Χωρίς τίτλο

Αμφιταλαντεύτηκα πολύ, για το που θα έπρεπε να αναρτήσω αυτό το θέμα.
Μεγαλώνοντας κοιτάζω την ζωή την βλέπω με πολύ διαφορετικό τρόπο,
πράγματα που νόμιζα αλλιώς, είναι τελικά πολύ διαφορετικά, έχουν ακόμη
και διαφορετικό χρώμα, και αυτό, ενίοτε, με μπερδεύει πολύ.

Ασχολούμαι με το βδσμ, το ελληνικό κομιούνιτυ πολλά χρόνια, κατά καιρούς,
από εποχή mirc, την ρομαντική του εποχή, με την σύνδεση x-treme την τότε εποχή,
άλλαξαν πολλά, τα μίτινγκ στα ουζερί στην αλεξάνδρας, μέχρι τα καλτ μπαράκια
στα Εξάρχεια. Αναμνήσεις, εμπειρίες, γνωριμίες και φθάνεις τώρα λίγο πάνω από
τα τριάντα και βλέπεις πράγματα που σε τρομάζουν.

Με τρομάζει που βλέπω εδώ ανθρώπους με κολλήματα, έτοιμους να αρπαχτούν,
να αμφισβητήσουν, να εκμεταλλευτούν, γιατί; για να ανέβουν τα reputation points τους;
Σε πολλά θέματα διακρίνω τους διαχωρισμούς, από την μία οι ομοφυλόφιλοι; Αναρωτιέται
κανείς ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι; ότι πχ. το στραπ-ον μπορεί να είναι μια απόλαυση
ή οτιδήποτε και κάποιος που θέλει να μιλήσει έστω για αυτό εδώ, να φοβάται την ταμπέλα του πούστη;
οχι του gay αυτη η ομάδα ειναι διαφορετική και πιστεύω καταλαβαίνουν πώς το γράφω.
Αναφέρω ένα παράδειγμα από τα τωρινά για να καταλάβετε πόσο μα πόσο ''περίεργοι'' γινόμαστε, δεν βγάζω την ουρά μου απ' έξω τα ίδια είμαι και χειρότερα.

Όμως τελικά τι είναι το βδσμ, τι είναι η κυριαρχία, τι είναι η υποταγή; ένα παιχνίδι ξεκαυλώματος ή κάτι παραπάνω;

Προσωπικά, είναι μέρος της ζωής μου και το καταλαβαίνω για το πώς έχω την χαρά να το ζω τώρα.
Πιστεύω οτι μέχρι τώρα δεν είχα καταλάβει τίποτα, τελικά το βδσμ δεν είναι ένας πόθος, δεν είναι μόνο καύλες, τιμωρίες και χυσίματα, είναι καθημερινότητα, είναι μεταξύ δύο ανθρώπων (αυστηρό για εμένα όριο αυτό το 2), είναι αναπνοές και στιγμές.

Δεν ξέρω για έσας τι είναι, θα ήθελα να ακούσω, αν άφηναν μία λέξη για να το περιγράψω θα ήταν..

Αγάπη..

 

Απάντηση: Χωρίς τίτλο

Ο κόσμος είναι γεμάτος από κολλημένους ανθρώπους,που είναι έτοιμοι να αρπαχτούν,πόσο μάλλον όταν αυτό γίνεται ανώνυμα πίσω από μια οθόνη.Το γιατί μην το ψάχνεις,ίσως κάποιοι ξεσπάνε εδώ, ίσως δεν έχουν την δύναμη να το κάνουν πραγματικά,ίσως βαριούνται και ξεκινάνε κόντρες.
Το έχω κάνει και εγώ εδώ μέσα,έκρινα πράγματα και καταστάσεις που διαφέρουν από τα γνώριμα δικά μου και κακώς το έκανα φυσικά.Θα έπρεπε να σέβομαι και τον χώρο και τους ανθρώπους και με αυτή την ευκαιρία,ζητώ συγγνώμη αν πίκρανα κάποιον.
Δεν μπορώ να πω τί είναι για μένα το bdsm,μια και τελικά δεν είχα την ευκαιρία να το γνωρίσω με τον άνθρωπο που ήθελα,αλλά θα σου πω να συνεχίσεις να εκφράζεσαι τόσο όμορφα όσο το κάνεις τον καιρό που σε διαβάζω εγώ,χωρίς να δίνεις σημασία σε κακόβουλα σχόλια και μακάρι όλοι να ζήσουν κάτι τόσο δυνατό,όπως εσύ.    

