ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΤΟΠΟ

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Spiegel: «Ετσι νίκησαν τη Μέρκελ...»
Το ιστορικό «πού νομίζεις ότι πας;» του Μόντι στον Ρομπάι


Ο Μάριο Μόντι «καθάρισε» για όλον τον Νότο και μετά ανακοίνωσε ότι... αποκλεισθείσας της Γερμανίας θα πάει να δει στο Κιέβο τον τελικό Ιταλία - Ισπανία!

Ο Μάριο Μόντι είχε προειδοποιήσει ότι η Σύνοδος Κορυφής θα συνεχιστεί ακόμη και έως το βράδυ της Κυριακής αν χρειαστεί, προκειμένου να ληφθούν τα μέτρα που θα καθησυχάσουν τις αγορές. Ο Μαριάνο Ραχόι είχε εκφράσει την αγωνία του για τα υψηλά επιτόκια με τα οποία αναγκάζεται να δανειστεί. Όμως η Ανγκελα Μέρκελ δεν έδειξε να συγκινείται... Έτσι, εκεί που όλα κυλούσαν όπως συνήθως σε μια Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, ξαφνικά άρχισε η αντεπίθεση του νότου...

Οι «27» είχαν καταλήξει στο πακέτο για την ανάπτυξη της Ευρώπης ύψους 120 δισ. ευρώ και την υιοθέτηση των ομολόγων έργων και κάπου εκεί ο Νότος αποφάσισε να δείξει τα δόντια του.

Όπως περιγράφει το γερμανικό Spiegel, στις 20:00 την Πέμπτη ο πρόεδρος της ΕΕ Χέρμαν βαν Ρομπάι ετοιμάστηκε να σηκωθεί από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να ανακοινώσει τη συμφωνία των «27» για το πακέτο της ανάπτυξης στους δημοσιογράφους και τότε ο Μάριο Μόντι τον ρώτησε σε έντονο ύφος: «Που πας;»

Ο Ιταλός πρωθυπουργός ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να φύγει από τη Σύνοδο Κορυφής εάν δεν υπάρξουν συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση των υψηλών επιτοκίων με τα οποία αναγκάζεται να δανείζεται η χώρα του. Έκανε, δε, σαφές ότι δεν πρόκειται να δώσει τη συναίνεσή του στο πακέτο ανάπτυξης εάν δεν ξεκαθαριστεί αυτό το ζήτημα.

Ο Ισπανός πρωθυπουργός συντάχθηκε αμέσως με τον Μάριο Μόντι, λέγοντας ότι ούτε αυτός μπορεί να εγκρίνει το πακέτο για την ανάπτυξη.

Η στάση αυτή προκάλεσε αναταραχή μεταξύ των υπολοίπων ηγετών, με την πρωθυπουργό της Δανίας Χέλε Τόρνινγκ Σμιτ να αναρωτιέται εάν τώρα όλοι μέσα στην αίθουσα είναι όμηροι... Ο Χέρμαν βαν Ρομπάι αποφάσισε να παραμείνει στη θέση του, πάντως.

Ακολούθησαν σκληρές διαβουλεύσεις επί περίπου τρεις ώρες. Ο πρόεδρος της ΕΕ αποφάσισε να επαναλάβει την προσπάθεια να εμφανιστεί στους δημοσιογράφους στις 23:00, υπό την πίεση της Μέρκελ που τον παρότρυνε να ανακοινώσει τη συμφωνία για το πακέτο ανάπτυξης. Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ παρενέβη και ζήτησε από τον Ρομπάι «να πει την αλήθεια»...

Ο Χέρμαν βαν Ρομπάι εμφανίστηκε στις 23:30 στην αίθουσα Τύπου και ανακοίνωσε ότι επί της αρχής υπάρχει συμφωνία για το πακέτο ανάπτυξης, ωστόσο πρόσθεσε ότι δύο χώρες δεν μπορούν προς το παρόν να δώσουν την τελική έγκρισή τους.

