ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Θαλασσά μου σκοτεινή

 

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

ωρες ειναι να μας πεις οτι στο κουρασαμε το παλικαρι στην αναγνωση .....  ....

κατα τα αλλα αποχωρω απο την κουβεντουλα , αιδιασμενος απο αποψεις περι καταγωγης μας .....

ωστοσο σε ενα εχουν δικιο ... εχουμε περιελθει σε τετοια αγνοια για την ιστορια των προγονων μας , την δικη μας ιστορια , που ισως τελικα και να μας εχει αφαιρεθει το δικαιωμα να αξιωνουμε μια τετοια υπερλαμπρη καταγωγη ....

woohoo ... τα συλλυπητηρια μου για τις αποψεις σου .... ειμαι σιγουρος ομως οτι θα βρεις πολλους υποστηρικτες εδω .. κριμα παντως ...
προσωπικα , σημερα αισθανομαι περισσοτερο απογονος του Δευκαλιωνα και της Πυρρας οσο ποτε και ειναι κατι που κανεις δεν μπορει να μου το παρει Μολων Λαβε στους αρπαγες της ιστοριας μου

αφαιρεσα το βιντεο διοτι καποιοι μπορει να ενοχληθουν

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

μη νιώθεις αηδιασμένος,..

εγώ σε συμπαθώ γιατί είσαι αληθινός

 

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Σε αντίθεση με μένα που είμαι ψευτικος;  
Νιώθω κι εγω τωρα μια αηδία ,μια φούντωση μια φλόγα ,δε ξέρω, κατι περιεργο

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Σε αντίθεση με σένα που τα μάτια σου είναι πολύ ομορφότερα στην πραγματικότητα σε σχέση με τον γουρλωμάτη Cornilio

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ο γουρλωμάτης είναι ο αληθινός

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Οσο εσυ απογοητευεσαι απο τις δικες μου αποψεις, αλλο τοσο απογοητευομται και εγω απο τις δικες σου.

Εγω το βρισκω ανοητο οταν καποιοι νομιζουν πως πρεπει να ειμαστε περηφανοι επειδη ζουμε στην γεωγραφικη τοποθεσια που ζουσε και ο μεγας αλεξανδρος η ο λεωνιδας. Η εστω οταν καποιοι νομιζουν οτι ειμαστε απογονοι αυτων την στιγμη που ειναι στατιστικα αδυνατο το γενετικο μας υλικο να εχει καποια σχεση με αυτο των αρχαιων ελληνων.

Εκτος και αν θελεις να μου πεις οτι υπαρχει ενα ελληνικο πνευμα που περναει απο γενια σε γενια. Εκει θα γελασω.

 

Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Ανέκδοτο παραμένει το ότι θες να γλυτώσει το στρατό. Αλλά δε...
Μόνο ο Τσίπρας και το πασοκ θα σε βοηθήσουν.

Μου αρέσει που παριστάνεις και το βιολόγο φοιτητάκο.

 

Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Κοιτα, ο ορισμος του ανεκδοτου ειναι κατι που σε κανει να γελας. Το οτι θελω να γλυτωσω το στρατο πως ειναι ανεκδοτο? Σε κανει να γελας?

Στο DNA υπαρχουν παρα πολλες σταθερες περιοχες. Αν θυμαμαι καλα, σε ποσοστο 30% εχουν ιδιο DNA με τον βατραχο. Σε 96% με τον κοινο πιθηκο. Αν εσυ νομιζεις οτι σε αυτο το εναπομεινων ποσοστο μπορεις βρεις DNA που να εχει ομοιοτητες με αυτο των αρχαιων ελληνων μετα απο μιξεις χιλιετιων σε αυτες τις περιοχες, πλανασαι πλανην οικτρα.

Οσο για τον στρατο. Οσοι θελουν να πανε στρατο ας πανε και ας μαθουν να χρησιμοποιουν οπλα και να πεταν χειροβομβιδες. Εγω δεν θελω να μαθω τιποτα απο αυτα διοτι πολυ απλα δεν θελω να σκοτωσω ανθρωπο και ουτε προτιθεμαι να ρισκαρω την ζωη μου επειδη αναψαν τα λαμπακια ενος πολιτικου ηγετη.

