ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Alexkat, άμα το εννοούσα θα έβαζα κανονικά την λέξη και δεν θα έβαζα σύμβολα.

Με παρεξηγήσεις χοντρά αλλα δεν θα κάτσω να μπω σε αιτιολογήσεις γιατί το κανεις, για αυτό και έγραψα αυτό που έγραψα.

Κοίτα, δεν ξέρω αν το βλέπεις αλλα ο χαρακτηρισμός που μου έδωσες ήταν ιδιαιτερα προσβλητικός. Αυτό που είπες είναι ότι μάλλον κάτι έχει το παιδί στο μυαλό και δεν είναι ικανό να καταλάβει.

Εσύ ας βλέπεις την κερδοσκοπία ως αρνητική. Το χρήμα είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας στην ζωή του κάθε ατόμου και χρειάζεται σεβασμός απέναντι σε αυτό.

Εάν θέλουμε να ζούμε καλά σε ένα κράτος, πρέπει να παίξουμε κερδοσκοπικά.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Αυτό δεν γίνεται και δεν υπάρχει ως αντίληψη ούτε στα "δημόσια οικονομικά" - βασικός τομέας στην επιστήμη (να μη χ...) των οικονομικών - ούτε στην πολιτική επιστήμη.

Δεν συνέβη ούτε στις πρώτες αμερικανικές δημοκρατίες, εκεί που όλα ήταν ιδιωτικά. Ποτέ δεν συνέβη να υπάρχει πλεονασματικό οικονομικά κράτος, εκτός από τις εποχές των μεγάλων κατακτήσεων, όπου στρατοί κατακτούσαν εδάφη και άρπαζαν τον πλούτο κρατών.

Αυτό που συνέβαινε και σε κάποιο βαθμό συμβαίνει είναι να είναι ιδιωτικά αντί γα δημόσια πολλά πράγματα, π.χ. αστυνομία, εκπαίδευση, ευαίσθητοι τομείς βιομηχανίας.

Αλλά προέκυψε π.χ. οι Pinkerton, αυτοί ήταν οι ιδιωτικοί αστυνομικοί της Αμερικής, να δέρνουν πάρα πολύ άσκημα και ανεξέλεγκτα απεργούς ανθρακωρυχείων και να τους σκοτώνουν επειδή έπαιρναν τέτοια εντολή από ιδιώτες βιομηχάνους που τους πλήρωναν και σκασίλα τους να κυνηγούν κλέφτες, αυτό το έκανε ο ψηφισμένος σερίφης και ο βοηθός του, αν είχε. Επειδή οι ιδιωτικοί αστυνομικοί δεν δούλευαν για το δημόσιο συμφέρον, όπως χρειαζόταν η κοινωνία καθώς εξελισσόταν, καταργήθηκαν και η αστυνομία έκτοτε, είναι δημόσια. Παντού.

Για την εκπαίδευση είναι πολλά τα θέματα, γενικά συνυπάρχει ιδιωτική με δημόσια και τα κριτήρια τίθενται συνήθως από την πολιτεία, υποτίθεται.

Αλλά πάντα η κεντρική κυβέρνηση είναι ελλειμματική. Γιατί, αν τυχόν υπάρχουν τομείς που θα μπορούσαν να αφήσουν κέρδος, σε αυτούς τους τομείς στρέφονται τα ιδιωτικά συμφέροντα, στα οποία διόλου δεν αρέσει να έχει κέρδη το κράτος να μοιράζει όπου νομίζει αυτό και τους παίρνουν αυτούς τους τομείς, όσο παράγουν κέρδη και με τις πλάτες του κράτους για να μπορούν να παράγουν κέρδη.

Όταν ήμουν τριτοετής φοιτήτρια, μας μάθαιναν ότι "τα φυσικά μονοπώλια, όπως ηλεκτρισμός και τηλέφωνο που δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικές επιχειρήσεις γιατί είναι εντάσεως μοναδικού εξοπλισμού είναι οπωσδήποτε κρατικά". Και όμως, ως επί πτυχίω φοιτήτρια, πρόλαβα και δούλεψα στο μοντέλο ζήτησης ηλεκτρισμού της ΔΕΗ (time series forecasts για όποιον ξέρει τη σχετική jargon) απ όπου θα προέκυπτε ότι η ΔΕΗ δεν ήταν ικανή να παράγει τον απαιτούμενο ηλεκτρισμό και άρα έπρεπε να σπάσει το μονοπώλιό της. Η ΔΕΗ ιδιωτικοποιήθηκε μερικά και σήμερα κλονίζεται σοβαρά και αν γκρεμιστεί, δηλαδή αν κάποιος της αρνηθεί ένα κοινοπρακτικό δάνειο εξυπηρέτησης δαπανών απ τα πολλά, δεν μένει τίποτα απολύτως από την ελληνική οικονομία.

Το κέρδος είναι και πρέπει να είναι ιδιωτική υπόθεση. Οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί είναι άλλο θέμα και σωστά βάζει ο Elysium τη διαφορά.

Η πλέον περιορισμένη αντίληψη του κράτους είναι ότι το κράτος επιβάλει φόρους, τους συλλέγει και με αυτούς τους φόρους συντηρεί στρατό. Αυτά είναι τα βασικά που αποκλείεται να μην κάνει ένα κράτος και να τα έχει δώσει αλλού. Φόροι και στρατός.

[Γι αυτό και είναι μεγάλη απάτη η έννοια της κρατικής πτώχευσης - αφερεγγυότητας, όσο ένα κράτος έχει αλώβητη την εδαφική του ακεραιότητα και δεν έχει υποστεί κάποιο τέτοιας κλίμακας ατύχημα ώστε να αχρηστευτεί σε σημαντικό βαθμό η παραγωγική του δύναμη. Γι αυτό και τα κράτη μπορούσαν να βγάζουν ομόλογα, τα οποία σωστά θεωρούνταν μηδενικού κινδύνου, γιατί όσο μπορούσαν και έβαζαν φόρους τα κράτη ήταν πέρα από βέβαιο ότι θα πλήρωναν και τα ομόλογα.

