Οξύθυμοι

Απάντηση: Οξύθυμοι

xy

μιλάμε για περίπτωση που εκφράζονται τα συναισθήματα και οι σκέψεις
τα παράπονα όπως λες

δεν αρκεί..

τα προβλήματα ίσως λύνονται όταν αποδέχεσαι το γεγονός οτι τιποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, πόσο μάλλον ένας ανθρωπος.. όσο και να μιλήσεις

δεν πρέπει να απαιτείς απο τους ανθρώπους να σε καταλάβουν

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Εγώ δεν θα σου πω οτι, πρέπει να απαιτείς απο τους ανθρώπους να αλλάξουν,να σε καταλάβουν θα σου πώ οτι τίποτα δεν γίνεται με το ζόρι, και με παρακάλια.
Η επιλογή είναι δική σου.

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Αγαπητή θάλασσα, θα πρέπει να είναι πολύ κουραστικό και εξοντωτικό να είσαι διαρκώς σε εκρηκτική κατάσταση. Και θα είναι και πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω και δίπλα σου.

Αν το πρόβλημα δεν έχει βιολογικό υπόβαθρο και δεν είναι ζήτημα σωματικής υγείας και αν αυτή η συμπεριφορά είναι περιστασιακή, δηλαδή σου συμβαίνει το τελευταίο καιρό, είναι μάλλον γιατί νιώθεις πολύ πιεσμένη, και εγκλωβισμένη, μην πω δυστυχισμένη και δεν ξέρεις πώς να ξεφύγεις. Αν πάλι μια τέτοια συμπεριφορά σε χαρακτηρίζει μόνιμα, τότε ως και αν δε θέλεις να το ξαναακούσεις γιατί το γνωρίζεις, καλό είναι να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό.

Το σεξ λειτουργεί συχνά εκτονωτικά, δε λέω αλλά η επίδρασή του είναι προσωρινή. Από την άλλη αν αναζητάς μια πιο μόνιμη ερωτική κατάσταση, για να έχεις όποτε θέλεις σεξ, αναρωτήσου, ποιος και πόσο θα αντέξει δίπλα σου με τέτοια εκρηκτική και προσβλητική από μεριάς σου συμπεριφορά?

 

Re: Απάντηση: Οξύθυμοι

Ποιός τρελός το παραδέχεται;  

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Αγαπητή Θάλασσα,

Βρες μου κάποιον που να μην είναι μέσα στα νεύρα αυτό τον καιρό να τον βάλουμε κάτω από το μικροσκόπιο για ιατρική παρακαλούθηση!!

Πέρα όμως από την πλάκα ταπεινή μου γνώμη είναι πριν μπείς σε διαδικασία να αντιμετωπίσεις τα "συμπτώματα" να σκέφτεις λίγο τα αίτια...

Πάντως εμένα αγαπητή θάλασσα με ηρεμούσε πάντα η... θάλασσα!

Ελπίζω βρεις την γαλήνη που ψάχνεις.

