Οι ισχυροί σκλάβοι και οι ανίσχυρες αφέντρες

Από βιώματα και από άπειρες συζητήσεις που έχω κάνει με άτομο του "χώρου" (πω πω πιπέρι, χρησιμοποίησα και εγώ αυτή τη λέξη που σιχαίνομαι), έχω διαπιστώσει ότι οι υποτακτικές εν δυνάμει σκλάβες, αναζητούν και τελικά δημιουργούν σχέσεις με ισχυρούς άντρες, είτε οικονομικά/κοινωνικά (πιθανόν εξισου υστερόβουλα και ιδιοτελώς όσο και κάποιες Dommes), ενώ οι άντρες υποτακτικοί- εν δυνάμει σκλάβοι, αναγκαστικά χωρίς να το θέλουν πέφτουν διαρκώς επάνω σε ανίσχυρες γυναίκες με ψευδοισχύ (υποτιθέμενες Dommes, Μistress κλπ) οι οποίες τους αφαιρούν λίγη έως ολόκληρη από τη δική τους δύναμη, δεν τους προσδίδουν, δεν τους στηρίζουν, δεν τους καθοδηγούν, όπως κάνουν οι άντρες Κυρίαρχοι με τις συντρόφους τους, και αργά ή γρήγορα οι ρόλοι αλλάζουν και ανατρέπονται, με τον σκλάβο να αρχίζει να κυβερνά. Και αυτό είναι φυσικό, αφού ένα θηλυκό βαμπίρ δεν έχει απολύτως καμμία ισχύ και αξία από μόνο του, χρειάζεται να απορροφά ενέργεια και ισχύ από τον υποτακτικό ή από τον Master της ανάλογα (γιατί αν δεν της κάτσει ο υποτακτικός, μπορεί και να κάνει και στροφή 180 μοιρών ώστε να προσκολληθεί σε κανέναν Master που όσο την ταίζει, την χαρτζιλικώνει και την κανακεύει, να του κάνει τούμπες. Πιστεύω ότι καμμία ουσιαστικά ισχυρή γυναίκα, εσωτερικά, πνευματικά ή κοινωνικά/οικονομικά, δεν θα ήταν σε θέση να ασχοληθεί και να προσπαθήσει να αντλήσει δύναμη από έναν υποτακτικό άντρα. Διαθέτει από μόνη της αρκετή ισχύ. Αν όμως διαθέτει τέτοια ισχύ, ποιός ο λόγος να θέλει να νοιώσει τον άλλον αδύναμο, δαρμένο, εξαρτημένο, γονατιστό, ικετευτικό, πληγωμένο, τιμωρημένο ; Δείχνει εντελώς αντιφατική και παράλογη ψυχοσύνθεση. Το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για κάποιους αφέντες. Αφού είναι τόσο ισχυροί από μόνοι τους, τι είδους ευτυχία τους δίνει μπροστά στα μάτια τους ένα αποδυναμωμένο και αιωνίως εξαρτημένο από αυτούς θηλυκό ; Δεν μιλώ για παιχνίδια και ρόλους φυσικά, αλλά για όλους όσους δημιουργούν ουσιαστικές σχέσεις ανταλλαγής δύναμης. Διακρίνω υστεροβουλία και ιδιοτέλεια τόσο από την πλευρά πολλών υποτακτικών γυναικών, όσο και από την πλευρά κυριαρχικών γυναικών. Αντίθετα, βλέπω τον άντρα, είτε αφέντη είτε σκλάβο, αυτόν που στην τελική πληρώνει τα σπασμένα, μέντορα, πυγμαλίωνα, μπαμπά και χορηγό ακόμα.

 

Oλα εχουν το λογο τους φιλε. Τιποτα δεν ειναι τυχαιο. Οι περισσοτεροι που παιρνουν αυτο το παιχνιδι στα σοβαρα και ειναι γι αυτους τροπος ζωης συνηθως ειναι ατομα χαμηλης αυτοετκιμησης που σκυβουν το κεφαλι στην ζωη τους και ο μονος τροπος για να το σηκωσουν ειναι να βρουν μια υποτακτικη-και συνηθως χωρις μυαλο μεσα στο κεφαλι της αφου οτι πει ο Αφεντης ειναι σωστο. Μα ΟΤΙ πει-οπου εκει θα ειναι οι Αρχοντες αφου δεν μπορουν να ειναι Αρχοντες οι ιδιοι του εαυτου τους στην ζωη τους. Οχι ολοι βεβαια. Οσο για τις υποτακτικες μαλλον κατι αναλογο συμβαινει μ αυτο που λες. Και οχι ολες παλι.

