Η διαδρομή μιας vanilla…

Nαι, συμφωνώ. Να προσθέσω την υστερίαση για ένα τηλέφωνο και την "τιμωρία". Και φυσικά την δημόσια διαπόμπευση.

 

Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά μπορεί να έχει και ένας.vanilla... Η αδυναμία κάποιου να δεθεί Δεν νομίζω ότι συναντάται στους κυρίαρχους...έτσι νομίζω δηλαδή.

 

Kανεις δεν το υποστηριξε αυτό. Αλλα αν καποιος είναι εξουσιομανης εχει σοβαρο ζητημα. Γενικοτερα, είναι θεμα ψυχοσύνθεσης και αυτοελέγχου.

 

θα συμφωνήσω με τον @Galeone . Ακόμα όμως και για το ενδεχόμενο που θίγει ο @invictus να ξεκαθαρίσω πως δε θεωρώ τους κυριαρχικούς υποσύνολο των ψυχοπαθών, δηλαδή πως όλοι οι κυριαρχικοί είναι ψυχοπαθείς. απλά ήθελα να μοιραστώ την ενόχλησή μου, που ενίοτε αποδεχόμαστε σαν κυριαρχικό χαρακτηριστικό μια ψυχιατρική πάθηση. Μπορεί πράγματι δυο άνθρωποι να έχουν συμφωνήσει να κάνουν ο ένας στον άλλον πράγματα που θα μας φαινόταν αλλόκοτα ίσως και αποκρουστικά. Δε με νοιάζει ιδιαίτερα τι κάνει ο καθένας. Αλλά, βυθιζόμενος ίσως και στον πουριτανισμό μου, το concept "χμ, η σκλάβα μου έμεινε παράλυτη και δεν την ξανάδα για να την κατουρήσω" φωταγώγησε τα λαμπάκια στο μυαλό μου. Αν κάνετε ένα υποτυπώδες google στον όρο sociopath θα δείτε σωρεία χαρακτηριστικών που αποδίδονται ταυτόχρονα και σε κυριαρχικούς. Και με αυτό θέλω να πω για άλλη μια φορά πως δε θεωρώ τους κυριαρχικούς ψυχοπαθείς. Απλά ελπίζω πως άτομα που ψάχνουν το επίπεδο της εμπιστοσύνης σε μια σχέση που φέρνει η υποτακτικότητα του ενός, να μην καταλήξουν να κάνουν επιλογές καταστροφικές ενίοτε για τη ζωή τους.

 

Για να διαγνωστεί κανείς ως ψυχοπαθής δεν αρκούν περιγραφικά άρθρα εκλαϊκευμένης ψυχολογίας που βρίσκει κανείς τρέχοντας μια λέξη στο google. Χρειάζεται εξέταση από ειδικό - ειδικός στην προκειμένη περίπτωση σημαίνει κάποιον που πρώτα διδάχθηκε και μελέτησε, μετά έδωσε εξετάσεις πάνω σε αυτά που διδάχτηκε και μελέτησε και μετά, επί πολύ καιρό, έκανε πρακτική εξάσκηση υπό εποπτεία. Ο ειδικός κοιτάζει και πολλά άλλα πράγματα εκτός από τις παραμέτρους που κατά google κρίνουν τον sociopath.

Αλίμονο αν η εμπιστοσύνη σε μια σχέση κτιζόταν πάνω σε ένα χαρακτηριστικό του ενός. Δεν γίνεται έτσι. Δεν "προσφέρεται" η υποτακτικότητα σε μια σχέση με αντάλλαγμα την εμπιστοσύνη. Η σχέση βασίζεται στην επιθυμία των δύο να κάνουν D/s και στην αμοιβαία αποδοχή. Όσο "βάζει" υποτακτικότητα ο ένας, άλλο τόσο "βάζει" Κυριαρχία ο άλλος. Και οι δύο ή μάλλον η σχέση χρειάζονται την εμπιστοσύνη, όχι μόνον ο υποτακτικός.

@Galeone

γιατί σου φαίνεται τόσο δύσκολο να μην τηλεφωνάει όποτε θέλει αλλά όποτε χρειάζεται ένα υποτακτικό άτομο στο Κυρίαρχο; Γιατί περί αυτού επρόκειτο. Γιατί βρίσκεις τόσο κακό πράγμα μια στοιχειώδη πειθαρχία, έναν σεβασμό στο χρόνο του Κυρίαρχου; Αν έχει γινάτια ένας άνθρωπος και τα κουβαλάει - προφανώς - στη σχέση του, αυτός ο άνθρωπος θα είναι δυστυχισμένος αν κάνει D/s, είναι τόσο απλό. Δεν είναι όλα για όλους. Η τιμωρία ήταν μάλλον παιχνίδι και δημόσια διαπόμπευση είναι υπερβολικό να λες ότι υπήρξε.

Δεν είναι μόνο ο "εξουσιομανής" που πρέπει να έχει αυτοέλεγχο.

 

Δεν μπορει να της επιβαλει τιμωρια, 40 μερες διχως μπανιο, για ένα τηλεφώνημα. Ουτε μπορει να της λεει να δωσει το εσωρουχο της στον σερβιτορο. Αυτό δεν είναι δημοσια διαπομπευση? Ελεος με το κάθε τσογλανι που την ειδε αντρας πολλα βαρυς εχοντας την εκλεπτυσμενη καλυψη του D/S.

