ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Εσύ παλιοσούμπα...του βορά...,  κοίτα στις 17-6 να ψηφίσεις σαν Κυριαρχική Ελληνίδα...και οχι σαν υποτακτική από παροικία της Μέρκελ... 

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Δεν θα μπώ στον κόπο να κρίνω τις κρίσεις σου,ούτε να απαντήσω επι προσωπικού θα ήταν άσκοπο.

Μία παρατήρηση μόνο θα κάνω.
Οσο κι αν σου φαίνεται παράξενο,υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν στην κορυφή της σκάλας των αξιών τους το χρήμα και σκοπό της ζωης τους την συσσώρευση του οπως κάνουν οι καπιταλιστές, που,δεν ξέρω αν είναι καλοί η κακοί, σίγουρα όμως για να το πετύχουν μετέρχονται μεθόδων που δεν συνάδουν με την συμπόνοια που υποκριτικά εκ των υστέρων εκφράζουν για την πείνα, την ανέχεια και την εξαθλίωση των λαών ,που οι ίδιοι προκαλούν .

Μια ακόμα κουβέντα περι του καπιταλισμού, γιατί διαβλέπω μια δυσφορία απο τους υποστηρικτές του και με την αναγραφή και μόνον της λέξης, πόσω μάλλον με την περιγραφή της φιλοσοφίας του και των μεθόδων που μετέρχεται για να τους πετύχει.
Δεν τίθεται για μενα ηθικου προσήμου , δεν υπάρχει καλός και κακός καπιταλισμός, ούτε κακος και καλός καπιταλιστής,απλά ως τέτοιος έρχεται σε ευθεία αντίθεση και αντιπαράθεση με βασικές αξίες του δυτικού πολιτισμού, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, όσο κι αν η Λαγκάρντ και η κάθε Λαγκάρντ το παίζει ψυχοπονιάρα.
Ο καπιταλισμός βασίζεται στην οικειοποίηση των μέσων παραγωγής και στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αυτή την πραγματικότητα (και τις συνέπειές) της θα πρέπει να την αποδεχτούν και να την χωνέψουν όλοι όσοι τον υπερασπίζονται.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

εγω θα ψηφισω οτι μου πει ο Μαστερ μου ....γιατι αλλιως δεν θα με τιμωρησει χαχαχαχχαχαχαχα

 

Ευχαριστώ κι ανταποδίδω, από την ίδια πηγή:


Συνωμοτούν οι δημοσκόποι εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ;

05/06/2012


του Γιώργου Νικολόπουλου

Αν στις 17 Ιουνίου κρίνεται κατά 1% το μέλλον του Ομπάμα και της παγκόσμιας οικονομίας, κατά 10% το μέλλον της Ευρώπης και του ευρώ και κατά 100% το μέλλον της Ελλάδας, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα; Δεν πρέπει να ανακοπεί η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ πάση θυσία; Αυτό σκέφτονται αρκετοί. Για να πετύχουν λοιπόν κάτι τέτοιο, πόσο πιθανό θα θεωρούσες δημοσκόποι να μαγειρεύουν τα γκάλοπ;

«Πιθανότατο» . Δεν το γράφω εγώ. Το έγραφε στο Βήμα ο βετεράνος της ανάλυσης των δημοσκοπήσεων Γιάννης Πρετεντέρης το 2009. Οι δημοσκόποι αν «συνεννοούνται μεταξύ τους» ως προς τα αποτελέσματα που βγάζουν, εξηγούσε, το κάνουν «από φόβο και ανασφάλεια».

Είναι απίθανο να αισθανόταν ποτέ το status quo της Μεταπολίτευσης μεγαλύτερο «φόβο και ανασφάλεια». Ο πειρασμός μεγάλος. Στο τρίγωνο κόμματα-γκαλοπατζήδες-ΜΜΕ, μπορεί να ζήτησαν ένα χεράκι στο να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη τα σάπια κόμματα και τα σάπια ΜΜΕ; «Πιθανότατο» που θα έλεγε κι ο Πρετεντέρης.

Αυτό που έγινε όμως το Σαββατοκύριακο που πέρασε έκανε το «πιθανότατο» να μοιάζει σχεδόν βέβαιο. Τι είδαμε στις τελευταίες μετρήσεις πριν την απαγόρευση του Σαββάτου; Μετρήσεις με το κιλό (ΚΑΠΑ Research, RASS, MARC, METRON ANALYSIS) να δίνουν το προβάδισμα στη Νέα Δημοκρατία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, με πολύ μικρή διαφορά η κάθε δημοσκόπηση από την άλλη. Και μία μέτρηση, της PUBLIC ISSUE, να δίνει το εντελώς ανάποδο αποτέλεσμα, νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με 6 μονάδες διαφορά! Δεν θα σταθώ στα μεθοδολογικά. Μία διαφορά 8 και πλέον μονάδων μεταξύ δημοσκοπήσεων τις ίδιες ημέρες δεν είναι μέσα στα όρια του στατιστικού λάθους. Απλά. Ή πολλοί άλλοι είναι άχρηστοι ή στην PUBLIC ISSUE είναι άχρηστοι. Ή πολλοί άλλοι μαγειρεύουν τις δημοσκοπήσεις ή το κάνει ο Μαυρής.

Κάτι βρώμικο παίζεται. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από την μεγάλη κόντρα που υπάρχει εδώ και χρόνια μεταξύ του Γιάννη Μαυρή και των υπολοίπων δημοσκόπων. Αν επισκεφθεί κανείς το Public Issue θα βρει σειρά πύρινων άρθρων και αναλύσεων για το πόσο σάπιες είναι οι δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα. «Στις συμπληγάδες των κομμάτων και της προπαγάνδας» γράφει πως στη χώρα μας ανθεί η «ανοικτά χειραγωγική χρήση των δημοσκοπήσεων», με την «άμεση εμπλοκή των δημοσκοπήσεων (και των δημοσκόπων) στον κομματικό και πολιτικό ανταγωνισμό και τον πόλεμο της προπαγάνδας». Ποιος τα καταγγέλλει αυτά τα φοβερά; Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες μετρήσεων στην Ελλάδα! Ένας δημοσκόπος. Για τους δημοσκόπους.

