Λίγο πριν..

Όλα άρχισαν μερικούς μήνες πριν από αυτή την στιγμή που θα σας περιγράψω παρακάτω..

Ένα πρώτο μήνυμα σε αυτόν εδώ τον χώρο, μετά ακολούθησαν κι άλλα, μέηλ, χιλιάδες μέηλ, ανασφάλειες..
Φωτογραφίες, στις πρώτες έπαθα πλάκα, εντάξει λέω, fake εντελώς, αν δεν ακούσω φωνή στο τηλέφωνο να πειστώ ότι δεν είναι κανείς τσουτσουνοπαίχτης, δεν είχα πειστεί, ακούω! Σοβαρή φωνή, αυστηρή και παιχνιδιάρικη, αυτό το παιχνιδιάρικη μετά, πολύ μετά.

Μιλάμε για εμάς, πολλές ώρες, λέμε διάφορα, πολλά μα πολλά κοινά. Ακόμη και μέρη των δουλειών μας κοινά, σπουδές σε ίδιες χώρες, αλλά σε διαφορετικές στιγμές, μερικές φορές τόσο ίδια μερικά πράγματα που τρομάζεις, spooky εντελώς!

Επιμένω για κάμερα, εκείνη με έχει δει, εγώ όχι, ξεπερνάει τις δυσκολίες της και ανοίγει, οποιεσδήποτε προηγούμενες αμφιβολίες για πριν πάνε περίπατο, οκ η γκόμενα μας κάνει πλάκα, τι θέλει από εμένα, εδώ; και όμως από την αρχή επιμένει, ''σε διάλεξα'' επιμένει. Δεν έχω πειστεί ακόμη, συνεχίζει.

Είμαι στην παλάμη της μέσα και με ''μεγαλώνει'' με τον τρόπο της, το καταλαβαίνω μετά, πολύ μετά, ναι λειτουργώ με μαζούτ!! Με βοηθάει να γνωρίσω τον εαυτό μου, να προσπαθήσω, επιτέλους μετά από τριάντα χρόνια μαθαίνω πώς είναι να αναπνέεις, αυτό, μου χαρίζει αναπνοές, είναι απλά απίστευτο το πόσο όμορφο είναι να αναπνέεις και αυτό να έχει νόημα...

Η συνέχεια, εκρηκτική, όπως είναι και τώρα, φεύγω και γυρνάω, ελπίζω να μην έρθει η στιγμή που θα φύγει εκείνη γιατί είμαι εξαιρετικά παρορμητικός, όμως αυτό ας το αφήσουμε για την ώρα...

Έρχεται λοιπόν εκείνη η μέρα που θα την δεις, θα βρεθείς δίπλα της. Έχω κατέβει Αθήνα, την προηγούμενη έμεινα στους γονείς μου, κοιμήθηκα καλά, το κρασί με τον πατέρα μου δούλεψε, δεν αγχώθηκα καθόλου το βράδυ, μπαίνω στον ηλεκτρικό, χαλαρός, με την αθλητική μου εφημερίδα και τον φρέντο.

Φεύγουν οι στάσεις η μία μετά την άλλη και αρχίζει να πλησιάζεις, τότε αρχίζει το πραγματικό καρδιοχτύπι, στην αρχή χαμογελάς, επιτέλους θα συναντήσεις τον άνθρωπο σου, ξεχνάς τα μαστίγια, τις χειροπέδες, τις καύλες, σαν να φεύγεις από το σώμα σου και απλά να κοιτάς, να προσμένεις αυτό που θεωρούσες αναπάντεχο.

Κατεβαίνεις στη στάση, η καρδιά σου πάει στην κούλουρη πραγματικά, σχεδόν ζαλίζομαι, το άσθμα μου αρχίζει να χτυπάει την πόρτα, τα χέρια μου ιδρώνουν, ξεφορτώνομαι τον καφέ και την εφημερίδα, περιμένω, το αεράκι χτυπάει το μέτωπο μου , είναι η στιγμή που ο χρόνος πραγματικά παγώνει, σταματάει..

Το μαύρο τζιπ της, σταματάει λίγα μέτρα πιο πέρα, δεν ξέρεις τι να κάνεις, να προχωρήσεις να της ανοίξεις την πόρτα, τα χάνεις, μένω ακίνητος, παγώνω εντελώς (και ναι μου είναι πολύ δύσκολο να μην κουνιέμαι), ανοίγει η πόρτα του οδηγού, βλέπω την γόβα της, όλα επανέρχονται..

Χαμογελάω.. μόνο χαμόγελα τώρα..

 

Δίδαγμα: Γίνονται και θαύματα.

 

Απάντηση: Re: Λίγο πριν..

Προσθέστε και εμένα στα θαύματα αυτού του χώρου.
Κάτι μου λέει πως είμαστε πολλοί....

 

 

Απάντηση: Λίγο πριν..

