Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Πάντων χρημάτων μέτρον ἄνθρωπος.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Όποια έχει γαμηθεί έστω μια και μόνο φορά στη ζωή της, (αναφέρομαι στη πρώτη φορά της) γνωρίζει ότι είναι μια βίαη και επώδυνη πράξη που της έχει συμβεί, όσο γλυκά και τρυφερά να προσπάθησε ο πρώτος εκείνος εραστής της. Αυτό το ομολογεί η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών. Αν μάλιστα εκείνος ο πρώτος εραστής ήταν άτσαλος μπορεί να την στείλει στο πυρ το ψυχρότερο για όλη τη ζωή της.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Γι αυτό είπα για πέντε φορές και όχι για μία  

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Και;

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Kαί τί?

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Τίποτε, άστο.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Συμφωνώ. Άστο.

 

«Σατανά σατανά αεί δοξάσεις».
άπό βινύλιο της Βανδή όταν παίζεται ποδανά​

@Dreammaster και όποιου άλλου του κάνει κέφι να διαβάσει το σεντόνι


Λίγα λόγια για τους υπερήρωες και το πραγματικό.


Όπως πολύ ωραία θέτει ο Ταραντινο στο kill bill 2, ο Spiderman βάζει μια στολή για να γίνει σουπερ ήρωας, ενώ ο Superman βάζει το κοστούμι του για να κρύψει ότι είναι. Το ότι κάποιες ενδυμασίες είναι πιο συνήθεις, δεν καθιστούν γυμνό αυτόν που τις φοράει.Το αυτό δεν ισχύει μόνο για τα υποκείμενα, αλλά ακόμη περισσότερο για τις λέξεις. Το ότι οι περισσότεροι εξ υμών θα συμφωνούσαν ότι το γαμήσι σημαίνει πράξη κυριαρχίας, δεν το καθιστά συμβάν, απεκδυμένο κάθε συμβολισμού, αλλά μια καραγκαγκάν περίπτωση εδραίωσης της ιδεολογίας στο συλλογικό φαντασιακό. Αμφισβητείστε όσο θέλετε την ικανότητα των ανθρώπων να ξεφεύγουν από τόσο καλοσυγκροτημένες κανονικότητες, αλλά μην βαφτίζετε την κανονικότητα πραγματικό. Για όποιον δυσκολέυεται να δει την διαφορά ανάμεσα στις δύο έννοιες, σε τριαντατρία χρόνια δεν είμαι καθόλου βέβαιη ότι θα κρατάμε την ίδια νοηματοδότηση για τα βιώματά μας –και εμείς και οι άλλοι. Όπως δεν τραβάν και πολλά πλέον τ’ αγόρια με τα παλιομεσοφόρια.



Το πραγματικό ως ιδεολογία


Το γαμάω, αν θέλουμε να μην το θεωρήσουμε μια τυχαία λέξη που απλά αναπαριστά* μια πράξη, δεν είναι πραγματικό. Λυπάμαι για τις καύλες μας. Είναι ιδεολογία. Το αναγνώρισατε μόνος σας όταν εντοπίσατε τους συμβολισμούς που το διέκριναν από άλλες επιλογές λέξεων - σκίζω, διεισδύω, εγκολπώνω, ενθυλακώνω και όσες άλλες πιθανόν να καταγράψει ο γλωσσολόγος του μέλλοντος. Ακόμα πιο σαφώς είναι ιδεολογία το «τον έχω πάρει» και ίσως το βρω μπροστά μου μερικά χρόνια μετά, καθώς καταννοώ το ότι μπορούμε να κάνουμε εργαστηριακούς ελέγχους στην ύπαρξη ή μη παρθενικού υμένα, αλλά στην περίπτωση των σφικτήρων δεν αποθηκεύονται αρκετά δεδομένα για την κίνηση στην περιοχή, οπότε υποψιάζομαι ότι το πώς θα σημασιοδοτείται, αν είναι άξιο λόγου καν ως γεγονός, θα σχετίζεται περισσότερο με το ποια ιδεολογία χαίρει νομιμοποίησης ως «πραγματικό», παρά με αυτό που όντως συνέβη (ναι όντως κάτι συνέβη, αλλά αν προσπάθήσω να το εκφράσω με λέξεις ξέρω ότι θα μπλεχτώ στον λαβύρινθο, στο youporn όμως θα βρείτε πολλά στιγμιότυπα τέτοιων συμβάντων).

*ελπίζω ότι η λέξη αναπαριστώ ήταν αρκετή για να μην υποχρεωθώ να επιχειρηματολογήσω επι της συμβολιστικής προβιάς που περιβάλλει τις λέξεις.