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Θάθελα κι εγώ να προσθέσω στις παραπάνω σωστές απόψεις σας και την ταπεινή δική μου γνώμη βασιζόμενη σε προσωπικές εμπειρίες. Η εμφάνιση τέτοιας ψυχολογικής πίεσης κι υπερβολικής σε θυμό κι ένταση συμπεριφοράς, μου έχει παρουσιαστεί τουλάχιστον 2 φορές στη ζωή μου.
Η μία είναι άσχετη με το παρόν νήμα, αλλά παρόλα αυτά την αναφέρω : Όταν έκοψα [χωρίς να με αναγκάσει κανείς και με δική μου πρωτοβουλία μαχαίρι το τσιγάρο [ενώ κάπνιζα 3 πακέτα την ημέρα].
Η δεύτερη φορά όμως που πέρασα από τέτοια φάση ήταν μετά από σοβαρή ερωτική απογοήτευση, που προέκυψε από διακοπή δυνατής ερωτικής σχέσης με γυναίκα που νόμιζα πως ήταν το Α και το Ω στη ζωή μου. Το δυσάρεστο ήταν πως η κατάσταση αυτή είχε συνδυαστεί και με κάποιες επαγγελματικές "αστοχίες" κι αποτυχίες, ώστε αισθανόμουν να μου φταίνε όλα και δεν με ηρεμούσε τίποτα. Σχεδόν έγινα αντικοινωνικός και κλείστηκα στον εαυτό μου για ν' αποφύγω δυσάρεστες συνέπεις για μένα και τους γύρω μου. Ενώ είμαι γενικά εσωστρεφές άτομο και σχεδόν πάντα επιφανειακά γαλήνιος και ψύχραιμος, ακόμα κι όταν ενεργώ υπό πίεση, ειδικά επειδή λόγω επαγγέλματος οφείλω να έχω αυτοέλεγχο και ψυχραιμία, ανακάλυψα ξαφνικά πως όλα αυτά πήγαν περίπατο! Το αποκορύφωμα ήταν όταν κόντεψα να έρθω στα χέρια με κάποιον άλλον οδηγό, όταν με προσπέρασε από το πλάι και μου μπήκε σφήνα μπροστά μου σε ουρά των διοδίων που ήμουν σταματημένος. Κατέβηκα έξαλλος από το αυτοκίνητο και πήγα προς το μέρος του, βρίζοντας χυδαία και κόντεψα να του σπάσω το αυτοκίνητο και να τον τραβήξω από το παράθυρο του οδηγού στο οδόστρωμα.
Όταν συνειδητοποίησα που είχα φτάσει, τρόμαξα με τον ίδιο τον εαυτό μου! Δεν πήγα σε κανένα γιατρό, ούτε έκανα καμιά θεραπεία με χάπια, ούτε είχα βέβαια καμιά βιολογική - σωματική νόσο. Έψαξα να βρω τι μου φταίει και πήρα αποφάσεις.
Κατάλαβα πως όλα οφείλονταν στην συναισθηματική έλλειψη που είχα εκείνο το καιρό, εξ αιτίας του ερωτικού κενού που ένιωθα και της απογοήτευσης πως είχα τελειώσει ερωτικά κι επαγγελματικά στη ζωή μου. Κατάλαβα πως εκεί οφειλόταν η έλλειψη των μικροχαρών της ζωής και των μικροαπολαύσεων που βίωνα. Το σεξ [παρότι το επεδίωκα συχνά ως αντίδοτο] δεν με θεράπευε, ήταν αγχωτικό, ίσως συνδυαζόταν με δική μου σκληρή συμπεριφορά, και πολλές φορές είχα λόγω ψυχολογικής πίεσης ή συναισθηματικού κενού, πρόωρη εκσπερμάτωση, κάτι που με εκνεύριζε ακόμη περισσότερο.
Κατάλαβα λοιπόν πως αυτό που έλειπε στη ζωή μου ήταν ο έρωτας, ή έστω να ξαναγεμίσω τις στεγνές συναισθημάτων δεξαμενές μου λίγο- λίγο και ν΄ αρχίσω μόνος μου σιγά- σιγά να ξαναζώ και να ξανανιώθω τις μικροχαρές της ζωής, που είχα περιφρονήσει. Καθόμουν στο καναπέ του σπιτιού μου κι άκουγα μουσική που μ' ευχαριστούσε [όχι ψυχεδελική], έβλεπα ταινίες που με είχαν συναρπάσει, έψαχνα στο διαδίκτυο θέματα κι ιστότοπους με θέματα της καθημερινότητας, ή όμορφα τοπία από διάφορα μέρη του κόσμου.
Η επόμενη φάση ήταν να χαζεύω φωτογραφίες αγαπημένων μου προσώπων και βιντεάκια, από διακοπές που είχα πάει με γυναίκες που είχαμε σχέσεις [ακόμα κι από τα φοιτητικά μου χρόνια], από γλέντια που κάναμε με φίλους, από beach party με φωτιές [πάντα ακολουθούσε το μπάνιο στη θάλασσα χωρίς μαγιώ, αγκαλιά με τα κορίτσια μας].
Μετά από κάμποσο καιρό, νοστάλγησα τις όμορφες στιγμές της ζωής μου, άρχισε να μου λείπει και πάλι η σοβαρή ενασχόληση με τη δουλειά μου, άρχισα να θέλω να ξαναζήσω ανάλογες ευχάριστες στιγμές και να έχω και πάλι μεγάλες επαγγελματικές επιτυχίες. Ε, νομίζω δεν είχα καταστεί ανίκανος, ούτε τρελός για να μην μπορώ να τα καταφέρω. Έκανα μια επιστροφή με σλόγκαν μου το "I' m back", δηλαδή την τελευταία ρήση του Πωλ Νιούμαν [ως πρωταθλητή στο μπιλλιάρδο] στην ταινία [αν θυμάμαι καλά το τίτλο] "Το χρώμα του χρήματος".
Από κει και πέρα τα πράγματα ξανάγιναν απλά, τονώθηκε η αυτοεκτίμησή μου, ενισχύθηκε πάλι ο αυτοέλεγχός μου, έβλεπα γύρω μου τα πάντα μ' αισιοδοξία, αγαπούσα τη ζωή τρελά και πάλι, δε μου έφταιγε πλέον κανείς, προτιμούσα να συμβουλεύω παρά να μαλώνω, ν' αγαπώ παρά να μισώ κι οι γυναίκες ξανάγιναν κάτι το ιδανικό και "το πιο γλυκό καμμάτι" της. 
Μπορεί να σας κούρασα μ' αυτή τη de profundis εξιστόρησή μου, αλλά ήθελα να δείξω το δικό μου "ομοιοπαθητικό" φάρμακο σε ανάλογη κρίση που πέρασα!