Ο πρόεδρος της ΕΕ επέστρεψε στην αίθουσα των διαπραγματεύσεων και η αντιπαράθεση συνεχίστηκε για τουλάχιστον μία ώρα ακόμη, όταν οι ηγέτες των 10 χωρών της ΕΕ που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη αποφάσισαν να αποχωρήσουν, αφήνοντας στους «17» όλο το πεδίο ελεύθερο για να συνεχίσουν τη μάχη...

Οι πληροφορίες που μεταδίδει το Spiegel αναφέρουν ότι έως εκείνο το σημείο η γερμανική αντιπροσωπεία επέμενε στη σκληρή στάση της. Χρειάστηκε να περάσουν ακόμη μερικές ώρες σκληρού σφυροκοπήματος από τον Μόντι και τον Ραχόι για να καμφθούν οι αντιστάσεις της Μέρκελ και να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.

Η Σύνοδος Κορυφής των «17» ολοκληρώθηκε στις 05:20 τα ξημερώματα της Παρασκευής και δέκα λεπτά αργότερα ο Ρομπάι ήταν σε θέση να ανακοινώσει την επίτευξη της συμφωνίας για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την αγορά ομολόγων από τους μηχανισμούς στήριξης.

Λίγο αργότερα, ο Μάριο Μόντι εμφανίστηκε στην είσοδο του κτιρίου και έδωσε «συνέντευξη Τύπου» περπατώντας προς το αυτοκίνητό του. Μεταξύ των όσων είπε ανακοίνωσε ότι θα μεταβεί στο Κίεβο για το τελικό του Euro 2012...


ΤΟ ΒΗΜΑ - Spiegel: «Ετσι νίκησαν τη Μέρκελ...» - πολιτική

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Δεν εννοούσα τους ψηφοφόρους vaurtrin.

Αν βέβαια κάποιος ο οποίος ψήφισε π.χ. το πασοκ, θέλει να θεωρεί τον εαυτό του «πασοκόσκυλο» εγώ δεν μπορώ να τον μεταπείσω για το αντίθετο  

Να, ας πούμε ο cornilios αναγνώρισε τον εαυτό του σε κάποια κατηγορία.

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Μετά το δίλημμα "ευρω η δραχμή" ,

ενα νεο δίλημμα, ακόμα πιο εκβιαστικό,βασανιστικό και αγχώδες με βασανίζει εν οψει της επόμενης Κυριακης:

"Πίρλο η Ινιέστα";

βοηθάτε σύντροφοι,
δηλώνω βαθειά προβληματισμένος και αναποφάσιστος!

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Oχι ρε συ under ....

Mη μας βάζεις ακόμα πιό δύσκολα .....!

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Δεν τα βαζω εγώ Αlexkat, η ίδια η ζωή τα βάζει, κι έρχεται η πουτάνα η στιγμή ν'αποφασίσεις με ποιούς να πάς και ποιούς ν΄΄αφήσεις...

 

Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Τελικά, είμαστε η χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα!

Λίγο πιο πολύ προσοχούλα από άλλοτε θέλει, αλλά ο.κ., ένα παλαβωμένο με τη δουλειά του ψώνιο κάθε τόσο βρίσκεται για να μας ξεκολλήσει όσο χρειάζεται απ τον πάτο.

Ευτυχώς, κάπου μέσα μου το θυμόμουν όσο βογκούσαν εναγωνίως οι γύρω μου...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Δεν ξέρω σε ποιά κατηγορία ΝΟΜΊΖΕΙΣ ότι αναγνώρισα τον εαυτό μου αλλα μετα απο εκατοντάδες ποστ σ αυτο το νήμα βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα οτι ο μοναδικός ο οποίος "σκυλιάζει" και ακόμα απειλεί όταν του θίγουν, η νομίζει ότι του θίγουν ,το κόμμα που ψηφίζει είσαι εσύ. Ολοι οι υπόλοιποι υπερασπιζόμαστε κυρίως απόψεις.
Επομένως θέτω κουϊζ για ηλίθιους:
Ερώτηση: Ποιό απο τα μέλη ,που γράφουν στο νήμα αυτό , είναι κομματόσκυλο;

 

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

TO BHMA - Μαλούχος Γεώργιος Π.

