Μετά από εμένα το χάος...

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

Βασικά οι στατιστικολόγοι το ονομάζουν πύκνωση αποτελεσμάτων. Το επίθετο στατιστική τέθηκε από εμένα για να προσδιορισθεί η επιστήμη που χρησιμοποιεί τον όρο. Ξέρεις πότε αρχίζει αφού στην δική σου ζωή συμβαίνουν οι άσχημες καταστάσεις αλλά δεν μπορείς να ξέρεις πότε θα τελειώσουν ακριβώς. Γι' αυτό μπορείς είτε να ποντάρεις κορώνα ή γράμματα ακολουθώντας το πρόσταγμα της μέχρι τώρα ακολουθίας αποτελεσμάτων είτε να ποντάρεις σε 2 αποτελέσματα ταυτόχρονα. Το κακό είναι ότι, ενώ σε άπειρες επαναλήψεις τελικά οι πιθανότητες είναι 50-50, η διάρκεια της ζωής μας είναι πεπερασμένη και προφανώς δεν έχουμε την δυνατότητα για άπειρες επαναλήψεις.

"Ποια έντομα λοιπόν να ευχαριστήσεις ή να εξοντώσεις;"
Εδώ ίσως να κολλάει η προσέγγιση του Νίτσε επί των εμπειριών που μας προσφέρει η ζωή. Amor fati ή Αγάπη για την μοίρα κατά το ελληνικότερον. Όχι, ο Νίτσε δεν ήταν μοιρολάτρης. Αυτό που εννοούσε είναι ότι ακόμα και οι κακές εμπειρίες κάτι καλό μας δίνουν, έστω κι αν αυτό το καλό περιορίζεται μόνο στην νέα γνώση. Θεωρούσε, λοιπόν, ότι ο τέλειος άνθρωπος θα πρέπει να αποδέχεται και να αντιμετωπίζει όλες τις εμπειρίες ως κάτι καλό.

Πάντως όλα εξαρτώνται από τις δικές μας θεωρήσεις. Μπορεί να μην υπάρχει η μαγεία του μεταφυσικού στην ζωή - φαντάζομαι ότι αυτό εννοείς αναφερόμενος σε «μαγεία», αλλά πάντα υπάρχουν πράγματα που θα μας «μαγεύουν» ή που θα μας σαγηνεύουν έστω. Σκέψου πχ ότι η Πυθαγόρειος Σχολή ασχολήθηκε εκτενώς με την μαγεία των αριθμών όπως ο π (3,1415...) οι οποίοι έχουν ορισμένες εξόχως «μαγικές» ιδιότητες. Άλλος «μαγικός» αριθμός είναι ο φ (1,618..=(1+5^1/2)/2), περισσότερο γνωστός ως χρυσή τομή.

 

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

''ανόητε σταμάτα να λες στον Θεό τι να κάνει” Niels Bohr

Η ενσταση, ειναι η εξης: Γιατι, πιστευεις οτι οι ανθρωπινες δυνατοτητες ειναι πεπερασμενες;

Υ.Γ. μιλας για στατιστικη ομαλοτητα.

 

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

«Ο Θεός δεν παίζει ζάρια στο Σύμπαν» Αϊνστάιν.

Θεωρητικά δεν υπάρχει όριο δυνατοτήτων. Πεπερασμένη βέβαια είναι η ζωή του κάθε ανθρώπου αλλά από εκεί και πέρα το ανθρώπινο είδος έχει άπειρες δυνατότητες. Δυστυχώς, όμως, μερικές φορές είναι σαν να χτίζουμε τον πύργο της Βαβέλ. Τόσες θεωρήσεις, τόσα συγγράμματα και όμως γνωστά μόνο για τόσο λίγους. Είναι σαν να αγνοούμε εντελώς αυτά που οι προηγούμενοι ανακάλυψαν και κάθε φορά ξεκινούμε από το μηδέν.

Πάντως υποκείμεθα σε περιορισμούς λόγω της φύσης μας και του τρόπου λειτουργίας των σωμάτων μας (και όχι μόνο). Υπάρχουν πράγματα στα οποία έχουμε άπειρες δυνατότητες εξέλιξης και σύλληψης (κυρίως στο επιστημονικό πεδίο) αλλά υπάρχουν και τομείς στους οποίους οι δυνατότητές μας είναι μηδαμινές. Ένα ταξίδι στον Α' του Κενταύρου πχ θα μας πάρει 4,37 χρόνια εάν ταξιδεύουμε με την ταχύτητα του φωτός. Για να επιταχύνεις ένα διαστημόπλοιο τύπου Discovery στην ταχύτητα του φωτός με την υπάρχουσα τεχνολογία χρειάζεσαι τόση μάζα καυσίμων όση είναι η μάζα του γνωστού σύμπαντος. Οπότε υπάρχουν περιορισμοί που τίθενται εκ των πραγμάτων.

Κακά τα ψέμματα λοιπόν, σε ορισμένους τομείς, συνήθως στους τομείς που επιλέγουμε να εξειδικεύσουμε τους εαυτούς μας, έχουμε ένα είδος άπειρων δυνατοτήτων...

ΥΓ. Μάλλον για στατιστική ανωμαλότητα.  

 

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

και ομως ο Αινσταιν ειχε κανει λαθος. Οπως και στην θεωρια της ειδικης σχετικοτητας.

