ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Alexkat, είσαι λίγο κουραστικός στη συζήτηση. Το ποστ μου το διάβασες πριν μου απαντήσεις;

 

Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Xα χα χα ....!

Φυσικά και το διάβασα.

Γιατί ρε φίλε είμαι κουραστικός ?

Επειδή δεν πείθομαι ότι ο καπιταλισμός είναι καλός και δίκαιος ?

 

Re: Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Οχι είσαι κουραστικός επειδή δεν απαντάς σε πραγματα που ειπώθηκαν , απαντάς σε πράγματα που νομίζεις οτι ειπώθηκαν. Ισως να θες να πεις τα δικά σου , οκ ,αλλα μην το κανεις να φαινεται οτι ταχα απαντάς σε μένα

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Χα χα χα ....

Αρχίζω και σε πάω ....

Μου φαίνεται θα πάρω τα μακαρόνια και θάρθω στην Κρήτη να τα φάμε παρέα .....

 

Re: Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ναι; ουτε κι εγώ πείθομαι για την καλοσύνη και την δικαιοσυνη του οποιουδήποτε οικονομικου συστήματος. Ο κόσμος δεν ειναι καλός και δίκαιος , θα είναι ο καπιταλισμός; Οποιος προσπάθησε να σε πείσει να μου τον στείλεις.
Γι αυτό σου λέω , αν δεν μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα σε τέντσερη και υπερωκεάνιο , μην το κουράζεις γιατι κουράζεσε κι εσυ και οι υπόλοιποι. Αντε τα λέμε

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Χα χα χα .....!

Ξεχώρησε πρώτα εσύ την ορθογραφική διαφορά μεταξύ του τζέντζερη και του υπερωκεάνειου και τα λέμε.

Άν δεν τα βρούμε μπορεί να χρειαστούμε και κανένα διερμηνέα για να μας βοηθήσει .....

Καλό απόγευμα. 

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ 130δις. Άρθρο του Spiegel on line.

Η Ελλάδα χρεοκόπησε. Η χώρα δεν χρειάζονται 50% ή 70%, αλλά 100% κούρεμα του χρέους της, για να ορθοποδήσει οικονομικά. Επίσης το πακέτο των ενισχύσεων που θα εγκρίνει το Eurogroup, το σίγουρο είναι, ότι βοηθά μόνο τους πιστωτές και όχι τους Έλληνες...

Ο δημοσιογράφος Christian Rickens θέλει να στείλει ένα σαφές μήνυμα ότι αυτό το πακέτο βοήθειας των 130 δισ. ευρώ για κανένα λόγο δεν θα πρέπει να καταβληθεί και συνεχίζει «Σίγουρα, η Ελλάδα θα εξακολουθήσει για πολλά χρόνια - αν όχι δεκαετίες - να χρειάζεται την αλληλεγγύη των άλλων χωρών της ΕΕ, και η Γερμανία δεν πρέπει να αρνηθεί μια τέτοια βοήθεια. Είναι πιθανό επίσης ότι η Ευρώπη για τα επόμενα χρόνια, θα χρειαστεί να δώσει πολύ περισσότερα χρήματα στην Αθήνα από τα 130 δισ. ευρώ που συζητούνται στις Βρυξέλλες.
Το λάθος δεν είναι το ύψος των νέων δανείων αλλά ο τρόπος διάσωσης της χώρας. Η διάσωση δεν είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες των Ελλήνων πολιτών, αλλά στους «νόμους» των διεθνών χρηματοπιστωτικών αγορών. Αυτό, που στην πράξη συχνά σημαίνει τραπεζικά συμφέροντα».
Στην συνέχεια ο δημοσιογράφος αναφέρει: «Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός ότι περίπου το ένα τέταρτο του πακέτου δεν θα φθάσει ποτέ στην Αθήνα, αλλά θα πάει άμεσα προς τους διεθνείς πιστωτές της χώρας; περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ θα δοθούν στους κατόχους του ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου για να ενθαρρυνθούν να μετατρέψουν τα παλιά τους ομόλογα σε νέους τίτλους. Με τον τρόπο διατηρείται η ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε - και ότι η ανταλλαγή είναι εθελοντική. Έξυπνα τροφοδοτείται στο χρηματοπιστωτικό κλάδο, ο φόβος ότι μια ενδεχόμενη ήττα των Ελλήνων, θα προκαλέσει μια καταστροφική αλυσιδωτή αντίδραση.