Κι όμως, οι Γερμανοί δεν έχασαν - ακόμα

Δυστυχώς, δεν πρόκειται για ποδόσφαιρο: βάζεις το γκολ, πανηγυρίζουν οι οπαδοί στις κερκίδες... Οσο κι αν οι απλοϊκές και επίπεδες προσεγγίσεις είναι συχνά θελκτικές, τα πράγματα στην ευρωζώνη είναι κάτι παραπάνω από μπλεγμένα και οι χθεσινές αποφάσεις κάθε άλλο παρά τα ξεκαθάρισαν: είναι ίσως μία από τις κλασικές εκείνες περιπτώσεις, που η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που φαίνεται.

Πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν ότι η γερμανική πολιτική υπέστη μια σημαντική ήττα στη Σύνοδο Κορυφής - μακάρι η παρούσα στήλη να μπορούσε να συμμεριστεί τις απόψεις τους. Ομως αυτή η «ήττα» ήταν πολύ περισσότερο συμβολική παρά πραγματική. Αντιθέτως, επί του πραγματικού πεδίου, ίσως μπορεί κανείς να πει ότι το Βερολίνο εξασφάλισε μια «νίκη». Κατά κάποιο τρόπο, οι Γερμανοί τα πήραν όλα. Ας προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε τάξη.

Πρώτον, με τα 130 δισ. του Συμφώνου Ανάπτυξης η Γερμανία εξασφάλισε κάτι πολύ πιο σημαντικό γι' αυτήν: την τελική αποδοχή και κύρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου, το οποίο αποτελεί και τη ραχοκοκαλιά της πολιτικής τους και θα «φορεθεί» πλέον οριστικά στην ευρωζώνη.

Η «ανταλλαγή» αυτή ήταν για το Βερολίνο μια εξαιρετικά συμφέρουσα συμφωνία, μια τρομερή «ευκαιρία». Απελευθέρωσαν ένα σχετικά μικρό ποσό, μέρος του οποίου πιθανότατα θα καλυφθεί με έμμεσους τρόπους, όπως τίτλους ή διάφορα εγγεγραμμένα αδιάθετα – ανάμεσά τους ίσως και από το ελληνικό ΕΣΠΑ -, αλλά σε αντάλλαγμα, «τσιμέντωσαν» τους σκληρούς δημοσιονομικούς κανόνες στους οποίους μόνον εκείνοι και ελάχιστες άλλες χώρες μπορούν να ανταποκριθούν.

Οσο για την αντιμετώπιση του μείζονος θέματος της ανεργίας στον ευρωπαϊκό Νότο, ο οποίος κινείται σε επίπεδα υπερτριπλάσια του γερμανικού, είναι αστείο και να συζητά κανείς ότι θα αντιμετωπιστεί έστω και στοιχειωδώς με αυτά τα 130 δισ.

Δεύτερον, η συμφωνία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ισπανίας δεν είναι κάτι που σώζει μόνο τις ίδιες. Σώζει και τις γερμανικές στον βαθμό που είναι «ανοιχτές» σε σχέση με τις ισπανικές. Ταυτόχρονα, οι συμφωνίες που θα προκύψουν γι' αυτή τη διαδικασία θα φέρουν - μέσω ενός μηχανισμού που δεν ξέρουμε ακόμα πώς ακριβώς θα λειτουργήσει - τις ισπανικές τράπεζες που θα λάβουν βοήθεια ένα βήμα πιο κοντά στα γερμανικά χέρια, αφού οι Γερμανοί ελέγχουν ήδη πλήρως επί της ουσίας τους δύο μηχανισμούς.

Οσο για τις ελληνικές τράπεζες, η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησής τους έχει καταστήσει τη χώρα (όχι τις τράπεζες, αλλά τη χώρα) δέσμια ενός καθεστώτος πολύ χειρότερου από αυτό που πέτυχαν οι Ισπανοί. Γενικά, για την Ελλάδα οι χθεσινές εξελίξεις επίσης δεν είναι ευοίωνες όσο περιγράφονται – ίσως το αντίθετο μάλιστα. Αλλά αυτό ας περιμένουμε να το δόυμε μετά από την επιστροφή της τρόικας.