Τα ορκ αν θελουν ας πολεμησουν μεχρι τελικης πτωσης. Εγω θα τρεχω στην αντιθετη κατευθυνση και αμα σου αρεσει. Καληνυχτα ορκακι.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Δυστυχώς φαίνεται ότι η παγκοσμιοποιημένη νέα τάξη πραγμάτων, εκτός από κυνικούς ραγιάδες, εθνομηδενιστές, ανθέλληνες, ηλίθιους που δεν μπορούν να εκτιμήσουν την αξία της ιστορίας του τόπου τους,
βλακώδη αποκυήματα του american way of life, παράγει και .....γιουσουφάκια ....που κατά τα άλλα είναι .....straight ...  

 

@Κορνήλιε & tender lilly

Όχι μόνο πετάγομαι απρόσκλητος κι επιπλέον καθυστερημένος στη συνομιλία σας, αλλά θα διαφωνήσω κιόλας, τουλάχιστον εν μέρει. Συμπαθάτε με.

Δεν νομίζω πώς όσοι ψηφίζουν τα μικρά κόμματα διαμαρτυρίας ή ειδικών σκοπών, είναι «καλύτεροι» απ’ όσους υποστηρίζουν τα κόμματα εξουσίας, ούτε πως κατέχουν το αλάθητο στις αναλύσεις και προβλέψεις τους. Το ίδιο πιστεύω και για τους οπαδούς της Αριστεράς σε σύγκριση με πιο συντηρητικούς ή φιλελεύθερους ψηφοφόρους. Διακρίνω όμως μια χαρακτηριστική διαφορά. Μπορεί οι πρώτοι να έχουν ένα σωρό ελαττώματα, να είναι δογματικοί, βίαιοι, φανατικοί, σνομπ, ελιτιστές, ή απλώς ευθυνόφοβοι, διαθέτουν όμως και δύο αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα που δεν απαντώνται συχνά στους κομφορμιστές: πρώτον, είναι συνήθως πιο «ψαγμένοι», επειδή ο λόγος των μικρών κομμάτων, αποκλεισμένος καθώς είναι από τα μαζικά μέσα ενημέρωσης, φτάνει πιο δύσκολα στο κοινό κι άρα απαιτείται μια επιπλέον ατομική προσπάθεια για να τον συναντήσεις. Δεύτερον, ψηφίζουν με περισσότερο ανιδιοτελή πολιτικά-ιδεολογικά κριτήρια. Σε απλά ελληνικά, αν είσαι καριερίστας και λαμόγιο, αν προσδοκάς την νομιμοποίηση του αυθαιρέτου ή τον ρουσφετολογικό διορισμό του γιου σου, είναι πιο πιθανό να ψήφιζες ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ παρά Οικολόγους, Δράση ή ΟΑΚΚΕ. (Και μη πεταχτεί πάλι κανένας πονηρός και πει πως πριμοδοτώ τους Χοτζικούς ή τους Θατσερικούς, οι αναφορές είναι ενδεικτικές).

Ο Καντ ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε αυτόν τον σχιζοφρενικό διχασμό του μέσου αστού σε μπουρζουά-bourgeois και πολίτη-citoyen. Η καπιταλιστική κοινωνία, στην ιδεατή της μορφή, την φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία, ζητά από το δρων υποκείμενο κάτι το αδύνατο: στις ατομικές του υποθέσεις να δρα με ορθολογικό γνώμονα το προσωπικό του συμφέρον, αλλά στη δημόσια σφαίρα, όταν πολιτεύεται ή όταν ψηφίζει, ν’ αποφασίζει με κριτήριο το κοινό καλό. Η αντίφαση παραμένει άλυτη, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί κι ένα ποιοτικό κριτήριο διαφοροποίησης των πολιτικών επιλογών.