Περίπου μένουν άλλα εκατό δισεκατομμύρια ευρώ. Αλλά ακόμα και αυτό το ποσό δεν θα δοθεί στην Ελλάδα για να πρέπει να σταθεί στα πόδια της, αλλά θα πάνε για την αποπληρωμή μέρους του χρέους της .»
Παραλληλίζοντας την Ελλάδα ως μια άρρωστη αγελάδα συμπεραίνει ότι δεν μπορείς να πάρεις άλλο γάλα. Χαρακτηρίζει σουρεαλιστική την πολιτική συζήτηση των τελευταίων ημερών, η οποία αφορά το επιθυμητό επίπεδο του χρέους των 120% ΑΕΠ το 2020, ενώ όπως φαίνεται θα κυμανθεί τελικά στο 129%. Διερωτάται. Πως είναι δυνατό κάποιος να προβλέψει με ακρίβεια εννέα ποσοστιαίων μονάδων το χρέος μια χώρας μετά από οκτώ χρόνια και «αναφωνεί», αυτό ούτε η Γερμανία, μπορεί να το κάνει πόσο δε μάλλον η Ελλάδα, με μία οικονομία υπό κατάρρευση, με στατιστικά που βασίζοντα σε τέτοιου είδους προβλέψεις. Τελικά αυτά ανήκουν στη σφαίρα της μαύρης μαγείας Στην πραγματικότητα, βέβαια, η Ελλάδα είναι ήδη σε κατάσταση πτώχευσης. Η χώρα δεν χρειάζεται ένα κούρεμα των 70%, αλλά το 100% να σταθεί πάλι στα πόδια της.
Κλείνοντας το άρθρο του ο Christian Rickens ζητά για την Ελλάδα ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ αποπληρωμής και όχι αυταπάτες και επισημαίνει: «Τα περισσότερα από τα πολλά κορυφαία στελέχη που απασχολούνται στη ζώνη του ευρώ με την Ελλάδα, γνωρίζουν αυτή την απλή αλήθεια. Μερικοί απ' αυτούς, συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης τα συζητάνε όταν κλείσουν οι πόρτες. Φυσικά, τα 130 δισ. ευρώ δεν λύνουν το πρόβλημα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αγοράσουν χρόνο. Χρόνο μέχρι οι χρηματοοικονομικές αγορές να σταθεροποιηθούν, στο βαθμό που μπορούν να χειριστούν την πραγματική πτώχευση της Ελλάδα, χωρίς μια αλυσιδωτή αντίδραση».
Το έγκριτο γερμανικό περιοδικό καταλήγει: «.Αλλά πότε θα είναι αυτή η στιγμή αν δεν είναι τώρα; Από το περασμένο φθινόπωρο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πλημμύρισε κυριολεκτικά με τα χρήματα τις εμπορικές τράπεζες. Η Ισπανία και η Ιταλία, οι δύο γίγαντες της υποχώρησης της ζώνης του ευρώ έχουν νέους ηγέτες που είναι δεσμευμένοι να είναι οικονομικά αξιόπιστοι. Όπως και οι περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ με το σύμφωνο δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Αν οι ευρωπαίοι πολιτικοί διαισθάνονται τις ευθύνες που έχουν για αυτή την κρίση, θα πρέπει να δηλώσουν τώρα αυτό που όλοι γνωρίζουν ήδη: Η Ελλάδα κατέρρευσε. Έτσι, το σύνολο του χρέους της χώρας θα πρέπει να διαγραφεί.
Τα 130 δισ. ευρώ, η Ελλάδα πρέπει να τα πάρει οπωσδήποτε. Αλλά σε μια άλλη μορφή. Αντί για την επιβράβευση των κερδοσκόπων για τα παιχνίδια τους, τα χρήματα θα ήταν καλύτερο να δοθούν για την ανοικοδόμηση της οικονομίας. Μάρσαλ σχέδιο αποπληρωμής και όχι αυταπάτη!»

Επιμέλεια-μετάφραση: Επιμηθέας / Spiegel On line

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ο έλεγχος των δημοσίων αγαθών δεν μπορεί να βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών.