ΣΑΓΑΠΑΩ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΣΚΛΑΒΑΚΙ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΑΞΙΩΜΑ

 

Απάντηση: Re: Λίγο πριν..

Μα νομίζω σε κάποιο βαθμό αυτό δεν είναι και το νόημα του χώρου αυτού; Να μας φέρει σε επαφή, έστω και διαδικτυακά με άτομα που μοιράζονται τις ίδιες απόψεις. Και είναι ό,τι καλύτερο να προκύψει και το "κάτι παραπάνω" όπου υπάρχει χημεία.

 

Απάντηση: Re: Λίγο πριν..

Η μεγαλύτερη ''προσφορά'' των εν λόγω φόρουμ
και γενικότερα του διαδυκτιακού χώρου είναι
ότι δεν σε αφήνει να νιώθεις μόνος,
παράξενος, περίεργος.
Αυτό φαίνεται και από την επισκεψιμότητα των μελών
η οποία είναι κατά πολύ μεγαλύτερη της συμμετοχής τους σε νήματα.

 

Η λέξη "Θαύμα" τα λέει όλα...δυστυχώς! Πάντως είναι ευχάριστο να ακούει κανείς για την ευτυχία κάποιων άλλων. Σε κάνει να θες να δώσεις και εσύ κάτι, χωρίς να πάρεις. Αν έχει κάποια εδώ προτίμηση στις γυναίκες ας επικοινωνήσει μαζί μου, θέλω να κάνω κονέ σε μια φίλη μου...

 

@ lucozade , δεν ξέρω πως ακριβώς να θέσω το ζήτημα αλλά βρίσκω το κόνσεπτ "Divina" περίεργο , πολύ περίεργο. Δεν αναφέρομαι μόνο στο παρόν νήμα αλλά και γενικότερα σε ότι άλλο γράφεις για εκείνη η αυτή για σένα η αυτή για τον εαυτό της. Όλες οι ιστορίες σου αλλά κυρίως οι λεπτομέρειες τους ,για όποιον τις παρατηρεί , είναι γεμάτες από παραδοξολογίες και απιθανότητες. (Αν μου ζητηθεί ίσως να αναφέρω κάποιες απο αυτές)
Διάφορα πράγματα ,είτε δεν κολλάνε , είτε είναι too much αλλά δεν πειράζει , μικρό το κακό , απλά επειδή βλέπω 'οτι συνεχίζεται ήθελα να καταθέσω την αμφιβολία μου.(και δεν είμαι ο μόνος πρέπει να σου πω   )

 

Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ. Δίνεις για να πάρεις. Εγώ έχω προτίμηση στις γυναίκες, οπότε μέσα για το κονέ. Πειράζει που είμαι άντρας ;  

 

Οι έως τώρα εμπειρίες αλλά και πληροφορίες μου για Dommes, αποδεικνύουν ότι συνήθως είναι ακραία μυστικοπαθείς και δεν μιλούν ποτέ για την σχέση τους δημόσια. Το εξηγούσα πάντα ως εξής. Πρώτον, παίζουν σε πολλά ταμπλό μέχρι να τους κάτσει η καλύτερη προσφορά και να σουτάρουν τον δεδομένο, όταν ο άλλος θα γίνει επίσης δεδομένος. Δεύτερη εξήγηση, υποκρίνονται συναισθήματα, γιατί αν τα είχαν θα τα φώναζαν ανοιχτά όπως συμβαίνει σε κάθε vanilla σχέση. Αν λοιπόν όλο αυτό που έχουν αυτοί οι δυο είναι αληθινό, που δεν έχω λόγο να το αμφισβητώ και ούτε με νοιάζει καν να το ψάξω σαν κουτσομπόλα γιατί είμαι μονογαμικός, τους παραδέχομαι που το φωνάζουν. Αγάπη που δεν "φωνάζει" για μένα είναι χλιαρό πράγμα. 'Ο,τι δίνεις παίρνεις.

 

Απάντηση: Re: Λίγο πριν..

Βάλε και μένα στο γκρουπ.
Όχι ότι έχει και καμιά σημασία βέβαια, άλλωστε σε αυτό το φόρουμ, όπως και στην ζωή γενικότερα, ό,τι δηλώσεις είσαι.  

 

Δεν έχω την ίδια εμπειρία. Όπως και να χει παίζει και ενα άλλο ενδεχόμενο. Μπορει απλα να μην θέλουν κάποιοι να κρεμάνε τη σχέση τους στα μανταλάκια η να την απλωνουν ωσαν τον τραχανά (λάθος που εχω κανει κι εγω στο παρελθόν)

Απο την άλλη τι λόγο έχει η αγάπη να φωνάζει; Εν πάσι περιπτώση δεν αμφισβητώ αυτο που έχουν η δεν έχουν αλλα ολο το κόνσεπτ και είναι μπροστά στα μάτια μου δεν ψάχνω κάτι. Επι των δημοσιευμένων σχολιάζω. και επι πραγματων που μου κάνουν εντυπωση. Μήπως δεν είναι πρέπον;