***

Θεωρώ ανόητο το να βρίζεις ή να απαξιώνεις όσους δεν ψήφισαν το κόμμα σου και που συνήθως αποτελούν την πλειοψηφία, η μαγκιά είναι να τους μεταπείσεις. Ακόμα πιο ανόητο όμως θεωρώ το να εκθειάζουμε την σοφία και το αλάνθαστο κριτήριο των λαών, λαών που με την ψήφο τους ανέβασαν στην εξουσία εγκληματίες όπως ο Χίτλερ ή ο Μιλόσεβιτς, μεθύστακες όπως ο Γιέλτσιν ή απατεώνες όπως ο Κράξι κι ο Αντρεότι. Συν τοις άλλοις, είναι σαφής ένδειξη δημαγωγίας, η αποσιώπηση των λανθασμένων επιλογών των ψηφοφόρων που συχνά οδήγησαν σε εθνικές τραγωδίες και το βρισίδι είναι πολύ μικρή τιμωρία για όσους επέλεξαν Γουλιμή αντί Τρικούπη και Γούναρη αντί για Βενιζέλο.

Αυτά τα παραδείγματα είναι επίτηδες διαλεγμένα, επειδή πρόκειται για αδιαμφισβήτητα λανθασμένες επιλογές των εκλογικών σωμάτων, όπως απέδειξαν οι ιστορικές εξελίξεις που ακολούθησαν. Ήταν λοιπόν ηλίθιοι ή καθάρματα οι άνθρωποι που έλαβαν αυτές τις αποφάσεις; Θα ήταν νομίζω αχρείαστο να τους κουνάμε επιτιμητικά το δάκτυλο οχυρωμένοι στην ασφάλεια του μετά Χριστόν προφήτη. Αντιθέτως, θα ήταν πολύ χρήσιμο και διδακτικό αν προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε για ποιους λόγους ψήφισαν όπως ψήφισαν, ποιους φόβους, ελπίδες και προσδοκίες έτρεφαν, ποια δεδομένα αγνοούσαν, και γιατί εντέλει παραπλανήθηκαν στους υπολογισμούς τους.

Κι εδώ ανοίγει ένας τεράστιος κύκλος συζητήσεων με επίκεντρο τη σπουδαιότητα του παράγοντα του ανορθολογισμού στη λήψη των αποφάσεων, ατομικών και πολιτικών. Η Κριτική Θεωρία της Σχολής της Φρανκφούρτης διατύπωσε το βασικό ερώτημα ως εξής: για ποιο λόγο οι άνθρωποι δρουν, συμπεριφέρονται και ψηφίζουν ενάντια στα συμφέροντά τους; Η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη όσο φαίνεται επειδή συνήθως αποφασίζουμε ευρισκόμενοι σε μια διλημματική κατάσταση επιλογής ανάμεσα σε δύο αντικρουόμενα συμφέροντα ή σε δύο δεινά. Ποιο είναι λόγου χάρη το πραγματικό συμφέρον ενός εργάτη; Να διοριστεί η κόρη του ή να καταλάβει η τάξη του την εξουσία; Ο φοροφυγάς πιστεύει πως φέρεται έξυπνα αλλά διαμαρτύρεται όταν το κράτος μειώνει την σύνταξή του, δίχως ν’ αντιλαμβάνεται πως το άμεσο κέρδος υπονόμευσε το μελλοντικό όφελος. Και τα δύο συμφέροντα είναι εξίσου απτά κι αληθινά, αλλά με διαφορετικό, και γι’ αυτό αλληλοαποκλειόμενο τρόπο, το ατομικό και το συλλογικό, το άμεσο και το μακροπρόθεσμο δεν ταυτίζονται παρά μόνο σπάνια.

Καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του διλήμματος παίζει η Ιδεολογία, όχι όμως με την συνηθισμένη της έννοια, ως το σύνολο των αξιών που ένα άτομο ενστερνίζεται, αλλά με την ειδική σημασία της Ψευδούς Συνείδησης, μιας φαντασιακής δηλαδή θεώρησης του κόσμου και της θέσης μας μέσα σ’ αυτόν. Στο βαθιά επιδραστικό του έργο Ιστορία και Ταξική Συνείδηση ο Γκεόργκι Λούκατς αντιπαραθέτει στην κυρίαρχη ιδεολογία αλλά και στη δήθεν ουδέτερη επιστήμη την ταξική συνείδηση• αυτή η τελευταία αναγορεύεται στο κατεξοχήν ορθολογικό κριτήριο πολιτικής ένταξης.

