Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Είναι δίκοπο μαχαίρι το θέμα εξευτελισμός, κατ' εμέ. Το είχα γράψει και αλλού. Για να είναι "effective" πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο πολύ πραγματικός (πόσο επιτυχής/αποτελεσματικός μπορεί να είναι ένας role play εξευτελισμός; ).
Απ' την άλλη όμως, χρειάζεται απίστευτη προσοχή (από ένα Κ που νοιάζεται για το καλό του υ του) στη ψυχολογική ζημιά που μπορεί να πάθει το υ σε βάθος χρόνου.
(Μιλώ ως παθούσα και -ευτυχώς- μαθούσα).

 

Oτιδήποτε είναι ανεπιθύμητο και υποβιβαστικό για κάποιον πραγματικά, ιδίως μπροστά σε άλλους ανθρώπους, και δεν συνδέεται με σεξουαλικό ερεθισμό. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τον πραγματικό εξευτελισμό, τον ταυτίζω με ένα είδος έκθεσης που μπορεί να μειώνει την αξία κάποιου, μπορεί όμως και να την παρουσιάζει στις αληθινές της διαστάσεις, αν κάποιος πράγματι έχει χαμηλή αξία και θέλει να περνάει ότι είναι κορυφή. Αυτά που γίνονται σε ένα session κατ'ιδίαν είναι σχήμα λόγου εξευτελισμός τις περισσότερες φορές απ'τη στιγμή που δεν είναι ούτε έκθεση ούτε ανεπιθύμητα.

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Καλησπέρα και από εμένα.
Είναι η πρώτη φορά που γράφω εδώ. Λοιπόν με ένα θηλυκό sub που είχα σας παρουσιάζω με ένα μικρό παράδειγμα το πώς ορίζω τον εξευτελισμό ως μορφή υδονής. Την πήγα σε ένα pet shop και την έβαλα να δοκιμάζει κολάρα μπροστά σε όλους έτσι ώστε να διαλέξω αυτό που έκρινα ότι της ταίριαζε καλύτερα. Στο ταμείο πληρώνοντας της πείρα δώρο και ένα κόκαλο γλύκισμα για επιβράβευση...Φλεβάρης 2010

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Εάν κρίνουμε τον εξευτελισμό ως εποπτικό μέσο μπορεί να είναι όντως αποτελεσματικός, κατά την έννοια που αναφέρεις... Έχω την αίσθηση όμως πως παρότι είναι σωστό να μην ξεχνάμε πως η τελεολογία είναι σχεδόν πάντα παρούσα στις bdsmικές σχέσεις, υπάρχει ενίοτε μιά τάση να μειώνουμε κάπως την αξία (που προσωπικά τη βρίσκω σημαντικότατη) των ενδιάμεσων "σταθμών", στο δρόμο προς την "Ιθάκη".

Ο εξευτελισμός λοιπόν μπορεί εν τέλει να βοηθά πολύ στην εμπέδωση κάποιων "μαθημάτων", ακόμη όμως κι αν τύχει αυτά να μην εμπεδωθούν, έχει πολλά να προσφέρει σε επίπεδο αισθήσεων (αλλά και συναισθημάτων) ιδιαίτερα έντονων. Που έστω κι αν δεν επιτευχθεί κάποιος τελικός στόχος, αξίζουν αρκετά κι από μόνα τους...




Πιό παραβολικά:



ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑ

Νυχτερινό αγνάντεμα (03.30 περίπου).


