σκλάβα Του..

Μου δίνει ανάσες, οξυγόνο, ομορφιά.. είναι Εκείνος και αυτό φτάνει.
Ο Αφέντης. Ο Αφέντης μου. Μια σχέση που η απόσταση πάντα δυσκόλευε.
Μια σχέση όμως δυνατή από εσωτερικά, αληθινά συναισθήματα.
Δυσκολευτήκαμε. Ο Αφέντης δε μιλάει πολύ.
Το ίδιο και εγώ μα περισσότερο από Αυτόν.

Τι να τα κάνεις όμως τα πολλά τα λόγια όταν μιλάει η ψυχή; Να λες τον καιρό, το χρηματιστήριο, την κακιά μας τη μοίρα;
Aυτά όλα δηλαδή που λέμε στις περισσότερες σχέσεις μας, ξεγελώντας τους εαυτούς μας πως επικοινωνούμε..
Όχι.. δεν το χρειαζόμαστε.. ουσία χρειαζόμαστε.. αλήθεια..
Μα είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε τον Ά/άνθρωπό μας;

Μέσα από Εκείνον αντλώ ηδονή, παίρνω δύναμη, αληθινή αγάπη και επιτέλους μπορώ να νοιώθω βαθειά την Κυριαρχία Του
Μέσα από Εκείνον μπορώ να αφεθώ , να νοιώσω, να βιώσω, να αφήσω τη φύση μου και τον εαυτό μου ελεύθερο, γυμνό.. μπροστά Του…
Να Τον ακολουθήσω παντού, χωρίς πρώτη μου φορά να ανησυχώ για τίποτα.
Oι εσωτερικές αντιστάσεις καταρρίπτονται.. μια προς μια.. οι τοίχοι πέφτουν.
Η υποταγή μέσα στον χρόνο και τις δοκιμασίες πήρε μορφή.. τη μορφή που της δίνει Εκείνος.

Η υποταγή είναι απλά η ανάγκη μου για την Κυριαρχία Του.. η ανάγκη μου να με πλάθει όπως Εκείνος θέλει, η ανάγκη μου να με κάνει ότι θέλει. Είναι δική μου.. είναι το μόνο πράγμα που είναι δικό μου..
Πόσο ανάγκη έχω να γίνομαι άγραφο χαρτί στα χέρια Του.. να γράφει Εκείνος την ιστορία.. την ιστορία Μ/μας.. tabula rasa.. όσο πιο άγραφο γίνεται.. δικό Του δημιούργημα.. από την αρχή.. ακόμη πιο όμορφο και πιο μοναδικό..
Αυτή είναι η γύμνια.. η μόνη γύμνια που υπάρχει..

Μέσα από τα κύματα το μόνο που κατάλαβα είναι πως χωρίς τον Αφέντη δεν υπάρχω..
Οι στιγμές χωρίς Εκείνον μηδέν..

Εκείνος ξέρει.. να με χειρίζεται, να με μεταχειρίζεται, να με ορίζει, να με αγαπά.. ξέρει τον τρόπο.
Εκείνος με έχει. Δική Του είμαι. Δική Του θα’μαι.. γιατί απλά δεν μπορώ αλλιώς..
Είναι τα πόδια Αυτού στου οποίου μπορώ να λιώσω και να μη με νοιάζει.

Μαζί Του μπορώ να αισθάνομαι και να βιώνω την υποταγή όπως την ένοιωθα μα δεν μπορούσα να “βγάλω” προς τα έξω.
Δεν υπάρχει κακό, εξαφανίζει τις ενοχές μου, ο εξευτελισμός δεν είναι εξευτελισμός. Δεν υπάρχει εξευτελισμός. Πως θα μπορούσε να είναι εξευτελιστικό κάτι που μόνο Ε/μείς βιώνουμε τόσο δυνατά.. εξευτελιστικό μπορεί να είναι για τους άλλους, τους απέξω.
Για Ε/μας είναι ένωση. Εσωτερική δύναμη, υπέρβαση, ικανοποίηση..

