Σκλάβα για πρώτη φορά

Δώσαμε ραντεβού στην πλατεία Αριστοτέλους. Θα με γνώριζε από την μπλούζα μου, μου την είχε περιγράψει με κάθε λεπτομέρεια. Εγώ δεν θα ήξερα ποιος είναι,θα ερχόταν αυτός να μου μιλήσει. Στο μεταξύ εγώ έπρεπε να αγοράσω ένα κολλάρο και μία αλυσίδα και να τα έχω μαζί μου. Από τη στιγμή που θα ερχόταν να μου μιλήσει είχα 3 δευτερόλεπτα στη διάθεσή μου να αποφασίσω αν θα του έδινα το κολλάρο –αν, δηλαδή, θα γινόμουν τελικά η σκάβα του- ή αν θα γύριζα την πλάτη μου και θα έφευγα, σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα.
Τα πόδια μου έτρεμαν. Δεν μπορούσα να αναγνωρίσω τον εαυτό μου. Για πρώτη φορά είχα κανονίσει να βρεθώ με κάποιον άγνωστο που είχα γνωρίσει πριν λίγη ώρα σε κάποιο chat room. Τόσο απελπισμένη ήμουν πια; Τόσο πολύ ήθελα έναν Αφέντη που να μου μάθει πώς να είμαι η τέλεια σκλάβα;
Αγόρασα το κολλάρο και την αλυσίδα και έφτασα στον τόπο του ραντεβού. Ένας κύριος με πλησίασε, τρόμαξα στην ιδέα ότι ήταν αυτός. Γύρα στα 60, χοντρός και απεριποίητος... Με αυτόν μιλούσα; Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ήθελα να τρέξω και να φύγω, όμως έμεινα. Ευτυχώς ήταν κάποιος περαστικός που ήθελε οδηγίες για να πάει κάπου. Έπειτα από λίγο ακούω πίσω από την πλάτη μου μία αυστηρή αντρική φωνή.
-Ένα, μου λέει.
Γυρίζω και Τον βλέπω. Ψηλός και λεπτός, δεν ήταν πάνω από 35, με σκούρα χαρακτηριστικά και διαπεραστικό βλέμμα που νομίζεις ότι διαβάζει και την πιο μύχια σκέψη σου.
-Δύο, συνεχίζει.
Δεν υπήρχε λόγος να μετρήσει μέχρι το 3, η απόφασή μου ευτυχώς άταν εύκολη. Έβγαλα βιαστικά το κολλάρο και το άφησα στα χέρια του. Μόλις το είδε, ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του, και με άρπαξε και αρχίσαμε να προχωράμε προς το αυτοκίνητό του. Έπειτα από λίγα βήματα, μου λέει:
-Θυμάσαι τι συμφωνήσαμε. Το κολλάρο που κρατάω συμβολίζει την πλήρη υποταγή του σώματος και του μυαλού σου σε μένα. Από εδώ και πέρα θα κάνεις ό,τι σου λέω εγώ. Εσύ δεν έχεις δικαίωμα να σκέφτεσαι. Και όταν αποφασίσω ότι δεν σε χρειάζομαι άλλο, θα φύγεις χωρίς δεύτερη κουβέντα. Κατάλαβες?
-Μάλιστα Αφέντη, του απάντησα.
Δεν ξαναμίλησε, παρά μόνο μετά από 5 περίπου λεπτά που φτάσαμε στο αυτοκίνητό του. Εκεί, χωρίς καν να με κοιτάξει, με διέταξε να βγάλω ό,τι κοσμήματα φορούσα, ακόμη και το ρολόι μου, καθώς και ό,τι περιττό ρούχο φορούσα, να μείνω μόνο με την μπλούζα, τη φούστα και τα εσώρουχά μου. Έκανα ό,τι μου είπε. Για έναν περίεργο λόγο, ήμουν απολύτως ήρεμη. Η φωνή Του φρόντιζε γι’αυτό, με έκανε να νιώθω ασφαλής. Αφού έβγαλα ό,τι μου είχε ζητήσει, πήγα να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου για να κάτσω δίπλα του. Τότε Αυτός με μια απότομη κίνηση κλείδωσε την πόρτα και μου έκανε νόημα να πάω να κάτσω πίσω. Ανοίγω την πίσω πόρτα και περιμένω να ξεκινήσουμε, αλλά μάταια. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, μου λέει:
-Πάρε τώρα το κολλάρο που αγόρασες και φόρα το.
Μου δίνει το κολλάρο και το φοράω, χωρίς να πω τίποτα. Έπειτα, χωρίς ούτε εκείνος να μιλήσει, μου πετάει στο πίσω κάθισμα 2 περικάρπια για τα χέρια και 2 για τα πόδια. Κατάλαβα ότι και αυτά έπρεπε να τα φορέσω μόνη μου. Ήθελε να είναι σίγουρος ότι εγώ αποφάσισα να συνεργαστώ μαζί του, ότι ήταν και δική μου επιλογή. Τα φόρεσα. Έπειτα, ακολούθησε το φίμωτρο, και πάλι χωρίς να πούμμε τίποτα. Μόλις είδε ότι το φόρεσα και αυτό, μου είπε:
