Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Μακάρι να ήταν έτσι απλά και ξεκάθαρα τα πράγματα. Νομίζω όμως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, των υποτακτικών συμπεριλαμβανομένων, διακατέχονται συχνά από αμφιθυμικά συναισθήματα, είναι δηλαδή δυνατόν να επιθυμούν την ίδια στιγμή αντιφατικά ή ακόμα κι αντιτιθέμενα πράγματα. Μάλιστα πιστεύω πως όσο μεγαλύτερη είναι η επιθυμία, άλλο τόσο ισχυρή εμφανίζεται η αντίρροπη τάση. Ίσως και να σφάλλω βέβαια, δεν ξέρω…

Δεν σε πρόλαβα εχτές, αλλά ειλικρινά, θα προτιμούσα ν’ ακούσω την μακιαβελική εκδοχή…
 

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Οι οπτικές είναι ανάλογες με τα βιώματα, όμως έχω την εντύπωση πως υπάρχουν υποτακτικοί για τους οποίους η "διαλεκτική του Αφέντη και του δούλου" δεν έχει θέση στην ψυχή τους.

Η αμφιθυμία πιστεύω κι εγώ ότι είναι εγγενές χαρακτηριστικό πολλών υποτακτικών ατόμων, ιδίως των συναισθηματικών. Η επιθυμία ασφαλώς και φέρνει αντίρροπες τάσεις, όμως δεν ξέρω αν σε αυτές περιλαμβάνεται απαραίτητα η χειριστικότητα, υπάρχουν οι ενοχές, η άρνηση, η αντίσταση πολλά άλλα.

Θα βάλει το υποτακτικό πλάσμα να ομολογήσει. Θα έχει φτιάξει εκ των προτέρων τις διαδικασίες - αναφορές κ.λπ - ώστε το υποτακτικό να μη μπορεί να κάνει κάτι άλλο για να απαλλαγεί από το βάρος των αμφιβολιών του Κυρίου που περιζώνουν τη σχέση...  

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Προσωπικά πάντα... λες ένα "συγνώμη, λάθος" και εκεί τελειώνει το πράγμα... αρκεί φυσικά να το εννοείς  

Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Με τον τρόπο και την υπόνοια της ρήσης “από τότε που βγήκε το συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο”. Σε καμιά άλλη περίπτωση δεν χρειάζεται καμιά απολογία για κάτι, αφού δεν γίνονται λάθη όταν κάποιος ενεργεί και λειτουργεί έχοντας οδηγό και βάση συμπεριφοράς του το ίδιο του το φιλότιμο του, με την βοήθεια του οποίου κάποιος ερευνά ακόμα και το συμπαντικό του υπερπέραν. Η αδυναμία στο όραμα η και στη πρόγνωση δεν θεωρείται λάθος, άλλα φυσική εκροή και διαδοχικότητα, και συνεπώς δεν τυγχάνει απολογίας. Εκείνη η εκδοχή αδυναμίας κάποιου ατόμου, καθιστά εκείνο το άτομο σαν λάθος συσχετισμό μαζί με κάποια άλλα. Αν λοιπόν δυο η και περισσότερα άτομα μαζί δεν εκλάβουν η κατανοήσουν ένα λάθος, δεν υπάρχει και λόγος για απολογία. Ήτοι, η απολογία υπόκειται στο φιλότιμο. Το φιλότιμο αναδείκνυε και τον τρόπο απολογίας.