Έχει περάσει καμμιά ώρα απ' τη στιγμή που έχυσα μέσα στο στόμα σου -γιά δεύτερη φορά απόψε-, αφού πρώτα είχα σχολαστικά κι επίμονα ανοίξει όλες τις τρύπες του κορμιού σου ακούραστα και ανελέητα, χώνοντας μέσα σου πάλι και πάλι ό,τι εξείχε απ' το δικό μου σώμα, αλλά και ό,τι υπήρχε γύρω μου και μπορούσε να χωρέσει μέσα σου με ζόρι, ή δίχως ζόρι...
Διαβάζω, ξαπλωμένος στο μαλακό κρεβάτι και καπνίζω, χαλαρώνοντας, μέχρι που ακούω το βογγητό σου από το βάθος, χαμηλόφωνο, σχεδόν σαν ψίθυρο, μα λίγο παραπονεμένο.
"Πιάστηκες, κορίτσι μου;" ρωτάω, κοιτώντας το ταβάνι.
"Μάλιστα, κύριε", διαβάζω στα χείλη σου καθώς σε πλησιάζω, σκύβω, και ξεκλειδώνω το λουκέτο.
"Εντάξει τότε, ώρα να σε βγάλω γιά μιά βόλτα...".
Μένεις γιά λίγο ακόμη εκεί, στην ίδια θέση, αν και δεν σε κρατάνε πιά οι αλυσίδες. Μετά από τόση ώρα, τα πόδια σου αρνούνται να υπακούσουν, μένουν εκεί, ορθάνοιχτα, αφηνοντάς με ν' απολαύσω πάλι τη θέα ανάμεσα στα μπούτια σου που τα χαράζουν κόκκινες γραμμές. Σ' αρπάζω απ' τα μαλλιά, σε στήνω όρθια. Κολλάω τα χείλη μου στα δικά σου και χώνω τη γλώσσα μου στο στόμα σου με τον ίδιο τρόπο που νωρίτερα χωνόμουν στο μουνί σου: Βίαια, απαιτητικά, με τρόπο απόλυτο, χωρίς ερωτήσεις ή περιθώρια αντίρρησης...

Βαδίζεις λίγο πίσω μου, καθυστερείς λιγάκι, μιά και το καλντερίμι είναι κρύο και σκληρό, κι οι μυτερές γωνίες του ταλαιπωρούν τις τρυφερές, γυμνές πατούσες σου. Αναρωτιέμαι αν τρέμεις από τη βραδινή δροσιά ή από τ' ότι σ' οδηγώ μισόγυμνη, δεμένη πισθάγκωνα, τραβώντας την αλυσίδα του κολάρου σου, προς την πλατεία της μεσαιωνικής καστρούπολης, που κοιμάται γύρω μας.
"Θυμάσαι", σε ρωτάω, "που ήθελες να σε διδάξω ό,τι ξέρω; Μάθημα ιστορίας λοιπόν, απόψε. Πώς ένοιωθαν οι σκλάβοι, που έχτισαν αυτό το κάστρο...".

Σε βάζω να καβαλήσεις το παλιό κανόνι, μισοχτισμένο πλέον, μέσα σε τσιμέντο. Το σκληρό και κρύο μέταλο, φαγωμένο από τους αιώνες και την αλμύρα, γδέρνει τα ροδόχρωμα, υγρά μουνόχειλά σου. Πιάνω τα μαλλιά σου χαμηλά, κοντά στον αυχένα και τραβάω πίσω το κεφάλι σου, στρέφοντας τα μάτια σου προς το φεγγάρι, που το φως του κάνει το δέρμα σου να λάμπει. Χωρίς να σε αφήσω καβαλάω στο κανόνι και κολλάω πίσω σου, χώνομαι μέσα σου με την ορμή που πρέπει να είχαν κι οι οβίδες, πριν αιώνες. Τραβώντας πάντα τα μαλλιά σφίγγω με το άλλο χέρι το λαιμό σου, καθώς σκύβω μπροστά, αγγίζω με το μάγουλό μου το δικό σου, και αγναντεύουμε μαζί το είδωλο του φεγγαριού στο πέλαγο. Αρχίζω να σου σιγοτραγουδάω και να κινούμαι αργά και ρυθμικά, μέχρι που νά 'ρθει η στιγμή να νοιώσεις το πέλαγο να χύνεται μέσ' στο κορμί σου...



Πρωινό αγνάντεμα (10.30 περίπου).

