Ο Φοίνικας

Θα σας γράψω μια ιστορία αυτή τη φορά, διαφορετική. Για να την καταλάβει κάποιος θα πρέπει να έχει ζήσει μια δυνατή σχέση Μ/s με μπόλικη αγάπη και έντονο συναισθηματικό κόσμο. Θα σας περιγράψω το πως μπορεί κάποιος να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του και πως τότε η δυνατή αγάπη μπορεί να δώσει μορφή, πραγματική, σ'αυτές τις στάχτες.

Όλοι μας είμαστε άνθρωποι και σαν τέτοιοι κάνουμε πολλά και δυνατά λάθη που αν το καλοσκεφτούμε δεν θα θέλαμε εξ αρχής να τα κάνουμε, γιατί κανείς μας δεν θέλει να πονάει με αυτόν τον τρόπο, πόσο μάλλον να πονάει αυτούς που είναι δίπλα του, που είναι κοντά του, μαζί του.

Έτσι κι εγώ είμαι ένας άνθρωπος που έκανε μεγάλα λάθη, έφτιαξε γύρω του έναν ψεύτικο κόσμο, μία ασπίδα για να μην επιτρέπει σε κανέναν να μπαίνει μέσα στον κόσμο του, να τον δεί πως είναι αληθινά, γιατί ο ίδιος, εγώ, φοβόμουν να αποδεκτώ τον εαυτό μου. Δημιούργησα λοιπόν, τον κόσμο εκείνο, ο οποίος ήταν ο οδηγός για να πνίγω κάθε τι που προσπαθούσε να με πλησιάσει και τότε μετά από καιρό ήρθε Εκείνη, ξύπνησε μέσα από τα όνειρα μου και ολοένα με πλησίαζε περισσότερο. Εγώ; χαζός γιατί μαζί με τον εαυτό μου συνέχιζα να καλλιεργώ το παραμύθι μου και όλο αυτό το πράγμα με κύκλωνε. Δοκίμασα τόσες φορές να φύγω, κάτι με σταμάταγε, νόμιζα ότι Εκείνη με σαγήνευε, με σταμάταγε με την αγάπη της και γι αυτό δεν έφευγα. Δεν ήταν έτσι. Αυτός που με έκανε να μένω κάθε φορά είναι ο ίδιος μου ο εαυτός, αυτός που είχα θάψει και είχα ξεχάσει, Εκείνη απλά άνοιξε μία μικρή τρυπούλα για να περάσει το φως της. Το φως της πέρασε και το κουκούλι που με σκέπαζε άρχισε να σπάει, το φως της διαπεραστικό δυνατό και ικανό για να με κάνει να σπάσω, έσπασα!!

Έσπασα μπροστά της, όχι με μαστίγιο, όχι με ταπείνωση, όχι με πόνο, αλλά με αγάπη. Μου έδειξε οτι μ'αγαπάει. Κατάλαβα οτι μέχρι τότε με αγαπούσε τόσο ώστε η αγάπη της να φθάνει και για τους δύο μας. Θυμάμαι την κουβέντα της,

''Δεν σε λυπάμαι''

Ήθελα να της χαμογελάσω εκείνη την στιγμή, έσκυψα το κεφάλι μου και την άκουσα, της μίλησα, της είπα την αλήθεια και τότε εκείνη άρχισε να με ακούει πάλι. Πόσο όμορφο είναι όταν ο άνθρωπος σου σε ακούει πάλι.

Πολλές φορές κάνουμε πράγματα, που πληγώνουν τους ανθρώπους γύρω μας, τους πονάμε και τους βάζουμε σε κίνδυνο, χωρίς να το καταλαβαίνουμε ή να το θέλουμε. Τότε εξαρτάται από εκείνους, να βάλουν στην άκρη των εγωισμό τους και να καταλάβουν ότι ακόμη και τα λάθη που κάναμε, τα ψέμματα που είπαμε, τα κάναμε με αγάπη γιατί τότε δεν ξέραμε το πως είναι η αγάπη και τώρα που είμαστε ελεύθεροι και λυτρωμένοι αγαπούμε με όλη την δύναμη μας, γιατί αυτό είμαστε, άνθρωποι.

Ξαφνικά, όλα έγιναν διαφορετικά, πολύχρωμα, οι αμφιβολίες μπήκαν στην άκρη και ο κόσμος μας γέμισε με χρώματα και αγάπη, αληθινή αγάπη αυτή τη φορά.

Δεν θα πώ ήμαρτον όταν με πονάει γιατί η ασφάλεια μου είναι η ίδια, το σώμα μου και η ψυχή μου της ανήκουν, Εκείνη ξέρει πως να τους φερθεί, δεν υποτάσσομαι σε Εκείνη για να υποταχθώ, υποτάσσομαι σε Εκείνη για το εμείς οχι για το εγώ ή το αυτή.
Αυτό είναι κυριαρχία και υποταγή μία απόλυτη ισότητα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται. Της ανήκω, όσο μου ανήκει κι Εκείνη, ΑΠΟΛΥΤΑ. Γι αυτό η τελευταία μου έλευθερη επιλογή είναι αυτή, να την ακολουθήσω, στα δικά της μονοπάτια, γιατί Εκείνη είναι ο δικός μου άνθρωπος, ο άνθρωπος που Αγαπάω.



Κοίτα εκείνη τη γυναίκα.
Βάλε τις ασημένιες μπότες σου και κάν’ την προσευχή σου.

Ποτέ...
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως να ήρθε η ώρα τώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...
Μου φαίνονται όλα αυτά τόσο δύσκολα.
Γύρνα απλά μια σελίδα πίσω.
Τότε θα δεις τον πόνο μες στις σκιές μου.
Ποιος δε πληγώθηκε απ’ την αγάπη;
Είναι σαν να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο.
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι...

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Δεν μπορώ να μπω στη θέση σου.. αλλά θαυμάζω την ελευθερία της έκφρασης των συναισθημάτων σου  

Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Σαγαπάω Μικρό Μου Σκλαβάκι Μικρό Μου Αξίωμα!!!

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Α ρε Lucozade καρδιοκατακτητή!!!

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Πόσο ξύλο θα φας Μικρό μου Σκλαβάκι;

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Εγώ βανίλλα είμαι βέβαια και δεν ξέρω από αυτά τα προχωρημένα, αλλά το σωστό για μια mistress δεν θα ήταν "μικρό Μου σκλαβάκι";;;

Εεε;;;

 

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος αγαπητή μου . Είναι ο Μικρός μου Σκλάβος απλά μπορώ να τον αποκαλώ όπως θέλω  

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

ΟΚ, ό,τι πεις.      

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Εμενα μου αρκει το μου οπως κ αυτο να γραφεται..

Αλλωστε αν πω κυρια, αν πω Κυρια ειτε πω απλα Ντεβα παλι ο μικρος της σκλαβος θα ειμαι   κι εκεινη θα ειναι η μια!

Και το σημαντικοτερο απ ολα το Μικρος Σκλαβος ειναι το ονομα μου.

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Ινδιάνος είσαι;      

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

Ξέρω καράτε και κρατάω ασπίδα!!


 

 

Απάντηση: Ο Φοίνικας

χαχαχαχαχαχα Θα το θυμάμαι αυτό την επόμενη φορά ….χαχαχαχαχα Μικρό μου αστείο σκλαβάκι