Όταν οι κεφαλαιαγορές έπαιξαν πολιτικό ρόλο και αποφάσισαν να διαβαθμίζουν τα διάφορα κρατικά ομόλογα, ως προς τον κίνδυνο εκπλήρωσης υποχρεώσεων, στην πραγματικότητα δημιούργησαν έναν κίνδυνο που δεν υπήρχε, αυξάνοντας έτσι κατακόρυφα την πολιτική τους δύναμη, αλλά και με τα καταστροφικά αποτελέσματα που όλοι βλέπουμε σε σειρά χωρών της Ε.Ε. ]

Πέραν του ότι το σύγχρονο κράτος δεν μπορεί να συντηρήσει κερδοφόρους τομείς, γιατί τους θέλουν οι ιδιώτες και τους παίρνουν, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, κάποιος πρέπει να διαχειριστεί τα μη παραγωγικά ή τα μη πλεονασματικά κομμάτια της κοινωνίας. Άρρωστοι, παιδιά, συνταξιούχοι, τομείς υπό εξέλιξη ακόμα πιο πάνω, τέχνη, έρευνα, επιστήμη. Γιατί αυτά όλα ανάγονται στην κρατική ισχύ. Γιατί αν ένα κράτος έχει πόλεις γεμάτες άρρωστους και πάμπτωχους αστέγους και ζητιάνους όλοι θα το φτύνουν και κάποια στιγμή θα πάνε να του πάρουν την πλουτοπαραγωγική του δύναμη, αφού θα έχουν δει ότι δεν μπορεί να τη στηρίξει. Και τα σύμβολα ισχύος του, βεβαίως βεβαίως.

Αν ένα κράτος, σε κάποιες δραστηριότητές του της κεντρικής διοίκησης είναι - έστω - πλεονασματικό, τα χρήματα που περισσεύουν τα δίνει σε ελλειμματικές δραστηριότητες, δεν αποδίδει κέρδη (!) δεν είναι ανώνυμη εταιρεία του κ.ν. 2190/1920 (!)

Αυτά δεν είναι κεντρική διοίκηση. Υπάρχει μια πρόταση, προ εικοσαετίας και βάλε έχει ξεκινήσει, από την Αγγλία. Να γίνεται ανάλυση μακροπρόθεσμου κόστους - ωφελείας και να λαμβάνονται οι αποφάσεις με αυτό το κριτήριο. Θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιούνται πολλά από αυτά.

Πάμε τώρα στον κύριο Μάνο σου

Καλά κάνεις να ψηφίζεις ό,τι θέλεις. Όλοι κάναμε και κάνουμε τα λάθη και τα σωστά μας, μαζί με όλους τους άλλους, ήρθε η ώρα και για σένα και καλή ψήφο.

Μακάρι και σου εύχομαι να μη βρεθείς μετά από λίγες δεκαετίες στο πολιτικό αδιέξοδο που είμαστε σήμερα και φέραμε και εσάς τους νέους. Θα είναι δύσκολη η θέση σου. Προσωπικά και συλλογικά.

Δεν εμπιστεύομαι τα δύο πρόσωπα που αναφέρεις, ούτε για να πάνε ένα ποτήρι νερό από τραπέζι σε τραπέζι για χάρη μου, αλλά αυτό είναι τελείως άσχετο από το εκλογικό αποτέλεσμα και δεν προτίθεμαι να αναδείξω τα κατ' εμέ στραβά τους.

Μια χαρά καταλαβαίνεις και το ξέρουμε όλοι, κανείς δεν σε προσβάλει απλά είναι έντονη η συζήτηση γιατί είναι πολιτική και λίγες μέρες πριν τις εκλογές.

Με την ευκαιρία, δεν είναι ιδιαίτερα συνετό να ρωτάς γενικώς "εσείς τι λέτε να ψηφίσετε", φέρνει μπελάδες, κάποτε "στους ανά την επικράτεια καφενέδες" - πού τον θυμήθηκα τώρα τον γέρο Μπουσμπουρέλη - σε τέτοιες κουβέντες πάνω έβγαιναν ως και κουμπούρια, γι αυτό απαγορεύτηκαν, προεκλογικά και μια μέρα πριν τις εκλογές τα καφενεία όλα ήταν κλειστά, υποχρεωτικά.

Το χρήμα είναι πολύ σοβαρό για τα άτομα, γι αυτό και το κράτος πρέπει να είναι ουδέτερο σε αυτή τη δουλειά. Όχι να απομυζά κάποιους και να κόβει τα πόδια όλων στην προσπάθεια να πλουτίσουν, ούτε να μην αφήνει την πρόσβαση στις δουλειές σε κάποιους και να τις δίνει κοψοτιμής σε άλλους. Επειδή η ελληνική πολιτική ηγεσία όλων των κομμάτων σαφέστατα έχει αποτύχει και είναι έκθετη πολιτικά απέναντί μας έχουμε το σοβαρό πρόβλημα που έχουμε ως προς την ψήφο μας. Αν και η κρίση εκπροσώπησης σοβεί εδώ και δεκαετίες...

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Πάντως όταν είπα επιχείρηση εννοούσα την λειτουργία του κέρδους και της αποθήκευσης του, εντός της επιχείρησης. Με αλλα λόγια εξάγουμε και κρατάμε τα λεφτά. Αυτό έλεγα.

Δεν εννοούσα ούτε ιδιωτικά σχόλια ούτε τίποτα αυτής της μορφής.

Δεν είμαι σίγουρος εάν τελικά καταλαβαίνω η αν είμαι ικανός να καταλάβω, μάλλον πάω για άκυρο στις εκλογές τελικά...

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Να ψηφίσεις αυτό που νομίζεις καλύτερο, δεν καταλαβαίνεις ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο, αυτή είναι η γνώμη μου  

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

αυτό θα είναι ατυχές, κατά την γνώμη μου

 

Ενα απο τα πολυ ωραια κειμενα που βρηκα στο φβ

Myra Katsiki
Η κρίση... Που ποιος την κατασκεύασε ή επέτρεψε να επιβληθεί τεχνητά στη χώρα; Ο πολιτικός που ψηφίζουμε δεκαετίες και δεκαετίες τώρα. Αυτός είναι εμείς, είναι η επιλογή μας. Θέλεις επειδή μας κορόιδεψε, θέλεις επειδή μας εξαπάτησε, θέλεις επειδή δεν μας έδιναν άλλη επιλογή, θέλεις επειδή μας υπόσχονταν και όντως μας έδωσαν λαγούς με πετραχήλια που τώρα πρέπει να στερηθούμε, θέλεις –ακόμα– επειδή μας μάγεψαν; Αλλά αυτός είναι εμείς, είναι η επιλογή μας.

