BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

Αφορμή (και μόνον) παίρνω από την φράση:

Επιτ(ρ)έλους!

Να κι ένας άνθρωπος που, είτε λανθάνει η γλώσσα του είτε όχι, λέγει την αλήθεια: πολύ συχνά κουτουλάμε ο ένας πάνω στον άλλον επειδή πλησιαζόμαστε με μια (ή και περισσότερες!) πεποίθηση οτι υπάρχει Ο ΤΡΟΠΟΣ με τον οποίο ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ οι άλλοι να μας αγαπάνε...

Ακόμη κι αν έγραφε το πιο σύνηθες "ΟΣΟ θα έπρεπε", στην τελική το ίδιο θα εννοούσε: αφού το "πόσο" μας αγαπάει κανείς δεν με μετριέται με καντάρια, στους τρόπους εκδήλωσης της αγάπης τους θα στρεφόμαστε πάντα.

Θα μου πεις τώρα: ρε φίλε, αν εμένα με αγαπάει ο άλλος με τις κλωτσιές, κι εμένα δε μ' αρέσουν οι κλωτσιές, αλλά μ΄αρέσουν οι μπουνιές, τί ΠΡΕΠΕΙ να γίνει δηλαδής;

Δηλαδής, αυτό που ΠΡΕΠΕΙ να γίνει είναι να καταλάβεις ότι ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ο τρόπος που σ' αγαπάει ο άλλος, και ενδεχομένως να πας παρά πέρα. Οχι γιατί ο άλλος είναι ελαττωματικός, όχι επειδή εσύ είσαι σούπερ-γαμάουα. Επειδή δεν σου κάνει ο τρόπος που σ΄αγαπάει. Δεν σου ταιριάζει. Είναι ζήτημα αισθητικής. Αυτό φτάνει και περισσεύει.

Μπορείς να μπεις στην ανάλυση του αν ο τρόπος του άλλου, εδράζει στη βαθιά του ιδιοσύσταση και να τον πεις μαλάκα ή να μπεις στο τριπάκι να βρεις όλες τις συνθήκες των παιδικών και μη χρόνων του που δικαιολογούν τον τρόπο που (σε) αγαπάει και να ελπίσεις ότι μπορεί αν του φτιάξεις άλλες συνθήκες να (σε) αγαπήσει αλλιώς. Αλλά πραγματικά γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο; Εχεις κανά χαρτί που να λέει ότι θα φτάσεις 120 χρονώ με ακμαία στύση / εύκολη εφύγρανση; Αν ναι, προχώρα το...

Ουσιαστικά, η ίδια παρατήρηση απαντά και στην

Ξέρουμε ότι "ηθική = ΠΡΕΠΕΙ" αλλά όταν υπάρχει το ορθώς ΠΡΕΠΕΙΝ και η ηθική, οφείλουμε να ρωτήσουμε: ΠΟΙΑΝΟΥ είναι αυτό το ΠΡΕΠΕΙ; Είναι δικό μας, μετά από εμπειρία και ενδοσκόπηση; Μας το φορμάρανε και μας εκπροσωπεί; Ή μας το φορμάρανε και ΔΕΝ μας εκπροσωπεί;

Βλέπω το "πρέπει" και την ηθική ως εξής: είναι ένας τρόπος να ελέγχεις αν αυτό που πας να κάνεις είναι σωστό οραματιζόμενος τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια κάποιου άλλου (πώς θα σκεφτόταν αν με έβλεπε έτσι η μάνα μου, ο πατέρας μου, ο Βούδας, ο Νίτσε, η κυρα-Μαρία που μένει απέναντι κλπ. κλπ.)

Αντίθετα, η αισθητική είναι ένας τρόπος να ελέγχεις αν αυτό που πας να κάνεις είναι σωστό οραματιζόμενος τον εαυτό σου μέσα από τα ΔΙΚΑ σου μάτια: αν εγώ έβλεπα τον εαυτό μου να κάνει αυτό το πράγμα, θα μου άρεσα; Μπορώ να με δω "έτσι";

Και καλλιάσανε τα δάχτυλά μου από πολυετίας να γράφω για αισθητική, κι εσείς νομίζατε ότι λέω να μπορείς να ξεχωρίσεις το Γκόγια απ΄τον Γκογκέν...