«Το ερώτημα είναι γιατί δεν παρεμβαίνει ο εισαγγελέας;» Αυτό αναρωτιούνται ο πρόεδρος της Ελεγκτικής Επιτροπής Δημοσκοπήσεων Ηλίας Νικολακόπουλος κι ο Σπύρος Ζαβιτσάνος, πρόεδρος του ΣΕΔΕΑ. Αναγνωρίζουν πως υπάρχει μεγάλο θέμα με το τι γίνεται στην Ελλάδα με τα γκάλοπ, καθώς δημοσκόποι μπορεί να «καθοδηγούν και κατευθύνουν την κοινή γνώμη πιθανότατα ανάλογα με τις επιθυμίες των φανερών ή κρυφών πελατών τους.» Παραδόξως όμως, αναρωτιέται αν αυτό συμβαίνει με τον whistleblower της υπόθεσης Μαυρή και όχι με όλους τους υπολοίπους, ή έστω συνολικά με τον χώρο! Μήπως κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο των αριθμών;

Το ζήτημα πήρε κωμικοτραγικές διαστάσεις προχθές. Το Βήμα της Κυριακής στη σελίδα Α4 δεν ξεχνάει την δημοσκόπηση της PUBLIC ISSUE που φέρνει πρώτο και με διαφορά τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάνει κάτι χειρότερο. Την αντιστρέφει! Ταιριάζοντας έτσι με όλες τις άλλες μετρήσεις, παρουσιάζεται και σε αυτήν η Νέα Δημοκρατία μπροστά, με 6 μονάδες διαφορά μάλιστα! Ο Βασίλης Χιώτης που υπογράφει το σχετικό κείμενο, διευθυντής του ΒΗΜΑ FM, μπερδεύτηκε κι έκανε τόσο μεγάλη γκάφα; Ή «μαγείρεψε»;

Πολλοί ίσως θεωρούν όλη τη συζήτηση για τις δημοσκοπήσεις δευτερεύουσα. Δεν συμφωνώ. Δεν είναι μόνο το δικαίωμα μας στην πληροφόρηση που βιάζεται. Για παράδειγμα, πολλοί ψηφοφόροι θέλουν να είναι με τον νικητή. Αν έχει ένα κόμμα ρεύμα, αν πάει «καρφί για πρώτο και με διαφορά», καλώς ή κακώς κάποιους θα τους γοητεύσει αυτό αν το μάθουν. Αν λοιπόν παρουσιάζεται ψευδώς η ΝΔ ως νικήτρια των επόμενων εκλογών, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται καθαρά, είναι σε εξέλιξη μια χυδαία, απέλπιδα προσπάθεια αλλοίωσης της ψήφου των Ελλήνων που θέλουν να πάνε κόντρα στο σύστημα, από το ίδιο το «σύστημα». Κι αυτό, όσο κι αν διαφωνώ με τον «Τσάβες του Αιγαίου» και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι βαθιά αντιδημοκρατικό και κατακριτέο.


http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15841

***

Το «Βήμα» παραποιεί τις δημοσκοπήσεις;

Του Στρατή Μπουρνάζου


Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια. Παραβιάζει κανείς ανοιχτές θύρες (ή, για να το πω απλούστερα, κλέβει εκκλησία) αν θελήσει να τεκμηριώσει ή να αναλύσει πώς το Βήμα ή η Καθημερινή, λ.χ., δίνουν, καθημερινά, αυτό τον αγώνα: ένα ξεφύλλισμα αρκεί για του λόγου του ασφαλές.

Ωστόσο, αυτή την Κυριακή 3 Ιουνίου, το Βήμα έκανε κάτι που δύσκολα θα φανταζόταν και ο πιο καχύποπτος: άλλαξε, στον σχετικό πίνακα, τα νούμερα της δημοσκόπησης της Public Issue. Έτσι, ενώ η εταιρεία έδινε 31,5% στον ΣΥΡΙΖΑ και 25,5% στη Νέα Δημοκρατία, στον πίνακα του Βήματος διαβάζουμε το ακριβώς αντίθετο: ΝΔ: 31,5% και ΣΥΡΙΖΑ 25,5% (το δημοσίευμα του Βήματος: http://www.tovima.gr/afieromata/elections2012/article/?aid=460664 και η έρευνα της Public Issue: http://www.publicissue.gr/2026/varometro-3o-kyma-mai-2012/).

Το γεγονός δεν είναι καθόλου αμελητέο, ούτε πρέπει να περάσει στα ψιλά. Πρώτον, η Public Issue έχει αποδειχθεί, τα τελευταία χρόνια μια από τις πιο αξιόπιστες εταιρείες, ειδικά στις προβλέψεις του εκλογικού αποτελέσματος – επομένως μια πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα με μεγάλη διαφορά, που δίνει, έχει βαρύτητα. Δεύτερον, χάρη σε αυτή την αντιστροφή, το Βήμα εμφανίζει, στο σχετικό δημοσίευμα, πέντε δημοσκοπήσεις της Παρασκευής 1.6 να δείχνουν όλες πρωτιά της ΝΔ – ενώ η πραγματικότητα είναι ότι τέσσερις (της Kάπα Research, της Rass, της Μarc και της Μetron Analysis) δείχνουν μικρό προβάδισμα της NΔ (μία με δύο μονάδες), και μία (της Public Issue) δείχνει τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται με έξι μονάδες.