Κάθομαι πάλι πάνω στο κανόνι που λίγες ώρες πριν έγινε άθελά του μάρτυρας του πάθους μας. Ο ήλιος έχει πάρει πιά τη θέση της σελήνης στο στερέωμα κι εσύ τη θέση που σου πρέπει, δίπλα του. Από 'κεί που κάθομαι σας βλέπω σαν να είστε δίπλα - δίπλα, σαν να ετοιμάζεστε να πιαστείτε χέρι - χέρι και να βαδίσετε μαζί, πυρπολώντας σε κάθε βήμα με τη λάμψη σας τη θάλασσα, βάφοντας το γαλάζιο, χρυσαφί...

Στέκεσαι πάνω στο πεζούλι και κοιτάς το πέλαγο μπροστά σου. Σε παρακολουθώ γιά ώρα, και αν και δεν κινείσαι διόλου, δεν παύεις να χορεύεις μπρος στα μάτια μου. Τα μαύρα σου μαλλιά, το κόκκινό σου φόρεμα να κυματίζουν σα λάβαρα με αυτοκρατορικά οικόσημα. Νομίζω πως βλέπω και το λεπτό λαιμό σου να κινείται λίγο, και ν΄ αναδεύεσαι ελαφρά σ' έναν αργό ρυθμό. Σιγοτραγουδάς; αναρωτιέμαι. Να είναι το τραγούδι που σου έλεγα χθες βράδυ;

Ανεβαίνω μ' ένα πήδημα στο πεζούλι, και κολλάω πάλι πίσω σου. Σε τυλίγω με τα μπράτσα μου, τα σταυρώνω μπροστά στο στήθος σου, και δένω τους καρπούς μου πάνω στην απαλή κοιλιά σου. Το μάγουλό μου ακουμπάει πάλι πάνω στο δικό σου κι αισθάνομαι ν' ανατριχιάζεις σύγκορμη καθώς οι άκρες απ' τα γένια μου τσιμπούν το πρόσωπό σου. Γυρίζεις λίγο -νομίζω πως με την άκρη του ματιού μου διακρίνω ένα χαμόγελο- και με φιλάς ψηλά στο μάγουλο, εκεί που το δέρμα μου είναι ακάλυπτο από γένεια. Ανατριχιάζω τώρα εγώ, όσο εσύ πριν λίγο... Κάνω ένα βήμα κι έρχομαι μπροστά σου, ίσα στην άκρη του γκρεμού. Με κοιτάζεις έντρομη σχεδόν, μα σε καθησυχάζω με το βλέμμα μου. "Όποιος έχει βρει αυτό που του δίνει φτερά, δεν έχει λόγο να φοβάται τους γκρεμούς, αγάπη μου", σου λέω, πριν πιάσω το πρόσωπό σου ανάμεσα στα χέρια μου, και κολλήσω τα χείλη μου στα χείλη σου...



Πρωινό αγνάντεμα 2 (11.30)

Το μπαλκονάκι του μικρού καφέ είναι επίσης μικροσκοπικό, τρία τραπέζια κι ελάχιστες καρέκλες. Κάθομαι στη μία που υπάρχει ελεύθερη κι εσύ κοντά μου, πάνω στο χαμηλό τοιχάκι που ορίζει το μπαλκόνι. Η αλυσίδα που ξεκινάει απ' το κολάρο σου γυαλίζει σαν καθαρό ασήμι στο έντονο φως του πρωινού. Την τραβάω απότομα, και με κοιτάς ερωτηματικά, ανήσυχη. Το βλέμμα μου που κατεβαίνει προς τα πόδια σου, σου υποδεικνύει το λάθος σου. Κατεβάζεις ντροπαλά τα μάτια κι ανοίγεις περισσότερο τα πόδια. Χαμογελάω ικανοποιημένος, βλέποντας τα υπέροχα μπούτια σου ν' ανοίγουν και να μου αποκαλύπτουν τα σημάδια που σου χάρισα χθες βράδυ, και το μουνάκι σου, πάντα υγρό και έτοιμο.

