτω
και μου έγνεψε να κάνω μια στροφή . Μου έδωσε την εντύπωση πως του έτρεχαν τα σάλια. Πάντα μου
προκαλούσε απέχθεια το λιγούρικο βλεμμα κάποιων αντρών.
Στράφηκε προς Εκείνον και χαμογελώντας του είπε:
- Πάντα είχα εμπιστοσύνη στο γούστο σου.
Κάθισε και μου είπε να του φέρω ένα ουϊσκι με πάγο. Υπάκουσα και μετά γονάτισα δίπλα στα πόδια Του
και τους άκουγα να μιλάνε περί ανέμων και υδάτων. Ήταν σα να μην υπήρχα στο χώρο.

Το κουδούνι χτύπησε για δεύτερη φορά . Έξω ακουγόταν φασαρία. Ανοίγοντας αντίκρυσα δύο νέους άνδρες
που μίλαγαν δυνατά μεταξύ τους . Μόλις με είδαν σταμάτησαν , με χαιρέτησαν και πέρασαν μέσα , κάθισαν
και άρχισαν κουβεντιάζουν με τους άλλους.
Τους σέρβιρα ποτά και πήρα τη θέση μου δίπλα στα πόδια Του.
Κανένας δεν έδειχνε να ασχολείται με μένα. Απο τη μια αυτό με βόλευε , αλλά απο την άλλη με έκανε να
νοιώθω τόσο ασήμαντη που με ενόχλησε. Βρήκα την ευκαιρία να παρατηρήσω τους νέους επισκέπτες.
Κάτω απο τα 30 , ευχάριστοι , ο ένας ξανθός, ψηλός, με σπόρ ντύσιμο, και βροντερή φωνή διηγόταν ένα
ανέκδοτο , ο άλλος μελαχρινός λίγο γεμάτος με έξυπνο βλέμμα κουνούσε τα χέρια του καθώς μιλούσε
δίνοντας έμφαση στα λεγόμενά του.

Ξαφνικά ο Κύριός μου διέκοψε τις σκέψεις μου , και μου είπε να φέρω ποτά.
- Όπως έρχεσαι φέρε και το κουβαδάκι σου , θα το χρειαστούμε.
Γυρνώντας είχαν ήδη μετακινήσει το τραπεζάκι απο τη μέση του σαλονιού και αφού τους σέρβιρα, με έβαλαν
να σταθώ στο κέντρο του κύκλου που σχημάτιζαν οι πολυθρόνες.
Γονάτισα μπροστά Του κρατώντας το κουβαδάκι μου στα χέρια, Εκείνος πήρε απο μέσα ένα μανταλάκι και
το έπιασε στην αριστερή μου θηλή. Με το επόμενο έκλεισε τη μύτη μου , και κοιτώντας με στα μάτια με έφτυσε
στο πρόσωπο, κάνοντάς με να νοιώθω τέτοια ντροπή που μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.Συγκρατήθηκα μόνο με
τη σκέψη οτι Εκείνος ξέρει τι κάνει, και πως αφού Είναι παρών δεν έχω να φοβάμαι τίποτα. Μου έκανε νόημα να
προχωρήσω στον επόμενο της παρέας, τον αντιπαθητικό 40άρη , που με κοιτούσε με ένα ξελιγωμένο επίμονο
βλέμμα. Έκλεισα τα μάτια και αισθάνθηκα το χέρι του να χαϊδεύει το μάγουλό μου ώσπου ξαφνικά μου έδωσε
ένα πολύ δυνατό χαστούκι. Άκουσα τους υπόλοιπους να γελάνε δυνατά και να απολαμβάνουν το θέαμα. Τα
δάχτυλά του ψηλάφησαν το μουνί μου και απο τον πόνο κατάλαβα πως μου έβαλε ένα μανταλάκι στα μουνόχειλα.