Π.χ. αν το νερό, το ρεύμα, η ενέργεια κ.α. δοθούν στα χέρια των ιδιωτών χωρίς τον αυστηρό έλεγχο του κράτους, οι φτωχοί πιθανότατα δε θα έχουν πρόσβαση σε αυτά και η ζωή για τα μεσαία στρώματα θα γίνεται συνεχώς ολοένα και πιο ανυπόφορη.

Δες για παράδειγμα τη Βολιβία όπου το νερό πέρασε στα χέρια ιδιωτών. Μέχρι και το βρόχινο νερό απαγόρευσαν στους κατοίκους να συλλέγουν.
Δες επίσης τι έγινε στην Ελλάδα πρόσφατα με τις εταιρείες Energa και Hellas Power. Καρπωθήκαν τις επιδοτήσεις τις έβγαλαν στο εξωτερικό και μην τις είδατε μετά…

Αυτόν τον ιδιώτη θέλουμε;
Ναι, νεκρό.

 

Γεώργιος Π. Μαλούχος ΤΟ ΒΗΜΑ

Η «βιωσιμότητα», η βόμβα και το φιλί της ζωής…

Μετά από πολλαπλές περιπέτειες, από δραματικές εξελίξεις και από παλινδρομήσεις μηνών νωρίς το πρωί της Τρίτης 21 Φεβρουαρίου, το Eurogroup φάνηκε να καταλήγει σε μια, κατ ουσίαν, νέα, συμφωνία για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, στόχος της οποίας είναι αυτό να φτάσει το 2020 στο επίπεδο του 120,5% του ΑΕΠ: δηλαδή, από εκεί που ξεκίνησε, πριν η Ελλάδα εισέλθει στο μηχανισμό στήριξης και στο σχετικό πρόγραμμα, εδώ και περίπου δύο χρόνια…

Σε αντίθεση με ότι συνέβαινε το προηγούμενο διάστημα, η ρητορική γύρω από το ελληνικό δράμα επικεντρώνεται πλέον πιο στενά στην έννοια της βιωσιμότητας του χρέους και όχι τόσο στη «διάσωση» της Ελλάδας ή των Ελληνων. Αυτό, έχει μια σχετικά αυξημένη «τιμιότητα» στη διατύπωσή του. Γιατί το σύνολο του προγράμματος δεν επικεντρώνεται παρά ακριβώς στη διασφάλιση της συνέχισης των πληρωμών του «εξωτερικού» χρέους της χώρας. Αυτή είναι η έννοια της «βιωσιμότητας» και αυτή υπηρετήθηκε με κάθε τρόπο, ως προυπόθεση και της ίδιας της συνολικής ευστάθειας της χώρας.

Ταυτόχρονα, όλα αυτά, έχουν και μία ακόμα λειτουργία, που ίσως υπήρξε καθοριστική: τη διατήρηση στη ζωή του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος, που ενώ φαινομενικά καταρρέει, επιχειρεί ουσιαστικά να πάρει το ίδιο «το φιλί της ζωής» μέσα από την επίτευξη αυτής της βιωσιμότητας. Κατά βάθος, αυτό υπηρετήθηκε με πάθος – μένει φυσικά να γίνουν κι οι εκλογές…

Η πραγματική «μετάφραση» όμως της κατάληξης όλων αυτών των πολύπλοκων διεθνών και εσωτερικών διεργασιών που οδήγησαν εδώ, δεν είναι παρά ένα μικτό αποτέλεσμα: ένα νέο υβρίδιο που τώρα δοκιμάζεται στην Ελλάδα και που η ουσία του αποτελεί έναν συνδιασμό «εξωτερικής» συντήρησης της δυνατότητας αποπληρωμής και εσωτερικής χρεοκοπίας. Και αυτό, υπό την προυπόθεση φυσικά ότι το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί και θα πετύχει, κάτι που θα περάσει ακόμα από σαράντα κύματα, καθώς προσκρούσει σε πάρα πολλά και όχι πάντα, όπως υποστηρίζεται, κακώς κείμενα. Μερικές φορές μάλιστα, το ακριβώς αντίθετο...

Η βιωσιμότητα, έννοια που ασφαλώς θα δοκιμαστεί πολύ σκληρά στο χρόνο, αφορά τις «εξωτερικές» πληρωμές και, στο εσωτερικό, κυρίως το τραπεζικό σύστημα.

Τι θα συμβεί όμως με όλα τα υπόλοιπα; Ο καιρός θα δείξει.

