Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Καταρχάς συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση αλλά για κάποιο λόγο έχω δικαίωμα να κάνω 4 δημοσιεύσεις ανά 2 ημέρες (αυτό το μήνυμα μου έβγαζε το σύστημα).

Τέλος πάντων, έτσι όπως το θέτεις συμφωνώ μαζί σου (καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή) αλλά η πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν το βλέπει έτσι. Δεν βλέπει καμία αξιοπρέπεια πχ στο να πεθαίνουν τα παιδιά της Αιθιοπίας πριν καν συμπληρώσουν το πρώτο έτος ζωής λόγω της αδυναμίας του κράτους τους να παρέχει επαρκή υποστήριξη. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το ανταλλακτικό σύστημα που έχουμε δεν είναι άμεσα ανταλλακτικό (δώσε μου 1 κιλό ντομάτες να σου δώσω ένα 1 κιλό φασόλια) αλλά έμμεσα με την χρήση του χρήματος. Το πρόβλημα ξεκινά από την στιγμή που και αυτό αντιμετωπίζεται ως προϊόν, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Τέλος πάντων, η ουσία είναι ότι ο καθένας έχει τον δικό του ορισμό περί αξιοπρεπούς διαβίωσης (πχ ένας μεγιστάνας θεωρεί αξιοπρεπή διαβίωση τους 10 υπηρέτες, τις ferrari κλπ ενώ μια καθαρίστρια να εξασφαλίζει ίσα ίσα τα προς το ζην και να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη)και κινείται εντός των ορίων που ο ίδιος θέτει.

Η συνάρτηση που καθορίζει αυτό στο οποίο αναφέρεσαι δεν περιλαμβάνει έναν μόνο όρο αλλά είναι πολυσύνθετη (f(z)=a*x+b*y+...). Το πρώτο που κοιτά κάποιος είναι το παραγόμενο έργο σε σχέση με το καταναλισκόμενο. Ουσιαστικά κοιτά πόσα χρήματα παράγεις σε σχέση με το πόσα καταναλώνεις το οποίο φυσικά αντιστοιχεί στην αξία των προϊόντων που παράγεις σε σχέση με την αξία των προϊόντων που καταναλώνεις. Από την στιγμή που η Ελλάδα έχει ταυτόχρονα αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο και αρνητικό προϋπολογισμό σημαίνει ότι όντως ξοδεύει περισσότερα από όσα παράγει άρα ζει πάνω από τις δυνατότητές της. Ένας δεύτερος παράγοντας είναι οι προοπτικές της κάθε χώρας. Εδώ μπαίνει ο παράγοντας "ρυθμός ανάπτυξης" αλλά όχι μόνον αυτός. Η Γερμανία στην οποία αναφέρεσαι έχει και συνεχίζει να αναπτύσσει τεχνογνωσία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί κανονισμοί διασφάλισης ποιότητας στηρίζονται πάνω στο DIN και το TUV. Μπορεί δηλαδή να έχει απωλέσει κάποια κατασκευαστική δυναμική (και εκεί υπάρχει το φαινόμενο αποχώρησης των επιχειρήσεων προς την Κίνα) αλλά ισορροπεί την σανίδα με την τεχνογνωσία που πουλάει. Αντίστοιχα η Αμερική ελέγχει την κυκλοφορία του χρήματος δεδομένου ότι οι βασικές συναλλαγές γίνονται σε δολάρια και σε κανένα άλλο νόμισμα. Οπότε το να συγκρίνει κανείς αυτές τις 2 χώρες με την Ελλάδα είναι τουλάχιστον κάπως απλοϊκό (άλλοι μπορεί να χρησιμοποιούσαν άλλες εκφράσεις αλλά δεν με αφήνει η ευγενική καταγωγή μου  ).