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Επειδη ανηκω στην κατηγορια "νευρικη" θα σου πω οτι με δυο πραγματα ηρεμησα.
1) ψυχοθεραπεια......γνωριζεις τον εαυτο σου, τον δεχεσαι, τον αγαπας και πολλα απο αυτα που σε ενοχλουν μετα απο καιρο παυουν.....σου ειναι αδιαφορα.
2) ερωτευσου....αν ερωτευθεις καποιον ο οποιος δεν αποδεχεται αυτη την συμπεριφορα που εχεις, για να μην χασεις το αντικειμενο του ποθου σου, θα γαληνεψεις!!!!

Το σεξ?
Δεν το θεωρω μεσο εκτονωσης σε ολες τις περιπτωσεις, ουτε γιατρικο δια πασα νοσο....

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Οξύθυμοι

Εγώ πάντως όχι!!!    

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Έχεις συσσωρευμένο θυμό; Αν ναι, τότε η χρόνια ψυχοθεραπεία είναι η μόνη λύση ικανή να καταστήσει εφικτή την οριστική αποβολή του με τρόπο μη επιζήμιο, τόσο για εσένα, όσο και για τον περίγυρό σου. Μαθαίνοντας από πού πηγάζει και πώς θα τον τιθασεύσεις, θα κατορθώσεις σταδιακά να τον μετουσιώσεις σε δημιουργική ενέργεια, την οποία θα αρχίσεις να διοχετεύεις εκεί που προτιμάς (για παράδειγμα σε ένα άθλημα, μια τέχνη, ένα hobby, στο σύντροφό σου κλπ.).

Το δύσκολο κομμάτι είναι να βρεις έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο ο οποίος αφενός να αγαπάει το επάγγελμά του και να μην το ασκεί μόνο για τα χρήματα, αφετέρου να καταφέρει να βρει την κατάλληλη δίοδο επικοινωνίας μαζί σου. Δυστυχώς η εύρεση κατάλληλου θεραπευτή είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα τύχης (εγώ στάθηκα τυχερός με την πέμπτη προσπάθεια). Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα δε χρειάζεται να σε ανησυχούν, με το χρόνο θα λυθούν.

Τα παραπάνω στα λέω από προσωπική πείρα. Παρότι είμαι άνθρωπος ήρεμος, ευδιάθετος και καθόλου οξύθυμος, στην ενήλικη ζωή μου είχα ουκ ολίγες φορές εκρήξεις ανεξέλεγκτης βίας σε καβγάδες με άτομα (πάντα άνδρες) που είχαν συμπεριφορές τραμπούκου και πολλά βαρύ μάγκα που επιβάλλεται με τη βία. Συμπεριφορές ανάλογες δηλαδή με αυτή που είχε ο πατέρας μου, τον οποίο και αφορούσε (παρελθόντας χρόνος, καθώς πέθανε όταν ήμουν στην εφηβεία) ο θυμός που έχω συσσωρεύσει μέσα μου.

Τέλος, όπως ανέφεραν κάποιοι σε προηγούμενα posts, κάνε γενικές εξετάσεις για να βεβαιωθείς ότι δε συντρέχει κάποιο οργανικό πρόβλημα. Και μιας και είσαι γυναίκα και λες ότι το πρόβλημα έχει χειροτερέψει τον τελευταίο καιρό, τσέκαρε το θέμα του PMS.