Πάντως, παρά τις αναμενόμενες θριαμβικές αντιδράσεις για τη συμφωνία που φαίνεται να επιτεύχθηκε σήμερα τα χαράματα, αυτή η διάσταση μεταξύ «εξωτερικής» και «τραπεζικής» βιωσιμότητας από τη μία πλευρά και της ουσιαστικής «εσωτερικής» χρεοκοπίας που υπήρξε προυπόθεση της συμφωνίας, από την άλλη, δεν είναι παρά μία απασφαλισμένη βόμβα που απειλεί να σκάσει ανά πάσα στιγμή στο εσωτερικό της χώρας. Από τη διαχείριση αυτής της διάστασης είναι που, τελικά, θα εξαρτηθούν όλα. Και, εδώ, οι προβλέψεις κάθε άλλο παρά ευοίωνες είναι…

***


Οι όροι της διάσωσης, οι απαιτήσεις των δανειστών και τα ερωτήματα

Επισφαλής η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους σύμφωνα με την ανάλυση της τρόικας

Με αυστηρούς όρους, «σφιχτά» χρονοδιαγράμματα, διαρκή και εντατική επιτήρηση των απαιτούμενων μέτρων από τους δανειστές αλλά και με δυσοίωνες προβλέψεις σε περίπτωση παρέκκλισης από το πολυετές πρόγραμμα διαρθρωτικών παρεμβάσεων και δημοσιονομικών μέτρων εγκρίθηκε από τη χθεσινή σύνοδο του eurogroup «η μεγάλης εμβέλειας συμφωνία» για την «άνευ προηγουμένου» απομείωση του ελληνικού χρέους.

Η «ιστορικής σημασίας» απόφαση, όπως χαρακτηρίστηκε η συμφωνία από τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, προβλέπει τη χρηματοδότηση της χώρας με ένα νέο πακέτο 130 δισ. ευρώ η οποία όμως συνδέεται άμεσα με την οριστικοποίηση της συμμετοχής των ιδιωτών πιστωτών (PSI) στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

To σχέδιο που ενέκριναν μετά από 13 ώρες διαβούλευσης οι 17 υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης στις Βρυξέλλες προβλέπει ότι το χρέος της Ελλάδας θα διαμορφωθεί στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020 μετά την ολοκλήρωση του PSI και το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων κατά 53,5% επί της ονομαστικής τους αξίας.


Μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την παροχή του νέου δανείου είναι η δημιουργία ειδικού λογαριασμού (όπως είχε προταθεί προ ημερών από τη γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και τον γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί) από τον οποίο θα καταβάλλονται από το ελληνικό δημόσιο κατά προτεραιότητα έναντι άλλων δαπανών οι τόκοι του δανείου. Μάλιστα η θέσπιση αυτού του μηχανισμού για τη διασφάλιση των πιστωτών προβλέπεται να λάβει συνταγματική κατοχύρωση «το συντομότερο δυνατό».


Επιπλέον η παρουσία της «Ομάδας δράσης» (task force) με επικεφαλής τον Χορστ Ράιχενμπαχ καθίσταται μόνιμη και πιο ισχυρή στο πλαίσιο της εποπτείας των μεταρρυθμιστικών μέτρων τα οποία καλείται να λάβει η ελληνική κυβέρνηση. Επίσης προβλέπεται η θέσπιση μιας μόνιμης αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα στα πρότυπα του αντίστοιχου γραφείου που διατηρεί ήδη το ΔΝΤ στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Σημειώνεται ότι η διαδικασία ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων ξεκινά τις επόμενες ημέρες και αναμένεται να ολοκληρωθεί τις επόμενες ημέρες μετά τις «προαπαιτούμενες ενέργειες» τις οποίες έχει δεσμευθεί να αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση.


Το ελληνικό πρόγραμμα θα παραμείνει επισφαλές

Ωστόσο στο χθεσινό eurogroup παρουσιάστηκε η έκθεση του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της Κομισιόν για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Στο κείμενο των 9 σελίδων σημειώνεται ότι χωρίς την έγκαιρη και κατά γράμμα εφαρμογή των μέτρων που έχει δεσμευθεί να υλοποιήσει η ελληνική κυβέρνηση το χρέος θα ακολουθήσει ανοδική πορεία τα επόμενα χρόνια, αγγίζοντας το 178% του ΑΕΠ το 2015 για να περιοριστεί στο 160% το 2020. Ακόμα εκτιμάται ότι αν επιβραδυνθούν οι μεταρρυθμίσεις ή δεν εισπραχθούν τα προσδοκώμενα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις τότε η επίτευξη θετικού ρυθμού ανάπτυξης μετατίθεται για το 2014 (με ανάπτυξη του ΑΕΠ κοντά στο 1,5%).