Η Ελλάδα είχε και έχει όλες τις προοπτικές για να είναι ή να γίνει μια ισχυρή χώρα. Έχει τους φυσικούς πόρους, έχει ένα αρκετά καλό έως εξαίρετο επιστημονικό δυναμικό σε όλα τα πεδία και σε όλες τις βαθμίδες αλλά πάσχει σε θέματα διαχείρισης όλων αυτών. Επιπλέον πάσχει και στον τομέα της συνειδητότητας των πολιτών της. Ο σύγχρονος μέσος Έλληνας πολίτης, δυστυχώς, δεν διαφέρει σε τίποτα από τον αρχαιοελληνικό ιδιώτη (ρίζα της λέξης idiot της Αγγλικής γλώσσας). Όσο το "έλα μωρέ", το "ωχ αδερφέ" κλπ κυριαρχούν στην καθημερινότητα δεν υπάρχει ελπίδα καλυτέρευσης των πραγμάτων. Σκέψου μόνο ότι είμαστε η μόνη χώρα στην οποία η καταγγελία της οποιασδήποτε παρανομίας χαρακτηρίζεται ως ρουφιανιά, κάτι που δεν συμβαίνει σε καμία άλλη χώρα της υπόλοιπης ΕΕ (ειδικά στην Γερμανία η ανάληψη τέτοιων πρωτοβουλιών από τους πολίτες είναι το επιδιωκόμενο και επιδοκιμάζεται σε κάθε περίπτωση). Ίσως να μας διατρέχουν ακόμα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα, τί να πω!

ΥΓ. Και ναι, ακριβώς όπως ο οποιοσδήποτε πολίτης είναι δέσμιος των χρεών του (μπορεί και να φυλακιστεί εάν δεν τα πληρώσει) έτσι και ένα κράτος μπορεί να είναι δέσμιο των πιστωτών του. Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι ο πιστωτής αλλά το γεγονός ότι καταφύγαμε στον δανεισμό για να καλύψουμε έξοδα τα οποία δεν δημιουργούσαν κανένα υπερκέρδος. Όσο είχαμε εμείς την δυνατότητα κοπής νομίσματος ισορροπούσαμε κάπως την κατάσταση με συνεχείς υποτιμήσεις (εάν είσαι πάνω από 30 θα θυμάσαι ότι εκεί γύρω στο 1990 έγιναν 3-4 διαδοχικές υποτιμήσεις για να μην χρεωκοπήσει η χώρα). Με την είσοδο στην ΕΕ χάσαμε αυτό το πλεονέκτημα αλλά όταν οι υπουργοί οικονομικών του Σημίτη φώναζαν για λιτότητα, δημοσιονομική προσαρμογή κλπ εμείς χοροπηδούσαμε από την χαρά μας που αναλάβαμε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Αυτό που έγινε, αντίθετα, ήταν σύγκλιση μόνο των μισθών και όχι και των λοιπών οικονομικών μεγεθών. Γι' αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Σήμερα η μείωση των μισθών δεν γίνεται μόνο για να γίνουμε και καλά ανταγωνιστικοί (άλλωστε μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός και με σχετικά υψηλούς μισθούς - βλέπε Γερμανία) αλλά και γιατί πρέπει ο μισθός να αντικατοπτρίζει την υφιστάμενη οικονομική κατάσταση της χώρας.

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Προφανώς και δεν υπάρχει λόγος να ζητάς συγγνώμη γι’ αυτό  

Δεν καταλαβαίνω το παράδειγμά σου. Αν θες γίνε λίγο πιο σαφής.
Εννοείς χωρίς το δανεισμό θα γίνουμε «Αιθιοπία»; Φαντάζομαι δεν εννοείς κάτι τέτοιο.

Η αξιοπρεπής διαβίωση δε συνδέεται άμεσα με την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Θα πρέπει να επαναλάβω πως δεν την συνδέω με την καλοπέραση ή τα υλικά αγαθά αλλά με αξίες μη υλικές.

  Γνωρίζεις πολλές χώρες που έχουν θετικό εμπορικό ισοζύγιο και παράλληλα πλεονασματικό προϋπολογισμό; Π.χ. η Γερμανία έχει; Η Γαλλία; Η Βρετανία; Η Ολλανδία; Οι πολίτες αυτών των χωρών ζουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους; Μήπως τελικά δεν έχει οριστεί καν μια τέτοια συνάρτηση στην καπιταλιστική οικονομία και την επικαλούμαστε χωρίς να έχουμε ορίσει με σαφήνεια τους παράγοντες;

Δεν είναι ιδιαίτερα σημαντικό αλλά Η TUV είναι φορέας πιστοποίησης, Δεν έχει σχέση με πρότυπα - απλά πιστοποιεί την εφαρμογή τους (επίσης, η έννοια «διασφάλιση» στα συστήματα ποιότητας έχει καταργηθεί, προφανώς εννοείς «διαχείριση»).

Δε συγκρίνω την οικονομία αυτών των χωρών με της Ελλάδας. Αυτό που ακούω όμως συχνά το οποίο είναι ατεκμηρίωτο (και σε πολλές περιπτώσεις κρύβει σκοπιμότητες) είναι το ότι «δε ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας όπως οι υπόλοιποι».