 

@Nemo

Και έτσι καταλήγεις, grosso modo, στο συμπέρασμα του Μαζόχ, στην Αφροδίτη με τις Γούνες;

Αν και νομίζω ότι το βαμπίρ είναι άλλο πράγμα και λειτουργεί ανεξαρτήτως φύλου και στάτους.

 

Το βαμπίρ προσωπικά το αντιλαμβάνομαι ως κάποιον που αντλεί δύναμη και ενέργεια από κάποιον άλλον χωρίς να του δίνει ενέργεια και δύναμη.
Έχω καταλήξει ότι η γυναίκα είναι πολύ πιο συχνά ο σκληρός θύτης, ακόμα και ως υποτακτική. Συμπεραίνω υπέρ της άποψης Evola, Νίτσε και άλλων ότι η γυναίκα είναι σκληρή και αδυσώπητη ακόμα και ως σκλάβα, ότι βασικά χρειάζεται πολύ περισσότερο μαστίγιο από τον άντρα και ότι υποδουλώνεται μόνο υπό όρους και μόνο αν της παρέχεις τα πάντα. Θεωρώ ότι οι περισσότερες σκλάβες έχουν ιδιοσυγκρασία πριγκήπισας που αν χάσουν τα προνόμιά τους μπορούν να σου γαμήσουν τη ζωή ή να σε πουλήσουν πολύ εύκολα. Θεωρώ τις σκλάβες τους πραγματικούς κυρίαρχους του παιχνιδιού. Ενώ οι άντρες, είτε ως σκλάβοι είτε ως Κυρίαρχοι, δίνουν, στηρίζουν, υπηρετούν. Αυτός πιστεύω είναι ο φυσικός ρόλος του άνδρα. Ενώ ο φυσικός ρόλος της γυναίκας είναι να λάμβάνει και να ακολουθεί (με τους όρους της πάντα).

 

Λυπαμαι ομως που μερικες πανε κολλανε σε καποιος που αποκαλουν τους εαυτου τους masters ( μακρια απο εμενα οι ταμπελες. ) και το μονο που ξερουν να χειριζονται ειναι τα μαστιγια και ολα αυτα τα μπιχλιμπιδια σε ενα γυναικειο κορμι αλλα απο μυαλο κουκουτσι. Η υποταγη ( τι ορος και αυτος...  ) ειναι στο μυαλο. Αλλα τι να το κανεις εαν ο αλλος παιζει στα δαχτυλα τα μπιχλιμπιδια του; Και παραμυθιαζονται βλεπεις. Μια χαρα!   Eχω γνωρισει και μιλησει ομως και με αξιολογους masters μπορω να πω.   Μετρημενοι στα δαχτυλα.  

 

Ενδιαφέρον νήμα. Θα συμφωνήσω μαζί σου.

Τα φύλα δεν είναι ίσα μεταξύ τους. Μία σημαντική διαφορά είναι το ότι οι γυναίκες είναι εκ φύσεως όντα ανασφαλή. Την ασφάλεια την παρέχουν οι άνδρες είτε συνάπτοντας μία σχέση ισότιμη (όσο μπορεί να υπάρχει τέτοια), είτε ως κυρίαρχοί τους είτε ακόμη και ως υποτακτικοί τους.

Αυτό που ορθά σημειώνεις λογικά οφείλεται σε βιολογικούς παράγοντες.

 

Εγώ πιστεύω ότι είναι τα φύλα είναι ίσα (πλέον), κοινωνικά και από άλλες απόψεις, αλλά δεν είναι ίδια. Οι γυναίκες υπερέχουν σε σκληρότητα, πολυπλοκότητα και απαιτήσεις-ιδιοτελείς συνήθως. Δεν εξαιρώ τις "υποτακτικές" γυναίκες.

