Στη μοναξιά ενός κόσμου που τα απέκτησε όλα εκτός από την αγάπη!

Θαρρώ πως στην εποχή μας και με τις στιγμές (τις δύσκολες) που όλοι διανύουμε καλό θα ήταν να γινόμαστε πιο Άνθρωποι όλοι μας. Δυστηχώς αυτό είναι μια ουτοπία, δεν συμβαίνει αλλά παρόλα αυτά βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το κείμενο που διάβασα και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζι σας.
Νομίζω πως είναι ένα ευχάριστο και συνάμα ενδιαφέρον διάλλειμα που ίσως έχουμε αναγκη.

"Γιατί και μεις ανήκουμε σε μια γενιά που τα θελήσαμε όλα και που τα κατακτήσαμε όλα πλην του βασικού συστατικού που παραμένει μια χαμένη πολυτέλεια στην εποχή μας: της αγάπης. Της αληθινής ανόθευτης αγάπης που έκανε έναν άνθρωπο σαν τον Γκάτσμπυ να ρισκάρει τα πάντα, και να τα χάσει".

Πόσο αληθινό...

culture - Γιατί λατρεύουμε τον Γκάτσμπυ; | www.athensvoice.gr

 

Απάντηση: Στη μοναξιά ενός κόσμου που τα απέκτησε όλα εκτός από την αγάπη!

Σε μια καθημερινότητα που ζούμε την περισσότερη ζωή μας απρόσωπα, χωρίς αληθινή ταυτότητα, αποτελώντας δεδομένα μηχανοργάνωσης και βάσεων δεδομένων [TAXIS, Τραπεζών, εταιρειών κινητής τηλεφωνίας κλπ.], υπάρχουν τελικά και στιγμές που συναντάμε ακόμα τον ρομαντισμό σε μορφές που δεν έχουν να κάνουν με το lifestyle. !
Είναι ωραίο ν' αντιλαμβάνεται κανείς πως υπάρχουν κι άνθρωποι γύρω του [εκτός από μηχανές που προγραμματισμένες αγωνίζονται για οικονομική επιβίωση]  
Τέτοιες ευχάριστες εκπλήξεις είναι που μας δίνουν τη δύναμη να επιβιώνουμε ακόμα συναισθηματικά, ν'αγαπάμε κι αυτό που είμαστε, μα κι όλους τους γύρω μας, να εμπιστευόμαστε και να μας εμπιστεύονται, να δινόμαστε και να μας δίνονται [bdsmμικά μιλώντας], ακόμα κι αν φτάνουμε καμιά φορά σ' υπερβολές ..... ανθρώπινο είναι κι αυτό!

 

Απάντηση: Στη μοναξιά ενός κόσμου που τα απέκτησε όλα εκτός από την αγάπη!

@GCHL,

Όλα ανθρώπινα είναι..το θέμα είναι να μη ξεχνάμε εμείς να είμαστε άνθρωποι.
Ζούμε χωρίς να ζούμε..

 

Απάντηση: Στη μοναξιά ενός κόσμου που τα απέκτησε όλα εκτός από την αγάπη!

Αὐτὸ τὸ ἀστέρι εἶναι γιὰ ὅλους μας

Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.
Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο
νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαντάφυλλα
νὰ τ᾿ ἀκούσει ἡ ἄνοιξη καὶ νά ῾ρχεται πιὸ γρήγορα
νὰ τὸ μάθουν τὰ παιδιὰ γιὰ νὰ μὴν φοβοῦνται τὸ σκοτάδι,
νὰ τὸ λένε τὰ καλάμια στὶς ἀκροποταμιές, τὰ τρυγόνια πάνω στοὺς φράχτες
νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ πρωτεύουσες τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὸ ξαναποῦνε μ ὅλες τὶς καμπάνες τους
νὰ τὸ κουβεντιάζουνε τὰ βράδια οἱ πλύστρες χαϊδεύοντας τὰ πρησμένα χέρια τους.

Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ
ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο
καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει.

Νὰ τ᾿ ἀκούσει ὁ χρόνος καὶ νὰ μὴν σ᾿ ἀγγίξει, ἀγάπη μου, ποτέ.

Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε

Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας
πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.
Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.


Αγαπώ Τάσο Λειβαδίτη...

Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..

 

Απάντηση: Στη μοναξιά ενός κόσμου που τα απέκτησε όλα εκτός από την αγάπη!

Πάντα είχα πρόβλημα με τις σχέσεις Αφέντη/σκλάβας.
Αυτό όμως... : Το τί αγαπάμε έρχεται από μέσα μας, όχι με άδεια απ' έξω.

Αλλο να μοιραζόμαστε... αλλά άδεια;;!

Παρεπιπτόντως ωραίο το θέμα σου για την αγάπη και καλές επιλογές (αδειοδοτημένες ή μη) του Γκάτσμπυ και ποίησης.
Κοινό θέμα στην ποίηση βέβαια, η αγάπη και παλαιότατο. Από τα παλαιότερα σωζόμενα η ερωτική εξομολόγηση του Σολομώντα : Άσμα Ασμάτων (βρες μια καλή μετάφραση).

 

Απάντηση: Στη μοναξιά ενός κόσμου που τα απέκτησε όλα εκτός από την αγάπη!

Η άδεια Του Αφέντη μου αφορά τα ποστ μου.. εκεί εγκειται..
Και μου αρέσει ιδιαιτέρως!!

Κατά τα λοιπά σ'ευχαριστώ για τη συμετοχή..

Κατόπιν αδείας Του Κυρίου μου..