Πρέπει να αποδεχθούμε και να χωνέψουμε –και είναι δύσκολο, γιατί χρειάζεται δύναμη χαρακτήρα και εκμηδενισμό του εγωισμού μας– ότι πέσαμε θύματα μιας μεθοδευμένης ραδιουργίας, μας πιάσανε «μαλάκες» όπως λέει κι ο Χάρυ Κλυν. Δηλαδή σου δίνω αβέρτα χρήμα, δάνεια, κάρτες, παραδάνεια, πανωτόκια, παραπανωτόκια, χρήματα-φούσκα που δεν υπάρχουν, κι αφού δεν υπάρχουν γνωρίζω εκ των προτέρων ότι δεν θα μπορέσεις να μου τα ξεπληρώσεις (αφού δεν κυκλοφορούν στην αγορά για να φτάσουν στα χέρια σου και να μου τα επιστρέψεις), αλλά επειδή εγώ θέλω να μου τα επιστρέψεις, έχω στόχο κι όφελος να έρθω μετά από 20 χρονάκια και να σου πάρω αντί των χρημάτων το σπίτι, το οικόπεδο σε ατομικό επίπεδο και σε εθνικό επίπεδο τον ενεργειακό πλούτο και βεβαίως, τώρα που σ’ έχω αδύναμο και πρόχειρο, να βάλω κι ένα κερασάκι στην τουρτίτσα που σε κερνάω, να σε κάνω και σκλάβο μου, να δουλεύεις με 300 ευρουλάκια –και πολλά σού είναι- για να εξάγω εγώ προϊόν. Δηλαδή, τη φούσκα που μας πούλησαν ασύδοτα οι τραπεζίτες και βρίσκονται τώρα οι ίδιοι χρεωμένοι, απαιτούν με το έτσι-θέλω να τους την ξεπληρώσουμε πάλι εμείς και σε είδος.

Δεν κάτσαμε κάτω τότε να σκεφτούμε σοβαρά αν μας παίρνει πραγματικά και παραδοθήκαμε αμαχητί στην ασυδοσία και στην ευκολία του άφθονου χρήματος, της εικόνας και του λαϊφστάιλ και, βεβαίως, του ρουσφετιού. Βρε παιδιά, άνθρωποι με 1.000 ευρώ μηνιαίο μισθό και με μηνιαία έξοδα άνω των 1.500 ευρώ –ήδη μείον και «μέσα»– έπαιρναν «Διακοποδάνεια», «Εορτοδάνεια», «Δωροδάνεια», όλα τα φτηνά και πρόστυχα προϊοντάκια των τραπεζών των τυχοδιοκτών και των εκβιαστών, που τους υπόσχονταν «καλύτερο επίπεδο διαβίωσης» και πήγαιναν διακοπές αρμενίζοντας πάνω σε πολυτελή κότερα. Πού πας, συνάνθρωπε, με τα 1.000 ευρώ, να κάνεις κοτεροδιακοπές με «Διακοποδάνειο»; Μα και από μόνη της η προϊοντική ονομασία του πρόστυχου δανείου, ακούγεται γελοία! Πείτε το φωναχτά και δείτε το! ΔΙ-Α-ΚΟ-ΠΟ-ΔΑ-ΝΕΙ-Ο! Έλεος! Πού πας, λοιπόν, συνάνθρωπε, με τα 1.000 ευρώ; Πήγαινε στο χωριό σου καλύτερα, πήγαινε στο φιλικό εξοχικό, πήγαινε μια βόλτα στο Ζάππειο, βρε αδερφέ, και γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια τις διακοπές! Διάβασε ταξιδιωτική λογοτεχνία, εν ανάγκη, από την άνεση του καναπέ σου και ταξίδεψε νοητικά, άμα τον άλλον μήνα ξέρεις ότι θα αρχίσει να μετράει η δόση και θα στερήσεις ζωτικής ανάγκης αγαθά από εσένα και την οικογένειά σου για να την πληρώσεις. Μπορεί να χρειαστεί, λοιπόν, να αφήσεις το γραφειάκι που κάθεσαι όλη μέρα και παίζεις και καμιά πασιέντζα στο διάλειμμα μπροστά στην άψυχη οθόνη, και να λάβεις την αξίνα ανά χείρας. Σκάψε τη γη, μύρισε το άρωμα του χώματος, πάρε χαρά από τον ήλιο, τη φύση και την καρποφορία. Αυτό είναι ζωή. Κι όποιος, δήθεν μου κοντινός σου, γυρίσει και πει τίποτα επικριτικό για ‘σένα, σε συμβουλεύω να τον απομακρύνεις από δίπλα σου και μάλιστα το συντομότερο. Πες του απλά πως έχεις κάποια σχέδια και έχεις κάποιους σοβαρούς σκοπούς και σου μπαίνει εμπόδιο και πρέπει να τον εγκαταλείψεις. Και προχωρά μπροστά. Θα δεις. Ο δρόμος ο σωστός πάντα κάπου βγάζει.

Η δασκάλα μου μού λέει πολύ σοφά και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τον άνθρωπο και το ανθρωπίνως εφικτό –για να μην τρελαθούμε ή καούμε κιόλας- πως, «Δεν μπορείς, κοριτσάκι μου, ν’ αλλάξεις το σύστημα. Αυτό που μπορείς να κάνεις, είναι ν’ αλλάξεις το σύστημα μέσα σου». Διαφορετικά και στη συγκεκριμένη περίπτωση, η «ανάγκη» για τα δήθεν «κεκτημένα» και την «εικόνα προς τα έξω» θα υπερέβαινε σε αξία το ανθρώπινο ένστικτο επιβίωσης –όπως, όπου, κάπως– κι αυτό απλά δεν γίνεται – κι όπου να ‘ναι σηκώνεται κι ο Δαρβίνος απ’ τον τάφο να μας σφαλιαρίσει. Όσο για το ποιος λέει τι και τι προσπαθεί να κάνει επί δεκαετίες ή ποιο είναι το βιογραφικό του, αγαπώ τον Όσκαρ Ουάιλντ. Στον αγαπημένο μου Ντόριαν, έγραψε το πραγματικά σωτήριο στη δική μου ζωή τουλάχιστον, «Η αξία της ιδέας δεν έχει καμία σχέση με την ειλικρίνεια του ατόμου που την εκφράζει»

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Όχι ότι με πείραξε, αλλά για χάρη της συζήτησης κι εγώ το προσπέρασα  

Για μένα είναι η οικογένειά μου. Και δε θα δεχθώ ούτε κι εγώ ούτε και αυτή να υποφέρουμε επειδή κάποιοι έχουν ως υπέρτατη αξία το χρήμα και γι’ αυτό «ανακάλυψαν» πως όλοι οι Έλληνες είμαστε δήθεν απατεώνες και κλέφτες και γι’ αυτό δε μας αξίζει να ζούμε σαν άνθρωποι ενός πολιτισμένου κράτους.