"Σπάνια θα συναντήσουμε άνδρες οι οποίοι να μένουν ψυχροί σε μια ερωτική κατάσταση, ενώ υπάρχουν αναρίθμητες γυναίκες που παραμένουν ατάραχες σαν χρηματιστές ακόμα και μέσα σε μια ερωτική σχέση. Η ψυχρότητα της Σελήνης και η σκληρότητα της σεληνιακής θεάς συμβολίζουν αυτή την πλευρά της θηλυκής φύσης. Παρ' όλη την έλλειψη ζεστασιάς και συναισθήματος, και ίσως ακριβώς χάρη σε αυτά τα στοιχεία, αυτός ο απρόσωπος ερωτισμός της γυναίκας είναι συχνά ελκυστικός στον άνδρα"

E.Harding, Les Mysteries de la femme"

"Mια γυναίκα δεν κατακτιέται, αλλά υποδέχεται, και υποδεχόμενη νικά και απορροφάει"

G.Pistoni.

"Πρέπει οι γυναίκες να θεωρούνται νικήτριες όταν αφήνονται να νικηθούν από τους άντρες"

Ιάμβλιχος, περί Πυθαγόρα βίου

"Ο δεσμός ανάμεσα στη σεξουαλικότητα και τη σκληρότητα είχε δραματοποιηθεί από την κλασσικήαρχαιότητα στη μορφή της βάκχης και της μαινάδας"

J.Evola

"Πηγαίνεις στη γυναίκα ; Μην ξεχάσεις το μαστίγιο".

Νίτσε

"Σας το είπα, ο μόνος δρόμος για την καρδιά μιας γυναίκας, περνάει μέσα από το μαρτύριο"

Μαρκήσιος ντε Σαντ

 

Εγω πστεύω πως οι γυναίκες είναι ανώτερες από τους άνδρες πλέον. Ότι υπάρχει ένα είδος εξέλιξης σαν αυτό που θέσπισαν ο Λαμάρκ και ο Δαρβίνος. Ανέκαθεν οι γυναίκες ήταν ανώτερες, τώρα όμως και πολύ περισσότερο αργότερα (λόγω μάλλον της εξέλιξης) αρχίζουν να το εξωτερικεύουν. Ο άντρας από νεογνό αφήνεται στη γυναίκα. Η γυναίκα είναι αυτή που κάνει τη κύηση, που θα τον γεννήσει, θα τον θηλάσει, θα τον μεγαλώσει θα τον προστατέψει. Έμφυτα λοιπόν ο άνδρας αποδέχεται και αναγνωρίζει πως η γυναίκα είναι αυτή που του προσφέρει ψυχική ηρεμία και λόγο ύπαρξης στη ζωή.

Επίσης από βιολογικής πλευράς η γυναίκα είναι μακράν ανώτερη.... Έχει καλύτερες αισθήσεις, μπορεί να χρησιμοποιεί ταυτόχρονα δύο μέρη του εγκεφάλου ενώ ο άνδρας μόνο το ένα που σημαίνει πως μπορεί να ασχοληθεί με πολλά πράγματα ταυτόχρονα όταν ο άνδρας θα ασχοληθεί μόνο με ένα, έχει καλύτερη μνήμη και επικοινωνία έχει ανώτερο ανοσοβιολογικό σύστημα με αποτέλεσμα να είναι ανθεκτικότερη σε λοιμώξεις αλλά και στο καρκίνο αφού έχει εφεδρικό microRNA (ριβονουκλεινικά οξέα που καθορίζουν την ανοσολογική απόκριση των κυττάρων) όταν ο άνδρας δεν έχει κάτι ανάλογο.

Επαγγελματικά αρκεί κάποιος να δει σε παγκόσμια κλίματα το ρυθμό απόφοιτων πανεπιστημίου. Είναι μακράν περισσότερες.

Η Ντόλι έρχεται να αναδείξει την αναγκαιότητα του γυναικείου φύλου όχι όμως και του αντρικού.

Η φύση δεν μπορεί να δώσει τη δύναμη στο ασθενές φύλο. Και επειδή φύση μεταφράζεται σε ζωή τότε σίγουρα ο άνδρας δεν είναι το ισχυρό φύλο. Ισχυρό φύλο για τη φύση είναι αυτό που χαρίζει ζωή. Και ζωή δεν χαρίζει ο άντρας.

Ακόμα και ο οργασμός που νιώθει μια γυναίκα είναι καλύτερος από αυτόν που νιώθει ο άνδρας.


