Μάμι Πορν...

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Τα μπουζούκια τώρα με την κρίση δεν ‘κλείσαν καθόλου;

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Γαμήσια τώρα με την κρίση γίνονται;

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Μάλλον όχι, αλλά δεν είναι ευχάριστο που οι νεο-Έλληνες πλέον παρουσιάζουν τον πραγματικό τους εαυτό;  

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Μα μόνο αυτό γίνεται.......!!!

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

 

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Ο εν BDSM αδελφός vautrin έχει δυσκολίες πρόσβασης στην ιστοσελίδα του φόρουμ και μου ζήτησε να αναρτήσω τις παρακάτω θέσεις του.

Απολαύστε λοιπόν την τιμή που μας κάνει να συμμετέχει στο φόρουμ μας.

 

Για να μη γράψω κανα σεντόνι θα μιλήσω λίγο κωδικοποιημένα.

Παραδοχή της αναγκαιότητας του ανήκειν.

Πολιτιστική παρακμή της δύσης.Προσπάθεια προσέγκισης του εξ ανατολάς αντιπάλου δέους.

Αυτοματοποιημένη διαδικασία προάσπισης του καπιταλιστικού μοντέλου ως έκφραση μιας οντολογικής αυτοσυντήρισης ,έστω κι αν αυτό σημαίνει τη συμπόρευση με τον μέχρι πρότινος ορκισμένο εχθρό του.

Ψευδο-οικιοποίηση ενός προτύπου σχέσεων (κι όχι μόνο) που απορέει από την πολιτιστική κληρονομιά της ανατολής.Η "σιγουριά" και η "απουσία" κάνουν κολεγιά κι ανακαλύπτουν το κοινό τους έδαφος στο επίπεδο της γνώσης.

Μοιραία σύγκρουση σε προσωπικό επίπεδο αλλά κι αυτό μια γενικότερης ταυτοποίησης ,καθώς η άνωθεν οικιοποίηση πραγματοποιείται (ως συνήθως) με οικονομικά κριτήρια και δεν αίρει τις διαφοροποιήσεις που σε πολλά επίπεδα βρίσκονται να είναι κάθετες (τουλάχιστον σε επίπεδο θεσμών).

Αναγκαστικός διαχωρισμός της ατομικής ταυτότητας σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο ,χάρην της αρχής της λειτουργικότητας.Η δε ταυτότητα παύει να λαμβάνει χώρα πια στο επίπεδο ενός άλφα τοπικισμού ,αλλά αντλεί την υπόσταση της από το σύστημα μιας ψευδο-παγκοσμιοποιημένης πραγματικότητας ως πολίτης του..κόσμου.Για να μη πούμε του σύμπαντος.(μη χέσω)

Εμφανέστατη διατάραξη των πάλαι ποτέ ρόλων των δυο(?) φύλων ,που σε πολλές περιπτώσεις φέρεται να έχει ξεπεράσει σε ρυθμό την επαναστατική ικανότητα των πληθυσμών τους οποίους αφορά.Επανάσταση της εξουσίας ??? Αστική τάξη σε καρα-φθίνουσα πορεία.

Αποδεδειγμένη ιστορικά ανικανότητα των μέχρι πρότινος παραγκωνισμένων κοινωνικών υποσυνόλων να ευθυγραμιστούν με τις αλλαγές.Αρχή της ασφαλείας σε πλήρη έξαρση.Η γη της επαγγελίας δεν ανευρέθει ...για άλλη μια φορά.

Περιχαράκωση της έννοιας του προσωπικού συμφέροντος στα πλαίσια μιας αξιοκρατικής κλίμακας , που βρίσκεται να είναι αρρικτα συνδεδεμένη με το βαθμό ικανότητας εξάντλησης του γράμματος του νόμου.Το τέλος της παρανομίας.

Εμφάνιση ενός κοινωνικώς οριζόμενου αναβαθμισμένου "θέλω" ,υπό τη μορφή προτάγματος,ως επίφαση δημοκρατικών διατάξεων.Και για όσα δεν συνάδουν με τη θέση στην οποία βρίσκεται κάποιος ,υπάρχει σύμμαχος κι αρωγός η ονειροπόληση.

Άνοδος της μετριότητας.Τελευταίες ανακαλύψεις καταδεικνύουν,ότι τα πάντα γίνονται με τη δύναμη της θελήσεως.(αει να βρει κανείς όμως σε ποιο χωράφι αυτή βόσκει).Παλινόρθωση της μεταφυσικής.