Οι δυνατότητές μας (αλλά και άλλων κρατών) σε αντιστοιχία με τα οικονομικά δεδομένα - σύστημα δεν προκύπτουν από πουθενά. Ούτε καν η οικονομική επιστήμη μπορεί να αποδείξει αυτήν την αντιστοιχία όταν το χρήμα που υπάρχει σε τραπεζικούς λογαριασμούς, παράγωγα, ομόλογα κλπ. είναι αέρας κοπανιστός που παράγεται κατά το δοκούν σε δευτερόλεπτα από την πληκτρολόγηση ορισμένων αριθμών (ό,τι κάνει η FED δηλαδή όταν υπάρχει ανάγκη).

Δε θα καθορίσει λοιπόν ένα οικονομικό σύστημα αν εγώ ή οι συμπατριώτες μου πρέπει να πεινάμε ή να ζούμε ή να πεθάνουμε.


Αυτό αποκαλώ αξιοπρέπεια.

Συμφωνώ.

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Γενετικά μπορεί να μην έχουμε διαφορές, πολιτισμικά όμως η μέρα με την νύχτα. Και ξεκινώ από εδώ: "Όσοι δεν έχουν δικά τους προσόντα καταφεύγουν στους ένδοξους προγόνους και παππούδες τους." Μένανδρος

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

«Έλα Ελένη μου», έχουμε (πάλι) περιστατικό  



 







Για ξέπλυμα χρήματος καλείται ο Α. Δελλατόλας - ένταλμα για τον Π. Κυριακίδη

Για την κατηγορία του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος σε βαθμό κακουργήματος καλείται να απολογηθεί την επόμενη βδομάδα από την δεύτερη ειδική ανακρίτρια Ιωάννα Χατζάκη που χειρίζεται την υπόθεση της Proton Bank, ο εκδότης Αντώνης Δελλατόλας.

Πρόκειται για έμβασμα ύψους 500.000 ευρώ το οποίο εστάλη στις 20 Ιανουαρίου του 2012 από λογαριασμό της Ελληνικής Τράπεζας στην Κύπρο. Ως δικαιούχος του λογαριασμού αποστολής εμφανίζεται ο καταζητούμενος για την υπόθεση της Proton Bank, Πέτρος Κυριακίδης. Το έμβασμα καταλήγει στην Τράπεζα Κύπρου στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα σε λογαριασμό του εκδότη των εφημερίδων «Το Ποντίκι» και «6 ημέρες», Αντώνη Δελλατόλα.

Πηγή: http://www.capital.gr/News.asp?id=1748396

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Πού πάει η Ευρώπη;

Πόσο κινδυνεύει να ξηλωθεί το πουλόβερ του ευρώ; - Ποια θα είναι η τύχη της Γερμανίας με ένα ακριβό μάρκο;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 15/03/2013 20:29


Η οικονομική κρίση θεριεύει και ταξιδεύει με ταχύτητα μεγάλη στη Γηραιά Ήπειρο.
Ξεκίνησε από την περιφέρεια αλλά πλέον συγκλίνει προς το κέντρο. Έπληξε την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, γονάτισε την Ελλάδα, πλήγωσε την Ισπανία, μεταδόθηκε στην Ιταλία, απειλεί πια την Γαλλία και διεισδύει σιγά - σιγά στον γερμανικό πυρήνα της Ευρώπης. Η Σλοβενία χάνει την ορμή της, η Ουγγαρία κινδυνεύει να χάσει τη Δημοκρατία της, η Ολλανδία τρέχει κι αυτή πίσω από τα ελλείμματά της, σε λίγο η κρίση νομοτελειακά θα χτυπήσει την πόρτα της κυρίας Μέρκελ.

Όπως φάνηκε και την Παρασκευή στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών η ευρωπαϊκή ηγεσία στάθηκε αμήχανη απέναντι στο μείζον πρόβλημα της ανεργίας, φανέρωσε πως δεν έχει λύσεις, ούτε επεξεργασίες. Ευχολόγια μόνο και θολές αναφορές σε αμφιλεγόμενα μικρά προγράμματα για την επιχειρηματικότητα των νέων.

Η ευρωπαϊκή ελίτ νιώθει ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά δεν το πιστεύει κιόλας. Γι' αυτό και επιμένει στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο των δύο προηγούμενων δεκαετιών, παρ' ότι αυτό έχει κλονισθεί και δεν είναι σε θέση να δώσει ασφαλείς απαντήσεις στο πρόβλημα της κρίσης.

Μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον θα δώσει μόνο πίκρα, ανθρώπινα θύματα και καθεστώτα ανελεύθερα.

Η ελίτ λοιπόν κάτι πιάνει στην ατμόσφαιρα, αλλά προτιμά να υπερασπίζεται τις θέσεις της και τα αγαθά της.

Κάπως έτσι οι Βρυξέλλες μένουν εγκλωβισμένες στο γερμανικό δόγμα του νομισματικού στόχου και δεν μπορούν να κάνουν βήμα αλλαγής χωρίς τη συγκατάθεση του Βερολίνου. Και κατά τα φαινόμενα δεν θα την έχουν πριν από τις γερμανικές εκλογές του ερχόμενου φθινοπώρου.

Μέχρι τότε όμως πολλά μπορούν να συμβούν. Δεν είναι άσχετη με την αμηχανία των ευρωπαίων η εμφανής κατήφεια στο πρόσωπο του πρωθυπουργού κ. Αντ.Σαμαρά κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου στις Βρυξέλλες. Το πρόσωπο του κ. Σαμαρά φανέρωνε αν μη τι άλλο απογοήτευση.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός προφανώς αισθάνθηκε στις Βρυξέλλες ότι δεν έχει, ούτε θα έχει στο προβλεπόμενο μέλλον τις βοήθειες που χρειάζεται και αντελήφθη πως μόνος πρέπει να δράσει, στο πλαίσιο πάντα των συμφωνηθέντων με την τρόικα.

Η δυσκολία είναι προφανής και το πολιτικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει μέγα. Αν προσαρμοσθεί στις απαιτήσεις της τρόικας θα υποστεί φθορά μεγίστη, αν θελήσει να σταθεί απέναντι θα φαίνεται αναξιόπιστος για την μέχρι τώρα πολιτική που εφάρμοσε.

Το μεγαλύτερο κακό ωστόσο είναι ότι η χώρα έτσι δεν πάει πουθενά. Θα σκάσει παλεύοντας για το ακατόρθωτο. Και θα σκάσει τόσο οικονομικά, όσο πολιτικά και κοινωνικά.

Το τι θα μας προκύψει στη συνέχεια κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια. Σε μια τέτοια εκδοχή υποχώρησης και φθοράς των πάντων οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν και το ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον είναι ρευστό και το ευρωπαϊκό κλονισμένο.

Μετά και όσα έγιναν στην Ιταλία είναι σχεδόν βέβαιο ότι από κάπου θα αρχίσει να ξηλώνεται το ευρωπαϊκό πουλόβερ. Και αν αρχίσει, θα ξηλωθεί πολύ γρήγορα ολόκληρο, καθώς τίποτε δεν θα είναι ικανό να το σταματήσει.

Και όλα αυτά επειδή η λεγόμενη «αυστριακή σχολή» δεν μπορεί να αποδεχθεί την ευθεία νομισματική χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως συμβαίνει με όλες τις άλλες χώρες και μεγάλες οικονομικές δυνάμεις.


Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ χρηματοδοτεί κατά κόρον την αμερικανική οικονομία, το ίδιο κάνει η Κεντρική Τράπεζα της Ιαπωνίας, της Μεγάλης Βρετανίας και της Κίνας βεβαίως. Μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν μετακινείται του νομισματικού κανόνα, επειδή η Γερμανία ορίζεται από την εμμονή του αντιπληθωρισμού, επειδή, επίσης, θέλει μόνο να κερδίζει και επειδή η κυρία Μέρκελ θεωρεί ότι τηρώντας σκληρή στάση εξασφαλίζει την νίκη στις εκλογές του προσεχούς φθινοπώρου.

Έτσι όμως παίζει η Ευρώπη με τον χρόνο και η Γερμανία με την καλή της τύχη, ευνοώντας εκείνους που πραγματικά θέλουν την αποσταθεροποίηση και των δύο.

Σε λίγο καιρό η κυρία Μέρκελ θα είναι περικυκλωμένη μόνο από εχθρούς. Με ότι αυτό συνεπάγεται για την πολιτική ηγεμονία της στην Ευρώπη και για την οικονομική πρόοδο της χώρας της.