Η επιστημονικη ερευνα σ' αυτον τον τομεα οπως και σε αλλους ειναι γνωριμα σε αυτους που τα μελετουν, θα εκπλαγεις ποσο περισσοτεροι ειναι αυτοι. Ομως αυτες ειναι εντελως διαφορετικες εννοιες. Δεν ξεκινας απο την αρχη, συνεχιζεις απο εκει που σταματησαν οι αλλοι. Αν μπορεις βεβαια, αυτο ειναι αλλο θεμα. Το παραδειγμα σου περι Κενταυρου ειναι πολυ ασχετο. Γιατι δεσμευεις τις δυνατοτητες με τις μεχρι τωρα εξελιγμενες ικανοτητες. Φαντασου, το 1820 ποσο μακρυνο φαινονταν ενα ταξιδι στη σεληνη;
Οι περιορισμοι που θετεις, δεν εχουν σχεση με τον παραγοντα τυχη που αναφερεις στην αρχικη σου δημοσιευση.

Μακαρι η ερευνα σε καθε επιστημονικο πεδιο να ηταν τοσο απλη.


P.S. στο σχημα μπορεις να βλεπεις απλα μια πεταλουδα ή να κοιτας μια Hofstadter πεταλουδα.

Ο κοσμος δεν ειναι ιδιος για ολους.

http://physics.technion.ac.il/~odim/images/butterfly/hofbw.tif

 

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

Και τόσο μάταια.

 

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

@lucozade: ξαναδιάβασε την αναφορά μου σχετικά με τις περιορισμένες δυνατότητες του ανθρώπου να γνωρίζει πότε αρχίζει και ιδιαιτέρως πότε τελειώνει η πύκνωση. Δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ηλίθιος αλλά ότι είναι έτσι η ζωή που τον περιορίζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Δεν ζούμε εις τον αιώνα τον άπαντα ώστε να επωφεληθούμε από την εξομάλυνση των αποτελεσμάτων. Μπορεί λοιπόν η ζωή κάποιου να είναι γεμάτη από άσχημες προκλήσεις χωρίς να έχει την ευκαιρία να το αποφύγει κι εδώ κολλάει κάπως το ταξίδι στο Α' του Κενταύρου. Αν υπήρχε τρόπος να φτάσουμε εκεί σε 4,5 χρόνια τότε μάλλον θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε όπου θέλουμε στον χρόνο άρα και να αποφύγουμε τις πυκνώσεις που δεν μας αρέσουν. Ελπίζω να έγινα κατανοητός.

Υπάρχουν, πάντως, δύο ειδών περιορισμοί: αυτοί που επιβάλλουμε στους εαυτούς και αυτού που μας θέτει η φύση ή το ίδιο το χωροχρονικό συνεχές...

 

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

απλα εχουμε διαφορετικη προσεγγιση των πραγματων. Εσυ μιλας απο την μερια της εκλαικευμενης επιστημης και θεωρω οτι κρατας οποια κομματια της σε βολευουν. Εγω απο την αλλη επειδη τυγχανει να γνωριζω αυτο το κομματι της επιστημης για το οποιο αναφερεσαι γνωριζω οτι αυτα που γραφεις ειναι τουλαχιστον ανακριβη.

Για παραδειγμα αυτο που αναφερεις ως ''πυκνωση'' (εστω θα μπορουσες να μου αναφερεις τον αγγλικο ορο)
Δεν καταλαβαινεις οτι ακομα κι εσυ που συμφωνα με το παραδειγμα σου ''θα μπορουσες να αποφυγεις τις πυκνωσεις'' εισαι μερος αυτων των ''πυκνωσεων''. Οποτε εδω θα ρθουν πολλα τεχνικα θεματα, οπως θα μιλουσαμε για την πληροτητα και την μη πληροτητα και αυτα καταλαβαινεις οτι ξεφευγουν ακομη και απο τα ορια του εδω φορουμ.

Επομενως απλα εχουμε διαφορετικη προσεγγιση των ορων και των εννοιων που αναφερεις στις δημοσιευσεις σου.

υ.γ. θα μπορουσες απλα στο κρυπτο να ελεγες οτι σε ενοχλησε σε ενα μηνυμα και θα ειχε ληξει, ομως ο τροπος που απαντησες, δλδ με τον ιδιο χαβαλε, εδειξες οτι δεν σε πειραξε. Αυτα απο εμενα.

 

Απάντηση: Μετά από εμένα το χάος...

Ναι, δεν είναι δυνατόν να εντρυφήσουμε όλοι σε όλες τις επιστήμες. Άλλωστε ήδη ο όγκος είναι τεράστιος. Μοιραία λοιπόν επιλέγουμε να κρατήσουμε αυτά που κάθε φορά μας ενδιαφέρουν ή και μας βολεύουν αν θέλεις. Στην επιστήμη της μηχανικής συμβαίνει αρκετά συχνά αυτό άλλωστε. Αν κάπου έχω κάνει σοβαρό λάθος αποδέχομαι την όποια αποδεδειγμένη διόρθωση.

Συμφωνώ ότι και η συμμετοχή του ανθρώπου επηρεάζει τα πράγματα. Επιλέγω να αφήσω όμως τον παράγοντα άνθρωπο απ' έξω ώστε να απλοποιηθεί κάπως η κατάσταση. Σου έχω ξαναπεί όμως ότι δεν είναι εύκολο σε τόσο περιορισμένο χώρο να κάνει κανείς εις βάθος ανάλυση. Αν έπρεπε να αναλύσω πλήρως το σκεπτικό μου μάλλον θα έπρεπε να γράψω κάποιο δοκίμιο ή σύγγραμα...

ΥΓ. Την στιγμή που το έκανες δεν με πείραξε και όντως το πήρα στον χαβαλέ. Η επανάληψη όμως του ίδιου ή παρόμοιου χαβαλέ μπορεί είτε να κουράσει είτε να καταστεί προσβλητική, έτσι δεν είναι;