Αποτέλεσμα.Τον ήπιαμε...

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Πιστεύω ότι πολλές γυναίκες παρασύρθηκαν σε έναν τρόπο ζωής και σε επιλογές που ήταν κοινωνικώς αποδεκτές...κατέληξαν πιθανώς ότι ή ζωή τους δεν τους γεμίζει και ότι ίσως ότι χρειάζονται ένα restart...γι αυτό πιστεύω ότι ταυτίζονται και είχε τόση απήχηση αυτό το βιβλίο...Η εσωτερική ανάγκη να ξαναγίνουν μικρές και κάποιος άλλος να πάρει την ευθύνη των επιλογών που έκαναν με ένα πιθανό καλύτερο αποτέλεσμα. Έχουν ανάγκη να νιώσουν προστασία και φροντίδα καθότι η μέση γυναίκα σήμερα σε κάθε οικογένεια είναι αυτή με τους περισσότερους ρόλους: της μαμάς, της φροντίστριας της οικογένειας, μαγείρεμα, σίδερο, καθαριότητα, καριέρα, σύζυγος..και σε πολλές περιπτώσεις με έναν άντρα που περιορίζεται στον ρόλο του κουβαλιτή του σπιτιού απλά και μόνο επειδή κάνει μία δουλειά όπως όλες τους.

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

@Aiwnia

Είμαι πρόθυμος να δεχτώ το αξίωμά σας. Για να το πιστέψω όμως πρέπει να βρείτε μια καλή ερμηνεία στο γιατί και πως οι περισσότερες γυναίκες καταφέρνουν εδώ και εκατοντάδες, μην πω και χιλιάδες, χρόνια να πηγαίνουν τόσο κόντρα στη φύση τους, κι ενώ είναι υποτακτικές παρενδύονται συχνά-πυκνά τις κυριαρχικές π.χ. ως μάνες, γυναίκες και πεθερές...

Αραγε, πόση καταπίεση της φύσης τους θα πρέπει να νιώθουν αυτά τα κορίτσια, η Αγκέλα και η Κριστίν, για να τσουρομαδιούνται ποιανής η άποψη για τα πράγματα θα κυριαρχήσει, ε; Τις λυπάμαι τις καημένες, θα είναι εξαιρέσεις - δεν θα διάβασαν για τον Γκρίζο να καβλώσουν ενθυμούμενες τη φύση τους, και να αφήσουν κανάν άντρα να διοικήσει και να μας βγάλει από την κρίση...

Καλά και σκηνές από Σκούμπι Ντου θυμάμαι, αλλά δεν θα τις έφερνα ως παράδειγμα BDSM 

Οταν έχετε απορίες για νούμερα, γιατί δε ρωτάτε το Γούγλη; Δωρεάν είναι...

Εξήγησα στο αρχικό ποστ ότι εκκινώ από το ότι η φράση "Μάμι πορν" μπήκε στα λεξικά. Αυτό, συνήθως, δεν γίνεται για πλάκα...

Τον Αύγουστο του 2012 οι πωλήσεις στη Βρετανία έπιασαν τα 12 εκατ. αντίτυπα, παραπάνω απ΄όσα πούλησαν και τα 7 βιβλία του Χάρι Πότερ μαζί. Επί μήνες πρώτο σε αμαζον, νυτάιμς, και λοιπές λίστες ευπώλητων. Στο χώρο των εκδόσεων η Βρετανία δίνει τον τόνο - συνολικά η τριλογία είχε πιάσει το Σεπτέμβρη τα 40 εκατ. αντίτυπα και έκτοτε εξακολουθεί να καλπάζει, όσο ετοιμάζεται η ταινία για το νέο μπουστ πωλήσεων...

Και δεν συζητάω για τις παράπλευρες πωλήσεις των παρομοίων μανιταριών που ξεφυτρώσαν...

Υπονοείτε μήπως ότι θα άνοιγα νήμα για καμμιά 15αριά εμμηνοπαυσιακές που μουνοτρίβονται μπροστά στο κιντλ μπας και κατεβάσουν γράσο; Γουάτ ελς ιζ νιού; Από καταβολής κόσμου το κάνουν αυτό οι εμμηνοπαυσιακές. Τί να κάνανε δλδ.; Να πηγαίνανε στους πούτανους, κατ' αντιστοιχία με τους μπαρμπάδες;

Μπαρδόν, αλλά πώς έχουν αυτό στο νου τους για ερωτική λογοτεχνία και τις πάει στα απαγορευμένα της προεφηβείας τους; Θήτευσα σε ελληνικό σχολείο και οι συμμαθήτριές μου έκρυβαν κάτω από το προσκεφάλι το γαμιά της λαίδης Τσάτερλι, όχι το Ζάκουλα - αλλιώς θα ανταλλάσσαμε και κανά τεύχος...

