A Slave is Not A Submissive (1)

A submissive explores the piquant terrain of the surrendering of power. It is not surprising that folks engaged in D/s often spend a fair amount of energy determining what are the appropriate bounds of submission and control to incorporate into their play. For those for whom this kind of power exchange is a lifestyle expression, the scope of dominance and submission exercised may be quite extensive. Into this mix then often comes the tricky word of "slave" – a concept which never fails to muddy the water, especially in discussions on the Internet or among kinksters with limited D/s experience. While some people insist that the word "slave", like the word "submissive", can mean to the individual anything they want it to mean, it is nevertheless a fact of the established and more experienced leather community that slavery in an M/s sense of the word has specific connotations, and that slavery differs from submission in significant ways. I want to explore those differences here and illustrate why I believe that a submissive and a slave are two entirelydifferent creatures, as unlike as apples and oranges.
Definitions

To start this conversation I will offer a definition of submissive and slave first put forth by Steven Davis on the old alt.sex.bondage newsgroup on Usenet in 1995, paraphrased here with permission. (Also, when speaking of D/s which is a gender-neutral endeavor, I tend to use the gender neutral pronouns of sιe and hιr in my discussion. I write for an audience that spans many orientations and I find it helps avoid the pattern of thinking of D/s as happening in any one set of gender configurations). That said:
A submissive renews the choice to submit every time a demand is levied upon her. A slave makes a one-time choice to submit, up front, and thereafter it is incumbent upon her to obey.
am fond of this definition because it describes not only my personal experience of submission and slavery, but with some minimal qualification also applies to every submissive or slave relationship I have known of. To elaborate, then....

Submission
At the heart of submission is the choice to submit and the option to say "No". The submissive decides how much authority she will cede to another, how much control she will bow to, and what aspects of her life she will surrender to the dominant' s command. Submissive power exchange is about choice: about the option to decide how one feels about a demand and what one is going to do about it. At any point that the sub is not comfortable with this arrangement, it is within her rights to say "No, I'm not going to do that", and this becomes a signal to the couple that they need to renegotiate something. It does not completely derail the power dynamic between them.
A submissive chooses to submit and has the option to say 'no' in at least one aspect of hеr life.
A submissive who is controlled in large tracts of her life – her sexuality, work, dress, social habits, etc - may fall into a space of obedience where orders in those arenas are never mulled over or reassessed (in the sense of "renewing the choice to submit every time a demand is levied upon hir"). I contend that this is not counter to the definition I offer above but a special subset thereof: even for such a closely-controlled submissive, there remains some area of her life or aspect of her person where she retains autonomy, or where it is her option to decide if she wishes to submit in the moment. In short: a submissive chooses to submit and has the option in some area or another to say "no" to a dominant command.

Slavery
How, then, does consensual slavery differ from submission?

First and foremost, slavery hinges upon a commitment to obedience. The slave does not revisit issues such as "should I submit?" or "How do I feel about that? Will I say yes or no?" When a dominant order is issued, whether or not the slave agrees with it, she is obedient in the same manner that a soldier is who has enlisted in the Army. (That military analogy is one of several I think holds very true for the power dynamics of M/s relationships.)
Secondly, in consensual slavery a person gives themselves over to the control of another as completely as is humanly possible. This means not only a high degree of obedience, but that there is actually a chattel property context to the relationship. I refer not to a legal relationship, of course, but to a mutual understanding of ownership and property status that arises between the parties. While both slaves and submissives are often fondly referred to as "property", in the sense of consensual slavery the slave becomes literally (by mutual agreement) the property of the Owner. It is not unheard of for slaves to be sold by an Owner and to go willingly to their new Master or Mistress.

A slave commits to obey. A 'no' becomes a deal-breaker in a way it can never be for a submissive.
Thirdly, a slave cannot say "No" without completely abrogating the very basis of the Master/slave agreement. A "No" from a slave is a terminal deal-breaker in a way that it is not for a submissive. One analogy I offer is this: a submissive is like an employee in the workplace, who can protest directives and hope to resolve conflict with management (the dominant). A slave, on the other hand, is like a soldier who, if sie disobeys orders, has put herself in a position of mutiny with much more dire consequences to her relationship to the military (the Owner) than if she were a civilian disputing a less-controlling authority. The military cannot function if command authority is questioned, and neither can a Master/slave relationship.