Φυσικά δεν ζούμε εν κενώ, και φυσικά είμαστε επηρρεασμένοι από την τρέχουσα ηθική. Αλλά -διάολε- αν μιλάμε για ενήλικες και δη κάποιας ηλικίας, υπάρχουν οι εμπειρίες, οι πειραματισμοί, η παρατήρηση και γενικά η καλλιέργεια που θα έπρεπε να έχουν ξεχορταριάσει λίγο το τοπίο... Δεν μπορώ να ακούω άλλο 30χρονους και 40χρονους να λένε "δεν ξέρω τί μου αρέσει, και θέλω να ανακαλύψω τον εαυτό μου..."

Ελεος δηλαδή...

Dream

ΥΓ. Για να μείνουμε στο ότι αυτό είναι ένα BDSM φόρουμ, και αυτό ένα BDSM νήμα κι όχι applied Θοδωρής-Δήμητρα, Σ΄αγαπώ / Μ΄αγαπάς πρέπει να πω και το εξής: στο M/s όλα τα παραπάνω ακυρώνονται και ο/η s ακολουθεί πιστά και τυφλά την αισθητική του/της Μ. Αρα ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΙΣΜΟΥΣ του/της. Γι αυτό προσέχουμε πού γινόμαστε s και γι αυτό προσέχουμε τί αναλαμβάνουμε ως Μ. Να είναι λίγο συμβατές οι αισθητικές, αλλιώς πάμε κατά διαόλου...

ΥΓ2. Ελπίζω να σας είναι προφανές ότι το αίτημα για το πώς πρέπει να μας αγαπάνε, υποκρύπτει άτσαλα το αίτημα για το πώς πρέπει να μας "γαμάνε" (με την αμφίπλευρη έννοια που χρησιμοποείται το φακ ως γαμάω/γαμιέμαι). Εξ ου και το σάμπτζεκτ.

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

Η αγαπη ειναι το πιο extreme πραγμα που μπορει να συβει.

Ειναι ομορφη κ σε βοθαει να πας παρακατω.

Για εμενα αγαπη ειναι αυτο που λεει η Κυρια μου ροη. Μια αναγκαια κ απαραιτητη ροη για να μπορει η σχεση κ κατ επεκταση η ζωη να εξελιχθει.
Αυτη ομως μπορει να σε οδηγησει σε διαφορους δρομους κ μονοπατιΑ
Ικανα ώστε να μν σου επιτρεπουν να βλεπεις το δασος αλλα το δεντρο.

Ομως ο τροπος που θα την εκφρασεις διαφερει στον καθενα μας.

Ακομη κ τοτε ομως ειναι η Κυρια σου που ξερει πως θα το διαχειριστει ολο αυτο ακομα κ οταν εσυ δεν το αντεχεις κ σφαλεις. Τοτε ξερεις οτι ο ανθρωπος που αγαπας αξιζει για να ειναι η Κυρια σου.


Y.γ. Επισης οι πεφτουλες στην από πανω ας μαζευτουν λιγο

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

Εντάξει ευτυχώς έχω κανά 10 μηνο ακόμα για ανακαλύψεις:suspect:

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

Καλημέρα σε όλους  

Ναι, φυσικά, έτσι και όχι αλλιώς. Σημασία έχει να σ αγαπάνε, όχι το πώς σ αγαπάνε. Σημασία έχει να μπορούν και οι δύο ν αγαπάνε, δεν είναι δεδομένο και είναι εν πολλοίς αυτοαναφορικό.

Όσον αφορά το M/s σημασία έχει να καλύπτονται οι M/s ανάγκες, εκατέρωθεν. Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ M/s σχέση χωρίς αγάπη, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πλέγμα αναγκών που να μην περιλαμβάνει την αγάπη, αν και ξέρω ότι συμβαίνει.

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

Τα "πρέπει" στο πως θα μας αγαπήσουν ή στο πως θα μας γαμήσουν με ξενερώνουν.
Στη ζωή μου έχω άπειρα πρέπει.. άπειρα.. και φροντίζω όσο περνάει από το χέρι μου να τα καλύπτω.. ακριβώς επειδή πρέπει.
Τον Άνθρωπο όμως που επιλέγω δεν τον αγαπάω επειδή πρέπει αλλά επειδή το αξίζει, πόσο μάλλον το να με γαμάει επειδή πρέπει.. ή όπως πρέπει...
Αυτό όμως δεν αναιρεί τις υποχρεώσεις που και οι Δ/δυο αμφότεροι έχουμε στη ζωή. Ίσα ίσα τον αγαπώ ακόμη περισσότερο επειδή φροντιζει για αυτά τα πρέπει και δεν είναι ανεύθυνος.