***

Αξίζει νομίζω τον κόπο να εξετάσουμε τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογικών αναμετρήσεων υπό το πρίσμα αυτών των κριτηρίων. Κατά τη γνώμη μου, υποδηλώνουν πως βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Στην ελληνική κοινωνία φαίνεται να αναβιώνει η πάλη των τάξεων ενώ παράλληλα δημιουργούνται κάποιοι νέοι διαχωρισμοί που δεν είναι αμιγώς ταξικοί. Έτσι, οι νέοι, οι άνεργοι, τα παραγωγικά αστικά στρώματα, εκτόξευσαν το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ οι ηλικιωμένοι, οι συνταξιούχοι και η επαρχία έδωσαν την νίκη στη ΝΔ. Φυσικά άπαντες θεωρούν πως προάσπισαν τόσο τα ατομικά τους όσο και τα εθνικά συμφέροντα, εντούτοις το ανορθολογικό στοιχείο έπαιξε και πάλι καθοριστικό ρόλο, μόνο που εκδηλώθηκε με διαφορετικό τρόπο κατά περίσταση. Τον Μάη πρυτάνευσε η οργή, τον Ιούνη ο φόβος. Στους όψιμους υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ ο ανορθολογισμός εκδηλώνεται με τη μορφή της ψευδαίσθησης ότι είναι εφικτή η διατήρηση των κεκτημένων τους ανέξοδα, δίχως αγώνες, συγκρούσεις και σκληρή δουλειά και εξειδικεύεται με την μη ρεαλιστική θέση πως είναι δυνατή η καταγγελία του Μνημονίου δίχως διακοπή της χρηματοδότησης κι επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Οι συντηρητικοί ψηφοφόροι από την άλλη αποδείχτηκαν πιο ευάλωτοι στην εκστρατεία τρομοκράτησης που ενορχήστρωσε το διεθνές και ντόπιο κατεστημένο και προτίμησαν το «κακό» που γνώριζαν ήδη από εκείνο που αγνοούσαν. Ο δικός τους παραλογισμός συνίσταται στην επανάληψη της ίδιας λανθασμένης συνταγής με την φρούδα ελπίδα να προκύψουν διαφορετικά αποτελέσματα. Κοινός παρονομαστής και των δύο τάσεων, μια ανομολόγητη νοσταλγία για το πρόσφατο παρελθόν της ευμάρειας, χωρίς την συνειδητοποίηση πως η επιστροφή σ’ αυτό είναι δύσκολη, αν όχι αδύνατη. Το κοινωνικό κράτος πρόνοιας που αποτέλεσε μια ιστορική φάση του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού συνυφασμένη με τις ιδιαιτερότητες του ψυχρού πολέμου και τις ανάγκες της μεταπολεμικής ανοικοδόμησης, σήμερα αποψιλώνεται όχι λόγω της απληστίας κάποιων διεφθαρμένων πολιτικών ή τραπεζιτών αλλά επειδή παρεμποδίζει με το κόστος του την περαιτέρω ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας.

***

Μ’ αυτή τη λογική, μπορεί να ισχυριστεί κανείς πως όντως η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ είχε ορισμένα συντηρητικά χαρακτηριστικά: να διασώσουμε ότι μπορούμε από τις κατακτήσεις ή τα κεκτημένα μας. Προσωπικά δεν βρίσκω εδώ τίποτα το μεμπτό, ιδίως αν διακρίνουμε μεταξύ τούτων των δύο συγγενικών αλλά όχι ταυτόσημων εννοιών: δεν είναι το ίδιο το οκτάωρο και το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης. Παρόλα αυτά είναι σημαντικό που ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός πολιτών στρέφεται προς την Αριστερά και όχι προς τα αστικά κόμματα για να διατηρήσει ή να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής του. Σηματοδοτεί την αφετηρία μιας νέας ριζοσπαστικής στροφής που ολοκληρώνει έναν κύκλο. Η μεγάλη αντίφαση στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Αριστεράς έγκειται στο γεγονός πως αν κι απέτυχε να καταλάβει την εξουσία και ν’ ανατρέψει το σύστημα, εντούτοις, χάρις και στη δική της συνεισφορά, ευτύχησε να δει πολλές από τις διακηρύξεις της να πραγματοποιούνται εντός του συστήματος που η ίδια πολεμούσε. Πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε οι εργαζόμενοι δεν απόλαυσαν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο και περισσότερα ατομικά δικαιώματα. Αφού όμως οι στόχοι είχαν επιτευχθεί, ποιος νοιαζόταν πια ν’ ανατρέψει το σύστημα που τους ικανοποιούσε; Η κορεσμένη Αριστερά έμοιαζε να μην έχει πλέον λόγο ύπαρξης και μπήκε σε τροχιά παρακμής. Κι αφού συρρικνώθηκε κι εξέλειπε κάθε αντίπαλο δέος, μετά κι από τη δεύτερη ιστορική προδοσία της σοσιαλδημοκρατίας, άρχισε η αντίστροφη διαδικασία, το ξήλωμα, κι η Αριστερά, που θα μπορούσε ν’ αντιταχθεί σ’ αυτό το σάρωμα, είναι τόσο καχεκτική που πρέπει να επινοηθεί και να οργανωθεί ξανά απ’ την αρχή.