Όπως λένε και οι αγγλοσάξονες πολέμιοι του ευρώ «ας πληρώσει κάτι κι η Γερμανία, τόσα έχει κερδίσει από το ευρώ». Από την εποχή του Καρλομάγνου η ηγεσία της υπηρετεί την κατάκτηση της Ευρώπης με τα ίδια, τηρουμένων των αναλογιών, σκληρά μέσα. Και πάντα αποτυγχάνει, επειδή είναι βίαιη και τιμωρητική. Επιμένοντας χωρίς ευελιξία και τη γαλαντομία του κερδισμένου και του νικητή, θα χάσει. Και θα χάσει βαριά, όπως και τις άλλες φορές.

Αλήθεια μπορεί κανείς να φαντασθεί τη Γερμανία με ένα σκληρό μάρκο να ανταλλάσσεται με δύο ή τρία δολάρια;

Πως αλήθεια θα είναι αυτή η Γερμανία; Όσοι έχουν αίσθηση των πραγμάτων μπορούν να αντιληφθούν ότι θα είναι μια Γερμανία πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Ορισμένοι την περιγράφουν όπως τη Γερμανία της δεκαετίας του 70: μικρή, αποκλεισμένη, εσωτερικά διχασμένη και αστυνομοκρατούμενη για να προστατεύεται η πολιτική και η οικονομική ηγεσία της από τις ριπές των αυτόματων όπλων μιας άλλη RAF, αντίστοιχης ή και φονικότερης της Φράξιας Κόκκινος Στρατός του Αντρέας Μπάαντερ και Ούρλικε Μάινχομ...

Πηγή: Πού πάει η Ευρώπη; - πολιτική - ΤΟ ΒΗΜΑ


Από την εποχή του Καρλομάγνου (λέει έ..?..ποιός Χίτλερ και ποιοί ναζί ...?)
Η συνέχιση της κρίσης δεν κινείται επάνω σε οικονομικά μεγέθη,
κινείται και σε πολιτικά και δη ιμπεριαλιστικά αίτια ...για να μην πω
.....νεοναζιστικά ..... ...(με τις υγείες μας) ...

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Το «βήμα» και οι λοιπές φιλομνημονιακές φυλλάδες εκφράζουν την αντίθεσή τους με την πολιτική της Γερμανίας και των ηγετών της Ε.Ε. κατά καιρούς και κυρίως όταν πιστεύουν πως πρέπει να χαϊδέψουν τα αυτιά των Ελλήνων. Η γνωστή τακτική του «χάιδεψέ τον και λίγο για να αντέξει το ξύλο».
Δε θυμάμαι να υπήρξε κάποια περισσότερο φιλομνημονιακή φυλλάδα από αυτούς. Στην πραγματικότητα πιστεύουν 100% στις πολιτικές της νομισματικής ένωσης.
Εξάλλου αύριο πάλι θα μιλούν για την αναγκαιότητα των θυσιών των Ελλήνων πολιτών (φόροι, ανεργία, αυτοκτονίες, υποσιτισμός κλπ.), για να «σωθεί η πατρίδα» (ποια είναι η δική τους άραγε  αλλά και το «πολύτιμο ευρώ μας».

Εν πάση περιπτώσει, η δική μου άποψη είναι να μην παίρνει κανείς στα σοβαρά αντι-μνημονιακά άρθρα από φυλλάδες οι οποίες είναι φιλοκυβερνητικές (δηλαδή φιλομνημονιακές). Κρύβουν πάντα σκοπιμότητες.



Εξάλλου, αντί να παρακαλούμε την Γερμανία να αλλάξει οικονομική πολιτική ώστε να μας ελεήσει, να πάψει να είναι τόσο αυταρχική με μας τους «πτωχούς και ανήθικους λαούς», αλλά και για να μη βρεθεί (δήθεν) η ίδια προ εκπλήξεων, ας έχουμε την αξιοπρέπεια ως έθνος να αποχωρήσουμε μόνοι μας από το καπιταλιστικό μόρφωμα της νομισματικής ένωσης ώστε να ορίσουμε εμείς το μέλλον μας.

Που καταντήσαμε… να λέμε τα αυτονόητα…

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Είμαι πάντως αισιόδοξος για την ώρα που πλησιάζει  

 

Απάντηση: Evil thread (For Thy is the Kingdom)

Εμείς τα μαγκάκια δεν έχουμε χρόνο για να μισούμε κανέναν... είναι σπατάλη ενέργειας.. Και ακόμη και αν η δική μου γενιά ισορροπεί σε τεντωμένα σχοινιά, πάντα υπάρχουν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο..  

Έμπνευση....