-Στη θήκη που βρίσκεται αριστερά σου, υπάρχει ένα ψαλίδι. Θέλω να κόψεις με αυτό ό,τι φοράς και να μείνεις εντελώς γυμνή. Κατάλαβες;
-Μάλιστα Αφέντη, του απάντησα.
Και έκανα ακριβώς όπως μου είπε. Έπειτα, επέστρεψα το ψαλίδι στη θέση του, γιατί ήξερα ότι αυτό θα ήθελε να κάνω.
-Εντάξει. Ένα πραγματάκι έμεινε, και θα ξεκινήσουμε. Θέλω να κάτσεις στα τέσσερα και να μην κουνηθείς μέχρι να φτάσουμε, μου λέει.
Η φωνή του ήταν σταθερή και ήρεμη, αλλά τα λόγια του με τρομοκράτησαν.
-Μα, Αφέντη μου, θα με βλέπουνε...., κατάφερα να ψελλίσω.
Για καλή μου τύχη, και πάλι έμεινε ψύχραιμος.
-Νόμιζα πως είχαμε ξεκαθαρίσει πως ό,τι γίνει θα μείνει μεταξύ μας. Μην ανησυχείς, απ’έξω δεν φαίνεται τίποτα. Τώρα στήσου στα 4, και μην τολμήσεις να κοιτάξεις καθόλου έξω. Το κεφάλι σου θα είναι σκυμμένο! Εντάξει;
-Μάλιστα Αφέντη, απάντησα, με πιο σταθερή φωνή αυτή τη φορά.
Μόλις σιγουρεύτηκε ότι είχα πάρει τη σωστή στάση, έβαλε μπρος και έφυγε. Οδηγούσε περισσότερο από μισή ώρα, όταν σταμάτησε ξανά. Χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει, μου πέταξε μία μαύρη μάσκα. Τη φόρεσα χωρίς να μιλήσω και ξαναξεκινήσαμε. Και πάλι, οδηγούσε περισσότερη από μισή ώρα, σκεφτόμουν ότι μάλλον είχαμε πάει σε κάποια κοντινή πόλη. Κάποια στιγμή αισθάνομαι να κόβει ταχύτητα και να στρίβει.
-Φτάσαμε, μου λέει.
-Επιτέλους, σκέφτηκα, δεν θα άντεχα πολύ ακόμη αυτήν την αναμονή.
Τον άκουσα να βγαίνει από το αυτοκίνητο και να ανοίγει την πόρτα μπροστά μου. Πήρε στο χέρι του την αλυσίδα από το κολλάρο μου.
-Βγες εξω, μου είπε κοφτά. Και μην διανοηθείς να σηκωθείς όρθια! Όσο είσαι δική μου, μόνο στα 4 θα περπατάς, σαν καλή σκύλα που είσαι.
-Μάλιστα Αφέντη, του είπα όσο πιο καθαρά μπορούσα πίσω από το φίμωτρο, και βγήκα από το αυτοκίνητο. Ήταν λίγο δύκσολο, καθώς είχα ακόμη κλειστά τα μάτια, αλλά χάρις στην υπομονή Του, τα κατάφερα.
Με έσερνε από την αλυσίδα για αρκετά δευτερόλεπτα, όταν μου έβγαλε τη μάσκα. Ήμασταν στην αυλή του σπιτιού του. Δένει την αλυσίδα σε ένα κρίκο και μου λέει:
-Λοιπόν, κουράστηκα πάρα πολύ. Πάω να κοιμηθώ λίγο και όταν ξυπνήσω θα δω τι θα κάνω μαζί σου. Μέχρι τότε εσύ θα μείνεις εδώ, γοναστιστή και θα σκέφτεσαι πόσο βρωμιάρα τσούλα είσαι. Κατάλαβες?
Και πάλι το φίμωτρο δεν με άφηνε να μιλήσω καθαρά, αλλά αυτό ακριβώς δεν ήταν που ήθελε Εκείνος?
-Μάλιστα Αφέντη, είπα όσο πιο καθαρά μπορούσα.
Τότε εκείνος χάθηκε πίσω από μια πόρτα κι εγώ έμεινα εκεί. Είδα ότι δίπλα μου υπήρχαν ένα πιάτο με νερό και ένα με ξερό ψωμί. Πώς όμως θα μπορούσαν αυτά να μου φανούν χρήσιμα, αφού ακόμη φορούσα το φίμωτρο? Πιο πέρα, ψηλά σε έναν τοίχο, είδα και μία κάμερα. Σκεφτόμουν πως από εκεί θα έβλεπε ο Κύριός μου αν ήμουν υπάκουη. Και μόνο αυτή η σκέψη έφτανε για να νιώσω το μουνί μου να πλημμυρίζει από καυτά υγρά. Ήθελα πολύ να εκτονώσω αυτήν την πίεση, αλλά ήξερα ότι αυτό δεν θα άρεσε καθόλου στον Κύριό μου, οπότε προσπάθησα να το ξεχάσω. Βρήκα ένα σημείο με σκιά, και ξάπλωσα εκεί. Πρσπάθησα να με πάρει ο ύπνος, μέχρι να επιστρέψει ο Αφέντης μου.
(συνεχίζεται)