Ανοίγοντας τα μάτια τον είδα να μου κάνει νόημα να προχωρήσω στον επόμενο.Ήταν η σειρά του ξανθού που
γελούσε και με κοιτούσε σα σκουπίδι. Αυτό δεν το άντεχα. Εκείνος μπορούσε να με ταπεινώνει όπως και όπου
ήθελε. Στους υπόλοιπους δεν έδινα το δικαίωμα να μου φέρονται έτσι. Γύρισα και Τον κοίταξα στα μάτια. Το
βλέμμα Του δεν σήκωνε αντίρηση.Υπάκουσα για μια φορά ακόμα, όταν με κοιτάει, δεν μπορώ να αντισταθώ
στις επιθυμίες Του.
Ένοιωσα δύο δάχτυλα να τραβάνε έξω τη γλώσσα μου, μη μπορώντας να αντισταθώ μια και ανέπνεα απο το
στόμα και τον είδα να πλησιάζει στο πρόσωπό μου και να φτύνει πάνω της. Ήθελα να κάνω εμετό. Δεν είχα
ξανά αισθανθεί τέτοιο συναίσθημα.Πόσο πιο πολύ σκουπίδι να νοιώσω ?. Απέφυγα να βρώ καταφύγιο στο
βλέμμα Του. Ήταν ανώφελο. Αν δεν ήθελε να συνεχιστεί ο εξευτελισμός μου θα το έκανε.Ένοιωθα τα μανταλάκια
να πιάνονται στα βυζιά και στο μουνί μου και αποφάσισα να το ζήσω χωρίς να ελπίζω στο έλεός Του.
Μου είχε διδάξει την καρτερικότητα και τώρα έδινα εξετάσεις.Θυμήθηκα τη φράση Του. "μη με απογοητεύσεις".

Η σκέψη αυτή μαλάκωσε τις αντιδράσεις μου, Πήρα μια βαθιά ανάσα και κατάπια τη ροχάλα του, κοιτώντας τον
στα μάτια, όχι αηδιασμένη όπως πρίν αλλά με απάθεια.
Έμενε άλλος ένας για να κλείσει ο κύκλος . Τώρα πια είχα υπομονή. Το μυαλό μου είχε επικεντρωθεί στη στιγμή
που θα τελείωνε όλο αυτό. Τη στιγμή που θα μέναμε οι δυό μας και θα ηρεμούσα στην αγκαλιά Του.
Ένα δυνατό χαστούκι στο δεξί μου βυζί , έκανε 2-3 μανταλάκια να πεταχτούν και εμένα να ουρλιάξω απο πόνο.
Επιστροφή στην πραγματικότητα. Το δεύτερο χαστούκι πόνεσε λιγότερο, Γύρισα και Τον κοίταξα. Είχε μια ικανο-
ποίηση στο βλέμμα γιατί κατάλαβε την αλλάγή στις αντιδράσεις μου. Ένοιωθα τυχερή που μπορούσαμε να μιλάμε
με τα μάτια.

Μου είπε να σηκωθώ και έφυγε απο το δωμάτιο. Έμεινα μόνη με τους τρείς να με κοιτάνε όρθιοι και αυτοί, ο σαρα-
ντάρης με τράβηξε προς το μέρος του και άρχισε να με χαϊδεύει σε όλο το κορμί. Τα χάδια του ήταν βίαια και σε
συνδιασμό με το ύφος του με έκαναν να αισθάνομαι απαίσια. Μετά 3-4 λεπτά με πέταξε με δύναμη στον επόμενο.
Ταυτόχρονα μου μιλούσαν με προσβλητικά λόγια γελώντας και χλευάζοντας.Αυτό κράτησε περίπου 10 λεπτά και
στο διάστημα αυτό, ο Κύριός μου, που είχε επιστρέψει παρακολουθούσε ατάραχος να βιάζεται κάθε εκατοστό της
αξιοπρέπειάς μου.