Ομως ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ένα από τα εναλλακτικά σενάρια της έκθεσης που προβλέπει την πιθανότητα να χρειαστεί νέα χρηματοδότηση της Ελλάδας με ποσό κοντά στα 50 δισ. ευρώ το 2014, όταν δηλαδή θα έχει ολοκληρωθεί η εκταμίευση των δόσεων του πρώτου δανείου. Συγκεκριμένα σημειώνεται ότι:

-αν η Ελλάδα δεν καταφέρει να καλύψει το πρωτογενές έλλειμμα του προϋπολογισμού (στο -1% το 2012) και να καταγράψει πρωτογενές πλεόνασμα πάνω από 2,5%, τότε το χρέος αντί να μειωθεί θα αυξηθεί.

-αν τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις δεν φτάσουν τα 46 δισ. ευρώ όπως είχε υπολογιστεί αρχικά αλλά περιοριστούν στα 10 δισ. ευρώ μέχρι το 2020, τότε το χρέος θα φτάσει την ίδια χρονιά το 148%.

-αν ο ρυθμός ανάπτυξης δεν παραμείνει σε ετήσια βάση διαρκώς πάνω από το 1%, τότε το χρέος θα φτάσει το 143%.

-αν το κόστος δανεισμού του μηχανισμού στήριξης (από τον οποίο χρηματοδοτείται κατά μεγάλο μέρος η Ελλάδα) αυξηθεί κατά 100 μονάδες βάσης (λόγω υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας), τότε το ελληνικό χρέος θα ανέλθει στο τέλος της δεκαετίας στο 135%.


Τα μέτρα θα επιτείνουν βραχυπρόθεσμα την ύφεση

Η ανάλυση της τρόικας επισημαίνει ότι «ίσως καταστεί αναγκαία η συμμετοχή του επίσημου τομέα» στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ενώ υπογραμμίζεται ότι οι εκτιμήσεις για την πορεία του χρέους θα πρέπει να αναθεωρηθούν μετά τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης για τη συμμετοχή ιδιωτών πιστωτών στο κούρεμα.

Το βασικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο το χρέος θα φτάσει το 129% το 2020 βασίζεται στην υπόθεση ότι η συμμετοχή ιδιωτών θα ανέλθει στο 95%. Ομως για κάθε πέντε ποσοστιαίες μονάδες απόκλισης από αυτό το ποσοστό το χρέος θα αυξάνεται κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες μέχρι το 2020. Για παράδειγμα αν η συμμετοχή στην αναδιάρθρωση ανέλθει στο 90% το χρέος (σύμφωνα με το «αισιόδοξο» βασικό σενάριο) θα φτάσει το 131%.

Οι συντάκτες της έκθεσης σημειώνουν ότι «αν δεν ενταθεί η εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων τότε η ανεργία θα σημειώσει μεγαλύτερη αύξηση και ύφεση θα βαθύνει επιμηκύνοντας τη διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης.

Τα αρνητικά σενάρια της αναθεωρημένης έκθεσης της τρόικας βασίζονται σε τρεις θεμελιώδεις διαπιστώσεις. Η πρώτη αφορά την βαθύτερη του αναμενόμενου ύφεση για το 2011 ενώ η δεύτερη σχετίζεται με αρνητικές προοπτικές για το σύνολο της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας. Όμως ο τρίτος παράγοντας είναι η ίδια εφαρμογή των συμφωνηθέντων μεταρρυθμίσεων η οποία μακροπρόθεσμα θα δώσει ώθηση στην ανάπτυξη όμως «αρχικά θα βαθύνει την οικονομική επιβράδυνση».

Η έκθεση αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «δεδομένων των κινδύνων, το ελληνικό πρόγραμμα πιθανόν θα εξακολουθήσει να είναι ευεπίφορο σε κάποιο ατύχημα ενώ θα παραμείνουν τα ερωτηματικά σχετικά με τη βιωσιμότητά του»

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Η ωρα για τα λόγια έχει παρέλθει προ πολλου.. ή πραξτε ή σιωπήστε..