Earlier I said, "The submissive decides how much authority she will cede to another, how much control sie will bow to, and what aspects of her life she will surrender to the dominant' s command." Slavery differs in this regard: these decisions are not made by the slave, but by the Owner for the slave, after the general commitment to obedience is in place.

There is much more to be said about the characteristics and nuances of consensual slavery, which I get into in other essays dedicated to the topic. But I believe the above serves to illustrate the key differences in the submission and obedience factors of sub and slave.

Not a Spectrum

Submissives are commonly viewed as falling upon a spectrum. At one end is one who submits very little or only in scene-delimited context; at the other, one who submits as a constant in a lifestyle context and is very controlled, and everyone else falls somewhere in between.

A big error occurs, I believe, when people assume that a slave is simply another point on that spectrum, a more extreme form of submissive than is found in the ordinary range of submission. I think this is to fundamentally misunderstand the internal dynamics of slavery. A slave is not an ueber-sub, someone "more" submissive than the "ordinary" submissive. For that matter, a slave may not even be submissive at all. Slavery is not about submission or submissive behaviors. It is about obedience.

There are other characteristics unique to slaves that distinguish them from submissive mentalities and reflect a different kind of internal wiring. I will touch upon those in other essays as well.

"Slave" Used Loosely

The word "slave" has a lot of charge to it. It has erotic juice for those who would be love slaves or service slaves. It has cultural charge around the non-consensual chattel slavery history experienced by blacks in this country. It is shunned by those who do not like the cultural baggage, and embraced by those who like the eroticism that the word suggests.

Slavery as I use it here and as much (most?) of the M/s community employ it, has a distinctive character. It is a narrowly defined construct with fairly specific meaning at its core. A slave who is property, who offers obedience across the board, even potentially to the point of being sold, will at times look askance when this label is bandied about by bedroom players or used to describe relationships that are D/s – even very controlling D/s – but not M/s, in nature.

Many people refer to themselves as slaves because they enjoy erotic or other types of control on a limited basis, as long as it doesn't interfere too much with other areas of their life they hold off-limits. And the more controlled a submissive is, the more that person's state resembles that of a slave, and so may be commonly referred to as "slave" without fine distinctions being made in conversation. But when we are speaking of degree of control, a slave is someone very specific.

Words and Their Meanings

It is the nature of popular jargon, perhaps, that words like "slave" will be adopted by those who find it sexy or apropos to some aspect of their lives, and the distinctions between that and "submissive" will blur. But it is necessary when speaking of M/s relationships to be more precise about these meanings. Slaves and Owners of my acquaintance distinguish sharply between the "Master" and "slave" of delimited D/s, and the Master and slave of an obedience-centered chattel property relationship.
I have offered this discussion to distinguish between key elements of submission as contrasted to slavery. "Slave" has a particular meaning to an established segment of the BDSM community, and the a foregoing is intended to illustrate ways in which this mode of obedience differs from the more commonly encountered D/s styles of submission.


Ένα 'υ' διερευνά το πικάντικο έδαφος της υποταγής στην εξουσίας. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα άτομα που ασχολούνται με D/s συχνά δαπανούν ένα ικανό ποσό ενέργειας για τον καθορισμό των κατάλληλων ορίων της υποταγής και ελέγχου που θα ενσωματώσουν στο παιχνίδι τους. Για εκείνους για τους οποίους αυτό το είδος της ανταλλαγής ισχύος είναι μια έκφραση του τρόπου ζωής, το πεδίο εφαρμογής της υποταγής και κυριαρχίας που ασκείται μπορεί να είναι αρκετά εκτεταμένο. Σε αυτή το μείγμα, προστίθεται συχνά η δύσκολη λέξη «σκλάβος» - μια έννοια που πετυχαίνει πάντα να θολώσει τα νερά, ειδικά σε συζητήσεις στο Διαδίκτυο ή μεταξύ kinky ατόμων με περιορισμένη D/s εμπειρία. Ενώ μερικοί άνθρωποι επιμένουν ότι η λέξη «σκλάβος», όπως και η λέξη «υποτακτικός», μπορεί να σημαίνει για το άτομο ό,τι θέλουν να σημαίνει, ωστόσο, είναι γεγονός για την καθιερωμένη και πιο έμπειρη leather κοινότητας, ότι η δουλεία στην M/s έννοια της λέξης έχει μία ιδιαίτερη σημασία, και ότι η δουλεία διαφέρει σημαντικά από την υποτακτικότητα. Θέλω να εξερευνήσω αυτές τις διαφορές εδώ και να δείξω γιατί πιστεύω ότι ένας υποτακτικός και ένας δούλος είναι δύο εντελώς διαφορετικά πλάσματα, τόσο διαφορετικά όσο τα μήλα και τα πορτοκάλια .