Ακόμα κι αν αυτή τη φορά το ΔΝΤ, υπό την αμερικανική πίεση, θελήσει να χαλαρώσει την ασφυξία της χώρας, θα δούμε τη στάση του Βερολίνου, ενώ μόνο να ελπίζουμε μπορούμε ότι η χώρα δεν έχει πλησιάσει από χθες ακόμα περισσότερο στον ρόλο της Ιφιγένειας.

Τρίτον, το πιο σημαντικό πρόβλημα, το δημόσιο χρέος, ιδίως της Ιταλίας, δεν θα επιβαρυνθεί μεν δραματικά περισσότερο από τα εξωφρενικά επιτόκια δανεισμού που αντιμετώπιζε η χώρα πριν από αυτές τις εξελίξεις, όμως σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται. Σε συνδυασμό δε με τις πρόνοιες του προαναφερθέντος Δημοσιονομικού Συμφώνου, κάθε άλλο παρά απομακρύνει την Ιταλία από τη μεσοπρόθεσμη υπαγωγή στην επιτροπεία μιας τρόικας.

Την ίδια στιγμή, οι χθεσινές αποφάσεις απομάκρυναν ακόμη περισσότερο τη μόνη αληθινή θεραπεία, που θα ήταν το ευρωομόλογο ή το τύπωμα χρήματος, όπως κάνουν όλες οι μεγάλες οικονομίες του Δυτικού Κόσμου, ιδίως οι ΗΠΑ, και μάλιστα χωρίς τέτοιου είδους κρίση.

Συμπερασματικά, αυτό που συνέβη με τις χθεσινές αποφάσεις είναι ότι δεν αντιμετώπισαν στο ελάχιστο τα δομικά προβλήματα που αποτελούν και τα βαθύτερα «υπαρξιακά» ρήγματα της ευρωζώνης, αλλά μόνο την οξεία, άμεσα επικίνδυνη έκφρασή τους και μάλιστα μόνο σε ορισμένες πλευρές.

Οι χώρες που αφορούν αυτές οι αποφάσεις πήραν μεν ανάσα ζωής, αλλά στην ουσία η ζωή αυτή σύντομα θα καταλήξει να διευθύνεται από το Βερολίνο. Επί της ουσίας οι Γερμανοί τα «πήραν όλα» - και αυτό φυσικά το γνωρίζουν οι άνθρωποι κλειδιά σε διάφορες ευρωπαικές χώρες.

Ομως την ίδια στιγμή, σε συμβολικό τουλάχιστον επίπεδο, αυτή η Σύνοδος Κορυφής ήταν η αρχή του τέλους της γερμανικής Ευρώπης. Για πρώτη φορά από την αρχή της μεγάλης κρίσης η Γερμανία βρήκε χθες και προχθές μια πρώτη αντίσταση στην ξέφρενη μέχρι τώρα πορεία της για την εξ εφόδου κατάληψη της Ευρώπης μέσω του κοινού νομίσματος.

Σε στενή συνεργασία και συνεννόηση, με συστηματική προετοιμασία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία έβαλαν, έστω και επιδερμικά, το Βερολίνο για πρώτη φορά στη γωνία – και αυτό δεν είναι λίγο. Η γερμανική ηγεσία βίωσε την απόλυτη μοναξιά και βρέθηκε μπροστά σε εκπλήξεις που μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες της ήταν απλώς αδιανόητες.

Φυσικά, όλα αυτά ήταν και ένα απτό μέτρο σύγκρισης για το θλιβερό ανάστημα και την απόλυτη ανικανότητα που επέδειξαν οι ελληνικές ηγεσίες αυτών των δύο ετών της κρίσης: ο Μάριο Μόντι απείλησε ευθέως και σκληρά ότι θα μπλοκάρει τις συνθήκες, κάτι που η Ελλάδα ουδέποτε διανοήθηκε να πράξει.