Αν δεχθούμε την ισότητα ως κάτι υπαρκτό σε μία εταιρία για παράδειγμα τότε αυτή η εταιρία θα διαλυθεί. Για να μπορεί να υπάρξει θα πρέπει να υπάρχει ιεραρχία κάποιος θα πρέπει να είναι αυτός που θα πάρει την τελική απόφαση. Στο 50-50 ένα τέτοιο σύστημα δεν βρίσκει εφαρμογή. Όπως δεν βρίσκει εφαρμογή και σε ένα σπίτι. Κάποιος λοιπόν στο σπίτι πρέπει να είναι αυτός που θα πάρει τη τελική απόφαση σε μια διαφωνία. Δεν θα σας πω εγώ ποιος θα υπερισχύσει. Βρείτε ένα παντρεμένο ζευγάρι και ρωτήστε το.

Μα θα μου πείτε ο άντρας είναι αυτός που προσφέρει οικονομικά κτλ κτλ κτλ. Προσφέρει σε ποιόν; Στη γυναίκα... Δηλαδή γίνεται εργαλείο της. Και πιθανόν να παρουσιαστούν 50 άνδρες να μου πούνε πως δεν είναι έτσι αλλά φίλε μου λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω είναι έτσι γιατί μόνο με τη παρουσία μιας γυναίκας αποκτά νόημα η ζωή σου...Πάλι λοιπόν έμμεσα ανακτά ένα κυρίαρχο ρόλο. Είναι αυτή που είτε θα ενδιαφερθεί και η ζωή σου θα αποκτήσει νόημα είτε θα αδιαφορήσει και η ζωή σου θα βυθιστεί στη δυστυχία.

Δηλαδή πάλι την υπηρετείς. Αυτό κάνεις. Αυτό γινόταν ανέκαθεν. Και στη παλαιολιθική εποχή αυτό γινόταν. Ο άνδρας έψαχνε να βρει φαγητό όταν η γυναίκα καθόταν στη σπηλιά δηλαδή υπηρετούσε τις ανάγκες της γυναίκας του.

Συνεπώς η γυναίκα πάντα αντλεί ισχύ και δύναμη από το σύντροφο της γιατί ο άνδρας για αυτήν δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα εργαλείο...

 

ατιμες γυναικες.  

 

New_Beginning , ανάφερες τα ημισφαίρια του εγκεφάλου. Οι γυναίκες που λαχταράς και ονειρεύεσαι, δηλαδή οι αφέντρες και όχι οποιεσδήποτε γυναίκες, δεν είναι αυτό που περιγράφεις, ανώτερες, εξυπνότερες ή περιπλοκότερες σε κάτι. Είναι απλούστερες και πιο αδύναμες σε όλα από τους πραγματικούς υποτακτικούς, ακόμα και από άποψη σωματότυπου, DNA και ομορφιάς. Υστερούν στα πάντα από μια κανονική γυναίκα. Οι αφέντρες σκέφτονται και λειτουργούν συνήθως και κυρίως σαν άντρες, με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου τους - όσες έχουν εγκέφαλο βέβαια - να λειτουργεί πολύ καλύτερα από το δεξιό ημισφαίριο - αν είναι δόκιμος ο όρος "λειτουργεί". Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου μου είναι πολύ αναπτυγμένο εις βάρος του αριστερού. Είμαι καλλιτέχνης, έχω διαίσθηση, κλαίω εύκολα, συμπονώ, κατανοώ τις αφηρημένες έννοιες, στα μαθηματικά είμαι σκράπας, έχω ροπή στο υπερβατικό, η σκέψη μου είναι ολιστική και περίπλοκη, δεν μπορώ να παρκάρω εύκολα (η γυναικεία προβληματική αίσθηση του χώρου) κλπ κλπ. Δεν έχω γνωρίσει καμμία αφέντρα που να έχει όλες τις παραπάνω ιδιότητες αναπτυγμένες - όλες είναι θηλυκές ιδιότητες. Το αντίθετο, είναι χοικές και τετράγωνες όσο δεν πάει, εντελώς "ζωάκια", λογικές, με ψυχρή λογική μαθηματικού υπολογισμού, απλούστατες, θεωρούν την επιβίωση και το σεξ πολύ σημαντικότερα από τη συντροφικότητα.