 

Re: Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Πόθεν το συμπέρασμα πως η έκφραση συγγνώμης αποτελεί παράκληση για "λύτρωση"; Το ενδεχόμενο κάποιος να μην υιοθετεί αυτή τη χριστιανικού τύπου προσέγγιση, αλλά να ζητάει συγγνώμη από κάποιον επειδή αυτό νιώθει ότι θέλει να κάνει, ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού απέναντι σε κάποιον που έβλαψε, δεν θεωρείται πιθανό; Η έκφραση συγγνώμης είναι περισσότερο πιθανό να παραπέμπει σε αδυναμία χαρακτήρα ενός ανθρώπου που έχει ανάγκη να τον συγχωρήσουν για να "ξεπλυθεί το σφάλμα του", και λιγότερο πιθανό να αποτελεί ένδειξη συγκρότησης, νηφαλιότητας και ευθύτητας; Είναι δηλαδή η έκφραση συγγνώμης μία ικεσία προς κάποιον, για να σώσει την ψυχή μας από την κόλαση, ή είναι κάτι που πρωτίστως κάνουμε για να ευθυγραμμίσουμε τη συμπεριφορά μας με τις αξίες μας, από εκτίμηση προς τον εαυτό μας;

Ρητορικές ασφαλώς οι ερωτήσεις - υποβάλλονται περισσότερο ως αφορμή για περαιτέρω συζήτηση.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επαναλάβω εν συντομία - και εκτιμώ πως όσοι διαθέτουν εμπειρία από M/s σχέσεις (το "24/7" και το "μακροπρόθεσμες" ως έννοιες ενέχονται στο "M/s") μάλλον θα συμφωνήσουν - ότι οι σχέσεις αυτές για να είναι βιώσιμες θα πρέπει να μην είναι ασύνδετες με το λοιπό κοινωνικό/πολιτιστικό/ηθικό πλαίσιο της εποχής και του τόπου όπου λαμβάνουν χώρα, μιας και εκ της φύσης τους δεν συνοψίζονται σε κάποια sessions. Ιδιαίτερα όταν δύο άνθρωποι συζούν, είναι φυσιολογικό το να προκύψουν μέσα από την καθημερινή τριβή, προβλήματα ή επιπλοκές για τις οποίες άλλοτε φταίει ο ένας, άλλοτε ο άλλος και θα χρειαστεί να γίνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις. Και τούτο για τον απλό λόγο πως όταν η σεξουαλική διέγερση παρέρχεται οι περισσότεροι νοήμονες άνθρωποι συμφωνούν πως πρώτα από όλα είναι άνθρωποι και ως τέτοιοι επιθυμούν να ζούν. Ο σκλάβος κάθε μέρα δίνει μία ψήφο εμπιστοσύνης στον Αφέντη του. Και ο Αφέντης υπόκειται ο ίδιος σε διαρκή αξιολόγηση, και συμπεριφορικά στοιχεία από την πλευρά του είναι σαφέστατα δυνατό να θέσουν τη σχέση σε κίνδυνο. Και αν κάνει ένα σοβαρό λάθος σαφώς θα χρειαστεί να ζητήσει συγγνώμη αν μη τι άλλο για πρακτικούς λόγους (με λόγια και πράξεις, όπου είναι δυνατόν - δεν στέκομαι σε αυτό). Γιατί μπορεί αυτή να γίνει δεκτή. Όπως μπορεί και να μην γίνει. Έγκειται από εκεί και έπειτα στην ιδιοσυγκρασία του καθενός το κατά πόσο υφίσταται νόημα στη μη αποδέσμευση ενός σκλάβου, ο οποίος δεν επιθυμεί πια να είναι σκλάβος. Ή δεν νιώθει πια έτσι.

Μπορεί βεβαίως όλα αυτά να φαίνονται αρκετά κυνικά και να υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που ζουν την απόλυτη εμπειρία μίας M/s σχέσης, χωρίς πεζότητες του είδους "Θα προλάβεις να πας από το super market, σκλάβα, ή να περάσω εγώ επιστρέφοντας από το γραφείο;".