Ακόμη δεν το πιάνω: το εξώφυλλο με τον ασημί πεοδείκτη αναστάτωσε τόσες "μανούλες" του Δυτικού κόσμου επειδή τους θύμισε την πρωτεφηβεία τους;;;

Εχω και γω μια τέτοια γραβάτα, κάπου παραχωμένη, κι ήταν και ούγκο, πανάθεμά την. Τη φόραγα στη γερμανία, με μαύρο πουκάμισο και κουστούμι, αλλά την παράχωσα από χρόνια, όταν άρχισε να τονίζει πολύ τα ... μαλλιά μου 

Κοιτάξτε, εγώ ζήτησα μια ερμηνεία του φαινομένου, όχι της μονάδας - άλλη μπορεί να το αγόρασε απ΄τη μυρωδιά, δεν αμφιβάλω. Κι εγώ έχω ένα κάτι με το ραντέ λευκό φανελάκι στη γυναίκα (οψίμως λειτουργώ και με γκρι...) αλλά δεν το κάνω θεωρία για τους μεσόκοπους άνδρες, ε;

Σε συνδυασμό δε με αυτό

θα σας έλεγα να δείτε καλά στο λήμμα "αυθάδεια", μήπως περιλαμβάνει και αυτόν που πιστεύει ότι το προσωπικό του βίωμα ερμηνεύει τα πλήθη. Αν δεν είναι εκεί, δείτε και στο "ξιπασιά".

Α, πολύ ωραία. Εδώ μου δίνεται(ε) ευκαιρία να κάνω μια μικρή παρένθεση εξ όψεως άσχετη και εν τω βάθυ απολύτως σχετική με το καθ' υμάς BDSM. Και να δείξω την άβυσσο που με χωρίζει από τέτοια πράγματα. Ας την ονομάσουμε την παρένθεση Φιλοσοφία της Ηθικής για πρωτοετείς:

Η σάτυρα στηρίζεται στην πεποίθηση ότι υπάρχει κάτι ιερό, έστω και για μια ομάδα ανθρώπων, το οποίο η σάτυρα βεβηλώνει. Η μορφή που έχει είναι ψιλοστάνταρ: υπομνηματίζει ότι αυτό που προσφέρεται ως ιερό είναι κατά βάση κίβδηλο, αποσταθεροποιώντας αυτούς που το βλέπουν ως ιερό και κολακεύοντας τους υπόλοιπους - εξ ου και ο σαδομαζοχισμός του τσαντιροκοινού.

Αλλά τί θα πει ότι είναι κίβδηλο; Θα πει ότι θα μπορούσε ή θα όφειλε να υπάρχει το γνήσιο και ιερό, θα όφειλε και θα μπορούσε να υπάρξει ο σοφός και πραϊσιος γέρων, και απλώς τούτος που μας πλασσάρεται ως τέτοιος είναι ιμιτασιόν. Οι Κορτοί αυτού του κόσμου λοιπόν έχουν εκόντες-άκοντες κάνει την παραχώρηση σε μια ιερότητα την οποία εγώ δεν αναγνωρίζω και ως εκ τούτου ούτε θα έκανα κάτι τέτοιο ούτε και θα διασκέδαζα με κάτι τέτοιο (μόνο ξεμωραμένους γέρους και τους έχοντες ανάγκη να "παρηγηρηθούν" (*) για την ανυπαρξία που τους παραμονεύει αναγνωρίζω - ούτε τους μεν, ούτε τους δε έχω καμμιά όρεξη να καταγγείλω ή να λοιδορήσω, πόσο μάλλον να αναμορφώσω)

Προκαλώ όμως οποιονδήποτε να δει πόσο απλούστερος γίνεται ο κόσμος (πόσο μάλλον το BDSM) αν ξεφύγει από το κεντρικό δίπολο Καλό / Κακό ως ηθική χροιά, αν ξεφύγει δλδ. από το δίπολο Ιερό / Βεβήλωση... Πόσα πράγματα γίνονται περιττά (ίσως και το BDSM, για κείνον/ην που πρώτη φορά θα βγεί από το δίπολο...)