Η μεγάλη αφήγηση για τις ψυχές των ανθρώπων ως πραγματικό


Δεν ξέρω πώς μπορούμε να δούμε ένα γεγονός χωρίς την ιδεολογία που το διέπει. Ακόμα και η επιλογή μας να θεωρήσουμε ένα γεγονός άξιο μελέτης είναι φορέας ιδεολογίας. Αν θέλουμε να πάμε την κουβέντα στο τι τελικά είναι αυτό που ονομάζουμε ψυχή των ανθρώπων, προσωπικά θα αλληθώριζα προς τον Χέγκελ που έβλεπε μια διπλή τάση των ανθρώπων προς την ενότητα και την μοναχικότητα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μου πέφτει βαρύς –για τους καλοθελητές που θέλουν να πριονίζουν καλάμια-, και όχι προς τους νεοεποχίτες που ξεκινούν από την μονάδα ως γεγονός για να προχωρήσουν στις σχέσεις της με τους άλλους και όταν τα πράγματα δεν είναι καλά επιστρέφουμε σε ατομικές λύσεις της μονάδας. Συλλογικές λύσεις, φτου φτου φτου, το πολύ πολύ για κανέναν μισθό. Ατομικές λύσεις με το τσουβάλι, αρκεί να περιορίζονται σε εσένα, τον σαμάνο σου, μπόλικες ώρες ενδοσκόπησης και αλληλεπίδραση με τον πολυτιμό Άλλο σου. Δεν πάω να κάνω ωμμμμ με τον μακαρίτη τον Σάι Μπάμπα καλύτερα;

Αν ως εδώ σας φάνηκε άσχετο με την απάντησή σας το σκεπτικό μου, να εξηγηθώ. Είμαι ιδεολογικά επιφυλακτική με το κατασκεύασμα της ψυχανάλυσης, δεν είναι εξω-ιστορική, δεν μας γράφτηκε η μεγάλη τους αφήγηση σε κάποιο μαρμάρινο βιβλίο για να τα θεωρώ αντικειμενική αλήθεια και γίνομαι ακόμα πιο επιφυλακτική όταν η θεωρία που υποτίθεται παράχθηκε μέσα από την παρατήρηση του ψυχισμού των υποκειμένων, τελικά έρχεται για να επιβάλλει όχι μόνο το τι είναι το πρέπον να νιώθουν αυτά, αλλά και τι αποτελεί ενδεχομενικότητα. Για να μην μπούμε στο ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αναδύθηκαν και το πόσο έγιναν στυλοβάτες όχι μόνο της δήθεν ελεύθερης αγοράς (που ποσώς ενδιαφέρει την συγκεκριμένη κουβέντα), αλλά του θεσμού της οικογένειας –με όλα τα προβλήματα που θεώρησαν οτι δύναται να δημιουργεί αυτή. Βλέπετε όμως, οι κοινωνίες αλλάζουν, ο ρόλος της οικογένειας στη δεκαετία του ’20 ή του ’50 δεν είναι ο ίδιος με τώρα και η μεγάλη αφήγηση της ψυχανάλυσηςη τρεμοσβήνει ως φυσικοποιημένη αλήθεια περισσότερο και από την κυριαρχία του στραπονιζόμενου.

Οπότε, το κακό με την ψυχαναλυτική οδό (και μιλάω για τους μεταμοντέρνους ερασιτέχνες διαβάτες της) είναι ότι το κλειστό σύστημα σκέψης της δεν επιτρέπει σε μια εμφανιζόμενη απόκλιση από την θεωρία να αναδιαμορφώσει την αφήγηση, αντιθέτως κατατάσσεται το υποκείμενο που ενσαρκώνει την απόκλιση στις προκατασκευασμένες εξέδρες του «προβληματικού». Φυσικά, όπως κάθε σύστημα που έχει ένστικτο επιβίωσης, προβαίνει σε a priori αποκλεισμό κάθε αντισυστημικής φωνής. Αυτό ειναι πολιτική όμως, όχι επιστήμη – σύμφωνα με την νεωτερική φαντασίωση για την λέξη, τουλάχιστον. Και δεν είναι μεμπτό μόνο για τα υποκείμενα που κλινικοποιούνται ή προβληματικοποιούνται στην καλύτερη, αλλά για την ίδια την επιστημονικότητα της μεθόδου, και άρα και για τα υποκείμενα/θιασώτες της, εφόσον στο κλειστό της σύστημα δεν υπάρχουν ενδεχομενικότητες να της αντιτεθούν ώστε να συντεθεί μια νέα αφήγηση. Αυτό για να μην θεωρούμε ότι κάνουμε επιστήμη με δυο-τρια τσιταρισμένα μάντρα, και δεν σας απευθύνεται προσωπικά.