 

Απάντηση: Χωρίς τίτλο

Για εμένα είναι ισορροπία.. 

 

Προσωπικά θεωρώ ότι αυτές οι σχέσεις χαρακτηρίζονται κυρίως από δύναμη που αναπτύσσεται ταυτόχρονα και από τους δύο, αλλά η ισορροπία της δύναμης σε εξ ορισμού άνισες σχέσεις δεν είναι και ό,τι ευκολότερο, για αυτό και οι περισσότερες έχουν σχετικά σύντομα ημερομηνία λήξης. Μάλλον αυτό είναι ο κανόνας. Στην καλύτερη περίπτωση λοιπόν δύναμη που μπορεί ο ένας να αναπτύξει εσωτερικά (π.χ σκλάβος) και ο άλλος να διαθέτει πραγματικά (π.χ Master/Mistress) ή απλά να επιδεικνύει εξωτερικά και φαινομενικά (π.χ ρόλος). Για εμένα δεν μπορεί να ορίσει μια τέτοια μεγαλειώδης λέξη όπως η αγάπη σχέσεις BDSM που το κύριο στοιχείο που τις διαφοροποιεί από τις άλλες, άρα και τις ορίζει, είναι η σεξουαλικότητα και το πάθος. Μπορεί βέβαια η αγάπη να αναπτυχθεί και σε μεγαλύτερο βαθμό από τις vanilla, αλλά το σύνηθες χαρακτηριστικό τους είναι η δύναμη, είτε στην θετική της εκδήλωση, είτε στην αρνητική. Oι άνθρωποι μπαίνουν σε αυτό για να νοιώσουν κυρίως τη δύναμη, να τους ασκείται ή να την ασκούν ή και τα δυο ταυτόχρονα. Kαι για τα διαφορετικά τους πάθη. Η κυριαρχικότητα π.χ συχνά συνοδεύεται από αγάπη, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι το σύνηθες. Με άλλα λόγια, δεν μπαίνεις σε όλο αυτό το τρυπάκι για να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι, αλλά δεν είναι το ζητούμενο. Με άλλα λόγια, καμμιά φορά πετυχαίνει.

 

Κυριαρχία και Υποταγή…Υποταγή και Κυριαρχία

Κυριαρχία και Υποταγή…Υποταγή και Κυριαρχία…πόση είναι τελικά η απόσταση μεταξύ τους …
Η επιλογή και η προσέγγιση είναι προσωπική υπόθεση του καθενός … και τα δύο θέλουν απόλυτη προσήλωση , ειλικρίνεια , δύναμη καθώς και αυταπάρνηση …
Το παν είναι η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων…τα βαθιά ειλικρινή συναισθήματα...η αρχέγονη έλξη μεταξύ των δύο ετερώνυμων ( για κάποιους ίσως το 2 να είναι 3 η και παραπάνω) η δύναμη αυτή που κινεί ταυτόχρονα τα πάντα…
Το να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου …να μην νιώθεις ενοχές για την φύση σου …να καταπολεμάς τους φόβους σου …να τους ξεπερνάς …να γίνεσαι καλύτερος…
Ο κυρίαρχος κυριαρχεί πάνω στον υποτακτικό τόσο όσο ο υποτακτικός του επιτρέπει…και ο υποτακτικός υποτάσσετε και οδηγείτε εκεί που ο κυρίαρχος τον πηγαίνει ….η υποταγή και η κυριαρχία …ένα αέναο παιχνίδι με σκοπό να ξεπεραστούν τα όρια….και να οδηγηθείς στην ολοκλήρωση...κι όλο αυτό αν έχει βάση την Αγάπη και τον Έρωτα οδηγεί στην απόλυτη παράδοση και από τους δύο…έτσι οι καρδιές τους συγχρονίζονται …τα κορμιά τους συγχρονίζονται …
Ο Υποτακτικός προσφέρει την υποταγή του στα πόδια του κυρίου του ( ανεξαρτήτως φίλου ) και ο Κυρίαρχος παίρνει αυτό το μικρό κουβάρι μεταξοσκώληκα και το ξετυλίγει , το εξελίσσει , το μεταμορφώνει σε κάτι ομορφότερο…
Ένα ταξίδι εξερεύνησης των ορίων τους,…των δυνατοτήτων τους….γεμάτο απλότητα….γεμάτο τέχνη….μέσα από το πάθος, μέσα από τον πόνο , μέσα από την μετουσίωση του έρωτα στην πιο απλή , ενστικτώδη και αρχέγονη μορφή του ...μέσα από την αλήθεια της έλξης δύο ετερώνυμων…. που παραδίνονται ο ένας στον άλλο …σε μια Αγάπη χωρίς προσχήματα …

 

Απάντηση: Κυριαρχία και Υποταγή…Υποταγή και Κυριαρχία

δυο λεξεις..
σ'αγαπαω..