Ορισμοί
Για να ξεκινήσει αυτή η συζήτηση θα παραθέσω τον ορισμό του 'υ' και του 'σ' που για πρώτη φορά που διατυπώνεται από τον Steven Davis στο παλιό newsgroup alt.sex.bondage στο Usenet, το 1995, παραφρασμένη εδώ με την άδεια του. (Επίσης, κατά την αναφορά του D/s που είναι ουδέτερο αναφορικά με το φύλο, τείνω να χρησιμοποιώ τις ουδέτερες αντωνυμίες στη διάρκεια της συζήτησής. Γράφω για ένα κοινό που εκτείνεται σε πολλούς σεξουαλικούς προσανατολισμούς και θεωρώ ότι βοηθά στην αποφυγή του μοτίβου σκέψης πως το D/s, συμβαίνει σε συγκεκριμένη σύνθεση των δύο φύλων). Με βάση όσα ελέγχθησαν:

Μια υποτακτική ανανεώνει την επιλογή της να υποταχθεί κάθε φορά που προκύπτει απαίτηση. Ένας σκλάβος επιλέγει μια φορά να υποταχθεί, κατόπιν, και στη συνέχεια εναπόκειται στον ίδιο να υπακούσει.

Είμαι λάτρης του ορισμού αυτού, διότι δεν περιγράφει μόνο την προσωπική μου εμπειρία της υποταγής και της δουλείας, αλλά με κάποια ελάχιστη προσαρμογή ισχύει επίσης για κάθε υποτακτική ή σχέση δουλείας έχω γνωρίσει. Για περαιτέρω επεξεργασία ....

Ενδοτικότητα
Στην καρδιά της υποταγής βρίσκεται, για το άτομο, η επιλογή ανάμεσα στο να υποκύψει και την δυνατότητα να πει "όχι". Ο υποτακτικός αποφασίζει πόση εξουσία θα παραχωρήσει στον άλλο, πόσο έλεγχο θα δεχθεί, και ποιες πτυχές της ζωής του θα παραδώσει στην διάθεση του κυρίαρχου. Η ανταλλαγή ισχύος για τον υποτακτικό αφορά την επιλογή: την επιλογή να αποφασίσει πώς αισθάνεται για τη δεδομένη απαίτηση και τι πρόκειται να κάνει γι' αυτή. Σε οποιοδήποτε σημείο που το υποτακτικό μέλος δεν αισθάνεται άνετα με τη δεδομένη ρύθμιση, είναι μέσα τα δικαιώματά του να πει «Όχι, εγώ δεν πρόκειται να το κάνω αυτό», και σηματοδοτεί στο ζευγάρι ότι θα πρέπει να επαναδιαπραγματευτεί κάτι. Δεν εκτροχιάζει πλήρως τη δυναμική εξουσίας μεταξύ τους.

Το υποτακτικό μέλος επιλέγει να υποκύψει και έχει τη δυνατότητα να πει 'όχι', τουλάχιστον σε ένα τομέα της ζωής του.

