Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Συγγνώμη, αλλά χρειάζεται κανείς να διαβάσει μια κριτική για να καταλάβει τι σούπα διαβάζει;;;

 

Mια εξαιρετική λογοτεχνική προσέγγιση ενός Meta-σαδομαζοχιστικού πλαισίου (μακριά από την Άρλεκιν εκδοχή των 50 Αποχρώσεων) ήταν η Αυτοκράτειρα, του εγχώριου συγγραφέα Δ. Καπάνταη

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

αν και ο kaveiros ουτε που ασχοληθηκε με την ανα στιλ αλλα με τις φαν...διαφωνω σχετικα με το "τουναντιον"....

μπορει βεβαια να ναι αριστουχος φοιτητρια,"δυναμικη" οταν καταπατα τους ορους του συμβολαιου και "τολμηρη"οταν ακολουθει το σκοτεινο νεαρο πριγκηπα-κελεπουρι...αλλα στην ουσια ειναι μια φοβισμενη και διχασμενη κοπελιτσα που στα 21 φαινεται 12 χρονη και που ο στοχος της συγγραφεα υποψιαζομαι πως ηταν να υφανει μια ιστορια τυπου αρλεκιν αλλα οχι και τοσο αθωα..

διοτι οσες "νοικοκυρες" το φχαριστηθηκαν ηταν επειδη τσιμπησαν στο εκνευριστικα αναχρονιστικο επιμυθιο του βιβλιου...δλδ "κανε και μερικες υποχωρησεις και θα ναι δικος σου μετα"...βεβαια οι υποχωρησεις εδω εχουν να κανουν με τη προσπαθεια προσεγγισης ενος βασανισμενου ατομου δλδ του πρωταγωνιστη ο οποιος παρουσιαζεται κατα τα αλλα ως παιδι θ(α)υμα..κουκλος,νεαρος,σεξουαλικος,παμπλουτος αλλα και κατα βαθος ευαισθητη ψυχουλα την οποια η δεσποινις στιλ καλειται να ανασυρει απο τα εσχατα του bdsm και να οδηγησει -που αλλου -στο γαμο!!!!!!

περα απο το ντισνευκο-κραυγαλεα φαντασιακο πλαισιο της γνωριμιας-κεραυνοβολου ερωτα του ζευγαριου ..εχουμε μια φτωχοτατη γλωσσα..μια βλακωδη πλοκη και μια επαναληψη σεξουαλικης δραστηριοτητας σε σημειο βαρεμαρας.

συμφωνω πως ενα τοσο απελπιστικα κακογραμμενο βιβλιο οντως προαγει τον μαζοχισμο κι εγω προσωπικα που απο περιεργεια και φιλομαθεια διαβασα το πρωτο μερος, αρχισαν να μου μπαινουν ιδεες αν και περιστασιακα πηδουσα αρκετες σελιδες με την ιδια αναγκαιοτητα που απαιτουσε το να αφαιρεσω το εξωφυλλο του ωστε να το παιρνω μαζι μου σε θαλασσες και ακτες...

 

 

Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Εγω παντως ακουω Prodigy!........

 

Re: Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Μα, τι άλλο να άκουγες; Μπετόβεν; Δε λέει!

 

Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

όχι μια χαρά είναι και ο Μπετόβεν, αν και μεταξύ μας μ᾽αρέσει πιο πολύ ο Σοπέν.

Όμως η απάντηση μου δεν ειναι άσχετη. Οι Prodigy για παράδειγμα πουλάνε εκατομμύρια δίσκους κι έχουν μία πολύ μεγάλη απήχηση σε ένα μέρος του κοινού. Για τους περισσότερους από τους άλλους αποτελούν ᾽᾽ηχορύπανση´´

Έτσι και το βιβλίο, κάθε βιβλίο εμπορικό ή μη έχει την δική του απήχηση. Τα υπόλοιπα είναι να χαμε να λέγαμε.

υ.γ.

Στα αγγλικα έχει περισσότερες βωμολοχίες.

 

Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Λοιπόν,κατά τη γνώμη μου,δεν είναι το καλύτερο βιβλίο που έχω διαβάσει(και έχω διαβάσει πολλά)βέβαια εδώ πρέπει να ομολογήσω,ότι χωρίς αυτό το βιβλίο εγώ δε θα είχα ανακαλύψει ποτέ αυτόν εδώ τον "χώρο".Δηλαδή,χωρίς αυτό δε θα είχα ψάξει περαιτέρω την πιο kinky μου πλευρά.Δεν θα ήξερα καν ότι υπάρχει και ότι ισχύει.Και έτσι λογικά θα ήμουν μια ζωή "φυλακισμένη" σε συμβατικές σχέσεις,που(μην με παρεξηγήσετε,δική μου άποψη,δεν έχω κάτι προσωπικό) το μόνο που κατάφεραν μέχρι τώρα,είναι (στην καλύτερη περίπτωση) να μου προκαλέσουν ανία μέχρι θανάτου.Οπότε εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι ευγνώμων που διάβασα αυτό το βιβλίο,το οποίο κατά τα άλλα ήταν ένα αρκετά ευχάριστο ανάγνωσμα... 