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Από σοσιαλιστής… καπιταλιστής μέσα σε 7 μήνες.

Πρέπει οι επόμενες εκλογές να γίνουν με ονομαστική ψηφοφορία.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Με τη συμπάθεια του vautrin για τη μετάγγιση του παρακάτω αποσπάσματος, από παράλληλο νήμα.
Είπα ν’ αφήσω το αίσθημα να ανθίσει στα χαρακώματα μακριά από τα αδιάκριτα μάτια μας.

Κάθε λογικός πολίτης τούτης της χώρας – προτεκτοράτου
θα έπρεπε κανονικά να συλλογάται πως είναι δυνατόν
υπό τις παρούσες συνθήκες ενός κατ’ ουσίαν ηθικού φαλιμέντου της εξουσίας,
που διαχειρίζεται έναν τόπο που από χώρα μεταβλήθηκε με τη βούλα πλέον
σε πολυκατοικία με κοινόχρηστα,
[ τα οποία μάλιστα σύντομα θα διασφαλιστούν με ειδική πρόνοια – σφήνα στο Σύνταγμα της Ελλάδας,
έτσι ώστε να διασφαλιστεί η απρόσκοπτη καταβολή τους στους πιστωτές ],
μιας ηθικής, ιδεολογικής και απάνθρωπης χρεοκοπίας λοιπόν
για την οποία ευθύνονται φανερά και απροκάλυπτα τυχοδιώκτες διαχειριστές της εξουσίας,
που αν το καλοσκεφτεί κανείς έχουμε λόγους επιβίωσης να ανατρέψουμε
και όμως ακόμη υπομένουμε παθητικά, διστακτικά και πλήρεις απόγνωσης και αναστολών.

Με δεδομένο ένα βεβαρημένο ιστορικό που χρεώνεται κάποια μεγάλη μερίδα «τακτοποιημένων» Ελλήνων
που άμεσα ή έμμεσα συνέπραξε με το κοινοβουλευτικό καθεστώς
το οποίο βάζει τη μια μετά την άλλη υπογραφές στη συνθηκολόγηση αυτής της χώρας με τον παγκοσμιοποιημένο Άξονα των Αγορών
και την προσφορά αυτού του λαού ως σφάγιο – πειραματόζωο στη Νέα Τάξη,
το λιγότερο που θα περίμενε κανείς θα ήταν μια εξέγερση όλων εκείνων
που ούτε ποτέ τους συνέπραξαν, ούτε ευνοήθηκαν,
ώστε να διαθέτουν σήμερα μέρισμα στο πλοίο που βουλιάζει.

Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κατανοήσει τα κίνητρα του χρεοκοπημένου παραδοσιακού πολιτικού μας συστήματος
που συναινεί άνευ όρων.
Μπορεί επίσης ο καθένας να διαισθανθεί τις ενοχές και τις φοβίες της μεγάλης μερίδας εκείνων
που έχουν με τον τρόπο τους συμπράξει στη δημιουργία αυτής της κατάστασης
ή εξακολουθούν να έχουν κεκτημένα που διακυβεύονται, όπως εισοδήματα, ακίνητα και καταθέσεις.
Ουδείς λογικός άνθρωπος θα μπορούσε να μην διακρίνει κάποια στοιχειώδη ελαφρυντικά.
Αυτό όμως που είναι αδύνατον να αποδεχτεί η κοινή λογική
είναι η απαθής ρητορική και χλεύη που δεν οδηγεί πουθενά
ενώ μπορεί και έχει χρέος απέναντι στο παρελθόν και – κυρίως - το μέλλον, να κάνει πολλά.
Πάρα πολλά.