Ο σερβιτόρος φεύγει γιά να εκτελέσει την παραγγελία με ύφος κάπως έκπληκτο, ίδιο μ’ αυτών που κάθονται στα διπλανά τραπέζια. Τα δικά τους μάτια ανοίγουν ακόμη περισσότερο απορημένα, όταν σε βλέπουν να μου φιλάς πρώτα κι έπειτα να μου γλύφεις το χέρι που κρατάει την αλυσίδα, όταν σου χαϊδεύω απαλά το κεφάλι κι έπειτα το φέρνω μπρος στα χείλη σου.

Πίνω λίγο από τον καφέ που μού 'βαλες και τρώω λίγη από την ομελέτα μου, κι έπειτα θυμάμαι πως πρέπει να πάω γιά να βρω τσιγάρα, που τελειώνουν. Σηκώνομαι, και φωνάζω το σερβιτόρο. Δένω την άκρη της αλυσίδας στο πόδι του τραπεζιού, και σε δείχνω, με το δάχτυλο.
"Πρέπει να λείψω γιά λίγο", του λέω, "θα μου την προσέχετε;"
Με κοιτάζει σαν χαμένος, χωρίς να λέει λέξη. Εσύ κοιτάζεις τις μύτες των παπουτσιών σου.
"Δεν θα σας δημιουργήσει προβλήματα", προσπαθώ να τον πείσω. "Είναι από καλή ράτσα, πολύ έξυπνη, αλλά γι΄ αυτό το λόγο, λίγο άτακτη. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να φροντίσετε να μη λυθεί".
Κουνάει το κεφάλι του στο τέλος καταφατικά, χωρίς να πει και πάλι, τίποτε.
"Ευχαριστώ", του χαμογελάω, και κάνω λίγα βήματα προς την έξοδο, καθώς με παρακολουθεί με βλέμμα κενό. Επιστρέφω.
"Αν είναι απαραίτητο", του λέω, "αν τυχόν το παρακάνει, ρίξτε της μιά - δυό στα πισινά, με μιά διπλωμένη εφημερίδα. Αλλά δεν νομίζω πως θα χρειαστεί. Ευχαριστώ και πάλι, δεν θ' αργήσω...".

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Οτιδηποτε με κανει να αισθανθω ντροπη και πονο στην ψυχη μου και δεν με ερεθιζει και μου δημιουργει ανισορροπια μετεπειτα.
Σκεψεις,ταλαντευση,ανασφαλεια.

Οτιδηποτε ξεγυμνωνει εναν ανθρωπο και τον βαζει στην διαδικασια της εκθεσης και της απολογιας.Η εικονα που μου ερχεται ειναι καποιος γυμνος,ξαπλωμενος στο πατωμα με δακρυα να μουσκευουν ολο του το προσωπο και απογνωση στο βλεμμα του.

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Μετα απ αυτα που διαβασα..οταν αναφερομαι στις εννοιες "εξευτελισμος" , "εξευτελιστικος" κ.λ.π, θα τις βαζω μεσα σε εισαγωγικα  Ή απλως..θα αναφερομαι στον εξευτελισμο οπως τον εννοω εγω με τον ορο "ηδονικος εξευτελισμος" ή "εξευτελισμος-παιχνιδι", γιατι τον εχω συνδυασει με την απολαυση και την ηδονη (και των 2 μερων) και οχι με την οποιασδηποτε μορφης ψυχολογικη δυσφορια..Παντως οντως χωραει πολλη συζητηση το συγκεκριμενο θεμα και φυσικα..δεν υπαρχει τιποτε το..αντικειμενικα εξευτελιστικο τελικα..ολα σχετικα ειναι.