*= εισάγω τη λέξη "παρηγηρία" και το ρήμα "παρηγηρείται" γι αυτόν που στα γεράματά του, ανεξαρτήτως ηλικίας, (γήρας είναι η εποχή που φοβάσαι τον θάνατο) στρέφεται για παρηγορία στην θρησκεία. Προδήλως, πολλοί μπέτζαμοι μπάτι γεννήθηκαν γέροντες κατ΄αυτήν την έννοια, και δεν επρόλαβαν να νεάσουν.

@E.K.G.

Σε όσα κατάλαβα, συμφωνώ.

Καλέ, κάτι έχει το πληκτρολόγιό σας... βγάζει το "ν" "χ" και το "ί" "ή"  ))

@MariaEleni

δυστυχώς, αυτά που λέτε "ταιριάζουν σε κατηγορια bdsm συζητηση..." - συμφωνώ σε πολλές από τις όψεις που αναφέρατε, δείτε όμως και την απάντηση στην elfcat όπου πάω λίιιιγο βαθύτερα - δεν φταίω εγώ, η φύση μου  

Για τους άντρες, ναι, υπάρχει κάποιο, ανάλογο σε εμπλοκές, Ονειρο, αλλά δεν το έθεσε κανείς, οπότε γιατί να το θέσω εγώ 

Dream


PS. Σε όσους μου στέλνουν ΡΜ και δεν έρχεται είναι επειδή έκπεσα από γολδ μέλος και μπούκωσε. Ως να το καθαρίσω, ας δοκιμάσουν ιμέιλ αν είναι σίγουροι ότι α) έχουν κάτι να μου πούν και β) έχω όρεξη να το ακούσω (Ηλία, δεν εννοώ εδώ εσένα προφανώς - εσύ στείλε κανά μέιλ γιατί δεν έχω το δικό σου και δεν με αφήνει να στείλω ΡΜ 

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Μαζί σας είμαι, γνωστό τοις πάσι. Πλήν όμως....

Ακολουθώντας το τρένο της σκέψης σας, δεν θα περίμενε κανείς, μετά από μια σειρά έντονων και διαφορετικών ματαιώσεων, στην (καλο)γαμημένη ωριμότητά της πια, μια γυναίκα να καταλάβει ότι πρέπει επιτέλους να ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ από το ΦΟΡΜΑΤ που έχει μέσα της ΤΟ όνειρο; Να αφήσει τον εαυτό της να μετεξελιχθεί; Να επιστρέψει στην αρχική ΑΦΟΡΜΑΤΙΣΤΗ αναζήτηση της ευδαιμονίας / ευτυχίας της;

Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, αλλά μιλάμε (ακόμη) για BDSM και στο BDSM δεν πάει κανείς για τα εύκολα, έτσι δεν είναι;  

Να ξεκαθαρίσω λίγο τί εννοώ με τον καλό τον γάμο - μια κουβέντα με τον απαράμιλλο συζητητή vautrin με βοήθησε τα μάλα να εντοπίσω την πιθανή παρεξήγηση.

Οταν μιλώ για τον ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΤΟ ΓΑΜΟ, δεν εννοώ φυσικά αυτό που έχει κατά νου η μέση ελληνίδα, νυφικό και κουτσούβελα, και να κουβαλάει ο ημίονος - εξάλλου αυτό το ποστ μιλά για δυτικές γυναίκες και σίγουρα η φινλανδή, για παράδειγμα, δεν (έμαθε να) βλέπει τους άντρες όπως η ελληνίδα...

Μιλώ για την μετεξέλιξη της αρχέγονης γυναικείας σύλληψης του κόσμου, σύμφωνα με την οποία επιθυμητός είναι ο διαπιστωμένα ανηλεής κυριαρχικός, το σκυλί το αγαρηνό που ορμά λυσσασμένο σε όλους και σε όλα, αρκούντως κατατροποτικός στο διάβα του, όμως αυτήν την ξεχωρίζει, αναγνωρίζει την μοναδικότητά της και της φέρεται με την αντιστοιχούσα γλυκιά τρυφερότητα.