Πρόκειται άραγε για σφάλμα ή για συνειδητή παραποίηση; Μου φαίνεται δύσκολο να αποφασίσω. Η εκδοχή της «πατάτας» μού μοιάζει ανήκουστα ερασιτεχνική για μια εφημερίδα σαν το Βήμα. Η εκδοχή της παραποίησης (την οποία δεν αποκλείει το κείμενο του Βασίλη Χιώτη, στο οποίο ανήκει ο πίνακας, αφού και αυτό είναι γραμμένο σαν μην υπάρχει η επίμαχη δημοσκόπηση) μου φαίνεται εξωφρενική για μια εφημερίδα σαν το Βήμα, όσο κι αν έχει χοντρύνει το παιχνίδι.

Δεν έχει, νομίζω, τόση σημασία σε ποια από τις δύο παραπάνω εκδοχές θα καταλήξει ο καθένας μας. Μεγαλύτερη σημασία έχει (γιατί είναι ενδεικτικό της καταβαράθρωσης των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης) ότι, ενώ πριν από κάποια χρόνια θα ήμασταν σχεδόν σίγουροι ότι πρόκειται περί γκάφας –μεγάλης, χοντρής, πρωτοφανούς–, σήμερα δεν είμαστε.

Ας πάρουμε όμως την πιο αθώα και διασκεδαστική εκδοχή: το λάθος – ανθρώπινον γαρ, και άλλωστε πάντα βοηθάει, ως υπόθεση εργασίας, να παίρνουμε την πιο ευνοϊκή για τον «αντίπαλο». Και πάλι όμως, το πράγμα παραμένει σκανδαλώδες, και διόλου διασκεδαστικόν. Όχι μόνο επειδή οι καιροί είναι πονηροί, το θέμα λεπτό κλπ. κλπ. Αλλά, επειδή, ενώ αυτή την παραποιημένη και εντελώς αντεστραμμένη εικόνα τη διάβασαν χιλιάδες άνθρωποι (πάνω από 100.000 είναι η πανελλαδική κυκλοφορία του κυριακάτικου Βήματος, χώρια οι χιλιάδες ηλεκτρονικοί αναγνώστες), μορφώνοντας την ψευδή εικόνα ότι όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πρώτο κόμμα τη ΝΔ (και μάλιστα ότι δήθεν η Public Issue τη δείχνει θριαμβευτικά μπροστά, με έξι μονάδες), η εφημερίδα μέχρι το πρωί της Δευτέρας δεν έκανε τον κόπο να πει μισή κουβέντα, δεν είχε προβεί σε καμιά επανόρθωση ή συγγνώμη. Γιατί ασφαλώς το Βήμα οφείλει και επανόρθωση και συγγνώμη: όχι τόσο προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή την Public Issue, αλλά προς τους αναγνώστες της και τη δεοντολογία, πάνω απ’ όλα.

ΥΓ: Το "Βήμα" κάποια στιγμή μέσα στο πρωινό της Δευτέρας (έπειτα και από σχόλια αναγνωστών, κάποιο από τα οποία παρέπεμπε στο δημοσίευμα του Rnb) απέσυρε τον πίνακα από την ηλεκτρονική του έκδοση. Σιωπηρώς, για να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Ιδού:

Πριν:http://webcache.googleusercontent.c.../afieromata/elections2012/article/?aid=460664

και μετά το "ρετουσάρισμα": http://www.tovima.gr/afieromata/elections2012/article/?aid=460664
Και υπάρχει πάρχει το τεκμήριο της τυπωμένης έκδοσης.

Πηγή: Red Notebook

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ένα κι ‘ ένα, κάνουν δυο.
Τα πράγματα είναι ιδιαζόντως απλά και δεν γίνεται να παρερμηνευτούν.

Είμαστε ένα σώμα λαού εθισμένο σε μεσσιανικές πρακτικές που ζει αναμένοντας τον επόμενο εθνοσωτήρα.
Ανέκαθεν προάγαμε κάποια μορφή για να της φορτώσουμε τις ευθύνες και τα δικά μας ελλείμματα.
Απόλυτα «φυσιολογικό» στη βάση της κοινωνικοπολιτικής στασιμότητας που μας μαστίζει σαν άτομα.
Δεν εξελιχτήκαμε ατομικά, δεν προοδεύσαμε.
Αντί να καινοτομήσουμε, αντιγράφαμε, αντί να παράγουμε, εισάγαμε.
Οι όποιες προσπάθειες κόντρα στα ρεύματα, πάντα χαλάγανε την πιάτσα.
Αδιαμφισβήτητα.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου που επιβάλλει να χειραφετηθούμε και να αλλάξουμε.
Δύσκολο, πολύ δύσκολο.
Η ατομική εξέλιξη πρέπει να διανύσει έτη φωτός για να προλάβει και δεν γίνεται έτσι απλά.
Το να επιρρίψουμε συνολικά τις ευθύνες σε δυο- πέντε – δέκα φαύλους είναι η έτοιμη και γνωστή λύση.
Το να αναγκάσουμε εαυτούς να συμπορευτούν με τις εξελίξεις και τις ανάγκες της εποχής απαιτεί προεργασία που δεν έγινε ποτέ.

Έτσι λοιπόν, τρομάζουμε μπροστά στην πιθανότητα – έστω – να συρθούμε σε αλλαγή και αναμόρφωση, να επαναπροσδιοριστούμε ολικά.
Απομένει η δαιμονοποίηση του επερχόμενου.
Εκεί που εναποθέταμε συλλήβδην πόθο και ελπίδα στους εθνάρχες, τώρα προκαθορίζουμε την ακαταλληλότητα αυτών που δεν έχουν δώσει το παραμικρό δείγμα γραφής, δια της διύλισης του οτιδήποτε που τους αφορά.
Τους έχουμε κρίνει προκαταβολικά ως ίδιους και ακατάλληλους.