***

Από τα παραπάνω προκύπτει πως ο μέσος ψηφοφόρος των αριστερών κομμάτων σήμερα, ουδόλως εμφορείται από επαναστατικές ιδέες. Δεν ονειρεύεται κονσερβοκούτια κι εφόδους στον ουρανό. Αντίθετα, επιζητά δημοκρατική ομαλότητα, πλήρη απασχόληση με αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, δωρεάν παιδεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Το σύστημα που θα του τα παρείχε, δεν θα κινδύνευε από καμία ανατροπή. Ο άνθρωπος αυτός, αρκετά μετριοπαθής κι υπομονετικός εκ χαρακτήρα και κοινωνικής θέσεως, ριζοσπαστικοποιείται κι επαναστατεί μόνο όταν συνειδητοποιεί πως η ικανοποίηση αυτών των στοιχειωδών αναγκών καθίσταται αδύνατη στα πλαίσια του υπάρχοντος καθεστώτος. Πόρρω απέχουμε από το σημείο βρασμού, όμως το βάθεμα της κρίσης δημιουργεί σε πολύ κόσμο την αίσθηση πως δεν έχει τίποτα άλλο να χάσει. Εδώ βρισκόμαστε σήμερα και κάθε πιθανότητα για το μέλλον είναι ανοικτή. Θεωρώ πιθανότερο το ενδεχόμενο ο καπιταλισμός να ξεπεράσει κι αυτή του τη κρίση με τον ίδιο τρόπο που ξεπέρασε και τις προηγούμενες, δηλαδή πατώντας επί πτωμάτων, δίχως όμως ν’ αποκλείω εντελώς ούτε την δυσοίωνη προοπτική μιας αντιδραστικής, αυταρχικής εκτροπής, ούτε την πιο ελπιδοφόρα εκδοχή μιας ριζικής, εκ βάθρων αλλαγής. Δεν ξέρω επίσης αν η τομή θα έχει επαναστατικό χαρακτήρα και περιεχόμενο. Η επανάσταση δεν είναι θέμα βούλησης, απόφασης ή επιθυμίας, αλλά απελπισμένη πράξη επιβίωσης που προκύπτει ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων αντικειμενικών συνθηκών. Όπως το έθετε ο Βάλτερ Μπένγιαμιν με τον επαναστατικό του πεσιμισμό, «Η επανάσταση δεν είναι το τρένο που τρέχει ακάθεκτο στις ράγες της ιστορίας, μοιάζει περισσότερο με το ύστατο απότομο φρενάρισμα πριν τον εκτροχιασμό».

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

ήλιε μουουουουουου ....!  

εντάξει από δω και πέρα θα σοβαρευτώ.

Δεν θα ξαναμιλήσω κατά του μνημονίου,

δεν θα ξανακαταφερθώ εναντίον των "τίμιων" εταίρων μας,

θα βρίζω συνέχεια το ΚΚΕ και την αριστερά,

δεν θα με ενδιαφέρει καθόλου η τύχη των μεσαίων και χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων που στενάζουν,

θα βρίζω συνέχεια τους φασίστες,

θα αμφισβητώ συνέχεια κάθε πατριωτική φωνή και θα λέω ότι είναι ...γραφική,

...και είμαι σίγουρος ότι έτσι θα τελειώσουν όλα τα ....δεινά μας ....