Υπάρχει αλήθεια, αγάπη και όσο παράλογο και αν ακούγεται αγνότητα .. γιατί κάθε τι βρώμικο μαζί Του μόνο αγνό μπορεί να είναι.
Η υποταγή βαθαίνει, η αγάπη μεγαλώνει, οι ανάγκες εκφράζονται και εγώ υπάρχω..
Παιδάκι στα μάτια Του, σκυλάκι στα πόδια Του, πουτάνα στο κρεββάτι Του, κυρία όπου ορίζει Εκείνος, θηλυκό, γυναίκα, όπως Εκείνος τη θέλει.. σκλάβα δική Του..

Mαρέσει να Τον κάνω να γελά, να καυλώνει, να νοιώθει όμορφα..
Μαρέσει να με πονά και να αγγίζει έτσι κάθε κομμάτι μέσα μου.. και ο πόνος Του είναι ένωση. Ένωση βαθειά, μοναδική, γινόμαστε ένα.. υποτάσσει τη σάρκα μου, το μυαλό μου, την ψυχή μου, το είναι μου ολόκληρο.
Ξεγυμνώνει τις ανάγκες μου, απελευθερώνει τα δάκρυα μου, αφήνει το σημάδι Του..

Το δικό Του κολάρο, το δικό Του χάραγμα επιθυμώ επάνω μου..

Ότι έχω Του ανήκει. Η ζωή μου η ίδια. Να το πάρει και να το κάνει ότι θέλει, ότι επιθυμεί.
Να το σκίσει, να το πετάξει, να το διορθώσει, να το αλλάξει, να το χτίσει, να το γκρεμίσει, να το φυτέψει , ότι.. μα ότι θέλει..

Εμπιστοσύνη..
Πόσο όμορφη.. πόσο σημαντική και πόσο σπάνια πραγματοποιήσιμη..

Είμαι το τίποτα.. το τίποτα Του..
Είναι ο Αφέντης μου, ο Άνθρωπός μου..

Ι trust You to kill me with Your love..


Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Σε καταλαβαίνω. Τα ίδια νιώθω για τον Κύριο μου.

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Χορεύοντας στα βήματά Του.. και μόνο..


Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

πολυ ωραιο βιντεακι..που πας και τα βρίσκεις...

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

-Άγχος; Εσύ δεν έχεις άγχος. Αυτά είναι δικά Μου μόνο.
Είπε ο Αφέντης στη σκλάβα Του και την τιμώρησε που αγχώθηκε και παραφέρθηκε.
-Εσύ είσαι εδώ για να υπακούς μόνο. Τίποτα άλλο.
Και είχε δίκιο. Ο Αφέντης μου..

Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Οι επιλογές "σου" είναι οι δικές Μου επιλογές.
Αυτές μόνο μπορείς να ακολουθείς και να εφαρμόζεις.
Είπε ο Αφέντης και η σκλάβα Του αναστέναξε βαθειά..
Οξυγόνο...

Φωτεινέ μου Ήλιε σύννεφο λευκό μου κι`άπιαστο όνειρο
Για Σένα τραγουδώ τον ουρανό εκλιπαρώ να σε φέρει εδώ...


Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Πάρα πάρα πολύ ωραίο......αισθησιακό........

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Aυτό είναι..
Σαν το βλέμμα Του Αφέντη, το άγγιγμα Του, τη ζεστασιά Του ΔΕΝ έχει.
Η στιγμή που κοιτάζω τα μάτια Του, ακούω τη φωνή Του και νοιώθω το άγγιγμα Του δεν υπάρχει πουθενά αλλού..
Μέσα από Εκείνον μόνον μπορούν να πάρουν όλα μορφή, μέσα από Εκείνον έχουν νόημα, μέσα από Εκείνον είμαι εγώ..
Δε χρειάζομαι τίποτε άλλο.. απολύτως.. γαλήνη.. επιτέλους..
Εγώ που μισώ τον πόνο, αποζητώ τον πόνο Του κάθε στιγμή, τον χρειάζομαι ακριβώς όπως το χάδι Του..να γίνομαι ένα με το πάτωμα.. να λιώνω στα ποδια Του.. στα πόδια του Αφέντη μου..
Θέλω η καλλίτερα έχω ανάγκη να κλείσω τα μάτια και να πέσω στο κενό..
Να ξαναγεννηθώ στα χέρια Του..πλασμένη από Εκείνον..