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Το θέμα δεν είναι σε τι δραστηριότητες να επιδωθείς για να αντιμετωπίσεις τις κρίσεις νεύρων, αλλά να δεις τι κενά έχεις στη ζωή σου, τα οποία σε οδηγούν σε αυτές τις κρίσεις.
Τα πάντα έχουν κάποια αιτία. Χωρίς παρεξήγηση, κατά τη γνώμη μου, ένας λόγος που οδηγεί εκεί, είναι η ερωτική μοναξιά.

Από 'κει και πέρα, θα σου έδινα συμβουλή διαφορετική απ' τις υπόλοιπες. Απόλαυσέ το! Στο παρελθόν ήμουνα άνθρωπος που με ενοχλούσαν οι άσχημες καταστάσεις στη ζωή μου και προσπαθούσα να τις αποφύγω. Αργότερα ακολούθησα άλλη τακτική: ήμουνα θετικός απέναντι σε ότι άσχημο συνέβαινε. Άρχισα να δέχομαι με συμπάθεια τις "άσχημες" εμπειρίες, σκεπτόμενος ότι είναι και αυτές μια ενδιαφέρουσα γεύση ζωής, με αποτέλεσμα είτε να ελαχιστοποιείται η αρνητική επίδρασή τους πάνω μου, είτε να τις χρησιμοποιώ προς ώφελός μου, να τις διοχετεύω εποικοδομητικά σε κάτι που μου αρέσει έτσι κι αλλιώς να κάνω, και εν τέλει να βγάζω γούστα.

Εκμεταλλεύσου αυτές τις στιγμές προς ώφελός σου. Βάλε άκου μουσική, κάτι τσίτα νευρικό και νιώσε. Βγες έξω και κάνε μια μακριά βόλτα με γρήγορο και δυναμικό βήμα μέχρι να ηρεμήσεις. Κάνε δυναμική γυμναστική.
Υπάρχουν τρόποι...

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Προσωπικά είμαι εξίσου νευρική όταν τα πράγματα δεν πάνε καλα.
Όντως το πρώτο που πρέπει να κοιτάξεις ειναι η υγεία γιατι οι ορμονικές διαταραχές, η υποερκώπωση, το ζάχαρο, η έλλειψη σιδήρου και πολλά άλλα μπορει κάλλιστα σαν αποτέλεσμα να έχουν ότι ξεσπάς τα νεύρα σου. ΔΗλαδη ότι δεν νιώθεις την δύναμη να επεξεργαστείς διαφορετικά ο,τι σε ενοχλεί.

Πράγματι όλα μπορει να στέκουν. Ερωτική απογοήτευση, μαζί με δουλειά, μαζί με αναποδιές, μαζι με φόβο για τη ΔΕΗ , μαζι με φόβο για το αύριο, κίνηση, αισχροκέρδια , ανηθικότητα... τα πάντα...

Επι της ουσίας όμως ηρέμησα σαν άνθρωπος μία φορά στη ζωή μου.
Όταν έφυγα μακρυά απο όλους όσους με αγαπούσαν και ήταν δίπλα μου για εμένα.

Όταν πηγα σε ενα μέρος που δεν μπορουσαν οσοι με αγαπουσαν να με βοηθησουν και να ήθελαν, δεν τους άφηνα.. Δεν ειχα προχειρο το σπιτι του φιλου. Δεν ειχα πρόχειρο κανέναν. Και πηγα χωρίς αποσκευες υλικές ή συναισθηματικές. Χωρις βοηθεια για τη μετακόμιση. Χωρις βοηθεια γενικά. Με μια βαλίτσα μονο. Στο 0 και ξεκινάς απο την αρχή. Μονο και μονο μέχρι να βρεις δουλειά θα εκτονωσεις την 4πλάσια ενέργεια απο όση αντέχεις να εκτονώσεις στον θυμό μια ζωή.

Δηλαδη αντιμετώπισα ό,τι φοβόμουν. Όλη την προσγείωση. Αυτο με ηρέμησε.

Επιστρέφοντας ένοιωσα ανακούφιση και απόλαυσα όλες αυτές τις μικρές χάρες. Την αγάπη που σου δινουν απλόχερα χωρίς να ζητάνε αντάλλαγμα. Την ασφάλεια. Τις μεγάλες βοήθειες όταν ειμαι άρρωστη.. και πάλι μετά απο 2 χρονια στην ανακουφιση αυτή πάλι άρχισε να με τρώει...

ο καθενας ξέρει για τον εαυτό του.

 

Απάντηση: Οξύθυμοι

Φαινεσαι πολυ δυναμικη παντως.