Επειδή είναι πράγματι πολύ δύσκολο να εξελιχθούμε ατομικά ώστε να τους ελέγχουμε και να τους κρίνουμε από τις πράξεις τους και μόνο.

Τους σπρώχνουμε με τα ίδια μας τα χέρια στην αφομοίωση.
Τι πιθανότητες έχουν;

Θα δείξει.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ο πρώϊμος καπιταλισμός, ενδεχομένως. Πριν διαμορφωθούν οι τίτλοι ιδιοκτησίας, ας πούμε. Ο καπιταλισμός της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης ήταν ασφαλώς στυγνός. Αν τυχόν κανείς εδώ πέρασε τα παιδικά του χρόνια σέρνοντας κάρα με κάρβουνο μέσα σε στοές ανθρακωρυχείων για ένα κομμάτι ψωμί, τον καταλαβαίνω να αγανακτεί βέβαια, που τολμούν να υπάρχουν και "καπιταλιστές", φιλελεύθεροι δεξιοί δηλαδή.

Χωρίς τους οποίους δεν θα είχε φάρμακα, αυτοκίνητο, ψυγείο, τηλεόραση, φινιρισμένα έπιπλα, μπάνια με τρεχούμενο νερό, ρούχα, δερμάτινα, βιβλία, υπολογιστές (αυτούς πού τους πάμε), κινητά και πάει λέγοντας.

Είναι λίγο δύσκολο να σαρώσει κανείς όλη τη φιλελεύθερη διανόηση, όλους τους κλασικούς πλην Μαρξ, μεγάλο αριθμό σπουδαίων φιλοσόφων με έναν τέτοιο αφελή αφορισμό, αλλά εντάξει, ανάγκες είναι αυτές.

Με την ευκαιρία, εμένα εξίσου αστείοι μου φαίνονται και οι έντρομοι και οι ξαφνικά μαγκεμένοι που βλέπουν να τους έρχεται με φόρα στην αγκαλιά η γλυκιά εξουσία και τους έχει βαρέσει κατακούτελα. Καιρό είχα να τους δω να κουνάνε το δάχτυλο έτσι και τους είχα σχεδόν ξεχάσει, στη συγκεκριμένη εκδοχή τους  

Όμως, ως προς τη Λαγκάρντ της κόλασης, την κακοτάτη, την πουλημένη, την ελεεινή, την καπιταλίστρια και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά, ξαναρωτώ,

θα ήθελα μια απάντηση, είναι η αλήθεια, θα την ήθελα πολύ, σε σχέση με τη Λαγκάρντ πάντα  

Δεν θα φταίμε εμείς αν γίνουν υβρίδια, αυτοί θα φταίνε. Αν και πιστεύω ότι δεν θα γίνουν και ότι θα παραμείνουν αριστεροί, αριστερότατοι. Οι πυρήνες τους δεν μπορούν να ζήσουν έξω από αυτό το πλαίσιο. Και το υπόλοιπο σύστημα είναι ενεργό και καραδοκεί, δεν έχουν κενά προς αυτές τις κατευθύνσεις να καλύψουν, αντίθετα, από αυτούς υπάρχει η απαίτηση να παραμείνουν αυτό που είναι.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Την απάντηση στην έδωσε η ίδια η Λαγκάρντ,δηλαδή το ΔΝΤ, δηλαδή ένας απο τους ισχυρότερους και εγκυρότερους εκπρόσωπους του καπιταλισμού παγκοσμίως, που γιά κάποιους είναι ευλογία για τον τόπο, που θέλει να μας κάνει Λεττονία 

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Brookings: Μελέτη για την κρίση στην Ελλάδα και τις συνέπειες για όλους

Μια μελέτη από ένα από τα πλέον ψύχραιμα ερευνητικά ιδρύματα – δεξαμενές σκέψης (think tanks) στις Ηνωμένες Πολιτείες για την κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα, έχει εξ ορισμού αυτονόητο ενδιαφέρον. Κυρίως όμως, ενδιαφέρον έχει η οπτική ενός ιδρύματος από μία χώρα που μέχρι στιγμής τουλάχιστον περιορίζεται σε γενικής φύσεως συμβουλές και δεν εμφανίζεται να «προπαγανδίζει» την εφαρμογή των προβλέψεων του Μνημονίου.

Λόγω του ενδιαφέροντος της ανάλυσης του Ντάγκλας Έλιοτ την παραθέτουμε μεταφρασμένη:

Η Ελλάδα θα μπορούσε να βρεθεί σύντομα εκτός Ευρωζώνης, ανάλογα με τα αποτελέσματα των εκλογών της 17η Ιουνίου. Η έξοδός της θα μπορούσε μάλιστα, κάλλιστα, να προκύψει και πριν τις εκλογές, αν δεν γίνουν οι αναγκαίες κινήσεις αποφυγής του ενδεχομένου αυτού. Η πιθανή έξοδός της θα οδηγούσε σε σοβαρά προβλήματα την ίδια, την ΕΕ, αλλά και τις ΗΠΑ, ακόμα και την Κίνα. Μελέτες, υπολογίζουν το κόστος εξόδου στο 1 τρισ. δολάρια. Ακόμα και το ΔΝΤ εμφανίζεται ανήσυχο απέναντι σε αυτό το ενδεχόμενο.