Όχι, δεν έχω πάθει μεταμοντέρνα καταληψία, συνεπώς δεν λέω να την πετάξουμε στα σκουπίδια από την αρχή ως το τέλος την ψυχαναλυτική θεωρία. Λέω να την δούμε μέσα στο ιστορικό της πλαίσιο και να πάψουμε να προσπαθούμε να αλλάξουμε την πραγματικότητα όταν αυτή δεν ταιριάζει με την θεωρία. Πρακτικά, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν να κυριαρχούνται από άτομα τα οποία οι ίδιοι γαμάνε. Επιπλέον παρουσιάζει μια δυσκολία η κουβέντα όταν γίνεται με ψυχαναλυτικούς όρους, διότι ο κάθε όρος έχει επαναδιατυπωθεί από τον κάθε σαμάνο (ή τσαρλατάνο, όπως το δει κανείς) με περισσότερους διαφορετικούς ορισμούς από όσους δίνουμε σ’ αυτό το φόρουμ για την σκλάβα.. Ακόμα χειρότερα, εσείς ψυχανεμίζομαι ότι την λέξη κυριαρχία δεν την εννοείτε όπως την εννοούν τα ιερά μπιντιεσεμικά βιβλία, αλλά δίνετε κοινωνιολογικές προεκτάσεις. Φοβάμαι ότι η κυρία Άρεντ θα τραβήξει τα βυζιά της όταν ακούσει για κυριαρχία με βία και θα μας πει για το πόσο τρεμοπαίζει η κυριαρχία του σαδιστή όταν καταφύγει στη βία. Θα μπλέξουμε τα μπούτια μας αν αρχίσουμε και μπερδεύουμε την κοινωνιολογική κυριαρχία με την ερωτική με σαδομαζοχιστική εσάνς, αν με εννοείτε.

Παρένθεση: Θεωρήσατε ότι είναι προτιμότερο να ακουστεί η άποψή σας επειδή το βλέπετε μπρούμυτα, ενώ το αν κανείς κυριαρχεί δεν μπορεί να αφορά τον ίδιο χωρίς το αν εκλαμβάνεται ως κυρίαρχος, αν μιλάμε για το πραγματικό και όχι για κάποιο προφίλ. Συνεπώς, η πράγματι προβοκατόρικη ερώτηση, έχει νόημα να απαντιέται από τα κάτω. Κλείνει η παρένθεση.



Η διαλεκτική υπεράσπιση του πισωγλέντη κυρίαρχου και της gender bender υποτακτικής


Αλλά επειδή θέλω να αποφύγω να με ξορκίσετε με κανένα αντιμετανεωτερικό κείμενο, να προσπαθήσουμε να δούμε λίγο πώς μπορούμε να βρούμε την τομή με το πραγματικό. Να ξαναμουρμουρήσω το αγαπημένο μου μάντρα από τον μουσάτο γερμανό υλιστή; «Το Είναι των ανθρώπων καθορίζεται από την υλική ζωή». Αυτό έχει διπλή εφαρμογή στην συγκεκριμένη κουβέντα:

Από τη μία εγώ δεν μπορώ να επανανοηματοδοτώ όπως μου γουστάρει κάθε εδραιωμένη κοινωνικά έννοια, από την άλλη ο νεαρός που δίνει 100 ευρώ για να του σκίσει το κωλαράκι (η επιλογή των λέξεων όχι τυχαία) μια προντόμα έχει την εξουσία ανάμεσά στους δύο. Αυτός πληρώνει, αυτή υπακούει, γαμώντας, έστω.

Πιθανότατα να είναι λιγότερο κυρίαρχος (sic) από τον κλασσικό μπουρδελιάρη που δίνει 20 και δεν του πιάνουν και τον κώλο. Δεν βλέπω τον λόγο να θεωρήσουμε «πιο» τομή με την πραγματικότητα το άνοιγμα του κώλου του από το άνοιγμα του πορτοφολιού του. Δεν τρολάρω, ούτε προσπαθώ να σοκάρω, ειλικρινά. Και αν αρχίσω να σκέφτομαι με όρους ανοιχτόμυαλος-κλειστόμυαλος προτιμώ να μου τινάξετε τα μυαλά στον αέρα. Αναρωτιέμαι για ποιον λόγο, το συμβολικό της διείσδυσης έχει επιβληθεί στην κουβέντα ως η απόλυτη κυριαρχία που ξεπερνάει άλλου τύπου εξουσιαστικά παρε-δώσε. Το χρήμα δεν είναι το μόνο παράδειγμα. Είπαμε να γίνουμε υλιστές, αλλά όχι και χυδαίοι οικονομιστές. Την εξουσία του φύλου γιατί δεν την βλέπετε; Η σούμπα που γαμεί,όσο και αν το θεωρείτε κυριαρχία εσείς το γαμώ, ξέρετε πόσο μπορεί να γαμεί τον ψυχισμό της το τραμπολίνο στο οποίο έβαλε ο κυρίαρχος το κοινωνικό της φύλο; (το γαμώ εδώ με την ψυχαναλυτική έννοια της κυριαρχίας  )

Πραγματικό είναι το «I say, you do (me)”, πάντως. Κάποιος επιβάλλει τη θέλησή του. Τα περί ερωτικής κυριαρχίας και σκλαβιλικιών είναι που κινούνται στον χώρο του συμβολικού (ή συνηθέστερα του φανταστικού).