Πρόσφατα σε συνέντευξη της κυρίας Λιάνας Κανέλλη στον ALPHA, στην εκπομπή της Ελένης Μενεγάκη,
όπου σε μια όντως χαριτωμένη διαλογική συζήτηση σε ύφος «Η ξανθιά Ελένη έχει απορίες και η μελαχρινή Λιάνα της τις λύνει»,
παρέστην μάρτυς μιας μνημειώδους (όσο και αποκαλυπτικής) εξήγησης της Λιάνας στο ερώτημα
« Γιατί η Αριστερά που οι δημοσκοπήσεις την φέρνουν να έχει ποσοστά τάξης άνω του 30% δεν ενώνεται να κυβερνήσει;»
( σ.σ. μόνο ένα παιδί ή μια ξανθιά τολμά πλέον τέτοιες ερωτήσεις σήμερα στην Ελλάδα).
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η απάντηση της αριστερής βουλευτίνας μας ήταν
« Και γιατί να ενωθούμε προεκλογικά; Για να μπούμε μετά στη Βουλή και να διασπαστούμε σε πολλά κόμματα;
Δεν βλέπετε τι έγινε με την παρούσα Βουλή;
Ο λαός ψήφισε πέντε κόμματα και τώρα έχουν γίνει οκτώ. Πολλαπλασιάζονται σαν τις αμοιβάδες!»
( σ.σ. η ελεύθερη και συμπυκνωμένη απόδοση των διαλόγων, είναι δική μου).

Καθίσταται προφανές (και βάλε)
πως εάν οι εξίσου παραδοσιακοί* εκφραστές της λεγόμενης Αριστερής θεώρησης των πραγμάτων,
αυτό που διαβλέπουν κυρίως μέσα από μια συνένωση κάθε δύναμης που μπορεί να αντιταχθεί στη συνθηκολόγηση,
είναι το μετεκλογικό ενδοκοινοβουλευτικό σκηνικό
και η διατήρηση «ιδεολογικών» διαχωριστικών γραμμών και στερεοτύπων,
αυτό που δείχνουν και μάλιστα αποδεικνύουν καθημερινά με πολλούς τρόπους
είναι η κατ’ ουσία στήριξη της σημερινής κοινοβουλευτικής Αριστεράς
σε εκείνες τις εξωνημένες πολιτικές δομές που ρητορικά (και μόνο) καταγγέλλουν.

Τουτέστιν, μάπα το καρπούζι!

Γεννάται το ερώτημα:
Εάν τον Γ.Α. Παπανδρέουν, τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά και τον Κώστα τον Καραμανλή,
τον Άδωνι τον Βορίδη και όλο το κακό συναπάντημα, πλέον τους γνωρίζουμε,
μπορεί κάποιος από αυτούς τους κυρίους και τις κυρίες
που νέμονται τα ποδηγετημένα, καταπιεσμένα και χημικόπληκτα συναισθήματα και προσδοκίες
των «Μη συμβαλλομένων» στο σημερινό χάλι Ελλήνων,
να μας εξηγήσει το φαινομενικά στοιχειώδες;
Δηλαδή, γιατί ούτε καν καταδέχονται να συντονίσουν τον τόπο και την ώρα διαμαρτυρίας τους
κινήματα σαν το ΠΑ.ΜΕ με τα υπόλοιπα κινήματα διαμαρτυρίας της λαϊκής αγανάκτησης;
Επιπροσθέτως.
Πως ακριβώς σκοπεύον να επηρεάσουν τα πολιτικά πράγματα
πέρα από ρητορική και ανέξοδες (πλην κρατικοδίαιτες) δημόσιες εμφανίσεις;
Τι μπορεί να ελπίζει επί του πρακτέου ο πολίτης από τους επαγγελματίες αριστερούς;
Πότε περιμένουν να του το (απο)δείξουν αυτό αν όχι τώρα που είμαστε στη δίνη μιας κοσμογονίας;

Χιλιάδες ερωτήματα προκύπτουν που ζητούν βασανιστικές, επώδυνες απαντήσεις ΧΘΕΣ.

Είναι τεράστια η Ιστορική ευθύνη της Ελληνικής Αριστεράς
και ακόμα μεγαλύτερη εφόσον τους αναλογεί (δημοσκοπικά τουλάχιστον)
το μεγαλύτερο μερίδιο ΑΝΑΘΕΣΗΣ ΕΥΘΥΝΩΝ από τον Ελληνικό Λαό ΤΩΡΑ
και έχουν να αποδείξουν πολλά.

Παραταύτα, πολύ σύντομα πλέον, αν και αυτοί αποδειχθούν λίγοι, πρέπει να πάμε παρακάτω…






(*)
Με την έννοια της παραδοσιακής «φιλολαϊκής» ρητορικής που αντιπαρατάσσεται
απέναντι σε μια εξίσου παραδοσιακή παρωχημένη αστική κοινοβουλευτική και κυβερνητική πρακτική των ελληνικών κομμάτων εξουσίας.