Καλημέρα και σε σένα!  
Πολύ θα ήθελα να κατανοήσω το πως είναι δυνατόν να υπάρξει M/s χωρίς αγάπη. Μα πολύ..
Δηλαδη όλη αυτή η δύναμη, η ανταλλαγή ενέργειας, η παράδοση, ο χρόνος, ο έλεγχος σε τι μεταφράζονται; σε καύλα μόνο;
Και η απόλυτη εμπιστοσύνη πως προκύπτει;
Άβυσσος...

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

Θα έλεγα ότι σε πρώτο επίπεδο, συμφωνώ ότι μπορεί να μας κάνει ή να μην μας κάνει ο τρόπος που ο άλλος μας αγαπάει και ότι δεν αρκεί ο άλλος να μας αγαπάει.
Ας πούμε ότι κάποιος έχει μάθει την αγάπη μέσα από το χάδι, την ελευθερία να είναι με κάποιον, τη τρυφερότητα Και ένας άλλος, που έχει μάθει την αγάπη μέσα από την βία, την προσκόλληση, τον ασφυκτικό έλεγχο έρχεται να τον αγαπήσει. Ο πρώτος πιθανόν να πεί δεν με αγαπούσε όπως έπρεπε, ή όπως ισχυρίζεται ο νηματοθέτης να καταλάβει τον διαφορετικό τροπισμό της αγάπης και να πει η αγάπη του δεν μου έκανε. Αλλά και οι δύο κατευθύνσεις έχουν δεχτεί ως δεδομένο και αυτονόητο ότι αυτός ο κάποιος αγαπήθηκε, ίσως όχι όπως έπρεπε, ίσως όχι όπως θα του έκανε, αλλά αγαπήθηκε. Είναι όμως πάντα έτσι? Είμαστε βέβαιοι ότι ο πρώτος θα "αναγνωρίσει" ως αγάπη αυτό που εκφράζει ο άλλος?
Εν τέλει το θέμα, κατά την γνώμη μου, δεν είναι τόσο ο τροπισμός ή το όπως πρέπει αλλά αν 'αναγνωρίζουμε' ως αγάπη, την αγάπη του άλλου προς εμάς.

 

Τόσο ώστε να πονάμε χωρίς να πεθάνει ποτέ η καρδιά μας, χωρίς να πουλιέται η ψυχή μας στο διάολο και χωρίς να νεκρώνουν οι αισθήσεις μας.
Τόσο ώστε να είμαστε ευτυχισμένοι χωρίς να αποθρασυνθούμε, εκφυλιστούμε ή χάσουμε την ανθρωπιά μας.
Τόσο ώστε να ζούμε χωρίς να φοβόμαστε το σήμερα και το αύριο της σχέσης και των δυο μας.
Η αγάπη είναι χαρά, αμοιβαιότητα, αλληλοσεβασμός. Η αγάπη είναι πολύ βαθειά και πολύ δύσκολη. Συνήθως είναι μόνο λόγια το "σε αγαπώ".

 

Απάντηση: Re: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

Αυτό ξαναπές το.......

 

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

... αυτο δεν εχει να κανει με τον τροπο που ο αλλος προσφερει την αγαπη του ? Ο τροπος που μας δινεται δεν ειναι το κυριο στοιχειο για να ''αναγνωρισουμε'' την αγαπη ? αν μας κανει η δεν μας κανει , αν μας κουμπωνει η οχι , η η η ?

 

Απάντηση: BDSM: Πώς θα πρεπε να μας αγα(π/μ)άνε...

/me κοιτάζει και τρίβει τα μάτια της, μόλις συνέρχεται ψιθυρίζει με πίκρα "Τώρα ξέρω τι έγινε, ώστε αυτός μου Τον πήρε..."

AuroraBorealis, αυτόν μάλλον τον έχει βαρέσει η κάβλα κατακέφαλα, δεν νομίζω ότι θέτει όρους πώς να τον γαμάνε