Εμένα δεν μου κάνει αυτή η παθητική αντίληψη του κόσμου που αναπαράγουν οι ψυχοτοποθετούμενοι, όπου η πραγματικότητα είναι δοσμένη και τα υποκείμενα καλούνται να κάθονται ή να καθίσουν στις άδειες κερκίδες της. Αντιθέτως, η πραγματικότητα δεν υφίσταται χωρίς τα υποκείμενα. Όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει το τραπέζι. Σημαίνει ότι η κοινωνία και οι ψυχισμοί μας είναι εν πολλοίς μορφώματα των υποκειμενικών δράσεων, όσο και τα υποκείμενα μόρφωμα της ενότητάς τους, του συλλογικού.

Ανεξάρτητα από το πώς φτάσαμε στο «man fucks woman», δεν παύει να είναι ένα ιστορικό φαινόμενο και όχι μια αναπόδραστη φυσικότητα. Για όσους τουλάχιστον δεν έχει λοβοτομήσει το υπάρχον, το πραγματικό αν θέλετε, εσείς οι υπέρμαχοι των φωτογραφικών στιγμών της πραγματικότητας.

Σας ικετεύω δεινέ κυνηγέ της μετανεωτερικότητας, μην στοχοποιείτε μια μπεκάτσα με παρατεταμένο μέσο σε μια ζούγκλα που βασιλεύει το «ε, να μην τα ισοπεδώνουμε όλα». Καταλαβαίνω και συμπονώ την αγανάκτησή σας με την ισοπέδωση που μας έφερε η αμφισβήτηση κάθε σταθεράς, αλλά δείτε πως η πολεμική, ως περιέχον, εκφράζει ένα σύστημα σκέψης αν μη τι άλλο. Σε αντίθεση με το «μην τα ισοπεδώνουμε όλα» που ως περιεχόμενο μεν δεν δέχεται το όλα είναι ατμός, αλλά ως περιέχον τοποθετείται ως ένα φτερό στον άνεμο του κοινώς αποδεκτού.

Να υποτιτλίσω και εγώ; Οι για τους είρωνες πύρινοι λόγοι ακόμα και όταν μηδενίζουν δεν παύουν να είναι μια προσπάθεια συγκρότησης, σε αντίθεση με τις θεσει νομιμοποιητικές φωνές της κανονικότητας που ειναι στρατευμένες στο να μην πέσει κάνα βοτσαλάκι και ταράξει τα νερά του μετανεωτερικού πολτού. Για όσους φοβούνται απλά να μην χαλάσει η σούπα των ερωτικών τους φαντασιώσεων δεν κάνω καν λόγο, τους αφήνω στα χέρια των ειδικών σας. (Αν είδε κανένας πύρινο λόγο στα τελευταία ποστ να μου τα δείξει και εμένα, εκτός και αν απλά κολάστηκε).



Η τομή με το πραγματικό: Ρομαντισμού και Φαντασίωσης γωνία


Και είναι στη ρίζα του μετανεωτερικό και αδιάφορο προς την σφαίρα του πραγματικού το κυριαρχώ όσο συναινείς και σου δίνω release οπότε το θελήσεις, δεν περίμενε τον gay κυρίαρχο straight υποτακτικής για να γίνει. Σάμπως πιστεύει κανένας κυρίαρχος πραγματικά ότι έχει το μονοπώλιο της βίας στην υποτακτική του αν την απολύουν χωρίς αποζημίωση; Ή μήπως δεν επιτρέπει να της κάνει ελέγχους η αστυνομία;

Αλλά, whatever makes them happy. Όχι επειδή αν έτσι νομίζετε, έτσι είναι, αλλά επειδή αν το να νομίζετε πως είναι έτσι σας κάνει να απολαμβάνετε περισσότερο την ύπαρξη, δικαιολογεί την έλλειψη στρατιωτικής πειθάρχησης στο πραγματικό.

Ασυνεχές όσο η φεμινίστρια υποτακτική; Εντελώς. Έχουμε κανένα life resolution για το τι πρέπει να καταφέρουμε στο χρονικό περιθώριο που μας δίνεται για να ζήσουμε και ήρθα αδιάβαστη;

[Καλά να μην έχει διαβάσει gender theory όποιος σαδομαζοχίζεται και να πέφτει από τα σύννεφα που κάποιος σημασιοδοτεί διαφορετικά το γαμήσι, αλλά να μην έχει διαβάσει ντε σαντ ή να μην ξέρει το Σαν Φρανσίσκο; Ωραίο να είμαστε τόσο τρου που να κάνουμε ό,τι τραβήξει το φυλλοκάρδι μας, δεν λέω, αλλα αναρωτιέμαι μήπως τελικά ο μεταμοντέρνος εδώ μέσα δεν είναι αυτός που θέλει να γαμιέται και να κυριαρχεί, αλλά αυτός που θέλει και τα παραδοσιακά στερεότυπα στην θεσούλα τους και το κρεβάτι του dojo]

ΥΓ: εγώ τους διασκέδασα πολύ όλους τους διαλόγους, ακόμα και αν το αρχικό θέμα μου φαίνεται μια μαλακία και μισή, είχε πολύ ενδιαφέρουσες προεκτάσεις.