Τά'χω χαμένα..

[media=youtube]cxF1wkLR7f4[/media]

Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Πήρε την πλαστελίνη και άρχισε να πλάθει..
Δεν ξέρω τι θα βγει.. ξέρω μόνο πως θά΄ναι όμορφο και θά΄ναι δικό Του..
Ο Αφέντης είχε πει : "Δεν θέλω να αναρωτιέσαι, να ακούς θέλω μόνο. Ο κόσμος σου είμαι Εγώ.. τίποτα άλλο". Και εγώ δεν ήξερα..
Οι άμυνες.. οι άμυνές μου.. δικές μου ήταν .. ολόδικές μου και μου τις εξαφάνισε.. Εκείνος.. ο Ένας..
Κύριε.. ευχαριστώ..



Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Πληρότητα μέσα από την απώλεια του ελέγχου.
Δύναμη μέσα από την παράδοση και την υποταγή.
Ανάγκη για έλεγχο...
Μέσα στα χέρια Του.. σφιχτά, σφιχτά σχεδόν ασφυκτικά, η απόλυτη ελευθερία.

Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

Ξαπλωμένη γυμνή στο κρεββάτι να με χαιδεύει τόσο τρυφερά και εγώ να έχω αφεθεί στα χάδια του.
Χαλαρή, ήρεμη, μέχρι που τον ακούω να μου ψυθιρίζει στο αυτί : <<Θα σου βάλω βελόνες, θα σου ράψω το μουνί με αυτές>>.
Παιρνω ανάσα, τα χαδια συνεχίζονται περισσότερο έντονα, βελόνες δεν βλέπω, ηρεμώ..
Μου ανοίγει τα πόδια ορθάνοιχτα και μου λέει να περιμένω ακίνητη.
Το θέλω τόσο αλλά.. δεν αντέχω να βλέπω..κλείνω τα μάτια..σφίγγω τις γροθιές μου..τα ανοίγω πάλι, είναι χειρότερο να μη βλέπω..
Ο Αφέντης παίρνει τις βελόνες στα χέρια του, έχει φέρει και γάζες μαζί..
Χαιδεύει το μουνί μου, νοιώθω το άγγιγμα της βελόνας, το τρύπημα λίγα δευτερόλεπτα, σφίγγομαι..
Μου ζητάει να χαλαρώσω..ανάσα..παίρνω το μαξιλάρι από δίπλα μου και το βάζω στο πρόσωπό μου..το δαγκώνω για να μην φωνάξω..
<<Άφησε το μαξιλάρι τώρα, άφησέ το είπα,αμέσως..>>
Το μαξιλάρι φεύγει λίγο παραδίπλα αλλά όχι τελείως. Το μετακινεί εκείνος..
Έχει τελείωσει τώρα με τις βελόνες στο μουνί μου, τις αισθάνομαι να με τσιμπάνε.. δεν μπορώ να κλείσω τα μπούτια μου.
Με θέλει στα τέσσερα. Προσεκτικά γυρίζω, αργά μη τσιμπηθώ, στήνομαι..
Πιέζει την κοιλιά μου και σπρώχνει κάτω το κεφάλι μου..
Αυτή είναι η θέση σου με ρωτάει; Δεν ξέρεις πως σε θέλω; Και πιέζει λίγο ακόμη το κεφάλι μου..
Ακουμπάει τώρα καλα στο κρεββάτι, κώλος ψηλά και ο Αφέντης την τον πηδάει με τις βελόνες στο μουνί..
<<Χαλάρωσε και απόλαυσέ το>>
Δεν χρειαζόταν να το πει.. λίγο μετά η σκλάβα ήταν σε άλλον πλανήτη..
....

Kατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: σκλάβα Του..

το δευτερο βιντεο πραγματικα υπεροχο...