Αντίθετα, οι κανονικές γυναίκες, είναι πολύ πιο κοντά στον τρόπο σκέψης ενός πραγματικού υποτακτικού άντρα και διαθέτουν όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά και ιδιότητες ώστε να σε πουλήσουν και να σε αγοράσουν πολύ εύκολα. Αντίθετα, πρέπει να' ναι τελείως βλάκας κανείς για να εξαπατηθεί ή να χειραγωγηθεί από μια αφέντρα. Τις αφέντρες συνήθως τις χαρακτηρίζει κάτι ευθύ και τίμιο, απλοικό και ανόητο ακόμα. Απλά πουλάνε τη σεξουαλικότητα και έτσι σας ελέγχουν. Αυτή είναι η ψευδοισχύ τους. Αν τους αφαιρέσεις αυτό το όπλο ή το υποτιμήσεις, καταρρέουν σαν ζητιάνες. Οι περισσότερες πάσχουν από attention disorders και σοβαρές ναρκισιστικές διαταραχές. Τι είδους ανωτερότητα είναι να ικετεύεις την προσοχή του άλλου ; Μια δυνατή γυναίκα δεν έχει ανάγκη να την παρακαλάει κανείς άντρας. Θα τον κερδίσει με τη γλυκύτητά της. Ρόλο πουλάνε, και συνήθως είναι κάκιστες σε αυτό το ρόλο. Οι περισσότερες χρησιμοποιούνται από τους υποτακτικούς τους χωρίς να το καταλαβαίνουν, όχι επειδή είναι έξυπνες-στην πραγματικότητα είναι εντελώς ανόητες- αλλά επειδή οι υποτακτικοί τους είναι ακόμα πιο χαζοί από αυτές.

Πες ότι πάω εγώ ο άντρας με το θηλυκό σατανικό μυαλό μου σε ένα απομακρυσμένο χωριό κάφρων στην Αφρική και αρχίζω και τους πουλάω μαγικές συνταγές και θεραπείες. Δεν θα είμαι εγώ ο ανώτερος από τους κάφρους, απλά γνωρίζω ότι το target group μου για την απάτη μου μόνο μεταξύ κάφρων και ζώων μπορώ να το εντοπίσω...Αν όμως πήγαινα ως μέγαιρα με το θηλυκό μυαλό μου να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου ανάμεσα σε άλλες μέγαιρες, θα έκανα μια τρύπα στο νερό.

Επίσης ανάφερες κάτι σχετικό με τον καρκίνο. Ελπίζω να είσαι ενήμερος ότι υπάρχουν μελέτες που αποδεικνύουν ότι ο καρκίνος του μαστού προσβάλλει συνήθως γυναίκες που έχουν σοβαρά θέματα με τους άντρες ή αυτές που έχουν σοβαρό ιστορικό ψυχασθένειας. Η θηλυκότητα που έχει πληγεί...Οι ολιγότερο γυναίκες...

Παρακαλώ τα παραπάνω να μην θεωρηθούν γενίκευση. Υπάρχουν και Dommes, σπάνια βέβαια, αλλά υπάρχουν, που είναι ισχυρές, ευαίσθητες και χωρίς σύνδρομα κατωτερότητας και κακορίζικο DNA.

 

Αυτό ισχύει και για τους άντρες κυρίαρχους ή επειδή είναι άντρες αποτελούν εξαίρεση; Επίσης, σκέφτομαι εντελώς μαθηματικά, δεν είμαι ιδιαίτερα συναισθηματική και δεν έχω ιδιαίτερες καλλιτενικές ανησυχίες. Παρ' όλα αυτά, δεν μ'αρέσει να δίνω διαταγές ούτε στο σεξ ούτε πουθενά και γενικότερα δεν μου αρέσει να ασκώ έλεγχο και πίεση. Δηλαδή, δεν είμαι καθόλου "κυριαρχική". Αποτελώ ένα επιστημονικό παράδοξο ίσως?

Να επισημάνω, ότι αφηρημένες έννοιες αντιλαμβάνονται σαφώς καλύτερα όσοι αντιλαμβάνονται και μαθηματικά.

 

Nemo συγνώμη γι΄αυτό που θα γράψω αλλά διαπιστώνω στο ποστ σου αυτό που συμβαίνει πολύ συχνά με άντρες της δικής σου κλίσης: δεν τις συμπαθείς καθόλου τις γυναίκες!