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Εγώ που δεν κατέχω τα κουλτουριάρικα σαν την από πάνω, θα τα πω πιο απλά.

ΕΠΙ ΤΗΣ ΔΙΕΙΣΔΥΣΕΩΣ ΩΣ ΒΙΩΜΑΤΟΣ:
Δεν βίωσαν όλοι τραυματικά τη διείσδυση μέσα τους. Σόρρυ.
Ούτε όλοι μεγάλωσαν σε περιβάλλον που τα τρομοκρατούσε μην τυχόν και παρασκουπίσουν τον κώλο τους και βγούνε πούστηδοι. Σόρρυ.
Όταν πρωτογαμήθηκα, εγώ έκανα το κουμάντο, εγώ διάλεξα το πώς, με ποια και πότε, εγώ την καθοδηγούσα και εγώ το φχαριστήθηκα μέχρι τα ήπατά μου, διότι - να ναι καλά - μου φερόταν λες και ο κώλος μου ήταν από πολύτιμη πορσελάνη. Έχυσα δε σαν τράγος. Κι επειδή τόσο μου άρεσε που η τότε σύντροφός μου με γλυκογάμησε, το έκανα ξανά και ξανά κι ακόμα το κάνω και έχω και την απαίτηση να γίνεται όταν και όπως μου γουστάρει εμένα.
Μα δεν έχει τύχει ποτέ σε κανέναν να τον γαμεί μια μικρούλα ανάσκελα και να τη φτύνει κατάμουτρα "φτου σου πουτάνα" και να της αστράφτει χαστούκια που να κολάνε στα σάλια του κι εκείνη να γέρνει το κεφάλι και τα μαλλιά να πέφτουν μπροστά στα μάτια της και να τη σβερκώνει και να της σπρώχνει το κεφάλι προς τα κάτω κάτω για να την ποτίσει με ούρα και χύσια; Νόμιζα ότι πάντα έτσι γίνεται.
Εγωιστικό; Ίσως. Εγωκεντρικό; Σίγουρα.
Τι να κάνω, σόρρυ, δε φταίω, αλλά ποτέ δεν είχα συνδυάσει τη διείσδυση με κυριαρχία. Ούτε στα δεκαπέντε μου. Ο δικός μου ο πατέρας ποτέ δεν μου είπε "άνθρωπο που γαμείς σεβασμό μην τού χεις". Αντιθέτως μου είχε σεξολογίες στη βιβλιοθήκη. Οπότε τα γαμησιάτικα δεν τά 'μαθα από γηπεδικά συνθήματα στην αυλή του σχολείου.
Άρα, ενδεχομένως ο στραπονόφιλος αφέντης (αν υπάρχει) να είχε κι αυτός ανάλογα βιώματα και διόλου να μη βλέπει το στραπόν ως εργαλείο πόνου και εξευτελισμού, όπως το βλέπουν οι μπουρδελιάρηδες και οι ξενέρωτες Σλάβες χωριατοπούλες των 130 € ("shι γκαμάου, shκύλα").
Α, επίσης ίσως ο εν λόγω αφέντης να μη μεγάλωσε στην Κοκκινιά όπου οι άντρες το μόνο που έχουν να περηφανευτούν ως επίτευγμα Αρρενωπής Ηλιακής Κυριαρχίας είναι ότι τον κώλο τους τον έχουν μόνο για χέσιμο.

ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΙΕΙΣΔΥΟΝΤΟΣ ΔΑΚΤΥΛΟΥ ΚΑΙ ΡΩΘΩΝΟΣ:
Όταν το δάχτυλο χώνεται στο ρουθούνι για να το ανακουφίσει από την ενοχλητική ξεραμένη μυξούλα, ποιος είναι ο υπηρέτης;
Κάντε την αναγωγή.

ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΟΥΣΤΗΔΩΝ:
Το αν ο πούστης δικαιούται να είναι αφέντης ήταν δική μου ερώτηση. Και φυσικά ήταν προβοκατόρικη ερώτηση. Και φυσικά έμεινε αναπάντητη, γιατί η προφανής απάντηση θα οδηγούσε την παραδοσιογάμικη συλλογιστική (Αφέντης = Άντρας με Α κεφαλαίο) σ' αδιέξοδο. Και κανείς δεν θέλει να πέφτει σε αδιέξοδο.
Διότι όταν γίνεται λόγος για bdsm και πρωτόκολλα και κοινότητες (όχι από μένα και να σημειωθεί αυτό στα πρακτικά πλζ), αναπαράγεται το lifestyle μερικών περιθωριακών Αμερικάνων πουσταράδων που φοράγανε πέτσινα. Αυτοί είναι οι πνευματικοί σας πατέρες. Deal with it.
Εμ δε γίνεται από τη μια να συζητάτε βαθυστόχαστα για το αν είναι σήμερα επίκαιρη η Χ ή η Ψ πρακτική της Old Guard κι από την άλλη να μου θέλετε τον Αφέντη Άντρα και Λεβέντη και Φουστανελλά και Μαλλιαροκωλό.
Δεν μπορείτε να βάζετε τζατζίκι στο χάμπουργκερ και μετά να μιλάτε για αυθεντικό χάμπουργκερ.
(Σημείωσις: Φυσικά και δεν τίθεται καν θέμα λιμπερτινισμού στο σύγχρονο bdsm με τα κουτάκια του και τα τακτοποιημένα στατουσάκια του και τα ISO του κι όλο τον κατάλογο του ΙΚΕΑ μέσα)

ΕΠΙ ΤΗΣ ΤΡΙΣΚΑΤΑΡΑΤΟΥ ΜΕΤΑΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΟΣ:
Το να ξορκίζει τη μετανεωτερικότητα μια ομάδα ανθρώπων που αυτοπροδιορίζεται ως "κοινότητα" μόνο και μόνο επειδή με "ελεύθερη βούληση" "αποφασίζει" ότι "νιώθει" πως εκεί "ανήκει" και στη συνέχεια φτιάχνει κώδικες, φαντασιακές ιεραρχίες, σεβάσμιους σοφούς και "τρόπους ζωής", οι οποίοι τηρούνται μόνο και μόνο για όσο θέλει να τηρούνται ο καθένας που συμμετέχει ελεύθερα και δίχως την απειλή νόμιμης βίας.... εχμ... είναι λίγο υποκριτικό.
Στον καιρό του ΝτεΣαντ ο αφέντης ήταν κανονικός αφέντης που σε κυβερνούσε και σε γαμούσε και τον γαμούσες είτε σου γούσταρε είτε όχι κι αν έφερνες αντίρρηση σ' έτρωγε η μαρμάγκα. Δεν ήταν ο κοινή συναινέσει ενσαρκωτής φαντασιώσεων της ξαδέρφης μου της Μαριγώς και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ότι το αφεντριλίκι του εγκρίνεται με ISO από το φόρουμ. Κι αντίστοιχα ο υποτακτικός υποτασσόταν από φόβο και ανάγκη, γιατί δεν είχε άλλη επιλογή και μάθαινε να προσαρμόζεται στην κατάσταση για να τη βγάλει καθαρή κι όποτε είχε την ευκαιρία να κάνει topping from the bottom την άρπαζε με απελπισμένη χαρά για ν' απαλύνει λίγο τα ζόρια του. Δεν ήταν ο μάνατζερ που θέλει να χαλαρώσει από μια δύσκολη μέρα, με τις επίπονες φροντίδες μιας πληρωμένης virtual κοντέσσας της μίας ώρας, την οποία ο ίδιος διάλεξε από φωτοαγγελίες στο Vaio του.

ΘΕΣΙΣ:
Φυσικά, η επίσημη θέση μου παραμένει: Ο Κ ο σωστός δεν τον παίρνει με στραπόν. Και η υ η σωστή, ποτέ μα ποτέ δεν γαμεί τον Κ της.  

(Σε τέτοια αλιβάνιστα χαροκόπια γλεντάνε μονάχα οι σκέτοι ανώμαλοι, που χορεύουνε ξεδιάντροπα κι ας μην ευλογεί η Εκκλησία.)


...

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

Ξεκινώ με αφορμή την τελευταία πρόταση του Ανακρέοντα μπας και ξ ε κ ι ν ή σ ο υ μ ε να συνεννοηθούμε, πράγμα για το οποίο δεν αισιοδοξώ.

Ένα από τα χειρότερα προβλήματα μιας συζήτησης, είναι ο ένας εκ των συζητητών να εισέρχεται σε μια συζήτηση παίζοντας ένα σενάριο στο μυαλό του, στο οποίο παίζει και ο άλλος, χωρίς να έχει ενημερωθεί και να έχει δεχτεί να παίξει σε αυτό. Πχ. Ο ένας εκ των συζητητών να βλέπει στον άλλον την Εξουσία, την Εκκλησία, την Κοινότητα, την Τρόικα, την Επίσημη Άποψη, τον Πάπα, μόνο και μόνο γιατί ο άλλος ε κ τ ε λ ε ί διεκπεραιωτική διαχείριση σε ένα φόρουμ. Ο άλλος ο συζητητής, αυτή ντε που διεκπεραιώνει τέτοιου είδους διαχείριση, δεν έχει πολλούς δρόμους να επιλέξει. Έτσι,

