Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Εξαιρετικό όσο και τόσο γενικό που χωράει τα πάντα  

Μόνον από αγάπη μπορεί κανείς να κάνει κάτι για τον άλλο, έτσι πιστεύω.

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

τσου  
Μόνον από αγάπη, όχι. Στο όνομα της αγάπης - ως πρόσχημα - ίσως. Τα κίνητρα, αναρίθμητα. Τόσα, όσα οι άνθρωποι.

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Είναι απλό, lexy   Τότε δεν είναι από αγάπη. Όλα αυτά μπορεί να τα σκεφτεί ο καθένας και κάθε λέξη από το - σχεδόν - ρητό του Φρόϋντ, μπορεί να αναλυθεί με πολλούς τρόπους και να συνδυαστεί με τις άλλες λέξεις με άλλους τόσους. Είναι μια από εκείνες, τις σύντομες, περιεκτικές και απολύτως δυσερμήνευτες φράσεις του "παπούλη" σου, που καμιά φορά δεν ήταν διόλου δυσερμήνευτες, απλά όλοι είχαν βαθιά άρνηση να δουν την τόσο απλή αλήθειά τους. Επειδή αυτή η τελευταία ήταν πραγματικά δύσκολη  

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

gaby, το ίδιο λέμε. Ότι "τότε" δεν είναι από αγάπη.

Την απλή αλήθεια δεν την βλέπεις, όχι εξαιτίας της βαθιάς άρνησης αλλά επειδή σε ξαφνιάζει τόσο.

α! "αγαπώ" τις λέξεις σου, να ξέρεις.

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Θηλιά πάντα που σφίγγει το λαιμό...όταν λείπει το σημάδι της κόσμημα που καίει...για να σβήσει της συνήθειας τις αλήθειες σαν επιστρέψει..παρασύροντας μαζί της πέτρες απ' τα μάτια και κάποιο γυαλί που ξέχασε να παραμορφώσει τις ανάσες εκείνες τις κλεμμένες, τις πολύτιμες...

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"...Τι όμορφη που είσαι. Η ομορφιά σου με τρομάζει.
Και σε πεινάω. Και σε διψάω.
Και σου δέομαι : κρύψου."

Σάρκινος λόγος, Γ. Ρίτσος.

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Αρχίζω με το '' σ αγαπώ '' και με αυτό σκοπεύω να τελειώσω.
Που λες περάσαμε πολλά.
Πολλές φορές αυτή η φλόγα της καρδιάς λύγισε απ την ορμή των γεγονότων
που έφερναν οι άγνωστοι καινούριοι καιροί με τα άγνωστα καινούρια αντικείμενα , συνθήματα, αισθήματα, πρόσωπα.
Που λες , γυρίζω πια από σπίτι σε σπίτι λίγο καπνό απ τα περασμένα να πάρω
να φυλάξω ΄μα όλος έχει κουρνιάσει μόνιμα και νοτίζει το μοναχικό μου πια μαξιλάρι.
Το σκληρό έτσι όπως έχει γίνει αφού δεν αγγίζει πια στο δικό σου.
Αγρυπνώ ζαλισμένος απ τις ενθυμήσεις.
Είμαι μια σιωπηλή θάλασσα στο στενό δωμάτιο που είναι ο κόσμος μου τώρα.
Χτες το σώμα μου ένιωσα λες κι ήτανε ακτή που πάνω της ξεβράζονταν αρμυροφαγωμένοι ναυαγοί που ναυαγούσαν για τις αμαρτίες μου .
Δεν προσμένω πια .
Τίποτε.
Ούτε καν μια χρήσιμη βασανιστική τιμωρία.
Την αγάπη την έλεγα θάνατο.
Και τώρα φοβάμαι μην κουραστώ να σ αγαπώ στις αποστάσεις .
Αυτές που ορίζαν πάντα οι λησμονημένες μέρες του έρωτά μας.
Τότε που έρωτας φωνάζαμε, κι ήταν.
Τότε που την αγάπη ονομάζαμε.
Και τώρα που αφανίζει και κατατρώει που ροκανίζει αργά η απόσταση το κρίκο με τα διπλά παπλώματα και με τα δύο μαξιλάρια -την ένωση.
Και τώρα που λησμονούνται τα ενωμένα κορμιά τα φλογισμένα μονοπάτια και οι ατέλειωτες βόλτες των σφιχτοδεμένων χεριών μας-τώρα που η ελευθερία έχει βαφτεί με ένα αδιευκρίνιστο ορφανό χρώμα
-Αγάπη μου -στο γράφω πάλι-
τα δικά μας λόγια είναι και έτσι ήταν
-πάντα κρυφά-
και μας κοβόταν η ανάσα όταν τα ακούγαμε στα φανερά
και ετρεχε αίμα στο κάθε πρωινό ξύπνημα απ την καρδιά
γιατι το πικρό μας στόμα έσταζε μια αράδα σκοτεινή που έκρυβε πάντα μέσα της το σ αγαπώ.
...σ αγαπώ...
κι όταν χτυπάει μεσάνυχτα
κι όταν ακούγεται ο τελευταιος ασπασμός μιας πόρτας πίσω μας
κι όταν πρέπει να υπομείνουμε πολύ
κι όταν χρειάζεται τα δικά μας παράθυρα να ανοίγουμε
κι όταν καθόλου δεν ξεκουράζεται αυτο το ''σ αγαπω''
ολοένα ,
διαρκώς ,
ανάμεσα στους δαίμονες και στα θαύματα
συνέχεια...
...Σ ΑΓΑΠΩ