Ένα υποτακτικό άτομο που ελέγχεται σε μεγάλους τομείς της ζωής του - τη σεξουαλικότητά του, την εργασία, την ένδυση, τις κοινωνικές συνήθειες, κ.λ.π. - μπορεί να βρίσκεται σε ένα χώρο υπακοής, όπου οι εντολές δεν επαναξιολογούνται ή επαναδιαπραγματεύονται (με την έννοια της «ανανέωσης της επιλογής να υποκύψει κάθε φορά που προκύπτει κάποια απαίτηση»). Υποστηρίζω ότι αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τον ορισμό που ανέφερα παραπάνω, αλλά αφορά ένα ειδικό υποσύνολο αυτού: ακόμη και για ένα τέτοιο στενά ελεγχόμενο υποτακτικό άτομο, εξακολουθεί να υπάρχει κάποια περιοχή της ζωής του ή πτυχή του προσωπικότητας του, όπου διατηρεί την αυτονομία του, ή να είναι της επιλογή του να αποφασίσει αν επιθυμεί να υποκύψει τη δεδομένη στιγμή. Με λίγα λόγια: το υποχωρητικό μέλος επιλέγει να υποκύψει και έχει τη δυνατότητα στον ένα τομέα ή τον άλλο να πει "όχι" σε εντολή του κυρίαρχου μέλους.

Δουλεία
Πως, λοιπόν, η εθελοδουλία διαφέρει από την εθελοϋποταγή;

Πρώτον και κύριον, η δουλεία του εξαρτάται από τη δέσμευση για υπακοή. Ο σκλάβος δεν επανεξετάζει θέματα όπως «θα πρέπει να υποκύψω;» ή «Πώς αισθάνομαι γι 'αυτό; Θα πω ναι ή όχι;» Όταν δίδεται μια εντολή από το κυρίαρχο μέλος, αδιάφορα αν ο σκλάβος συμφωνεί με αυτή, υπακούει με τον ίδιο τρόπο όπως ένας στρατιώτης. (Η στρατιωτική αναλογία είναι μία από τις πολλές, νομίζω πως είναι πολύ αντικειμενική για τη δυναμική ισχύος των σχέσεων M/s.)

Δεύτερον, στη συναινετική σκλαβιά ένα πρόσωπο παραδίδει τον εαυτό του στον έλεγχο του άλλου όσο πλήρως είναι ανθρωπίνως δυνατό. Αυτό σημαίνει όχι μόνο ένα υψηλό βαθμό υπακοής , αλλά ότι υπάρχει πραγματικά ένα περιουσιακό πλαίσιο στη σχέση. Δεν αναφέρομαι στη νομική υπόσταση, φυσικά, αλλά σε μια αμοιβαία κατανόηση της έννοιας της ιδιοκτησίας και της περιουσιακής κατάστασης που προκύπτει μεταξύ των μερών. Ενώ και οι δύο δούλοι και υποτακτικοί συχνά αναφέρονται στοργικά ως "ιδιοκτησία", με την έννοια της συναινετικής δουλείας ο σκλάβος γίνεται κυριολεκτικά (με αμοιβαία συμφωνία) κυριότητα του ιδιοκτήτη. Δεν είναι ανήκουστο για τους σκλάβους να πωλούνται από ιδιοκτήτη και να πηγαίνουν οικειοθελώς στο νέο Αφέντη ή Αφέντρα τους.

Ο σκλάβος οφείλει να υπακούσει. Ένα 'όχι'* αποτελεί αιτία διάλυσης της σχέσης με τρόπο που δεν υφίσταται στην περίπτωση των υποτακτικών.

Τρίτον, ένας δούλος δεν μπορεί να πει «όχι» χωρίς να καταργεί πλήρως την ίδια τη βάση της συμφωνίας Αφέντη / σκλάβου. Το «Όχι» από ένα 'σ' είναι μια οριστική διακοπή της συμφωνίας με τρόπο που δεν είναι για ένα 'υ'. Μια αναλογία που χρησιμοποιώ είναι αυτή: ένα 'υ' είναι σαν έναν εργαζόμενο στο χώρο εργασίας, ο οποίος μπορεί να διαμαρτυρηθεί για τις οδηγίες και να ελπίζει για επίλυση των συγκρούσεων με τη διαχείριση (τον κυρίαρχο). Ένα 'σ', από την άλλη πλευρά, είναι σαν ένας στρατιώτης ο οποίος, αν παρακούσει εντολές, θέτει εαυτόν σε θέση ανταρσίας με πολύ πιο ολέθριες συνέπειες για τη σχέση του με το στράτευμα (τον Ιδιοκτήτη) από ό,τι αν ήταν ένας πολίτης που αμφισβητεί, μια λιγότερο ελέγχουσα αρχή. Ο στρατός δεν μπορεί να λειτουργήσει εάν η διατάζουσα αρχή τίθεται υπό αμφισβήτηση, ούτε και μια σχέση Αφέντη / σκλάβου.