 

Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Στον Θοδωρή Γεωργακόπουλο, ως εκπρόσωπος της γενιάς που ξέπεσε στο "μαμι πορν", θα απαντούσα με μια ατάκα της δικής μου εποχής, που ο ίδιος μάλλον δεν θα έχει ακουστά:

"Πήραμε μίξερ, μη χτυπιέσαι έτσι!"

Τα παραλέει, στην κριτική του. Το πόνημα μπορεί να είναι προχειρογραμμένο και κάπως αφελές, αλλά τόσο δηλητήριο το βρίσκω υπερβολή. Ακόμα, πρώτη φορά διαβάζω κριτική μυθιστορήματος που να επιτίθεται απευθείας στους χαρακτήρες του βιβλίου, σα να είναι γνωστοί του ή γνωστοί γνωστών για τους οποίους ο κριτικός πληροφορήθηκε απίστευτα πράγματα που τον κάνουν έξω φρενών! Και αυτό σημαίνει ένα πράγμα, ότι ένας από τους λόγους της εκδοτικής επιτυχίας των πενήντα αποχρώσεων είναι ότι κέρδισε το στοίχημα της αμεσότητας.

Όταν όλοι, ασυναίσθητα, μιλούν για τους χαρακτήρες που έπλασες σα να είναι γείτονές τους, δεν μπορούν την ίδια στιγμή να βγαίνουν και να φωνάζουν ότι τους έπλασες ψεύτικους! Γιατί αυτοί οι ίδιοι ένιωσαν την ανάγκη να μπουν σε διάλογο μαζί τους. Έκαναν το ίδιο πράγμα με τον Άλτζερνον, τον Γιούγκερμαν, τον Λιάπκιν, τον Κωστή Ρούσση, τον Σερ Στεφάν (αν είναι ποτέ δυνατό νιώθω πράγματα καθώς γράφω τ όνομα του ταιριού του κεντρικού χαρακτήρα της Ο!), τον Ντάρσυ, τον Ρότσεστερ; Αν ήμουν η συγγραφέας των πενήντα αποχρώσεων, θα καμάρωνα πολύ, για τον λόγο αυτόν και μόνο, κι ασ τον Θόδωρα να φωνάζει δεικτικά  

Μα είναι ποτέ δυνατό, να καβλώνουμε μόνον με τον Μέγα Ανατολικό και να χύνουμε ποταμηδόν διαβάζοντας τις τσόντες του, σε συγκλονιστικά ελληνικά, ομολογουμένως και σε όλα τ άλλα, δεύτερης, τρίτης ή και πέμπτης διαλογής, να ισχυριζόμαστε πως μείναμε στεγνοί;

Είναι ποτέ δυνατό, να παραδεχόμαστε μόνον τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" και το "Περηφάνια και Προκατάληψη" ως μυθιστορήματα, λες και η πλοκή τους ήταν ό,τι πιο απλό να συναντήσει κανείς στην καθημερινή του ζωή;

Ο Ρότσεστερ του "Τζέϋν Εύρ" θα περνιόταν για καλά στα μυαλά του, αν τον γνωρίζαμε σε καμία μάζωξη;

Πάντως, οι μόνοι που ενοχλούνται από τις πενήντα αποχρώσεις είναι ορισμένοι BDSMers - η αλήθεια είναι ότι το βιβλίο τους επικαλείται και δεν έχει καμία σχέση με αυτούς. Και ο Θ. Γεωργακόπουλος, που δεν του άρεσε - μεταξύ άλλων - η απόδοση του σαδισμού του Γκρέϋ. Αν ήμουν νεότερη ή αν, έστω, είχε μιλήσει λιγότερο άσκημα για τη γενιά μου, θα είχα αναζητήσει το κινητό του  

Επεξήγηση τέλους: Το συντακτικό μου είναι όχι ιδιαίτερα προσεγμένο σ αυτό το ποστ. Επίτηδες...  

 

Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/customprofilepics/profilepic24080_1.gif

 

Re: Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Burning_flame είσαι η πρώτη που ομολογεί πως αυτό το βιβλίο ήταν το έναυσμα για να "ψαχτείς" λίγο περισσότερο και να ανακαλύψεις τον "πραγματικό" σου εαυτό....   Καλώς ήρθες λοιπόν και ελπίζω εφεξής να βρεις-κανεις αυτό που πραγματικά θες....

 

Επίσης να προσθέσω πως τα σχόλια των περισσοτέρων σας είναι εξαιρετικά εύστοχα....δεν ανταπαντώ στον καθένα ξεχωριστά γιατί απλούστατα με καλύπτει η προσέγγιση που κάνετε!  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Πενήντα αποχρώσεις του γκρι....

Ευχαριστώ πολύ thinkofit,ελπίζω να το βρω,και εύχομαι το ίδιο και σε εσένα (αν δε το έχεις ήδη βρει/κάνει )