Ωστόσο υπάρχουν μερικά σοβαρά ερωτήματα:

>Ποια η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ;
>Η λύση είναι η λιτότητα ή η ανάπτυξη;
>Τι θα συμβεί στις ελληνικές εκλογές;
>Τι θα συμβεί μετά τις ελληνικές εκλογές;
>Με ποιόν τρόπο θα οδηγηθεί Ελλάδα στην έξοδο;
>Θα την ακολουθήσουν και άλλες χώρες και πως η Ευρωζώνη θα σταματήσει τις επόμενες εξόδους;



Μια σημαντική παράμετρος αφορά την αντίδραση των αγορών και το κατά πόσο αυτές αξιολογούν πραγματικά ως πιθανή την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Φαίνεται πως θεωρούν πράγματι το ενδεχόμενο υπαρκτό, αλλά όχι πιθανό, λόγω ακριβώς της επίπτωσης που θα έχει στην παγκόσμια οικονομία. Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας είναι 1 στις 5, δηλαδή υψηλότερη από προηγουμένως, αλλά αρκετά χαμηλά, ώστε να επιβεβαιώνει την άποψη των αγορών ότι πράγματι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα αποτελούσε παγκόσμια οικονομική καταστροφή.

Τα περισσότερα ελληνικά πολιτικά κόμματα υποστηρίζουν την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Η άποψη δε αυτή υποστηρίζεται από τα 3/4 του ελληνικού εκλογικού σώματος. Παράλληλα όμως μια εξίσου μεγάλη πλειοψηφία των εκλογέων υποστηρίζει την ακύρωση ή την επαναδιαπραγμάτευση των αρχικών όρων της δανειακής συμφωνίας, η οποία προβλέπει μέτρα συντριπτικής λιτότητας. Και εδώ βρίσκεται η αντίφαση, εφόσον ακύρωση ή επαναδιαπραγμάτευση θα οδηγήσει πιθανόν σε έξοδο από το ευρώ.

To πρόβλημα στην Ευρωζώνη είναι ότι πολλά μέλη έχουν πολύ υψηλό δημόσιο χρέος, το οποίο συνδυάζεται με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, οι οποίοι μεγιστοποιούν χρόνο με τον χρόνο το χρέος. Η Γερμανία και οι συν αυτή, μαζί με την ΕΚΤ, έχει προτείνει και στην ουσία έχει επιβάλει πολιτικές περικοπών των ελλειμμάτων και νόμους, κανονισμούς και πρακτικές που υποβοηθούν τον ανταγωνισμό και κρατούν το κόστος της αγοράς εργασίας σε υψηλά επίπεδα. Οι πλέον επώδυνοι από τους νόμους αυτούς είναι αυτοί που αφορούν την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και το λεγόμενο «άνοιγμα» των κλειστών επαγγελμάτων. Ωστόσο αυτή η πολιτική έχει ως επακόλουθο την αύξηση της ανεργίας.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες αντιπάλων των μέτρων λιτότητας, καταρχάς αυτοί που χάνουν τα προνόμιά τους και δεύτερον, αυτοί που πιστεύουν ότι ναι μεν τα μέτρα είναι αναγκαία, αλλά χρειάζεται μεγαλύτερος χρόνος προσαρμογής. Διαφορετικά η οικονομία περιέρχεται σε έναν φαύλο κύκλο όπου η πτώση της κατανάλωσης οδηγεί σε απώλεια θέσεων εργασίας και σε περαιτέρω συρρίκνωση της οικονομίας, σε συνδυασμό με την αυξημένη φορολογία. Η δε συρρίκνωση οδηγεί σε νέα μέτρα λιτότητας.

Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη στο πέμπτο έτος ύφεσης και οι περισσότεροι των Ελλήνων αποδίδουν την ύφεση στην κακή εφαρμογή, από κυβερνητικής πλευράς, των αναγκαίων μέτρων. Οι περισσότεροι Αμερικανοί οικονομικοί αναλυτές τείνουν να συμφωνήσουν ότι ο επιβαλλόμενος από τη Γερμανία ρυθμός των περικοπών στον ελληνικό προϋπολογισμό είναι εξωπραγματικός, καθιστώντας αδύνατο το ενδεχόμενο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.



Ωστόσο, το ότι τη γερμανική άποψη την ασπάζονται και άλλες χώρες λέει ότι η Ελλάδα απέτυχε να πραγματοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που της προτάθηκαν και αν χαλαρώσει η πίεση που της ασκείται, θα πράξει ακόμα λιγότερα. Υπάρχει όμως ένα νέο ευρωπαϊκό σκεπτικό που θεωρεί ότι μπορεί τελικά να διευρυνθεί ο χρόνος προσαρμογής. Ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ είναι ο κύριος εκφραστής της αλλαγής αυτής πλεύσης της ΕΕ. Σύμφωνα με την ίδια οπτική πρέπει να δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη, η οποία θα υποβοηθηθεί τουλάχιστον, με διάφορα επενδυτικά προγράμματα, μέσω των οποίων θα ρεύσει χρήμα στις πιεζόμενες χώρες της Ευρωζώνης.

Παράλληλα οι ισχυρές, οικονομικά, χώρες της Ευρωζώνης θα μπορούν να εξισορροπήσουν τις οικονομίες τους και να ενισχύσουν τις ασθενέστερες χώρες κατά τη διάρκεια της μεταβατικής αυτής περιόδου. Ειδικά η Γερμανία πιέζεται να ενισχύσει την κατανάλωση και τις εισαγωγές από την ευρωπαϊκή περιφέρεια, μειώνοντας το εμπορικό της πλεόνασμα. Επίσης η Γερμανία πιέζεται να επιτρέψει την αύξηση του πληθωρισμού της.


Αν ο πληθωρισμός στη Γερμανία αυξηθεί κατά μία μόλις ποσοστιαία μονάδα και διατηρηθεί στο επίπεδο αυτό για πέντε έτη, άμεσα, στις προβληματικές χώρες της Ευρωζώνης, η προσαρμογή των τιμών θα γίνονταν πέντε φορές πιο εύκολα, και δεν θα χρειάζονταν οριζόντιες περικοπές.