 

Απάντηση: Κυριαρχία και Υποταγή…Υποταγή και Κυριαρχία

 

Απάντηση: Κυριαρχία και Υποταγή…Υποταγή και Κυριαρχία

Πολύ όμορφο κείμενο... Γεμάτο Δύναμη κι απαλότητα... Όταν το παιχνίδι ξεφεύγει και γίνεται θέληση, επιθυμία, ανάγκη, ολοκλήρωση...  

 

Απάντηση: Χωρίς τίτλο

Όλοι κολλημένοι είμαστε με κάτι αλλά προφανώς δεν εννοείς τέτοιου είδους κολλήματα. Δυστυχώς αγαπητέ άλλων οι ορίζοντες ταυτίζονται με αυτούς που βλέπει ο καπετάνιος στο κατάστρωμα και άλλων με αυτούς που βλέπει ο μηχανικός στο μηχανοστάσιο. Το βέλτιστο θα ήταν να δίναμε όλοι στον εαυτό μας το δικαίωμα να επεκτείνει τους ορίζοντές του κατά το δοκούν αλλά πλέον, και όπως αποδεικνύεται εκ της πραγματικότητας, αυτό είναι μάλλον ένας ευσεβής πόθος μου.

Μυγιάγγιχτοι είμαστε όλοι μας λόγω της εποχής στην οποία ζούμε. Καταλάβαμε ότι τόσα χρόνια "τρώγαμε" τα ψέμματα διάφορων και πολλοί αποφάσισαν να μην ανεχθούν παρόμοιες καταστάσεις. Το κακό είναι, βέβαια, ότι ξεχνούν πως δεν θα πρέπει να ψεύδονται οι ίδιοι αλλά τέλος πάντων. Επιπλέον κάποιοι θέλουν να έχουν το αλάθητο του πάπα, θέλουν οι απόψεις τους να παραμένουν στο απυρόβλητο, ενίοτε μπορεί και να επιζητούν τα δικά τους "15 λεπτά δημοσιότητας" με έναν ιδιότυπο τρόπο. Φυσικά όλα αυτά είναι μερικές μόνο από τις αιτίες των φαινομένων που ζούμε κατά καιρούς.

Την αμφισβήτηση δεν θα την σχολιάσω ως κάτι κακό. Ο κάθε σώφρων άνθρωπος, ο καθένας που αγαπά την μάθηση και την πρόοδο, τόσο του εαυτού του όσο και των άλλων, οφείλει να αμφισβητεί τα πάντα, ακόμα και τον ίδιο του τον εαυτό. Αν δεν υπάρχει αμφισβήτηση δεν υπάρχει διάλογος κι εάν δεν υπάρχει διάλογος τότε δεν έχει νόημα η ύπαρξη των φόρουμ και των λοιπών δικτύων κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμα και τα διάφορα θέματα που ανεβάζεις κατά καιρούς, στα οποία περιγράφεις τις εμπειρίες σου με λογοτεχνικό τρόπο είναι μια μορφή διαλόγου. Κάποιοι αναγνώστες θα αμφισβητήσουν την γνησιότητα των βιωμάτων σου, άλλοι θα αμφισβητήσουν τον αντίκτυπο που έχουν αυτά τα βιώματα στην ψυχοσύνθεσή σου άλλοι θα συμφωνήσουν μεν αλλά θα αμφισβητήσουν την ικανότητα του εαυτού τους για τέτοια βιώματα. Όπως και να έχει όμως θα έχει ξεκινήσει μια πολύ μεγάλη συζήτηση, με πολλές προεκτάσεις, η οποία πιθανώς να υπερβαίνει την ενδεχόμενη πεζότητα της αρχικής δημοσίευσης. Σκέψου ότι όλα αυτά είναι το δικό σου αποτύπωμα σε αυτό το φόρουμ, σκέψου ότι όλα αυτά τα προκαλείς εσύ, ένας "μικρός" και "ανήμπορος" σκλάβος και αυτό από μόνο του είναι μεγαλειώδες.

Πάνω απ' όλα.

 

Απάντηση: Χωρίς τίτλο