Κι αυτό θα το προστατεύσω κι εγώ, αλλά και άλλοι, έστω και δια της βίας.

 

Απο το φβ
του
Αϊστουλδεμπανκ

Διαβάζοντας την ΑΠΟΣΤΟΜΩΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ της Αλέκας στη - γενναιόδωρη είν'η αλήθεια, μην το γαμάμε με τις προκαταλήψεις - προσφορά του Αλέξη να αναλάβει ΑΥΤΗ, αν είναι η καύλα της ρε αδερφέ, όχι και με το ζόρι, τη σεζλόγκ του πρωθυπουργού, μετά τη διαφαινόμενη επικράτηση των δυνάμεων του Υπαρκτού Ανθρωπισμού στις επικείμενες εθνικές εκλογές, επιδόθηκα σε μια σειρά αμείλικτων ερωτήσεων προς τον εαυτό μου, αλλά και προς τη λαμπραντορίνα μου, η οποία, σε πείσμα των κερατιάτικων που έχω ξοδέψει σε friskies, αντί να συνδράμει στον προβληματισμό, συμπεριφέρθηκε όπως ακριβώς ο celebrity αετός του δημώδους χιτ:

Καθότανε

στον ήλιο

και

λιαζότανε

Αμείλικτων ερωτήσεων λέγω λοιπόν, που ζητούσαν, βασανιστικά, άμεση ανταπόκριση, σαν τα πρεζόνια της Ομόνοιας ("φίλε, ΈΧΕΙΣ 50 λεπτά, να συμπληρώσω για το λεφορείο;;;"), ερωτημάτων που μου τρυπούσαν κυριολεκτικά το μυαλό με τρόπο, που όμοιό του είχα να βιώσω από την εποχή που ο Γιοκαρίνης είχε θέσει επιτακτικά το μείζον δίλημμα "κιθαρίστας ή ντράμερ;;;".
Τα ερωτήματα είχαν μια κοινή βάση, μια σταθερή υπόθεση εργασίας, στηριζόμενη στην εμβριθή απάντηση της Αλέκας προς το ΣΥΡΙΖΑ. Η υπόθεση ήταν η ακόλουθη :
Τι θα είχε συμβεί, αν το ξημέρωμα της 25ης Οκτωβρίου 1917, τη στιγμή που η Κόκκινη Φρουρά της Πετρούπολης βρισκόταν έξω από τα Χειμερινά Ανάκτορα, έτοιμη να μπουκάρει αποφασιστικά μέσα και να τα κάνει πουτάνα, σαν τον Κούγια στα στούντιο του Alter, είχε μπει μπροστά ο Λένιν ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΙΧΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ, κοπιάροντας αυτούσια την απάντηση της Αλέκας στην πρόταση του Συνασπισμού για πρωθυπουργία "ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ" ;;;

Ενδεικτικά και όχι περιοριστικά, αναλόγως και με το πόσο βαθειά την έχει βάλει καθένας μέσα του, την ιστορική παιδεία, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε:

Η λέξη "γκουλάνγκ" θα παρέπεμπε άραγε τους Σοβιετικούς πολίτες αποκλειστικά σε ευχάριστες σκέψεις σχετικά με γαμάτα, καυτερά Ουγγρικά εδέσματα;
Σε αυτή την περίπτωση (την πιο πάνω ντε), πώς θα διαμορφωνόταν η σχέση του Αλεξάντερ Σολζενίτσιν με το λογιστήριο των εκδόσεων Καστανιώτη;
Αν, κατά τη σκληρή πολιορκία της πόλης Τσαρίτσιν από τη στρατιά του Φον Πάουλους, το χειμώνα του '43, ο ρώσος στρατιωτικός διοικητής της λάμβανε επίμονα τηλεφωνήματα από άτομο ταυτότητας "Ιωσήφ Στάλιν", που τον προειδοποιούσε να μην τολμήσουν να κάνουν βήμα πίσω από την υπεράσπιση της πόλης ΤΟΥ, θα έδινε άραγε εντολή στο τηλεφωνικό κέντρο "κλείστε επιτέλους τον καραγκιόζη, δεν μας φτάνει η κατάσταση, έχουμε και τους μουρλούς εγκάθετους!!", χωρίς μάλιστα να έχει δει ούτε μια εκπομπή του Βασίλη Λεβέντη;
Η Λάϊκα θα είχε αξιωθεί να δει εγγόνια;
Η "κρίση του κόλπου των χοίρων" θα παρέπεμπε αποκλειστικά σε επείγοντα γυναικολογικά προβλήματα κτηνιατρικής φύσης;
Θα είχε γυριστεί Ρόκυ για το Αφγανιστάν;
Το όνομα "Πολ Ποτ" θα παρέπεμπε αποκλειστικά σε εξωφρενικά μεγάλο προς διανομή ποσό επικείμενης λοταρίας;
Ο Γκορματσόφ θα είχε διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο; Στο διαφημιστικό της Pizza Hut;
Ο Μπελογιάννης θα ήταν ανθοπώλης;
ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΤΑ ΚΩΛΟΜΠΑΡΑ ΣΤΗ ΜΙΧΑΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ;

Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την απάντηση στα καίρια αυτά ερωτήματα. Αυτό που θα μπορούσα να πω, ταπεινά και εκφράζοντας αποκλειστικά τον εαυτό μου, είναι ότι το γεγονός πως με γαμάει η τράπεζά μου για το στεγαστικό, επειδή τη γαμάνε οι πιστωτές της για τα χορηγηθέντα κεφάλαια, που τα χρωστάει επειδή αγόρασε γάματα στεγαστικά από τη Lehman Brothers, η οποία της τα πλάσαρε για γαμάτα, επειδή, είπε, αυτοί που τα χρωστούσαν δεν θα έλεγαν ποτέ "γάμα τα", οφείλεται στο ότι η Κόκκινη Φρουρά της Πετρούπολης, την αποφασιστική εκείνη στιγμή μπροστά στα ανάκτορα του Τσάρου, αποφάσισε ότι ΘΑ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΣΑΝ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΟΥΣ.