Εχει όμως σημασία να μην ξεχνάμε το πώς φτάσαμε ως εδώ. Το καθοριστικό κλειδί γι' αυτή τη μεταβολή ήταν ασφαλώς το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών: με την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ ήταν που κατέρρευσε ο γαλλογερμανικός άξονας, δηλαδή η πλήρης ηγεμονία του Βερολίνου, με τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας να της παρέχει το φύλλο συκής μίας δήθεν ευρύτερης νομιμοποίησης. Αν ο γαλλικός λαός δεν είχε στείλει χθες τον Ολάντ να κάθεται στο τραπέζι, όλα όσα έγιναν θα ήταν απλώς αδιανόητα.

Και τι ήταν το κυριότερο που έγινε; Ηταν ότι «η Ευρώπη του ενός», όπως τη ζήσαμε τα δύο τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει πια: έστω και σε ένα επιφανειακό επίπεδο μια νέα δυναμική ξεκινά, καθώς τώρα και άλλοι παίκτες μπαίνουν επιτέλους στο παιχνίδι. Και μάλιστα όχι μόνο μέσα από την Ευρώπη: είναι κοινό μυστικό ότι η στάση του νέου «άξονα» που σχηματίστηκε απέναντι στη γερμανική ηγεμονία διαθέτει και την αμέριστη, ενεργό παρασκηνιακή στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Στα πλαίσια αυτής της πολυπλοκότητας, που δεν είναι ίσως αρεστή σε όσους θέλουν να βλέπουν τα πράγματα σχηματικά και επίπεδα, με ποδοσφαιρικούς όρους, δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες: η Γερμανία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την πολιτική της εθνικής επικράτησης που επί τόσο καιρό συστηματικά και αταλάντευτα ασκεί με όπλο την κρίση χρέους και το κοινό νόμισμα. Δεν υπάρχει το παραμικρό σημάδι προς αυτή την κατεύθυνση - το αντίθετο μάλιστα.

Μακάρι λοιπόν οι ηγεσίες των χωρών που κινδυνεύουν από αυτή την πολιτική να μην επαναπαυθούν στις χθεσινές τους μάλλον «πλαστικές» δάφνες. Βεβαίως, κι αν ακόμα το πράξουν, υπάρχει κάτι που σύντομα θα επαναφέρει τις βαθύτερες αλήθειες στο προσκήνιο. Και αυτό, είναι το πιο δυνατό απ’ όλα.

Είναι η πραγματικότητα: από αυτήν θα ηττηθεί τελικά η πολιτική του Βερολίνου, για τον πολύ απλό λόγο, ότι η εκπλήρωσή της εξακολουθεί να περνά μόνο μέσα από τη συστηματική «κινεζοποίηση» και τη γερμανική ηγεμόνευση της μισής Ευρώπης: αυτό, που είναι το ουσιαστικό, δεν άλλαξε στο ελάχιστο.


***

Η Γερμανία παίζει στον τελικό παρά τη νίκη των Ιταλών.

Του Σπύρου Αλεξίου - tvxs.gr

Κυριολεκτικά στην παράταση αποφεύχθηκε το απόλυτο αδιέξοδο στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αν τις πρώτες στιγμές επικράτησε ο ενθουσιασμός για το νέο ρόλο του ESM, που εκτόξευσε χρηματιστήρια και ευρώ, γρήγορα επικράτησαν ωριμότερες σκέψεις, καθώς ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.


Οι Γερμανοί φαίνεται πως έχασαν μόνο στο ταπί του ποδοσφαίρου, καθώς η Μέρκελ είναι πολύ σκληρότερο καρύδι από τον Γιόαχιμ Λεβ. Μπορεί οι Ιταλοί να κέρδισαν την πρόκριση στον τελικό του euro 2012, αλλά ο Μόντι κατάφερε να κερδίσει τη δυνατότητα να λαμβάνουν δάνεια οι ιταλικές τράπεζες, χωρίς να επιβαρύνουν το δημόσιο με χρέος, με βαρύτατο όμως αντίτιμο: Παραδίδει στους Γερμανούς τη συνολική εποπτεία του ιταλικού τραπεζικού συστήματος.