Το κουδούνι που χτύπησε, τους έκανε να σταματήσουν. Θάρθουν κι άλλοι σκέφτηκα ?.
- Πήγαινε να ανοίξεις με διέταξε, έχω παραγγείλει φαγητό.
- Πως θα ανοίξω έτσι την πόρτα ? ψέλλισα.
- Πήγαινε.
- Δώστε μου χρήματα να πληρώσω.
- Ρώτα πόσο κάνουν και έλα να σου δώσω.

Οι σφυγμοί μου πρέπει να ήταν πεντακόσιοι. Πηγαίνοντας να ανοίξω την κάτω πόρτα, είδα την εικόνα μου στον
καθρέπτη του χωλ. Απελπισία .Έβγαλα τα μανταλάκια που είχαν απομείνει επάνω μου, σκούπισα το πρόσω-
πό μου με την ανάποδη του χεριού και άκουσα την πόρτα του ασανσέρ να ανοίγει.
Μισάνοιξα την πόρτα και έβγαλα έξω μόνο το κεφάλι. Ο διανομέας με κοιτούσε παραξενεμένος.
- Πόσο κάνουν ? ρώτησα.
- 32 € .
- Περιμένετε λίγο , είπα και έκλεισα την πόρτα.
Έφερα τα χρήματα και τα έδωσα απο τη μισάνοιχτη πόρτα, παίρνοντας τις σακούλες με το φαγητό.

Ούφ !!! πέρασε και αυτό. Πήγα στην κουζίνα να ετοιμάσω σερβίτσια και να πάω τα φαγητά στο καθιστικό.
Λαχταρούσα να γονατίσω δίπλα στα πόδια Του, να Τον αγγίξω, να μυρίσω τη μυρωδιά Του.

Τους έβλεπα να τρώνε και να γελάνε σαν να μήν είχε συμβεί τίποτα.Είχα ηρεμήσει και προσπαθούσα να ξεχάσω
τον εξευτελισμό που είχα υποστεί, όταν ο Κύριος μου πήρε ένα κομμάτι κρέας και το πέταξε στο πάτωμα.
- Πήγαινε να το φας σκυλίτσα, κούνα και την ουρά σου.
Μπουσουλώντας έφτασα το κομμάτι και άρχισα να το τρώω σα σκύλα, κουνώντας τον κώλο μου όπως με διέταξε.
Σιγά σιγά άρχισαν και οι άλλοι να μου πετάνε μπουκιές και να με κάνουν να τις τρώω απο το πάτωμα, ή να τις
πιάνω στον αέρα δείχνοντας την χαρά μου. Μετά απο αυτά που πέρασα το βρήκα αρκετά διασκεδαστικό και
προσπάθησα να το χαρώ.
Περασμένες έντεκα σηκώθηκαν να φύγουν. Χωρίς να μου απευθύνουν ούτε μια κουβέντα, ούτε ένα βλέμμα.

Ανυπομονούσα να διαβάσω στα μάτια Του τον απολογισμό της βραδυάς μιάς και ήμουν σίγουρη πως δεν θα μου
έλεγε σχεδόν τίποτα. Θα το έκανε κάποια άλλη στιγμή σε ανύποπτο χρόνο.
Του έβαλα το αγαπημένο Του ποτό και κούρνιασα στα πόδια Του σαν κουτάβι. Μέσα μου ήμουν γαληνεμένη
σίγουρη πως ήμουν αντάξια των προσδοκιών Του.

Συνεχίζεται.......

 

Το πως αντέχει κάποιος να μοιράζεται την κοπέλα του με άλλους είναι κάτι που δεν θα το καταλάβω ποτέ …

 

Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

συμβαινουν αληθεια αυτα?'η φταιει το γεγονος οτι ειμαι απειρη?σε καμια περιπτωση δεν θα αντεχα..

 

Απάντηση: Ημερολόγιο εκπαίδευσης

Πολύ ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη ιστορία Vakhos! Σ'ευχαριστούμε  
Περιμένω με ανυπομονησία και τη συνέχεια...