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Συλλογιέμαι
Τις πληγές που αφήσανε τα χάδια που δεν έλαβες όταν έπρεπε
Τα μελαγχολικά τραγούδια που τρέφανε τις ξηρασίες
Τις σιωπές των θαμπών διαλόγων ανάμεσα στο μαύρο
Τις μιλημένες λυπημένες λέξεις-μυλόπετρες που αλέθανε το μέλλον
Συλλογιέμαι
Τις ζωγραφιές που σκάρωνες , εξαγνίζοντας τα πάθη σου
Τους ανθρώπους που φιλοξένησες μέσα σου και δεν τους γνώριζες
Τις επιτύμβιες πλάκες που κράτησες στα ντουλάπια σου-μια καταδίκη συλλογή
Τον ουρανό που φόραγες –αντί γαλάζιο
Τον πόνο όταν με επιείκεια του συγχωρούσες το χαράκωμα
Θαρρώ πως είτε ψήλωναν είτε χαμήλωναν τα νερά,τον τρόπο έβρισκες για να αναπνέεις
Συλλογιέμαι
Τα τυλιγμένα νυχτολούλουδα στα σταυρωμένα χέρια σου
Την σύναξη των αστεριών μες τα μαλλιά σου
Τον γαλαξία –πως χώρεσε η άπειρη μες την καρδιά σου θλίψη
Έναν πίνακα ,ένα τραγούδι ,και την βροχή στην λυκαυγή μας
Συλλογιέμαι
Το στήθος σου, τα χέρια σου, το πρόσωπό σου,τον λαιμό σου
Τα έχω φυλαγμένα σε μια θήκη φτιαγμένη απ το δέρμα της παιδικής μου ηλικίας
ραμμένη με το δέρμα των τωρινών μου ημερών
Συλλογιέμαι
Μια νύχτα σιγανή
Και ένα βαθύ ποτάμι, ήσυχο γαλήνιο, που θα με πάρει
και θα με φέρει σπλαχνικά, βουβά αργά ,ειρηνικά,
μέσα στου ύπνου την χυμένη ομορφιά σου, σ αυτήν την φωτοχυσία-εκεί που ΄΄Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΧΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ…΄΄
…και σαν αγνή θύμηση να μένεις
έτσι θέλω να μείνεις
έτσι πικρή μου αγάπη
έτσι
να
Συλλογιέμαι…Εσένα…

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Είμαι δεμένος στο σώμα σου σαν άγριο σκυλί σε πάσσαλο και αλυχτάω, όχι γιατί θέλω να λευτερωθώ και να το σκάσω, αλλά επειδή δεν σε φέρνουνε σε μένα μια ώρα αρχύτερα να κόψω με τα δόντια μου τις σάρκες σου, αυτές που ντύνεσαι για να είσαι «όπως πρέπει» μπρος στους τρίτους. Το πάθος μου για σένα συγκρίνεται μονάχα με ένα μάτσο απρέπειες μη εξημερωμένου ζώου. Θέλω να σε απολαύσω αργά. Θα μένω λοιπόν κάμποσο νηστικός. Θα αφήνω την πείνα μου να ξαναμεγαλώνει σαν κλαδεμένο κλαρί, για να σε ευχαριστηθώ πάλι από την αρχή. Δεν θα σε λυπάμαι που θα κείτεσαι κι εσύ αιχμαλωτισμένη. Θα σε ποδοπατάω. Κανείς δεν λυπάται κάτι το θεϊκό. Κανείς δεν δείχνει ευσπλαχνία για το αναίτια υπέροχο. Θα τα υποστείς όλα μέχρι να γιατρευτεί η λύσσα του έρωτά μου.

Επιστολές στη Λουιζ, Γκ. Φλωμπέρ.

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

ΜΕ ΚΑΤΑΝΥΞΗ

Ἔλα νὰ ἀνταλλάξουμε κορμὶ καὶ μοναξιά.
Νὰ σοῦ δώσω ἀπόγνωση, νὰ μὴν εἶσαι ζῷο,
νὰ μοῦ δώσεις δύναμη, νὰ μὴν εἶμαι ράκος.
Νὰ σοῦ δώσω συντριβή, νὰ μὴν εἶσαι μοῦτρο,
νὰ μοῦ δώσεις χόβολη, νὰ μὴν ξεπαγιάσω.
Κι ὕστερα νὰ πέσω μὲ κατάνυξη στὰ πόδια σου,
γιὰ νὰ μάθεις πιὰ νὰ μὴν κλωτσᾶς.


(Χριστιανόπουλος)

 

Απάντηση: Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Λαχταρώ, Sarah Kane

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ” αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ” αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ” αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,
Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ” ήξερα μια ζωή.
Και ν” ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ” αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν” αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ” το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν” αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ” αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ” αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ” αφήνω να σηκωθείς απ” το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ” ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