 

Το λενε συναινεση @Galeone

Η βρυση ηταν παντα εκει και η επιλογη να πει όχι επισης.

Ωραια ιστορια, χωρις χαρουμενο τελος!

 

@Galeone

αν θες να εκφράσεις διαφορές ιδεολογικού χαρακτήρα σε διάφορα θέματα D/s σχέσεων μπορείς να τα κάνεις στα νήματα άποψης. Χαρακτηριστικό των ιστοριών σαν και αυτήν είναι ότι αντλούν από στερεότυπες και όχι οπωσδήποτε πραγματικές ή γενικά αποδεκτές αντιλήψεις περί BDSM. Χαρακτηριστικό των φαντασιώσεων BDSM χαρακτήρα είναι η αμηχανία στο πώς τελειώνουν. Happy end αδυνατούν να φανταστούν οι συγγραφείς γιατί τότε τι σαδομαζοχισμός θα ήταν και ποιον θα συγκινούσαν στο κάτω κάτω; Ενώ τούτο εδώ το σπαραξικάρδιο και ηθικοπλαστικό μαζί, πιάνει! Εδώ δεν έχεις μια εμπειρία, έχεις μια ιστορία όπως την φαντάστηκε ο νηματοθέτης. Αλλά ακόμα και εμπειρία να είχες θα μπορούσες να είσαι πολύ επιφυλακτική για να εκφέρεις αξιολογικού χαρακτήρα κρίσεις με ελάχιστα δεδομένα.

Τώρα είναι σα να μπαίνεις στο παραμύθι της Σταχτοπούτας, να κάνεις κοινωνικοπολιτική ανάλυση στη σχέση της με τις αδελφές της και να θέτεις προβληματισμούς για το αν η νονά έπρεπε ή δεν έπρεπε να στείλει να την μαζέψουν στις δώδεκα το βράδυ, για το φαρδύ γοβάκι και λοιπά και λοιπά. Ή να βλέπεις το My big fat Greek wedding και να ξεκινάς το σχολιασμό του έργου με την βεβαιότητα πως όσα παρουσιάζονται εκεί, όπως παρουσιάζονται, αντανακλούν μια πραγματικότητα!

 

To συνέναιση από μόνο του δεν μου λέει τίποτα. Όταν είσαι εξαρτημένος/η συναισθηματικά ή πιέζεσαι ψυχολογικά, συνενείς σε πράγματα που στην πραγματικότητα δεν γουστάρεις, δεν σου αρέσουν. Αυτή η ιστορία κατά τη γνώμη μου δείχνει ακριβώς αυτό. Αν ένας μαζοχιστής δώσει την άδεια σε ένα σαδιστή να του ακρωτηριάσει το χέρι και ο δεύτερος το κάνει, η συνέναιση που προηγήθηκε δεν θα αναιρέσει την ύπαρξη πολύ σοβαρών προβλημάτων ψυχιατρικής φύσεως και των δύο. Πέρα από το "συνεναιτικό" υπάρχει και το "λογικό". Και λογικό δεν είναι ούτε να μένεις 40 μέρες άπλυτος ούτε να βγάζεις το εσώρουχό σου σε δημόσιο χώρο και να το δίνεις σε σερβιτόρους, ούτε να τρως το ξύλο της ζωής σου για δυο τηλεφωνήματα. Και φανταστική να είναι η ιστορία, εγώ την κρίνω όπως την κατάλαβα, δηλαδή σαν προσωπική εμπειρία αυτού που την έγραψε.

 

Δηλαδή δέχεσαι ως πραγματικό ακόμα και ό,τι ΔΕΝ σου πλασάρεται ως τέτοιο; Το γεγονός ότι αντιδράς σε αυτό ουσιαστικά οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη αποδοχή από μέρους σου. Αν είχες βρει να διαβάσεις κάτι που σου άρεσε, έτσι για πραγματικό θα το εκλάμβανες;

 

Oχι, ειπα ότι την ιστορια την περασα για πραγματικη διαβαζοντας την. Όπως και οι περισσοτεροι, εξου και τα συλληπητηρια κλπ.

 

Ανεξάρτητα του αληθινού ή μη της ιστορίας, @Galeone , θεωρώ ότι η ανάγνωση θα πρέπει να γίνει έχοντας υπόψιν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Με το οποίο μπορείς φυσικα να διαφωνείς, να συμφωνείς, να σου αρέσει, να μην σου αρέσει, να έχεις ή να μην έχεις ενστάσεις. Μα προσπάθησε να μην βγαίνεις εκτός του συγκεκριμένου πλαισίου -D/s-κατά την διάρκεια της ανάγνωσης.
Νομίζω ότι όποια απόπειρα κοινωνικής, ψυχολογικής ή άλλης ανάλυσης με συμπεράσματα κιόλας περί ψυχασθένειας ή ανισορροπίας, είναι απολύτως αυθαίρετη και μάλλον περιττή.

•το tip-βρακάκι στον σερβιτόρο, δεν ήταν και τόσο "κακό". Παραδέξου το