 

Απο το φβ
του
Constantine Fourakis

ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ

ΑΡΛΟΥΜΠΕΣ, ΠΑΡΛΑΠΙΠΕΣ, ΚΟΜΦΟΥΖΙΑ, ΑΧΤΑΡΜΑΔΕΣ, ΑΡΠΑΚΟΛΛΕΣ, ΚΟΤΣΑΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΛΟΥ-ΤΟΥΡΛΟΥ: ΤΑ ΕΞΩΤΙΚΑ ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ ΤΟΥ Κ. ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ
Ο κ. Πάνος Καμμένος είναι ένας μάλλον συμπαθής, ευειδής άνθρωπος με αρκετού ύψους ανάστημα ώστε να μην θεωρείται κοντός, με παχύσαρκο σώμα παρά την αναγκαστική λιτοδίαιτη διατροφή του λόγω της φτώχειας από την οποία λέει ότι υποφέρει όπως κι ο λαός στο όνομα του οποίου (λέει πάλι) ότι ομιλεί (τι να σου κάνουν τα γιαούρτια και τ’ άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα ΦΑΓΕ του βιομήχανου πεθερού του; Μπορούν να σε θρέψουν αυτά τα πράγματα , παιδικό πρόσωπο φέρον δυο μικρά, στρογγυλά συνεχώς παραπονεμένα κι έκπληκτα μάτια, μικρά αλλά καλογραμμένα χείλια, τα οποία όμως δεν φροντίζει να στρογγυλεύει στα φωνήεντα και ενώνει στα σύμφωνα με αποτέλεσμα την πρόκληση ακαταληψίας των λεγομένων του και της εντυπώσεως της υπάρξεως ελαφράς δυσαρθρωσίας στην ομιλία του, για να μην αναφερθούμε στον ξύλινο, απλοϊκό, ελλειμματικό, λεξιπενικό νεοελληνικό λόγο του, τον οποίο καθιστά ακόμα χειρότερο η κακή φωνητική και φθογγική εκφορά του.
Όμως, καταστενοχωρήθηκα όταν συνειδητοποίησα με πόνο κύριε Πάνο Καμμένε μου πως ήμουν ένα κατακτημένος, προσκυνημένος, υπόδουλος Έλληνας αφού δεν ανήκα στην δράκα των λίγων αλλά εκλεκτών αδέσμευτων κι απροσκύνητων κεχρισμένων ως «Ανεξάρτητων Ελλήνων» οπαδών σας και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου όταν άκουσα πως –ποιος εσείς, το μαχητικό ακροδεξιό επιστήθιο βλαστάρι του ούλτρα ακροδεξιού κ. Μιχαλολιάκου επί παντοδυναμίας της τότε ΟΝΝΕΔ- απευθύνατε έκκληση-πρόταση προεκλογικής και μετεκλογικής συνεργασίας εις και με τον ακραιφνή αριστερό ΣΥΡΙΖΑ του αμιγούς ροζ ρηξικέλευθου αριστερότατου κ. Αλέξη Τσίπρα αλλά την στενοχώρια μου την διασκέδασε το γεγονός ότι δεν έχετε (αποδεδειγμένως) ακριβή επίγνωση του περιεχομένου βασικών εννοιών και την απορία μου έλυσε η ενθύμηση του ότι είστε ένα φανατικός Χριστιανός με ανάμματα κεριών, προσκυνήματα εικόνων και θυμιάματα κι έτσι εφαρμόζετε στην πράξη την προτροπή του Ιησού Χριστού «να μην γνωρίζει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου» κι ότι μάλλον θα είστε συγγενείς με τον Καμένιεφ, τον Ρώσο συνεπαναστάτη και σύντροφο του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνωβ ή Λιένιν, πράγμα που εξηγείται από κι εξηγεί η σφοδρή σας Ρωσοφιλία.
Παρόλ’ αυτά, οφείλω να σας ευχαριστήσω κ. Πάνο Καμμένε μου διότι μου λύσατε την απορία του πως εσείς με τα ολίγιστα, λεξιπενικά, στοιχειώδη Ελληνικά σας –όπως είναι και τα Ελληνικά των κ.κ. Α. Σαμαρά και Γ. Παπανδρέου ίσως λόγω των (μόνο) Αμερικάνικων σπουδών όλων σας- κατορθώσατε να γράφατε ένα κατάπτυστο και αναιρεθέν και διαψευθέν πικρώς κι ανελεήτως από την πραγματικότητα μεταγενεστέρως (με την απροσδόκητη εξάρθρωση της 17ης Νοεμβρίου) βιβλίο σας «Τρομοκρατία: Θεωρία και Πράξη», στο οποίο αναφέρεστε στην συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση 17Ν πολιτικών προσκειμένων στο ΠαΣοΚ, πράγμα το οποίο μαρτυρεί την έφεση κι επίδοση σας στην ακατάσχετη, ατεκμηρίωτη λασπολογία εναντίον και κατασυκοφάντηση των πολιτικών σας αντιπάλων, με το να μαθαίναμε ότι δεν το είχατε συγγράψει εσείς αλλά –ποιος παρακαλώ;- ο κ. Γεώργιος Γεωργαλάς, ακατονόμαστος, εθνικοσοσιαλφασίστας Έλληνας Γκαιμπελίσκος-φερέφωνο της Απριλιανής δικτατορίας των συνταγματαρχών του 1967. Αλήθεια τι σχέση –και μάλιστα τόσο στενή- μπορεί να έχετε εσείς, ένας δημοκράτης, με φασίζοντες προπαγανδιστές τέτοιας ολκής όπως ο κ. Γ. Γεωργαλάς και πως εξηγείται ότι εσείς μας παρουσιάζεστε ως ένας έντιμος πολιτικός άνδρας ενώ έχετε διαπράξει –εκτός της τεραστίας ηθικής εκπτώσεως, ανεντιμότητας κι αναξιοπρεπείας σας- τα ποινικά αδικήματα της πλαστογραφίας, πλαστοπροσωπίας, απάτης, λογοκλοπής, αδικαιολόγητου πλουτισμού και