Τα ξένα χέρια...

Και πολύ καλή η τοποθέτησή σου. Κατανοώ τους προσωπικούς σου λόγους απόλυτα. Απλά δεν πιστεύω ότι λαμβάνουν υπόψιν ειδικές συνθήκες που θα καθιστούσαν απαραίτητη την διαδικασία της εκπαίδευσης στα χέρια ενός τρίτου. Είναι στην κρίση του Κυρίαρχου να αποφασίσει πώς θα επιτευχθούν οι δικοί του στόχοι σε σχέση με την/τον υποτακτική/ό. Δεν κατανοώ απόλυτα τα κίνητρα του εκπαιδευτή πέρα από την πρόκληση, την καύλα της υπόθεσης, ή την συμπάθεια / γούστο που τρέφει προς την/τον εκπαιδευόμενη/ο. Μάλλον αρκετά είναι αυτά.

Όσο για το συναίσθημα, όταν διδάσκω το χρησιμοποιώ με ευαισθησία, αγάπη και προσοχή, αλλά δεν μπερδεύομαι. Ξέρω ότι απλά εκπαιδεύω. Δεν έκανα ποτέ ερωτική σχέση με μαθητές μου αλλά διατήρησα καλές και ουσιαστικές σχέσεις με πολλούς. Μια φορά κάποιος με ερωτεύθηκε. Έφταιγα εγώ γι αυτό. Εγώ δεν ερωτεύθηκα ποτέ μαθητή μου.

Έχεις δίκιο για τα νήματα που μπορούν να ανοιχθούν, το θέμα είναι ενδιαφέρον - και για τους κεφτέδες (έχω μια συνταγή μούρλια) και για την διαφοροποίηση Μάστερ και εκπαιδευτή (κι εκεί έχω συνταγή - όχι που δε θάχα).

Ο σκλάβος μπορεί να επιλέγει να ικανοποιεί τον Μάστερ του, τον εαυτό του, τον εκπαιδευτή του, ακόμη και την πεθαμένη γιαγιά του ταυτόχρονα. Γιατί όχι; Πού είναι το κόλλημα στις σύνθετες δομές; Αν κάποιος κατανοεί τι κάνει πού είναι η δυσκολία; Αν έχει ξεκάθαρες προτεραιότητες τότε μπορεί κάλλιστα στον Μάστερ να δώσει τα πάντα, στον εαυτό του την ικανοποίηση ότι έδωσε τα πάντα σε Αυτόν που ήθελε και στον εκπαιδευτή ακριβώς αυτό που του ζήτησε (το παράπλευρο μπόνους είναι πάντα καλοδεχούμενο όταν δεν περιπλέκει αναίτια τα πράγματα). Αυτό που δίνει στην πεθαμένη γιαγιά είναι αυτό που λέμε "Ρεβάνς της Κοκκινοσκουφίτσας" (αν με εννοείς). 

 

Ρεβάνς της Κοκκινοσκουφίτσας;;;; Μάλλον λύκος θα έπρεπε να πάρει ρεβάνς. Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν ήταν παρά μια διεστραμμένη πόρνη.  

 

Χαλαρά...Μπερδεύεσαι....


Τσουλίτσα ήταν 

 

Τσουλίτσα ή σουμπίτσα; Μήπως ο λύκος ήταν μαστεράς;

Τελικά, νομίζω, ότι συμφωνούμε με τον dora στο ποστ που έβαλα τα ερωτήματά μου. Άρα, νομίζω, ότι δεν έχει νόημα να διαλέξει ένας σκλάβος, κατά συνέπεια, η όλη διαδικασία, στην αρχή της δεν έχει νόημα για το σκλάβο. Μετά σαφέστατα αποκτά νόημα και ουσία.

 

Σε εννοώ απολύτως και αν θυμάμαι καλά είχα αναφέρει κάτι παρόμοιο στο νήμα περί αυτοπειθαρχίας γράφοντας πως πειθαρχεί κανείς ενδεχομένως και από εκτίμηση στο πρόσωπο που επιβάλλει την πειθαρχία, και έγκειται στη δική του (του προσώπου αυτού) δεινότητα επιβολής πειθαρχίας το κατά πόσο θα εμπνεύσει στο μαθητή την ανάγκη γι αυτήν, και έτσι ώστε να την αναζητά και έπειτα από τη λήξη της σχέσης τους.