Αν αυτό στις ανθρωποπιθήκειες κοινωνίες ξεκίνησε με την προσπάθεια προσέλκυσης του άλφα μέιλ για επιβιωτικούς λόγους (ας μην αναρωτιούνται πολλοί και πολλές γιατί οι γυναίκες ερωτεύονται "κωλόπαιδα" - υπάρχει καλύτερη εγγύηση ότι θα προστατέψει αυτήν και το παιδί της  μετεξελίχθηκε -και σφήνωσε!- σε αυτόν που πολεμάει εκεί έξω -κάποτε με όπλα, τώρα με εξέλ- αλλά τον έχει μόνον αυτή, αφού του δίνει γι αντάλλαγμα τη γλυκιά και θεραπευτική αγκαλιά της...

Ας θυμηθούμε: στο τέλος της τριλογίας του εν (μπουρδο)λόγω, έρχεται ο γάμος, το παιδί και η "θεραπεία" του Γκρίζου από τον σαδισμό....

Αρνεψε ο στρίγγλος!

Φυσικά -θα παρενέβαινε εδώ ο καλός vautrin- το σενάριο έχει πλείστες παρενέργειες κατά την σκηνοθεσία στις καθημερινές παραλλαγές που λαμβάνουν χώρα τριγύρω μας:

* κάποιες φοβούνται πολύ το "κωλόπαιδο" και παντρεύονται ένα "καλό παιδί" να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο οπότε κρυφοκοιτάνε κανά "κωλόπαιδο" και κάνουν καμμιάν αρπαχτή, αληθινή ή λογοτεχνική,

* άλλες την πατάνε επειδή το "κωλόπαιδο" που γίνεται (=το κάνουν) αρνάκι δεν τις συγκινεί πιά, εφ΄όσον γίνεται συνολικά αρνάκι, άρα και απέναντι στον διευθυντή του,

* κι άλλες, τέλος, διαπιστώνουν με φρίκη (Ω, μον ντιέ...) ότι το βεριτάμπλ "κωλόπαιδο" που "τύλιξαν" δεν αρνεύει, και εξακολουθεί να είναι "κωλόπαιδο" και προς αυτές, ή κυρίως προς αυτές, που τις έχει και πρόχειρες, γαμώ τη μη μοναδικότητά τους...

Με αυτό το πνεύμα μπορούμε να καταλάβουμε ίσως καλύτερα ποιό είναι ΤΟ όνειρο που συγκίνησε τις μανούλες αναγνώστριες:

η μικρή καριολίτσα το βρήκε το κωλόπαιδο, το τέσταρε ότι είναι βεριτάμπλ, υπέφερε του λιναριού τα πάθη, αλλά τελικά το τιθάσευσε και το έζεψε στο άρμα της ευτυχίας της: τουτέστιν θα χει κάποιον να γαμάει το μουνί της, να ταϊζει το παιδί της (γαμώντας και δέρνοντας τους άλλους, έστω και μέσω εξέλ) και δεν θα τσούζει πλέον και ο κώλος της, εφ όσον άντεξε τις εισαγωγικές εξετάσεις.

Είναι να μην την ζηλέψεις και να μην την διαβάσεις με λαχτάρα, ως πολυματαιωμένη μεσόκοπη - αν μιλάμε για τη μάζα των μεσόκοπων γυναικών;

Αφήνω στην μπάντα το ότι η καριολίτσα το πέτυχε με τον πρώτο πούτσο που 'φαγε, και άρα σκόραρε ψηλά και σε ηθική, ενώ η μεσόκοπη αναγνώστρια θα χει φάει και καμμιά 10αριά (ελληνίδα) ή και 50αριά (βορειοευρωπαία) - και προκοπή δεν είδε, ενώ τους φέρει και βαρέως, επειδή της μάθανε να μην το δίνει, το πολυτιμούλι της - μη χέσω...

Κεις κλόουζντ...

Αλλά για βάστα... Ας παραστρατήσουμε (sic  λίγο τη σκέψη του vautrin: έτσι ιδωμένα τα πράγματα μας προϊδεάζουν για την καθολική επιτυχία του βιβλίου: αν τα άρλεκιν περιστρέφονται (με το φορμάτ που εξήγησα σε προηγούμενο ποστ) γύρω από τις παρεξηγήσεις με το "κωλόπαιδο", με ή χωρίς εισαγωγικά, ως την τιθάσευση του με αγάπη, στοργή και προδέρμ, τότε δεν είναι οι σκιές του Γκρίζου ένα είδος άρλεκιν, αλλά τα άρλεκιν είναι ειδικές εκδόσεις για τις περιπλοκές του Ονείρου που περιγράφει η τριλογία του Γκρίζου...