 

γονατιστοι

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Έστω πως βρίσκομαι σε μια ασσύμετρη σχέση και ο Κύριος μου κανει κάποιο λάθος. Το να ζητήσει συγνώμη είναι ανθρώπινο και σε τίποτα δεν τον μειώνει, αντιθέτως τον ανεβάζει στα μάτια μου.
Ωστόσο για να είμαστε ειλικρινείς η συγνώμη δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα. Μια συγνώμη μπορεί να λεχθεί για πολλούς λόγους.
Η ουσία είναι να κατανοηθεί και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στη ρίζα του.

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Από ποιόν να κατανοηθεί και ποιος θα υποδείξει, θα υποβάλει την κατανόηση και αντιμετώπιση του?

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Ένα λάθος μπορεί να το εντοπίσει ο Κ και από μόνος του. Στην περίπτωση που δεν συμβεί και νοιώσω πως βγαίνω εκτός σταθερότητας και έχω ανάγκη να μιλήσω ζητώ την άδεια Του για να του θέσω το σκεπτικό μου. Ποιο απλά θα το αποκαλέσω επικοινωνία με μια λέξη.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος είναι δική Του υπόθεση. Μιλάω πάντα για σχέση Αφέντη/σκλάβας.
Στην αντίθετη περίπτωση μπορούν να συζητήσουν και να ψάξουν απο κοινού για... λύσεις..μπρρρ  

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Απόλυτα σωστή προσεγγιση. Μπράβο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Είχα διευκρινίσει ότι μιλώ για σοβαρά λάθη  

Θα μου πεις και πάλι πώς μου 'ρθε; Διάβαζα Ορέστεια εκείνες τις μέρες και σκεπτόμουν τις προ-κοινωνίες και πώς χειρίζονταν τα βαριά λάθη. Τις Εριννύες και όχι την κόλαση είχα στο νου μου.

Ασφαλώς υπάρχει και η ευγένεια, σε αυτό δεν έχω καμία αντίρρηση, κάνει όμως για μικρά λάθη της καθημερινότητας αλλιώς είναι μόνον μια ένδειξη.

Σίγουρα, τον νεαρό της οδού Πατησίων θα τον βοηθούσε λίγη ευγένεια, αλλά ελάχιστα. Δεν θα άλλαζε σε τίποτα το γεγονός ότι κατέστρεψε τη ζωή τριών ανθρώπων εκ των οποίων οι δύο επτά χρονών παιδιά.

Ένας από τους πλέον αποδεκτούς τρόπους ψυχαναγκασμού είναι το "noblesse oblige" στο οποίο αναφέρεσαι, συμφωνώ, όμως για μένα οι τρεις αυτές λέξεις α) "παρακαλώ", β) "ευχαριστώ" και γ) "συγνώμη" πρέπει να έχουν ψυχικό βάθος, αλλιώς είναι μια χαρά αλλά δεν αξίζουν περισσότερη συζήτηση από το "τι καιρό κάνει σήμερα" μεταξύ ανθρώπων ήδη ντυμένων.

Αν δεν συνοψίζονται σε κάποια sessions σε συνδυασμό με τη διαρκή διέγερση / αυτοδιέγερση του φαντασιακού προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά είναι σχέσεις όπου ο καθένας έχει έναν ρόλο έναντι του άλλου και στις οποίες υπάρχουν δύο χρειαζούμενοι και αναγκεμένοι άνθρωποι, τότε, αγαπητή Syrah είναι εξ'ορισμού μόνον κατ' επίφαση σε σύνδεση με το περιβάλλον τους. Η πραγματικότητα αυτής της σχέσης, η θέσπιση του ενός στα μάτια του άλλου δηλαδή, εκτυλίσσεται μακριά από τα μάτια και εν αγνοία του περιβάλλοντος, με κάποιον αυξημένο κίνδυνο μάλιστα.