Καλοί μου άνθρωποι μήπως πρώτα από όλα , πριν αρχίσετε να φωνάζετε περί Εκκλησίας, Εξουσίας και όλα αυτά τα φαιδρά, πρέπει να ρωτήσετε το άλλο μέρος αν έτσι είναι, αν η ίδια αποδέχεται αυτές τις φαιδρές ιδιότητες που της αποδίδετε, αν δηλαδή, δ η λ ώ ν ε ι Εξουσία, Επίσημη Άποψη, Εκπρόσωπος Κοινότητας , Γκουρού του ΒΔΣΜ, Εχθρός των Ομοφυλοφίλων (αναφέρομαι ευθαρσώς στα περί αν με καταδέχομαι να με πηδάει αδελφάρα) και ένα σωρό άλλες τέτοιες αηδίες. Το μόνο που έχω δηλώσει από την ημέρα που μπήκα σε αυτό το φόρουμ είναι female submissive. Ουδέν άλλο. Τα υπόλοιπα είναι δικές σας προβολές στο πρόσωπό μου. Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό. Ελπίζω να μπορείτε να κάνετε εσείς κάτι. Παραδέχομαι από τώρα, προς αποφυγή περαιτέρω τζάμπα διενέξεων ότι απέναντι σε μια τέτοια στάση είναι αδύνατον να την αντιμετωπίσω διότι αδυνατώ πρώτα από όλα να ζω στο μυαλό του άλλου και δεύτερον τέτοιες στάσεις είναι συνήθως ανίκητες, λόγω των προκαταλήψεων που τις διέπουν.



Το άλλο που παράλληλα λέω είναι ότι : Σε φαντασιακά σενάρια τα οποία υφίστανται στο μυαλό του άλλου που προσπαθώ να συζητήσω, και για τα οποία δεν ρωτήθηκα αν επιθυμώ να πάρω μέρος, δηλαδή δε ρωτήθηκα, «καλό μου κορίτσι, θέλεις να παικτσουμε? Εσύ θα παριστάνεις την Κακιά Κυρία Εξουσία και εγώ τον rebel επαναστάτη/τρια.», αυτό που επιλέγω πράξω είναι να μην ‘συρθώ’ σε αυτή τη συζήτηση γιατί (ανα)γνωρίζω ότι το θέμα δεν είναι αν ο Κ που στραπονάρεται χάνει σε κυριαρχία ή όχι αλλά να μετατραπώ σε ένα σάκο του μποξ, όπου κάποιοι ξεσπούν απωθημένα για τον Παλιόκοσμο και την Παλιοκενωνία.


@Anakreon.
Kαι μένα ο πατέρας και η μητέρα μου τα ίδια μου είπαν. Επίσης μου είπαν να μη φορτώνω το σεξ με συμβολισμούς, περί σεβασμού ή πουτανιάς. Αλλά αυτό δεν παύει να κάνει τη διείσδυση βίαιη πράξη, όχι τον έρωτα, όχι το γαμήσι. Η διείσδυση παύει να είναι φυσικά βίαιη όταν το πέος είναι μικρουλίνι-πιπουλίνι, ή μαλακουλίνι. Αυτό βέβαια το γνωρίζει κάθε γυναίκα που έχει γαμηθεί καλά έ σ τ ω και μια φορά. Επίσης η βιαιότητα της διείσδυσης ενός δυνατού πέους δεν είναι τραυματική γιατί είναι φυσική και αν η γυναίκα δεν έχει ένα κάρο βλακείες μέσα στο μυαλό της, το απολαμβάνει στο έπακρο. Και αφού έχω κατατάξει τον εαυτό μου στους αήθεις (αυτό είναι δήλωση) συμπληρώνω ότι η βία δεν είναι εξ ορισμού κακό πράγμα και άρα αχ τζιζ καίει.. Τα περί παρθενίας που ανέφερα πήγαιναν σε αυτό που έγραψε η τέντερ λίλλυ και το οποίο είναι ανακριβέστατο και μάλλον ομοιάζει με το σεξ που κάνει ο χαχανούλης με τη Στρουμφίτα και όχι ένας άντρας με μια γυναίκα. (σημ. προς αποφυγή παρεξηγήσεων... εδώ, στην τελευταία πρόταση κάνω χιούμορ)

Αυτά προς το παρόν...


ΥΓ. για την ιστορία και μόνο. Αυτό που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση, είναι ότι οι αντιδράσεις πολλών από εσάς στην δ ι α φ ο ρ ε τ ι κ ή άποψη (δεν χαρακτήρισα, δεν προσέβαλα απλά έγραψα επί λέξει κατά την π ρ ο σ ω π ι κ ή αποψή μου ο Κ που στραπονάρεται χάνει σε κυριαρχία) είναι όμοια με αυτή της κοινωνίας και του κόσμου που οι ίδιοι κατακρίνουν. Σας ενοχλεί και δεν την ανέχεστε γι αυτό δεν φείδεστε χαρακτηρισμών για το ποιος και τί είναι ο άλλος και μάλιστα ΧΩΡΙΣ να τον γνωρίζετε….