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

Ενδιαφέρουσα διήγηση chryssagr. Ελπίζω να την συνεχίσεις. Μια ερώτηση μόνο, μιλούσατε μόνο μέσο chat πριν να συναντηθείτε? Είχατε μιλήσει ποτέ σε τηλ ή κάποιο video call?Είχε προηγηθεί κάποια ανταλλαγή πληροφοριών, ανταλλαγή τηλεφώνων, κάποιας διεύθυνσης κάτι? Έτσι στα τυφλά πήγες?

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

Συγγνώμη, ξέχασα να αναφέρω ότι η ιστορία δεν είναι 100% πραγματική. Είναι ένα κράμα της πρώτης μου εμπειρίας και μίας φαντασίωσης....

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

Παλι καλα γιατι με ψιλοαγχωσες στην αρχη. Περιμενουμε τη συνεχεια

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

wraia to pas...na doume sti synexeia an ginei k kati prwtoporiako

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

πρωτοποριακο ε;....

...οπως , ας πουμε, να της δωσει ενα ντιλντο και να την διατάξει να τον πηδήξει!

θα τον κάνει άραγε αυτό λιγότερο Αφέντη στα μάτια της;  

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

Ενδιαφέρουσα ιστορια μέχρι στιγμής. Απομένει να δούμε αν θα εξελιχθεί όμορφα και στη συνέχεια. Μην αργησεις να δημοσιεύσεις το 2ο μερος.

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

poli oraia i istorioula sou.perimenoume na diavasoume kai ti ipolipi fanasiosi sou kai sigoura tha mas ftiaksei giati exei oraia ploki!

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

και εγω περιμενω με αγωνια να διαβασω το δευτερο μερος!!!Μεταξυ μας,παντως,αγχωθηκα πληρως με τα τρια μονο δευτερολεπτα,ως διαθεσιμο χρονο επιλογης σου !!!!ελπιζω στην πραγματικοτητα να ειχες πολυ περισσοτερο χρονο να τον γνωρισεις και να τον επιλεξεις.....

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

Χαίρομαι πολύ που έκανες αυτήν την διευκρίνιση. Σ'ευχαριστώ  

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

 

 

Απάντηση: Σκλάβα για πρώτη φορά

Αυτή η διευκρίνιση με επανέφερε στην ήρεμη ψυχολογική κατάσταση.