 

Κατά την γνώμη μου μέσα σε 9 λέξεις έκανες μία αρχική οριοθέτηση πολλών πεπραγμένων συμπεριλαμβανομένης και της εκπαίδευσης. Τα σέβη μου

Επίσης ΧΩΡΙΣ να θέλω να γελοιοποιήσω αυτό το πολύ ενδιαφέρον thread, αυτή η συνταγή για τους κεφτέδες που ανέφερες μμμμ. Πως θα γίνει να....  

 

Ως γυναίκα που (θέλω να πιστεύω) υλοποιεί αυτό που υπόσχεται, ορίστε:

Υλικά:
1/2 κιλό κυμάς (όχι από D. αλλά πραγματικό μοσχαράκι) 
1 κρεμμύδι τριμμένο στον τρίφτη
1 αυγό (χτυπημένο από τον σκλάβο)
3 φέτες ψωμί (μπαγιάτικο) βουτηγμένο σε νερό, στιμμένο και τριμμένο σε ψίχουλα
Αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και μαϊντανό (ο καλός μάγειρας γνωρίζει ενστικτωδώς πλέον τις αναλογίες)

Εκτέλεση:

Ανακατεύουμε τα υλικά, πλάθουμε σε μπαλίτσες, πιέζουμε λίγο τα μπαλάκια (καυλώνω και μόνο που το λέω) στα χεράκια μας, τα αλευρώνουμε και τα ψήνουμε σε ελαιόλαδο και από τις δύο πλευρές μέχρι να ροδίσουν.

Σερβίρουμε με πατάτες τηγανητές (επίσης καθαρισμένες από τον σκλάβο).

Καλή σας όρεξη.  

 

Απάντηση: Τα ξένα χέρια...

Επειδή το πιο απλό μέχρι το πιο hard core σαδομαζοχιστικό παίγνιο, μεταξύ γνωστών, μεταξύ αγνώστων, με έρωτα, με μίσος, με κάβλα σκέτη, με περιέργεια σκέτη, οτιδήποτε, μόνον μέσα από τη διάδραση προκύπτουν και είναι εκ των ουκ άνευ να ξέρει πώς γίνονται αυτά που θέλει να κάνει κάποιος και να μπορεί να τα κάνει, είτε σκλάβος είτε Αφέντης,

"άκουσον άκουσον", θα έλεγα σήμερα, μ αρέσει που τότε το συζητούσα χαλαρά. Και μάλιστα με τρίτο πρόσωπο υπόλογο στον Κύριο και άρα να μην έχω τη δυνατότητα να το υποκαταστήσω, έστω και λιγάκι στη φαντασία μου, με Κυρίαρχο.

Αλλά αργότερα, πολύ αργότερα από τότε που μιλάγαμε γι αυτό το θέμα, αποκαλύφθηκε ότι ένα από τα βίτσια μου είναι να μου καταπατούνται και να στρεβλώνονται τα άμεσα συναισθήματά μου, προφανώς σε ασφαλές συναισθηματικά περιβάλλον. Εκεί ερειδόταν η τότε προθυμία μου.

Αλλιώς λογικό το βρίσκω για π.χ. suspension training ή χορό της κοιλιάς, που έτσι και αλλιώς δεν είθιστε να τον διδάσκουν Κυρίαρχοι ή μασάζ και γενικά οτιδήποτε χρειάζεται ειδικές γνώσεις για να διδαχθεί. Πάει κανείς και γράφεται σε τάξη ή κάνει ιδιαίτερα και λογικά πληρώνει δίδακτρα, αλλά δεν το λέει και BDSM ασχέτως του σκοπού για τον οποίο το κάνει.

Σε κάθε περίπτωση, το πέρασμα σκλάβας ή υποτακτικής, ανεξαρτήτως επιλογής της ίδιας, από μερικά καλά και ικανά χέρια, μόνο καλά αφήνει και το στενό πλαίσιο εξωτερικής ανάθεσης είναι πέρα ως πέρα περιττό και για μένα αδιάφορο.