Μάλιστα...η στρουμπούλω πέτυχε το μάτι του ταύρου, πηγαίνοντας κατευθείαν στην πηγή γι αυτό μάλλον και άγγιξε χορδές μυριάδων....

Καθώς προείπα, αντίστοιχες καταστάσεις υπάρχουν φυσικά και για τους άντρες, με προεξάρχουσα ότι κάθε κακομαθημένος απ τη μανούλα του (και ξέρουμε πλέον για τί μυαλά μανούλας μιλάμε, για να διαβάζει αυτά που διαβάζει...) περνιέται και συστήνεται για βεριτάμπλ "κωλόπαιδο" που θα γαμήσει και θα δείρει. Αλλά τα περί ανδρών δεν είναι του νήματος.

Dream

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Ευτυχώς! ;-).............................

 

Απάντηση: Μάμι Πορν...

Αγαπητέ DreamMaster,

ο λόγος που σας καταλογίζω αυθάδεια είναι ότι - κατά πώς φαίνεται - αδυνατείτε να αντιληφθείτε το σκεπτικό, τις διαδρομές και τις πηγαίες αντιδράσεις του ανθρώπου που ηλικιακά ή σε κάποιο είδος εμπειριών προηγείται από εσάς και ενδεχομένως σε ωριμότητα. Και όμως, συμπεριφέρεστε σαν τίποτα να μην σας είναι άγνωστο. Λέτε "κλιμακτηριακή" * μ έναν πιθανά ασυναίσθητα κεκτημένο, στόμφο απόρριψης, λες και ξέρετε σε βάθος πράγματα για τις κλιμακτηριακές, εν γένει. Και ούτω καθ' εξής. Εξ ου και η κατ' εμέ αυθάδεια. Η δική σας. Τα δικά μου αφήστε τα. Έτσι και αλλιώς, πάνω κάτω την εποχή που τελειώνει κάποιος τη δευτέρα δημοτικού, αφήνει κατά μέρος τέτοια αντιγυρίσματα, ως ανόητα.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι αυτό που ένιωσα εγώ δεν είναι μοναδιαίο και ούτε μοναδικό. Στατιστικά θα ήταν αδιανόητο κάτι τέτοιο. Αλαζονική θα ήμουν αν το πίστευα. Αυτό ακριβώς σας είπα, ότι σας δίνω ένα στοιχείο και ως τέτοιο λογαριάστε το στη δειγματοληψία σας. Κάποιο τμήμα αναγνωστριών θα ερμηνεύει. Το εξώφυλλο. Τι είναι το εξώφυλλο; Είναι η υπόσχεση. Μια υπόσχεση που αναβλύζει από τόσο παλιά και είναι καθαρή από οποιαδήποτε λογική, σαν το νερό της πηγής. Πείτε μου για ένα soft, hard, whatever porn που να μην πουλάει υποσχέσεις για τη μύχια φαντασίωση. [Και που να μην ψεύδεται.]

Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ ήταν τελείως άλλο πράγμα από το αεί, διαφεύγον πορνό του περιπτέρου. Αν οι συμμαθήτριές σας το είχαν κάτω απ το μαξιλάρι, εμένα το κατείχε ο μεγάλος μου έρωτας και δεν μου το έδινε. Τα σαββατόβραδα που πηγαίναμε σπίτι του, μου έδινε ένα επιλεγμένο κείμενο, να το διαβάσω, να το μάθω απέξω και να του το απαγγείλω όρθια την ώρα που αυτός, ξαπλωτός στο κρεβάτι, μου έβαζε χέρι.

Και τώρα να με συμπαθάτε   Λόγω ηλικίας και αποδοχής κάποιων πραγμάτων με απωθούν τα στερεότυπα ακόμα και στην περίπτωση που ίσως διατηρούν κάτι από την αλλοτινή τους ποιότητα. Ασχολούμαι με τα πολύ λεπτά άκρα των κατανομών. Πλέον. Οπότε δεν με ελκύουν προς ερμηνεία τα μαζικά φαινόμενα. Αν δε έρρεπα προς ερμηνείες ηθογραφικές   πιστεύω θα το ένιωθα σύγκαιρα και θα προτιμούσα να μην ασχοληθώ διόλου.

* αρχικά αντί για "κλιμακτηριακή" είχα γράψει "κλημακτηριακή". Σκέφτηκα τη γλωσσοπανήγυρι που ίσως θα κάνατε με αυτό και σας το στέρησα