Η νίκη Ραχόι και Μόντι φαίνεται μάλλον σαν πύρρειος νίκη: Για να λάβουν τη ρευστότητα που θέλουν, δίνουν τον έλεγχο όλου του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος σε μία ευρωπαϊκή εποπτική αρχή. Σε άλλες εποχές, το γεγονός αυτό θα σήμαινε άλλο ένα βήμα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και εμβάθυνση. Σήμερα, όμως, και με την εμπειρία των δύο τελευταίων ετών, αυτό σημαίνει πως ο έλεγχος ακόμη ενός σημαντικού μέρους της ευρωπαϊκής οικονομίας θα περάσει στα χέρια των Γερμανών.

Από την αρχή της κρίσης, φάνηκε πως στόχος των εταίρων ήταν να σπάσει ο ομφάλιος λώρος που συνδέει κράτη και τράπεζες: Να σταματήσουν τη μετατροπή των τραπεζικών επισφαλειών σε κρατικό χρέος, που εκτινάσσει το συνολικό κρατικό χρέος, απογειώνει τα επιτόκια δανεισμού, μετατρέπει σε σκουπίδια τα κρατικά ομόλογα και ξαναγεμίζει τις τράπεζες που τα κατέχουν με άχρηστα χαρτιά και ο κύκλος ξαναρχίζει από την αρχή. Και φαίνεται να το πετυχαίνουν (εν μέρει) καθώς οι τράπεζες θα δανείζονται από τον ESM χωρίς να επιβαρύνουν τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Αλλά ο ESM θα χρηματοδοτείται από τα κράτη... Άρα δεν σπάει ο δεσμός, απλά μπαίνει στη μέση άλλος ένας κρίκος.

Επίσης, αυτή η λύση φαίνεται να προσπαθεί να θεραπεύσει τα συμπτώματα της κρίσης, που είναι η αύξηση του χρέους και όχι τη γενεσιουργό αιτία. Τα χρέη που ανακυκλώνονται ανάμεσα στις τράπεζες και τα κράτη μέσω των κρατικών ομολόγων έχουν προκύψει σε πρώτο χρόνο είτε από τις τραπεζικές φούσκες που έσκασαν (Ιρλανδία, Ισπανία), είτε από υπερβολικό κρατικό δανεισμό (Ελλάδα, ισπανικές περιφέρειες, Ιταλία) που γέμισαν τις τράπεζες με ομόλογα-σκουπίδια.

Και οι δύο περιπτώσεις οδηγούν στον ίδιο ύποπτο: την απελευθέρωση της κίνησης των κεφαλαίων και τη συνεπακόλουθη αποδιάρθρωση της παραγωγής στη Δύση. Από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, η απελευθέρωση της κίνησης κεφαλαίων και η απορύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, έδωσε τη δυνατότητα στα κεφάλαια να κινούνται παντελώς ελεύθερα και με συμπεριφορά αγέλης. Οι επιχειρήσεις ιδρύονται σε offshore, δίνουν φασόν την παραγωγή τους σε κινέζικα εργοστάσια, τιμολογούν σε φορολογικούς παραδείσους, επιδοτούνται από τους Ευρωπαίους πολίτες και δεν πληρώνουν φόρο πουθενά. Με αποτέλεσμα οι ευρωπαϊκές χώρες να χάνουν θέσεις εργασίας, οι εργαζόμενοι εισοδήματα, τα ταμεία ασφαλιστικές εισφορές, οι προϋπολογισμοί φόρους και να πολλαπλασιάζονται έτσι οι τρύπες και τα κρατικά χρέη.

Από την άλλη, ο πολλαπλασιασμός του πλούτου (μέρος του οποίου θα έπρεπε να είχε αποδοθεί ως φόρος) και η αγελαία του συμπεριφορά, οδήγησε και οδηγεί σε φούσκες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, που έχουν πλέον λάβει διαστάσεις συστημικού κινδύνου. Με άλλα λόγια, δεν θα λύσει την ευρωπαϊκή κρίση χρέους η παρεμβολή του ESM στο κύκλωμα τράπεζες - κράτος, αλλά η επιστροφή της παραγωγής στα ευρωπαϊκά εδάφη. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα, σε όλη την Ευρώπη, είναι δουλειές. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνον με την επανεπένδυση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων στην Ευρώπη.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσπαθούν να το κάνουν μέσα από την κινεζοποίηση των εργαζομένων και την προσφορά τριτοκοσμικών συνθηκών ως δέλεαρ στους επενδυτές. Το πρόβλημα υφίστανται και οι ΗΠΑ, όπου η εύθραυστη ανάπτυξη που πέτυχαν οι αμερικανοί μετά την κρίση του 2007, ήταν χωρίς νέες θέσεις εργασίας: Οι αμερικάνικες επιχειρήσεις επέστρεψαν στην κερδοφορία μέσα από αναδιαρθρώσεις, απολύσεις και μειώσεις μισθών.