απιστίας; Διαβάστε, παρακαλώ, τι λέει ο ίδιος για σας: "Με επισκέφθηκε (ο κ. Πάνος Καμμένος) στις 26 Μαϊου το 2011 φέρνοντας ένα εικόνισμα του Αγίου Νικολάου που είχε τυπώσει το υφυπουργείο Αιγαίου και μια τούρτα. Εκεί συμφωνήσαμε να του δώσω μία μελέτη που είχα κάνει για την κρίση και τον τρόπο αντιμετώπισής της για να τη χρησιμοποιήσει κατά βούληση. Να τη βγάλει βιβλίο με το όνομά του ή όπως αλλιώς νομίζει αυτός και να μου’ δινε το ποσό των 10.000 ευρώ αλλά, αντ' αυτού, μου έδωσε μόνο 2.500 ευρώ και μετά εξαφανίστηκε " εκτός του ότι είστε και «μπαταχτσής» αφού δεν τον ξεπληρώσατε για την «υπηρεσία» της συγγραφής ενός βιβλίου στο οποίο εσείς βάλατε απλώς την υπογραφή σας και το εκδώσατε που σας παρείχε.
Γενικώς, είστε ένα πολεμοχαρές, επιθετικό, μετωπικό, ξινό, τιμωρητικό άτομο (αλήθεια πόση μεγάλη δημοκρατική ανοχή κι αντοχή διαθέτετε όταν ενορχηστρώσατε την δίωξη, σύλληψη, φυλάκιση και κατατρομοκράτηση του δημοσιογράφου κ. Αιμίλιου Λιάτσου (και στο πρόσωπο του όλους τους δημοσιογράφους και την ελευθερία του τύπου) επειδή έγραψε ή είπε κάτι δυσμενές -έστω κι ήταν ψευδές- για σας  διακατεχόμενο από ένα κομφούζιο αντιτιθεμένων εννοιών και αιωρούμενο μεταξύ «αριστερών θεσεων» όπως αυτή της πρόσκαιρης συμμαχίας ΕΛΑΣ - ΕΔΕΣ και Βελουχιώτη - Ζέρβα κατά την Γερμανική κατοχή και την συμπόρευση ακόμη και με την Αριστερά για την δημιουργία «επαναστάσεως» και κεντρώου Βενιζελισμού όταν καταθέσατε στεφάνι στους τάφους των Βενιζέλων στα Χανιά και μεταξύ ακραιφνών ακροδεξιών, ρατσιστικών θέσεων αφού, ως υφυπουργός Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, κατά την συνάντηση σας με τον επιτετραμμένο της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, αναφερθήκατε στα ξερονήσια και προτείνατε (εσείς ο Ρωσόφιλος εσχάτως) στους Αμερικανούς την δημιουργία χώρων κρατήσεως για τους δουλεμπόρους και τους λαθρομετανάστες σε κάποιο ακατοίκητο νησί του Αιγαίου αλλά, ακόμη και στο πρόγραμμα του κόμματός σας προβλέπεται η ανέγερση φυλακών υψίστης ασφαλείας σε απομακρυσμένες και ακατοίκητες νησίδες ή βραχονησίδες για ποινικούς κρατουμένους που εκτίουν ποινές καθείρξεως πάνω από 15 χρόνια και στον κεντρώο «Βενιζελισμό» με την κατάθεση σας ένα στέφανο στους τάφους των Βενιζέλων στα Χανιά και από ακρδεξιά πρόσδωση ειδικού «βάρος» στους τομείς της δημόσιας τάξης και της εθνικής άμυνας, όπου ουσιαστικά προκρίνετε τη διοίκησή τους από τη «φυσική ηγεσία» των σωμάτων ασφαλείας και των ενόπλων δυνάμεων και μιλάτε για αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών των μονίμων αξιωματικών των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων έως την επιδίωξη στενών σχέσεων με τον αριστερό κ. Μίκη Θεοδωράκη και την αριστερή οργάνωση «Σπίθα» του, πλην ο γνωστός, εμπειρότατος μουσικοσυνθέτης διέγραψε και αποκήρυξε στελέχη περιφερειακών οργανώσεων τα οποία συντάχθηκαν με σας και τις θέσεις σας προ ημερών.
Τέλος, εξαντλών κάθε περιθώριο φτηνού λαϊκισμού, καπηλικής πατριδολατρίας και παντοειδή δημαγωγία, έχετε ασπαστεί μια πιασιάρικη γενική «αντιμνημονιακή» ρητορική για να καλοπιάσετε την μερίδα του Ελληνικού λαού που έχει πληγεί και υποφέρει από την τρέχουσα οικονομική κρίση χωρίς να λέτε τίποτα πειστικό, τεκμηριωμένο και πρακτικό περί του τι θα κάνετε αν –ο Θεός φυλάξοι- αναρριχηθείτε στην εξουσία την 7ου Μαΐου 2012 περί την κατάργηση του ή όχι και περί το πώς θα επιβιώσουμε με ή χωρίς αυτό. Με το να παριστάνετε το βρυχώμενο σπιθόλιοντα στους ηγέτες της ΕΕ και του ΔΝΤ μόνο θυμηδία κι όχι τον φόβο τους προκαλείτε. Στο εκ 51 σελίδων πρόγραμμα σας «παντρεύονται» τουρλού-τουρλού κι αρπακολληδον ο Μάντισον, ο Αριστοτέλης, ο Ρολς και ο Σουμπέτερ με τους φεντεραλιστές του με τους Κέϊνς, Τζων Στιοάρτ Μιλ και Ρικάρντο σε μια προσπάθεια σας να... οικοδομήσετε ευρωπαϊκή ιδεολογία η οποία θα αποτρέψει την ….απαθλίωση των κρατών-μελών της ΕΕ.
Λυπάμαι πολύ κ. Π. Καμμένε, αλλά δεν θα επισκεφτώ το θερμοκήπιο σας ε τα δηλητηριώδη, δύσοσμα τροπικά άνθη του. Με φτάνουν και μου περισσεύουν τα ακίνδυνα «Άνθη του Κακού» του Μπωντλαίρ.