Νωρίτερα είπα, «Το 'υ' αποφασίζει πόση εξουσία θα παραχωρήσει στο άλλο μέλος, σε πόσο έλεγχο θα υποκύψει, ποιες πτυχές της ζωής του θα παραδώσει στις εντολές του κυρίαρχου." Η δουλεία διαφέρει από αυτή την άποψη: οι αποφάσεις αυτές δεν παίρνονται από το σκλάβο, αλλά από τον Ιδιοκτήτη του σκλάβου, από τη στιγμή που η γενική δέσμευση για υπακοή ενεργοποιηθεί.

Υπάρχουν πολύ περισσότερα να ειπωθούν σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τις αποχρώσεις της συναινετικής δουλείας, τα οποία θα αναφερθούν σε άλλα δοκίμια αφιερωμένα στο θέμα. Αλλά πιστεύω ότι τα παραπάνω χρησιμεύουν για να τονίσουν τις βασικές διαφορές των παραγόντων υποταγή και υπακοή αναφορικά με 'υ' και 'σ'.

Δεν πρόκειται για φάσμα
Τα 'υ' συνήθως θεωρούνται ότι εμπίπτουν σε ένα φάσμα. Στο ένα άκρο είναι αυτά που υποκύπτουν πολύ λίγο ή μόνο στο πλαίσιο οριοθετημένης σκηνής. Στο άλλο, αυτά που υποκύπτουν σε σταθερή βάση σε ένα πλαίσιο τρόπου ζωής και είναι πολύ ελεγχόμενα, και όλα τα άλλα βρίσκονται κάπου στο ενδιάμεσο.

Ένα μεγάλο σφάλμα εμφανίζεται, πιστεύω, όταν οι άνθρωποι υποθέτουν ότι ένα 'σ' είναι απλώς άλλο ένα σημείο αυτού του φάσματος, μια πιο ακραία μορφή του 'υ' ότι βρίσκεται στο συνηθισμένο εύρος υποταγής. Νομίζω ότι πρόκειται για ουσιαστική παρανόηση της εσωτερικής δυναμικής της δουλείας. Ένα 'σ' δεν είναι ueber-sub, κάποιος "περισσότερο" υποτακτικός από το "συνηθισμένο" 'υ'. Ένα 'σ' μπορεί να μην είναι καν υποτακτικό. Η δουλεία δεν σχετίζεται με την υποτακτικότητα ή την υποτακτική συμπεριφορά. Αφορά την υπακοή.

Υπάρχουν και άλλα χαρακτηριστικά, μοναδικά για τους σκλάβους που τους διακρίνουν από υποτακτικές νοοτροπίες και αντανακλούν ένα διαφορετικό είδος εσωτερικής καλωδίωσης. Θα αναφερθώ σε εκείνα άλλα δοκίμια επίσης.

"Σκλάβος/α " χρησιμοποιούμενο αόριστα
Η λέξη «σκλάβος» είναι ιδιαιτέρως φορτισμένη. Έχει ερωτικό περιεχόμενο για όσους αγαπούν τα 'σ' ή τα 'σ' υπηρεσίας. Επίσης έχει πολιτισμική φόρτιση γύρω από τη μη συναινετική ιστορία σκλαβιάς και υποδούλωσης που βίωσαν οι μαύροι σε αυτή τη χώρα. Είναι αποφευκτέα από όσους δεν αρέσει το πολιτισμικό φορτίο που κουβαλάει, και αγκαλιάστηκε από εκείνους που τους αρέσει ο ερωτισμός που υποδηλώνει η λέξη.