 

Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

@elfcat

Ποιος σου είπε ότι εσύ ή ο οποιοσδήποτε άλλος που θεωρεί ότι είναι υποτακτικό το στραπόνισμα κλπ είστε η εξουσία και η επιβολή και οι εχθροί του λαού και θα περάσετε λαϊκό δικαστήριο και μετά κρεμάλα κλπ κλπ;

Εγώ είμαι έτοιμος να σου πω ότι ως ένα βαθμό η άποψή σας και λογική είναι και βάση έχει.
Εκεί που χάνετε το δίκιο σας είναι όταν πάτε να ερμηνεύσετε την ψυχοσύνθεση ενός άλλου ζευγαριού με βάση τα δικά σας μέτρα και σταθμά.
Ο κόσμος όμως δεν περιστρέφεται γύρω από συγκεκριμένη κωλοτρυπίδα, ώστε να θεωρήσουμε θέσφατο και πυρήνα του σύμπαντος την κατάσταση της συγκεκριμένης κωλοτρυπίδας (είτε παρθένας και σεμνής είτε ανοιχτής και λυσσασμένης).

Η γελοιότητα εν προκειμένω βρίσκεται αλλού και όχι στις κωλοτρυπίδες. Δώσε βάση:
Μια κατά δήλωσή της υποτακτική ρωτάει ξέμπαρκες διαδικτυακές περσόνες αν δίνουν την ευλογία τους και αν επιτρέπουν σε αυτή να κάνει στον Κ της αυτό που ο ίδιος τη διέταξε.
Κι αντί ν' αμφισβητηθεί ακαριαία η δική της ιδιότητα ως υ εντός της συγκεκριμένης σχέσης (πού πας, ρε Μαριγώ και ρωτάς ξέμπαρκους να σου πουν τι θα κάνεις στην Κ/υ σχέση σου, αφέντη δεν έχεις; ), αρχίσανε όλοι και κάνανε εν χορώ πρωκτοσκόπηση στον Κ της. Βρήκε θύμα να κατασπαράξει ο όχλος. Και με ανομολόγητο πλην προφανή στόχο: Οι μεν άνδρες για να δειχθούν πιο αφέντες από τον εν λόγω αφέντη, οι γυναίκες για να δείξουν ότι ο αφέντης τους είναι πιο αφέντης από τον εν λόγω αφέντη. Και τούτα με καρακίτς κριτήρια του κώλου.

Και κατά τα λοιπά σε άλλα νήματα συζητείται σοβαρά αν η υ έχει δικαίωμα να αναπνέει άνευ εντολής από τον Κ της και ω, τι μαγική η ασύμμετρη σχέση και ααα και ωωωω. Αλλά στην πράξη... Τι λέει το φόρουμ; Ευλογεί το φόρουμ; Επιτρέπει το φόρουμ; Ζήτω η μούχλα! Ζήτω η Εκκλησία!
Στην πράξη βλέπω ότι κουμάντο δεν κάνει ο Κ στη σχέση - κουμάντο κάνει η κοινή γνώμη του φόρουμ - κι αλίμονο στον Κ που δεν έχει κωλοτρυπίδα με ISO - α και φυσικά αλίμονο στη σκλάβα που δεν έχει αφέντη με ISO κωλοτρυπίδα.

Οπότε τρολάρω κι εγώ μ' αυτοκρατορικές κωλοτρυπίδες και δουλικές πούτσες κι απολαμβάνω το γκρέμισμα των τοτέμ του στενοπρωκτισμού. Κι αν μπορείς, βγάλε με λάθος με βάση τα δικά μου βιώματα.

...

 

Re: Απάντηση: Θελει να Τον γαμησω..Τον κανει αυτο λιγοτερο Αφεντη?

elfcat

Έχω την εντύπωση ότι αναφέρεσαι και και σε μένα. Μήπως μου δίνεται πλέον η άδεια να ασχολούμαι με το μεγαλείο σου; (αν και για να λέμε την αλήθεια εγώ με τα γραπτά σου ασχολήθηκα εξ αρχής, ούτε καν με το ρόλο σου ως μοντ).

Διαφορετικά βρίσκω τρομερά αγενές να μου έχεις ζητήσει να μην σχολιάζω αυτά που γράφεις, αλλά να μην ισχύει το αντίστροφο.

Αν όχι διευκρίνιζε ότι δεν απαντάς σε εμένα και ότι δεν συμπεριλαμβάνομαι στην πρόταση "κάθε γυναίκα"... που η πρώτη φορά τις έκανε αντίχριστες κτλπ