Όσον αφορά τις ελληνικές εκλογές, αν η ΝΔ κερδίσει την πλειοψηφία και σχηματίσει κυβέρνηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ, θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να επιδιώξει την επαναδιαπραγμάτευση ορισμένων όρων με την Τρόικα. Αυτό είναι απαραίτητο διότι αυτό επιθυμεί η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, αλλά και διότι, πιθανότατα, η Ελλάδα δεν θα μπορεί να τηρήσει τους όρους των συμβάσεων, λόγω της συνεχώς επιδεινούμενης οικονομικής της κατάστασης. Θα ήταν λοιπόν πιο λογικό να προλάβει αυτή την αδυναμία με μια τροποποίηση της συμφωνίας.

Από την πλευρά της η Τρόικα θα έχει ισχυρά κίνητρα να ενισχύσει την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, κάνοντας ορισμένες παραχωρήσεις και ταυτόχρονα διατηρώντας την αρχική συμφωνία στο μεγαλύτερό της μέρος. Με τον τρόπο αυτό αποδυναμώνονται και αντιδραστικές φωνές σε άλλες χώρες που επίσης ζητούν αλλαγές στις παρόμοιες συμβάσεις που έχουν υπογράψει. Φυσικά η Τρόικα δεν επιθυμεί την πτώση της νέας κυβέρνησης και τη νέα προσφυγή σε εκλογές, τις οποίες προφανώς θα κερδίσουν εύκολα τα κόμματα που ζητούν την κατάργηση των συμφωνιών.

Από την άλλη και εντός της Τρόικα ακούγονται διαφορετικές φωνές, με το ΔΝΤ κυρίως να εμφανίζεται προβληματισμένο με τα μέτρα λιτότητας και τον χρονικό ορίζοντα εφαρμογής τους. Πολλοί αναλυτές αναρωτιούνται άλλωστε αν η ακόμα και η πρώτη συμφωνία που η Ελλάδα υπέγραψε είχε πραγματική βάση, ήδη από τη στιγμή που υπεγράφη. Η ίδια αμφισβήτηση υπάρχει και για τη δεύτερη δανειακή σύμβαση. Έτσι, νέα τροποποίηση της θα άφηνε το ΔΝΤ εκτεθειμένο σε νέα κριτική σχετικά με την αξιοπιστία της σύμβασης. Από την πλευρά τους τα ευρωπαϊκά «συστατικά μέρη» της Τρόικα θα έβλεπαν αρκετά δελεαστική μια προσωρινή λύση αυτού του τύπου, για να κερδίζουν χρόνο περισσότερο και να προετοιμαστούν καλύτερα για μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.



Τα γραφεία του Ινστιτούτου Brookings


Αν από την άλλη νικητής των εκλογών αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ και κατορθώσει να σχηματίσει κυβέρνηση μαζί με άλλα κόμματα, η κατάσταση φαίνεται ακόμα πιο περίπλοκη. Οι Έλληνες θα επιχειρήσουν να καταργήσουν ή να τροποποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τις συμφωνίες με την Τρόικα, χωρίς όμως να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη. Ωστόσο, η έξοδός τους θα έρθει ούτως ή άλλως. Υπάρχει μικρή πιθανότητα, η εξέλιξη της κατάστασης, είτε να οδηγήσει την κυβέρνηση αυτή στην απόφαση εξόδου από το ευρώ, είτε να υποχρεώσει την Ευρωζώνη να εκδιώξει την Ελλάδα.

Ακόμη χειρότερα, υπάρχει μια σημαντικά υψηλότερη πιθανότητα ότι η έξοδος θα μπορούσε να προκύψει από εσφαλμένες κρίσεις και παρεξηγήσεις και όχι από μια πραγματικά επιλογή αν η απόρριψη της συμφωνίας ή η παραμονή στη ζώνη του ευρώ είναι το πιο σημαντικό. Η πιθανότητα αυτή αυξάνεται σημαντικά από τα κίνητρα για πολλούς από τους παίκτες σε αυτό το πολύπλοκο πολιτικό και διπλωματικό παιχνίδι να οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις σε κατάρρευση.

Πιθανή έξοδος τη Ελλάδας από την Ευρωζώνη, βραχυπρόθεσμα, μπορεί να γίνει μόνο αν υπάρχει κυβέρνηση με πρώτη δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές, καθώς η Τρόικα θα διέκοπτε την χρηματοδότηση. Η Κομισιόν προβλέπει πως το ελληνικό έλλειμμα εφέτος, χωρίς την πληρωμή τοκοχρεολυσίων θα είναι στο 1% του ΑΕΠ. Σίγουρα όμως η πρόβλεψη αυτή είναι πολύ αισιόδοξη, ειδικά αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νικητής των εκλογών. Η απόδοση των φόρων θα πέσει λόγω της υποβάθμισης της επιχειρηματικής και καταναλωτικής πίστης και λόγω του γεγονότος ότι όλοι θα κρατούν τα ευρώ τους και θα περιμένουν να κάνουν πληρωμές μετά την πιθανή έξοδο από την Ευρωζώνη και την συνακόλουθη υποτίμηση.

Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα ότι μια κυβέρνηση με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κατορθώσει να συμφωνήσει εγκαίρως με την Τρόικα, οπότε θα πάψουν οι εκταμιεύσεις. Η κυβέρνηση αναγκαστικά θα προβεί σε περικοπές για να καλύψει το έλλειμμα, καθώς είναι απίθανο να βρεθούν άλλοι χρηματοδότες.