 

Απο το φβ
του
Constantine Fourakis

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ

Τους είδα και τους τρεις καθισμένους στριμωχτά -για να χωρούσαν στο πλάνο και δίναν την εντύπωση σφιχταγκαλιασμένης, αγαπημένης ομάδας- και λουσμένους από ένα ξεθωριασμένο κίτρινο φως στην οθόνη της τηλεοπτικής μου συσκευής. Στην αρχή νόμιζα πως έβλεπα την ελληνική έκδοση του τρίο Στούτζες έτσι όπως ήσαν κακομούτσουνοι, ζαρωμένοι κι αστείοι αλλά η επόμενη αφομοίωση μου ήταν πως έβλεπα τη ηγετική ομάδα των Οικολόγων-Πράσινων: τον γνωστό και μη εξαιρετέο φιλοσκοπιανό κ. Τρεμόπουλο, ένα κύριο που έμοιαζε με τον μακαρίτη αείμνηστο κωμικό Μουστάκα με γυαλιά και μιλούσε σαν οικονομολόγος χωρίς να ήταν και μια ζουμπουρλού, γεματούλα κυριούλα ονόματι Κοντούλη και, όντως, ήταν κοντούλα, στρουμπουλούλα και λαϊκούλα αγριογατούλα. Αυτή η κυρια Κονούλη είναι η πρώτη μεταξύ ίσων ενός κόμματος που φλερτάρει με πιθανούς ψηφοφόρους αντιμνημονιακούς κηπουρούς, δασονόμους, δασοφύλακες, αγρονόμους, αγροφύλακες, εραστές της χελώνας Καρέτα-Καρέτα, του δελφινιού Μονάχους-Μονάχους, νοικοκυρές θυμωμένες με τους πάντες για τα πάντα, καλλιεργούσες ρόδα και γεράνια στην βεράντα του σπιτιού τους, οικολόγους εν γένει, οπαδούς ανανεωμένου μπολσεβικικού κινήματος και ανανήψαντες δεξιούς οι οποίοι φλερτάρουν τώρα με μια "light" μοδάτη εκδοχή της δεξιοαριστεράς και μ' οποιονδήποτε θιασώτη του βοντβίλ, του μπουρλέσκ και της μουσικής επιθεωρήσεως. Αυτή η κυριά Κοντούλη μεν αλλά ψηλούλη στην απλόχερη προσφορά θυμηδίας στους θεατές κι ακροατές της είναι μια αποκάλυψη και ακένωτη πηγή άφατης διασκεδάσεως.
Ένα (βαμμένο) φουντουκί μαλλί πλαισιώνει ένα αφράτο, φεγγαροειδές (πλήρους πανσελήνου) προσωπάκι με μικρά, στρογγυλά αλλά τσακίρικα, σπινθηροβόλα μάτια, φινετσάτη Γαλλική μύτη, χείλια σχήματος καρδιάς βαμμένα με σκούρο κόκκινο κραγιόν και ύφος κυράτσας που νιώθει αριστοκράτισσα και σπουδαία σ' ένα Σμυρνιώτικης ατμόσφαιρας σαλόνι. Μαλλί, πρόσωπο και κεφάλι στηρίζονται σ' ένα βραχύ λαιμό, ο οποίος, με την σειρά του, ακουμπά σ' ένα παχουλούτσικο αλλά μικρούτσικο σώμα, πράγμα που την αδικεί διότι το πλείστον μέρος του κρύβεται και χαντακώνεται πίσω από τραπέζι, έδρανο ή γραφείο παρά το οποίο κάθεται. Αν δεν υπάρχει τέτοιο έπιπλο να της κρύβει το σώμα, το τέλος των μαλλιών της συνδέεται, μετά από μια πολύ μικρή διαδρομή, με τα γόνατα της και μετ' ολίγον, μέσω ενός μετρίου μήκους ζευγαριού από μπότες, κατευθείαν στο πάτωμα.
Η διασκέδαση αρχίζει όταν μιλά. Οπλισμένη με θυμό, αγανάκτηση και ιερή οργή εναντίον των πάντων οι οποίοι έφεραν την χώρα της σε οικτρή κατάσταση και προικισμένη με δημοφιλές, λαϊκότροπο αντιμνημονιακό μένος, ξεσπά σ' ένα ασυγκράτητο χείμαρρο ασύντακτων προτάσεων λογοτεχνίζοντος λόγου αναμίξεως ύφους "Νίτρου" και chic Πετραλωνιώτικης καφετέριας με συχνή χάλαση ειρμού, απώλεια οδηγού παραστάσεως του τι θέλει να πει, ανακλήσεις κι ακυρώσεις ρητορικού σχεδίου λόγου και συνεχείς ζωηρές χειρονομίες αποσκοπούσες στην συμπλήρωση του ατελούς νοηματικώς προφορικού της λόγους, όπως, για παράδειγμα, περιδινίζει τους βραχίονες της με δραματικότητα, γουρλώνει τα μάτια της από τρόμο, στραβωνει τα χείλη της από αηδία, κουνά τον δείκτη της πότε απειλητικώς και πότε καταγγελτικώς, τείνει την αριστερή παλάμη της ανεστραμμένη προς τα πάνω ενώ, με τον αντίχειρα του δεξιού της χεριού, κατεβάζει τα δάχτυλα του αριστερού σε απόπειρα μετρήσεως των εκφερομένων υπ' αυτής θεμάτων σαν παιδί ή αδαή ενήλικα που μαθαίνει να μετρά και ν' αριθμεί μια ομάδα πραγμάτων κλπ. Ο θυμός της καταλαγιάζει κάποια στιγμή για να τον διαδεχτεί καυστική ειρωνεία εναντίον των πάντων για τα πάντα, η οποία ακολουθείται από την οικονομολογική της απόρριψη του μνημονίου και των μέτρων ανακάμψεως της τρέχουσας οικονομικής μας κρίσεως με γλώσσα που θυμίζει αποστηθισμένα αποσπάσματα από σύγγραμμα Στοιχείων Θεωρητικής κι Εφηρμοσμένης Οικονομίας της Χαροκόπειας Ανωτέρας Σχολής Οικοκυρικής με κορωνίδα την παράθεση των μέτρων τα οποία θα λάβει το κόμμα της όταν ανέλθει -ω αλί, αλί και τρισαλί- στην εξουσία, όπερ συμποσούται εις τις εξής βαρύγδουπες κι ολέθριες πολιτικές ενέργειες και πράξεις: α) δεν θα γίνεται καμία εξόρυξη χρυσού, αργύρου, μετάλλων, φυσικού αερίου και πετρελαίου ανά την Ελληνική επικράτεια για να ξεκουραστεί και γαληνέψει η ταλαίπωρη ελληνική γη και να προστατευτεί το περιβάλλον, β) δεν θα ανεγείρεται πια κανένα εργοστάσιο, ξενοδοχείο, συγκρότημα κλπ, γ) θα καταργηθούν σταδιακώς τα ρυπογόνα αυτοκίνητα οχήματα, δ) θα διακόψουν την πληρωμή των "μνημονειακών" δανείων, ε) αλλοδαποί μετανάστες κι ιθαγενείς Έλληνες θα ζουν αρμονικώς, σφιχταγκαλιασμένοι και πολυαγαπημένοι, σε λουλουδιασμένους, χλοερούς παραδεισένιους τόπους στ) θα βγάλουν την Ελλάδα απ΄την ΕΕ και το Ευρώ όταν θα' ρθει η κατάλληλη και συμφέρουσα χρονική συγκυρία. Το που θα βρουν τα χρήματα για όλ' αυτά δεν μας το λέει αλλά φαίνεται πως τα' χουν σιγουρέψει από τώρα ακριβώς όπως (μας έλεγε πως) τα' χε σιγουρέψει κι ο μακαρία τη πρωθυπουργική και πολιτική λήξει κ. Γεώργιος Παπανδρέου.  
Κυρία Κοντούλη μου αγωνιώ πάρα πολύ περί το αν θα εισέλθετε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο ή όχι διότι τρέμω μην σας χάσω και φάω πάλι στην μάπα πληκτικούς, σοβαροφανείς πολιτικάντηδες ενώ εσείς είστε, εν αγνοία σας, μια ξεκάθαρη κωμωδός χωρίς κανένα απολύτως φύλλο συκής ή υποψία οποιασδήποτε σοβαρότητας, όπως ακριβώς είναι και το κόμμα σας των αυτοσχέδιων οικολόγων και των πράσινων αλόγων.