Ασφαλώς και οι πραγματικότητα της M/s σχέσης αναγκαστικά θα πρέπει να περιλαμβάνει τα σφάλματα του Κυρίαρχου, την ανημποριά του Κυρίαρχου ή της υποτακτικής, τις ανάγκες και απαιτήσεις των τρίτων από τα δύο αυτά πρόσωπα, είναι αδύνατο να είναι ασφυκτική στο δίπολο, όμως αν συμβαίνει, επειδή "και οι δύο είναι άνθρωποι"

τότε είναι αναγκασμένοι να ζουν σε μια μόνιμη αστάθεια και μάλιστα με επίγνωση αυτής. Δεν γίνεται αυτό, πιστεύω.

Αυτό δε που συμβαίνει όταν περάσουν τα πάθη, είναι ότι χυμάει πάνω τους η καθημερινότητα και απαιτεί με γερό τόκο αυτά που της είχαν αποστερήσει την εποχή των παθών.

Οπότε, ναι, σε τούτο συμφωνώ μαζί σου,

ότι κάτι τέτοιο καλό να συμβαίνει και με την ευκαιρία δεν φαινόταν κυνικό τίποτα απ όσα έλεγες, αγανακτισμένα μερικά από αυτά ναι, αλλά συμβαίνει σε όλους κατά περίπτωση αυτό  

Βοήθησέ με λίγο εδώ να καταλάβω την ουσία αυτής της απολογίας[*].

Έστω ότι κάνω ένα σοβαρό λάθος στη δουλειά μου, π.χ. φτιάχνω ένα κτίσμα και σε λίγο καιρό προκύπτει ότι αυτό βουλιάζει στο έδαφος κατά ένα εκατοστό το εξάμηνο. Γι αυτό έστω ότι φταίω μόνον εγώ. Έχει νόημα να ζητήσω συγνώμη από τους χρήστες του κτίσματος ή ευθύνες από τους μάστορες; Ή πρέπει να βρω τη δύναμη να πάω σ έναν καλύτερο από μένα συνάδελφο και να του πω "αυτό κι αυτό έγινε πες μου εσύ πού βρίσκεις το λάθος και τι έπρεπε να έχω κάνει;"

Για σένα αυτή είναι η ακραία επίπτωση του σφάλματος του Κυρίαρχου, εγώ οδηγώ τη συγχώρεση στα βάθη της και όποιος νομίζει ότι σε αυτή την τόσο ανθρώπινη ανάγκη μπορεί να βάλει ταμπέλες τύπου "χριστιανική" και λοιπά, κατ εμέ είναι βαθιά νυχτωμένος.

Άλλωστε το χριστιανικό πρότυπο έναν Κύριο αναγνωρίζει και αυτός νομίζω ότι δεν είναι ο Κύριος Παύλος με τα πέτσινα που μένει τρία τετράγωνα πιο κάτω, στη δε περίπτωση του ζεύγους M/s έχω την εντύπωση ότι η καινή διαθήκη λέει ότι αυτοί οι δύο πρέπει να γίνουν ίσοι, να ταπεινέψουν προς τα κάτω και χεράκι χεράκι να βαδίσουν προς τα λεοντάρια.

[*] αν μιλάμε για απολογία στην κυριολεξία, τότε ο Κυρίαρχος, όπως όλοι οι άνθρωποι, απολογείται μέσω του συνηγόρου του, στο δικαστήριο. Αν μιλάμε για την λανθασμένη επιστροφή από τα αγγλικά της λέξης "apologise" η ελληνική μετάφραση είναι "ζητώ συγνώμη".

 

Απάντηση: Πως Απολογούνται οι Κυρίαρχοι?

Δεν έχει νόημα η συγνώμη και δε βοηθάει κανέναν.
Νόημα έχει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις.
Αν ο Αφέντης κάνει λάθος και το καταλάβει, αν το θεωρήσει σωστό μπορεί να ενημερώσει την υποτακτική του για τις αποφάσεις του σχετικά.

Τα λάθη συμβαίνουν και αυτός που παίρνει τις αποφάσεις θα κάνει και λάθη.
Είναι μέρος της θέσης του και αυτό τον κάνει καλύτερο και ικανότερο.