Μια δεύτερη πιθανότητα είναι να προβεί σε κάποια μορφή απαλλοτρίωσης, περιουσιακών στοιχείων για να χρηματοδοτήσει το έλλειμμα. Αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί, ειδικά αν η διαπραγμάτευση με την Τρόικα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά θα έχει σαφώς σοβαρό πολιτικό και οικονομικό κόστος. Ένας άλλος και μάλλον πιθανότερος δρόμος είναι η έκδοση υποσχετικών. Το μέτρο αυτό έλαβε η κυβέρνηση της πολιτείας της Καλιφόρνια όπως και άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν. Με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση θα αναγνωρίσει όλες τις οφειλές της και θα καλύπτει μέρος από αυτές με υποσχετικές, δεσμευόμενη ότι θα αποπληρώσει την οφειλή της. Η λύση αυτή όμως θα έχει πολιτικό κόστος, αλλά και θα πλήξει τις επιχειρήσεις και την κατανάλωση, αλλά θα πλήξει σοβαρά και το τραπεζικό σύστημα, καθώς θα υπάρξει μαζική εκροή καταθέσεων.



Το πιθανότερο έναυσμα για μια ελληνική έξοδο από τη ζώνη του ευρώ θα είναι ακριβώς αυτή η μαζική εκροή από τις τράπεζες, η οποία δεν αντισταθμίζονται από εισροές από την ΕΚΤ. Η Ελλάδα θα μπορούσε να εθνικοποιήσει τις τράπεζες, αλλά αυτό δεν θα έλυνε το πρόβλημα. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου ή με υποσχετικές, δεδομένης της ισχυρής υποψίας μιας μελλοντικής αθέτησης των υποχρεώσεων αυτών. Στο σημείο αυτό η πιθανότητα εξόδου από το ευρώ θα φανεί ως η μόνη λύση. Η δημιουργία ενός νέου νομίσματος, θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να αναπροσαρμόσει τα επιτόκια και τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Η εγκατάλειψη του ευρώ από την Ελλάδα θα είναι ιδιαίτερα οδυνηρή για την ίδια, αλλά και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη. Η καλύτερη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι να παίξει το χαρτί της εξόδου της χώρας, τονίζοντας ότι η Ελλάδα θα υποφέρει, αλλά δεν θα υποφέρει μόνη. Δεν υπάρχει νομικός μηχανισμός για την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, χωρίς επίσης να αποσυρθεί και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, βρισκόμαστε σε αχαρτογράφητα νομικά ύδατα όπου οι ελληνικές και άλλες κυβερνήσεις θα πρέπει να λάβουν ad hoc αποφάσεις και να προσπαθήσουν να διαπραγματευτούν για να περιοριστεί τη ζημιά. Αυτό συνεπάγεται τεράστια αβεβαιότητα που θα επιβαρύνει υπέρμετρα την ελληνική οικονομία.

Λίγες επιχειρήσεις ή μεμονωμένα άτομα θα τολμούσαν να επενδύσουν στην Ελλάδα βραχυπρόθεσμα. Θα υπάρξει μεγάλη προσπάθεια μεταφοράς κεφαλαίων εκτός Ελλάδας, ακόμα και αν επιβληθεί έλεγχος. Πολλές επιχειρήσεις αναμένεται να χρεοκοπήσουν από τις αλλεπάλληλες κινήσεις των συναλλαγματικών ισοτιμιών που θα ακολουθήσουν. Η δραχμή θα βυθιστεί σε αξία έναντι του ευρώ, ακόμη κι αν η αρχική επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία θα είναι σχεδόν σίγουρα ένα προς ένα. Το δε χρέος θα αυξηθεί, αφού θα πρέπει να εξοφληθεί σε υποτιμημένες δραχμές. Η εξωτερική χρηματοδότηση επίσης σχεδόν θα σταματήσει. Η πολιτική αβεβαιότητα θα προσθέσει το δικό της βάρος, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η κυβέρνηση που έβγαλε τη χώρα από το ευρώ να εκδιωχθεί.

Όλα αυτά θα μπορούσαν να συνθλίψουν τον τουρισμό για κάποιο χρονικό διάστημα έως ότου μια σχετική σταθερότητα αποκατασταθεί. Μακροπρόθεσμα, η υποτιμημένη δραχμή θα μπορούσε να κάνει τον τουρισμό στην Ελλάδα και τις εξαγωγές σε άλλες χώρες, πολύ πιο ελκυστικές, επιτρέποντας στην Ελλάδα να ανακτήσει την πρόσβαση σε ξένα κεφάλαια με τη λειτουργία ενός εμπορικού πλεονάσματος. Και λέμε θα μπορούσε γιατί αυτό θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες που επηρεάζουν τις τιμές και τις εξαγωγές. Συγκεκριμένα, ο πληθωρισμός είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα εκτοξευτεί από την αύξηση του κόστους των εισαγόμενων εμπορευμάτων, διαγράφοντας ορισμένα από τα πλεονεκτήματα της μείωσης των τιμών των εξαγώγιμων προϊόντων.

Οι δαπάνες θα αυξηθούν επίσης, επειδή τα επιτόκια θα ανεβαίνουν λόγω του υψηλού πληθωρισμού. Θεωρητικά, θα ήταν δυνατό να αναπτυχθεί μια πολιτική μισθών-τιμών που θα διασφάλιζε την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών. Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε βέβαια κάλλιστα να επιβάλει ακόμα πιο σκληρή λιτότητα, ως αποτέλεσμα της αποκοπής της εξωτερικής χρηματοδότησης, εν μέρει ως αντίδραση από τα ξένα κράτη για την ελληνική αποχώρηση και εν μέρει επειδή ο ιδιωτικός τομέας θα γίνει ακόμη πιο καχύποπτος να τοποθετήσει κεφάλαια στην Ελλάδα.