Outsourcing Κυριαρχίας (!), έλα μουνί στον τόπο σου και μην ψωλαρμενίζεις...

 

Απάντηση: Τα ξένα χέρια...

Αναγκαστικά, ξεκινάω πάλι με disclaimer λόγω status. Δε δηλώνω Κ, οπότε τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Παρόλα αυτά, επειδή συχνά-πυκνά με πιάνει μια Κυριαρχίλα στα πλαίσια της Topίλας μου, είπα να μοιραστώ τις πιο κάτω σκέψεις.

Καταλαβαίνω οτι ο αρχικός νηματοθέτης μίλησε για εκπαίδευση συγκεκριμένα. Καλή η εκπαίδευση, και αναγκαία, αλλά ετούτο δω το γέρικο άλογο δεν το'χει μέσα του πια να κάνει το δάσκαλο σε καμία υποτακτική, όση δυναμική και να φαίνεται οτι έχει. Αν ο πύργος ελέγχου εναέριας ανωμαλίας δεν έχει αντίρρηση, θα ήθελα να τιλτάρω λίγο βορειοδυτικά και να ρωτήσω το εξής:

Είναι κακό για τον Κ (ή ακόμα και για τον Owner) να θέλει να παρακολουθεί να συμβαίνουν πράγματα στην υ του πίνοντας το σαρντονέ του στην πολυθρόνα του; Και ναι, αυτά τα πράγματα θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνουν και κάποιο είδος "εκπαίδευσης", ή οτιδήποτε άλλο. Διευκρινίζω οτι το σεξουαλικό ενδιαφέρον αυτού του υποθετικού Κ είναι αποκλειστικά στραμμένο στην υ του, και όχι στο τρίτο πρόσωπο που θα αναλάβει να τις κάνει το οτιδήποτε.

Αν συμφωνούμε οτι μια τέτοια επιθυμία για έναν Κ είναι εφικτό να προκύψει, γιατί να την καταπιέσει; Αν είμαι Κ και με καβλώνει να βλέπω την υ μου να περνάει ζόρικα στα "ξένα χέρια", γιατί να μην το κάνω να συμβεί;

Μου φαίνεται αυστηρό και περιοριστικό. Ως M θα είχα εμπιστοσύνη στην προσωπικότητά μου και συνεπώς καμία ανησυχία οτι θα μπερδευτεί με την εμπλοκή του τρίτου. Και αν μπερδευτεί θα την ξεμπερδέψω άμεσα. Γιατί να μην κάνω την κάβλα μου;

Εκτός, φυσικά, και αυτό είναι κάτι που επιτρέπεται σε έναν Top αλλά όχι σε έναν Master/Owner. Το οποίο με κάνει να αναρωτιέμαι για ποιό λόγο οποιοσδήποτε θα προτιμούσε να "βαφτιστεί" Master από το να έχει την αυξημένη ελευθερία ενός status το οποίο είναι πιο "lite".

Disclaimer 2: Καλή τύχη, καλές κάβλες, και καλά sessions εύχομαι σε όλους τους συναγωνιστές και συναγωνίστριες, όπως και να αυτοαποκαλούνται. Απλά με ανησυχούν οι αυστηρές ετικέτες, μου φαίνονται στενές και ασύμφορες. Άποψή μου (ολοένα και ταπεινότερη) είναι όλα αυτά, και δε θα πόνταρα ούτε ένα δίευρο στην πιθανότητα να έχω δίκιο σώνει και καλά.

 

Απάντηση: Τα ξένα χέρια...

Ασφαλώς, αλλά ποιος ο λόγος να το πει κανείς εκπαίδευση;

Αν δεν ελέγχεις μια υποτακτική, τότε πώς θα στήσεις τη σκηνή; Αν δεν είναι και δική της επιθυμία;

 

Απάντηση: Τα ξένα χέρια...

μα επιθυμια της δεν ειναι η δικη του επιθυμια;  


p.s. προσωπικα θα τα δαγκωνα τα ξενα χερια.

 

Απάντηση: Τα ξένα χέρια...

Καλημέρα, καλό Μάη  

Μεγάλο λόγο μη λες...  

Γιατί; Τόσα καλά πράγματα μπορεί κανείς να λάβει από ξένα χέρια.