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Μπορεί να είναι ηδονικός αλλά κατά την γνώμη μου αυτό δεν αναιρεί την ουσία της λέξης "εξευτελίζω" που σημαίνει υποβαθμίζω την αξία κάποιου.
Νομίζω δηλαδή Αναστασία ότι και οι δύο παίρνουν ηδονή μέσα από ένα "παιχίδι" που το ένα μέρος μειώνει (ή και μηδενίζει) την αξία (αξιοπρέπεια; ) του άλλου!
Κατά την γνώμη μου, πέρα από την ηδονή μάλλον λειτουργεί και θεραπευτικά με την έννοια ότι χαλαρώνει και τα δύο μέρη! Ισως τα βοηθάει να καταλάβουν καλύτερα τον εαυτό τους πράγμα που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.
Θα συμφωνούσες με αυτό;

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Η δικη μου άποψη παρόλο που έχω ήπιες εμπειρίες είναι η εξής.

Όταν είμαι κάτω από μια γυναικα αυτό που μου αρέσει είναι να γίνομαι το παιχνιδάκι με το οποιο αυτή ικανοποιεί τις σεξουαλικές της ορέξεις.

Ο υποβιβασμός του ατόμου νομίζω ότι έγκειται στο ότι ουσιαστικά τις πόρνες, αυτό της πληρώνεις να κάνουν.

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Αυτό το κείμενο που κάνεις quote, αναφερόταν αποκλειστικά στο διάλογο μου με την Αναστασία.
Η Αναστασία είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη "εξευτελισμός" η οποία σημαίνει υποβίβαση της αξίας κάποιου.
Γι αυτό έγινε η δική μου παρατήρηση.
Η επισήμανση σου για τις πόρνες είναι σωστή. Να παρατηρήσουμε όμως ότι πολλές απ αυτές το κάνουν απ την ανάγκη για να επιζήσουν! Πρέπει να το λάβουμε υπ όψιν μας αυτό.

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Καλά εννοείται. Δεν ήθελα να αναφερθώ στις πόρνες, αλλα στο concept της πορνείας.

Τις κοπέλες που αναγκάζονται να το κάνουν, εγώ τις λυπάμαι παρα πολύ!

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Συμφωνούμε, φίλε woohoo!  

 

Απάντηση: Τι είναι εξευτελισμός; Τι είναι εξευτελιστικό;

Το ιδιο πραγμα λεμε, ετσι δεν ειναι? Αντλουν και τα δυο μελη ηδονη και ικανοποιηση απ αυτο το "παιχνιδι εξευτελισμου" ο ενας με το να φερεται μειωτικα, ο αλλος με το να ειναι ο αποδεκτης αυτης της συμπεριφορας και να νιωθει υπο. Η ουσια της λεξης "εξευτελιζω" ομως δεν ειναι ιδια για ολους τελικα..δεν ξερω αν διαβασες τα παραπανω ποστ. Εγω αυτο που επεσημανα απλως ειναι οτι θα πρεπει να μαστε πιο κατατοπιστικοι , οταν χρησιμοποιουμε αυτους τους ορους, γιατι, οπως βλεπουμε, αλλαζει το περιεχομενο αναλογα με την οπτικη γωνια που το βλεπει ο καθενας..Γι αυτο προσωπικα μιλησα οτι αρεσκομαι σε .."παιχνιδια εξευτελισμου" για να το διαχωρισω απο τον εξευτελισμο καθεαυτον, που σε κανει να θες να βρεις τρυπα να κρυφτεις και που αν τον βιωνα δεν ξερω ποσες μερες θα εκανα να συνελθω ειλικρινα!
Τωρα ως προς το αλλο σκελος που εχει να κανει με το τι προσφερει αυτη η αισθηση σε πομπο κ δεκτη..δεν εχω κατσει να το σκεφτω καθολου και να εμβαθυνω..αλλα για ενα πραγμα ειμαι σιγουρη..πως απο τη στιγμη που κανεις κατι που σε εκφραζει, σε ικανοποιει κ σε κανει να νιωθεις πληροτητα..αυτο φυσικα συνεπαγεται πως θα νιωθεις χαλαρος, γεματος κι ευτυχισμενος, ο,τι κι αν ειναι αυτο..συμπεραλαμβανομενης κ της πρακτικης του εξευτελισμου σε οσους αρεσκονται σ αυτην.