Κανένα από τα άλλα έθνη της ζώνης του ευρώ δεν θέλουν να εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα, δεδομένου ότι θα υπόκεινται στο ίδιο τρομερό κόστος μετάβασης, όπως η Ελλάδα. Ωστόσο, υπάρχει μια πραγματική πιθανότητα ένα ή περισσότερα από αυτά τα έθνη χωρίς τη θέλησή τους να χρειαστεί να αποσυρθεί. Η Πορτογαλία είναι ίσως η πιο ευάλωτη χώρα, αν και η Ισπανία, ήδη φαίνεται να κινδυνεύει εξίσου. Σίγουρα θα ακολουθήσει η Ιταλία, ενώ και η Γαλλία δεν είναι εξασφαλισμένη.

Οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να επιχειρήσουν αποφύγουν το ντόμινο αν η ΕΚΤ χρηματοδοτούσε απεριόριστα, με χαμηλό επιτόκιο τις κεντρικές τράπεζες των εν λόγω χωρών, για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα, παράλληλα με την προσφυγή των χωρών αυτών στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης. Μια άλλη λύση θα ήταν και τα ευρωομόλογα. Ωστόσο τα μέτρα αυτά θα κόστιζαν τρισεκατομμύρια ευρώ και θα εξέθεταν ανεπανόρθωτα ακόμα και ισχυρές χώρες, όπως η Γερμανία και θα την καθιστούσαν «ύποπτη» έναντι των οίκων αξιολόγησης. Θεωρείται βέβαιο όμως, πως πριν οδηγηθούμε στο σημείο αυτό πιθανότατα το σχέδιο σωτηρίας των εν λόγω χωρών θα εγκαταλειφθεί με ότι συνέπειες θα έχει αυτό για την Ευρωζώνη.

ΠΗΓΗ: Brookings: Μελέτη για την κρίση στην Ελλάδα και τις συνέπειες για όλους | Defence-point.gr

 

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Εξηγησε μου σε παρακαλω με ποιο τροπο θα σε κανει Λετονία αν δεν αξίζεις να εισαι Λετονια. Φυσικα και θελουμε να ειμαστε πιο πλουσιοι και απο τους Λετονους και απο τον οποιονδηποτε αλλα με τι λεφτα; Απο αυτα που θα σου δίνουν - δανείζουν - χαρίζουν οι κακοι καπιταλιστες;
Εμεις σαν χωρα απο που παραγουμε πλουτο; Απο την βιομηχανια ,την ενεργεια ,την τεχνολογια , την καινοτομια ,την γνωση; Απο που; Τι θα πει γαμω το μπελα μου οτι θελει να μας κανει Λετονια; Βλεπεις οι Λετονοι ουδεποτε απηλαυσαν τις παχυλες επιδοτησεις οπότε αξιζουν να ειναι φτωχοι ενω εμεις που πηραμε και επιδοτησεις και μεσω αυτων ΚΑΤΑΛΥΣΤΕΥΑΜΕ (τιμημενη αγροτια) κι απο πανω τους κουτοφραγκους γιατι να καταντησουμε σαν τα μουτρα των Λετονων; Τι ξιπασια και τι μανταμσουσουδισμός!!!!
underherfeet με την αφασια που μας δερνει μακαρι να γινουμε Λετονοι και να σταματησει εκει το κακο αλλα δεν το βλεπω. Τα χειροτερα ειναι μπροστα

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Στην καλύτερη των περιπτώσεων λοιπόν οι μνημονιακοί να μας κάνουν Λετονία. 15,2% ανεργία μετά από σκληρές προσπάθειες και 26,14 δις δολάρια ΑΕΠ.

Το ομολογούν επίσημα.

Θέλουμε κάτι άλλο για να τους πιστεύσουμε;  

 

Ας μου απαντησει οποιος θελει και μπορει
Δηλαδη ρε παιδια για να καταλαβω κατι επειδη με εχετε μπερδεψει.
Τα "βρωμικα" λεφτα των καπιταλιστων τα θελουμε; Για ποιο λογο φωναζουμε οτι δεν μας δινουν περισσοτερα ωστε να ανεβασουμε τους μισθους μας και το βιοτικο μας επιπεδο;
Αν δεν τα θελουμε γιατι μας φοβηζει το γεγονος οτι θα γινουμε Λετονια;
Αν πουμε τωρα οτι δεν θελουμε ουτε τους καπιταλες ουτε τα καλα τους πιστευετε οτι θα ζουμε καλυτερα η χειροτερα απο τους Λετονους;

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Το βρισκω πολυ αστειο.

Πριν το μνημονιο, η ελλαδα ηταν τελειως αμεριμνη. Ουτε βρισιμο των καπιταλιστων, ουτε του συστηματος, ουτε του κεφαλλαιου ουτε τιποτα.
Οταν οι συγκυριες αγγιξαν και τα εισοδηματα του καθενος, βρισιμο παντου.

Σε αυτην την λιστα ατομων ενδεχεται να ανηκεις και εσυ.

Και οπως ειπα το βρισκω πολυ αστειο. Ατομα που δηθεν και καλα δεν έχουν στην κορυφή της σκάλας των αξιών τους το χρήμα να ειναι αυτοι που βροντοφωναζουν <<εξω το μνημονιο>>.

Θα τους καταλαβαινα αν τουλαχιστον εβαζαν στην λιστα των διωγμων και τα δις και δις που μας εχουν αφησει οι ευρωπαιοι ανα τα ετη.

Αλλα οχι φυσικα, αυτα τα θελουμε.

Τουλαχιστον ας φωναζαν <<μην πειραζετε τις επιδοτησεις μας>>, αντι να κρυβονται πισω απο ''ηρωικες'' αντιστασεις σε ''διεθνης τοκογλφους''.