 

Απο το φβ
του
Constantine Fourakis

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ

Εκτυφλωτικός ωραίος ως Έλλην, ευσταλής, καλλίπυγος και ροδόχρους (από το τηλεοπτικό μακιγιάζ), αγλαϊζόμενος υπό του εκτυφλωτικού ανέσπερου φωτός μελλοντικής δόξης και προσεχούς θριάμβου άτινα τον ανέμενον, με παρισταμένην, λυσίκομη, φέρουσα διαφανή ποδήρη χρυσοποίκιλτον εσθήτα, αναγράφουσα τα κλέη του διά καλάμου εμβαπτισμένου εις ανεξίτηλον μελάνην επί φύλλου παπύρου κυλιομένου μέχρι του στίλβοντος πλακόστρωτου περιστυλίου εξ αμεθύστου λίθου του Καπιτωλίου, την Ιστορίαν, ίστατο ο Όλβιους Αλέξιους Τσίπριους με το βλέμμα προσηλωμένον οτέ μεν εις τα αυτοκρατορικά ενδιαιτήματα οτέ δε εις την υποκειμένην του Καπιτωλίου πλατεία, ην εφαντάζετο γέμουσα πλήθους λαού αμετρήτου κραυγάζοντος, με σειομένους τους βραχίονες αι άκρες χείρες των οποίων εβάσταζον άνθη και κλάδους βαΐων, "Ave Caesar, ave Caesar, morituri te salutant" (Χαίρε καίσαρα, χαίρε Καίσαρα, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!) όταν ηρωτήθη υπό του χρονικογράφου Μούκιους Σταύριους Θεοδωράκιους, "Θα συνεργαστείτε μετά του υποψηφίου ακροδεξιού συγκλητικού Γάϊους Πάνους Καμμένους εις την διακυβέρνησιν της αυτοκρατορίας;", απαντήσας και λέξας, "Αν μου προσφέρει (τις) πέντε έδρες τις οποίες αναγκαιούμαι δι' αυτήν την διακυβέρνησιν, βεβαίως, θα τις δεχτώ ίνα μην τον προσβάλω" και επανερωτηθείς υπό του ιδίου ως άνω χρονικογράφου, "Θα επιθυμούσατε να γινόσασταν Καίσαρας;", απήντησεν, με χαμηλωμένους οφθαλμούς εκ σεμνότητος και απαλήν ερυθρίασιν εκχυθείσα εφ' όλου του εκπάγλου καλλονής προσώπου του εξ αδόλου συστολής, ότι, "Αν μου προσφέρει το αυτοκρατορικό αυτοκρατορικόν στέμμα ο λαός, δεν μπορώ να το αποποιηθώ διότι δεν δικαιούμαι να αγνοήσω και αυτόν και το καλόν της αυτοκρατορίας μου".
Αυλαία! Οι προβολείς και τα εικονοληπτικά μηχανήματα σβήστηκαν. Ο δημοσιογράφος και το τηλεοπτικό συνεργείο απεχώρησαν κι ο "πρωταγωνιστής" της βραδιάς έμεινε μόνος στο γραφείου του στην Πλατεία Κουμουνδούρου, σκεπτικός και παρακολουθών ακουσίως του αλλοδαπούς μετανάστες ο οποίοι συναθροιζότανε στην υποκείμενη πλατεία, εις την οποίαν καταλύουν και διέρχονται τας νύκτας τους. Ορισμένοι απ' αυτούς, τον χαιρέτησαν σαν να' λεγαν, "Ενθυμού ημάς όταν έλθης εν τη βασιλεία σου!" και αυτός ανταπέδωσε τον χαιρετισμό, λέγων κάτι μη ακουόμενον. Είχε ήδη επέλθει το εσπέρας. Οι φανοί της νυκτός είχαν αφεί, ρίπτοντες δέσμας χλωμού φωτός επί του πεζοδρομίου. Εξήλθε του κτηρίου των γραφείων του, εφίππευσε το ιδιωτικού καλάμου του και ανεχώρησε, ιπτάμενος επ' αυτού, εις την οικίαν του ίνα καθεύδει. Αυτό ήταν το τέλος μιας πάρα πολύ κουραστικής αλλά θριαμβευτικής ημέρας με πολλά γλυκά, όμορφα όνειρα.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Μείον επί μείον κάνει συν. Επειδή εγώ είχα δώσει στο παρελθόν ένα χαρακτηρισμό δικαιολογείται ο δικός σου... ok.

Και εγώ δεν μπορώ να σου κάνω τίποτα όταν εσύ βλέπεις επιθέσεις από εκεί που δεν υπάρχουν!

Εγώ δεν έχω το χρήμα είναι ως υπέρτατη αξια και δεν προτείνω σε κανέναν να το έχει. Αυτό που είπα είναι ότι είναι Ο καθοριστικός παράγοντας του βιωτικού μας επιπεδου. Ο παράγοντας που μερικές φορες κρίνει το ποσο θα σε σέβονται οι άλλοι, ίσως ακόμα και η ίδια η οικογένεια σου.

Στην ελλάδα αυτήν την στιγμή δεν υπάρχει κερδοσκοπία. Υπάρχει αισχροκέρδεια και αυτήν όντως να την απορρίψεις όσο θέλεις. Και της γερμανίας μάλιστα, δεν την εξαιρώ καθόλου.

Από εκεί και πέρα, πως να σε κάνω να καταλάβεις ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το κυνηγητό του χρήματος. Ακόμη και αν αποχωρούσαμε από το ευρώ, σιγά τα wa που θα πάθουν οι αγορές. Εξαρτόμαστε πολύ παραπάνω από το ευρώ από ότι αυτό από εμάς, όσο είμαστε ένα τόσο ασθενές οικονομικά κράτος. Έχουμε πολύ λίγη δύναμη γιατί δεν παίξαμε όπως ο ανταγωνισμός του ευρώ απαιτούσε... αυτά.