Η δουλεία όπως τη χρησιμοποιώ εδώ και όπως μεγάλο (το μεγαλύτερο; ) μέρος της κοινότητας του M/s τη χρησιμοποιεί, έχει διακριτό χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα πολύ στενά ορισμένο κατασκεύασμα με ιδιαιτέρως συγκεκριμένο νόημα στον πυρήνα του. Ένας σκλάβος που είναι ιδιοκτησία, ο οποίος προσφέρει υπακοή σε όλους τους τομείς, ακόμη και δυνητικά στο σημείο να πωληθεί, μερικές φορές, θα στραβοκοιτάξει όταν αυτή χρησιμοποιείται από τους παίκτες της κρεβατοκάμαρας ή για να περιγράψει τις σχέσεις που είναι D/s - ακόμη και πολύ ελεγχόμενου D/s - αλλά όχι M/s, φύσης. Πολλοί άνθρωποι αυτοαναφέρονται ως σκλάβοι επειδή απολαμβάνουν τον ερωτικό ή άλλους τύπους ελέγχου σε περιορισμένη βάση, εφ' όσον δεν παρεμβαίνει πάρα πολύ σε άλλους τομείς της ζωής τους, που τους κρατούν εκτός ορίων. Και όσο πιο ελεγχόμενη και υποχωρητική είναι η στάση τους, τόσο περισσότερο η συμπεριφορά αυτού του ατόμου μοιάζει με αυτή ενός σκλάβου, και έτσι μπορεί να αναφέρεται συνήθως ως «σκλάβος», χωρίς να γίνονται λεπτές διακρίσεις κατά τη συνομιλία. Αλλά όταν μιλάμε για βαθμό ελέγχου, σκλάβος είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο.

Οι λέξεις και η σημασία τους
Είναι στη φύση της λαϊκής αργκό, ίσως, ότι λέξεις όπως «σκλάβος» θα υιοθετηθούν από εκείνους που θεωρούν ότι είναι σέξι ή επίκαιρη σε κάποια πτυχή της ζωής τους, και οι διαφορές ανάμεσα σε αυτή και την «ενδοτική» θα θολώσουν. Αλλά είναι απαραίτητο όταν μιλάμε για σχέσεις M/s να είμαστε πιο ακριβείς σχετικά με αυτές τις έννοιες. Οι δούλοι και οι ιδιοκτήτες τους που γνωρίζω, κάνουν κάθετη διάκριση μεταξύ του "Αφέντης" και "σκλάβος" του οριοθετημένου D/s, και το Αφέντης και σκλάβος της επικεντρωμένης στην υπακοή σχέσης ιδιοκτησίας και περιουσίας.

Έχω καταθέσει αυτή τη συζήτηση για να προσδιορίσω τη διάκριση μεταξύ των βασικών στοιχείων της ενδοτικότητας σε αντίθεση με αυτά της δουλείας. Η λέξη "Slave" έχει μια ιδιαίτερη σημασία σε ένα κατεστημένο τμήμα της BDSM κοινότητας, και τα ανωτέρω έχουν ως σκοπό να επεξηγήσουν τους τρόπους με τους οποίους αυτός ο τρόπος της υπακοής διαφέρει από το πιο συχνά απαντώμενο στυλ D/s ενδοτικότητας.

* ΣτΜ ως άρνηση εντολής, ανυπακοή.


A Slave is Not a Submissive

 

@DutchessV: είναι πιθανόν, για να συμβεί θα πρέπει το "υ" να διαθέτετι ψυχοσύνθεση "σ" αλλά όχι και αντιλήψεις "σ", αυτό το βλέπει κανείς από την πρώτη εβδομάδα.

Η εκπαίδευση ενός "σ" αφορά πρωτίστως και κυρίως τις αντιλήψεις, καθώς το να επέμβει κανείς στην ψυχοσύνθεση μετά από καποια ηλικία αν δεν είναι ανέφικτο είναι επικίνδυνο.

Κρίνω την αντίθετη περίπτωση, δλδ, αντιλήψεις "σ" και ψυχοσύνθεση "υ" προβληματική για το ίδιο το άτομο καθως θα βρίθει αντικρουόμενων συναισθημάτων, θα την δοκίμαζα όμως αν το ίδιο ήταν ιδιαίτερα ειλικρινές με τον εαυτό του και αποφασισμένο στις επιθυμίες του.