Το μοντέλο το έφερε η τρόικα και στην Ευρώπη. Μόνο που αυτό το μοντέλο, όπως δείχνει και η ισπανική και η ιταλική αλλά και η αμερικανική εμπειρία είναι αναποτελεσματικό. Τελικά, οδηγεί σε νέα μεγαλύτερη ύφεση, μεγαλύτερες τρύπες και κοινωνικές εντάσεις. Αντί, λοιπόν, να προωθούνται μοντέλα λιτότητας και περικοπών, θα έπρεπε να επαναρυθμιστεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να επιβληθούν όρια στις ροές κεφαλαίων. Πρέπει να ξαναεπιστρέψουν στα γκισέ της εφορίας τα μεγάλα ψάρια.

Προς το παρόν, οι Γερμανοί εκμεταλλεύονται την ευρωπαϊκή κρίση και πετυχαίνουν να επιβάλουν την οικονομική και πολιτική ηγεμονία τους στην Ευρώπη.
Πρώτο τους μεγάλο όπλο το ευρώ, που σε σχέση με το σκληρό μάρκο, τους επιτρέπει επί μία δεκαετία να πωλούν τεχνικώς φθηνότερα τα προϊόντα τους. Ελέγχοντας την ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική, μέσω μιας EKT που δημιουργήθηκε καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της Bundesbank και ενός ευρώ διαδόχου του μάρκου, έχουν οδηγήσει σε μαρασμό όλους τους εσωτερικούς εξαγωγικούς τους αντιπάλους (Ιταλούς, Ισπανούς, Γάλλους).

Η Γερμανία «ρουφάει» μέσω του μαλακού ευρώ την ανταγωνιστικότητα όλων των Ευρωπαίων εταίρων. Το ευρώ (υποτιμημένο σε σχέση με το μάρκο) λειτουργεί επί μία δεκαετία ως μηχανισμός μεταφοράς ανταγωνιστικότητας από την περιφέρεια προς το κέντρο. Από προχθές ας προσθέσουμε στη φαρέτρα των Γερμανών και τον έλεγχο του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος. Παρ’ όλες τις φήμες και τους πανηγυρισμούς των ιταλών τιφόζι, Μerkel rules.

 

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Δε μου λες vautrin ποιά είναι η γνώμη των Ελληνων αριστερών απο ΣΥΡΙΖΑ και πέρα για τον Μαριο Μοντι; Τι έλεγαν οταν διορίστηκε ως υπηρεσιακός;

 

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, καλύτερα ν' απαντήσει κάποιος υποστηρικτής του, μην τους πάρω στο λαιμό μου...

Πάντως αν θυμάμαι καλά, τον θεωρούσαν άνθρωπο των τραπεζών, εκπρόσωπο τραπεζικών συμφερόντων. Προσωπικά ο χαρακτηρισμός αυτός με βρίσκει σύμφωνο κι αν κάποιοι νέρωσαν το κρασί τους, ουδόλως με αφορά.

 

Re: Απάντηση: ξεσηκωθείτε, οργανωθείτε, α-ντι-στα-θει-τε!!!

Οκ , συγγνώμη νόμιζα ότι θα σε αφορούσε επειδή παρέθεσες κείμενο που λεει πως, τελος παντων, κατι κατάφερε κι αυτός "ο κακός" και "μοχθηρός" τραπεζίτης. Λάθος μου
Κανείς αριστερός (οσο παραμένει αριστερός) δεν νερωσε το κρασί του , ουτε ποτε παραδέχτεικε οτι έκρινε λάθος. Αναμενόμενο , μια ζωη έκτος εξελίξεων και με λάθος ανάλυση