Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Πολυγαμικός ... ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως πολυγαμικό ον.....

 

Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Οκέυ, το ξέρω. Ο πληθυντικός είναι το εκκεντρικό βίτσιο μου τον τελευταίο καιρό ανεξαρτήτως στάτους του αποδέκτη της επικοινωνίας. Μην μου το στερείτε.

 

Απάντηση: Μονογαμικοί ή πολυγαμικοί;

Η δική μου αντίρρηση αφορά στη χρήση του πληθυντικού μεταξύ αγνώστων νικνειμς, ανεξαρτήτως στάτους.
Αν πρόκειται περί εκκεντρικού βίτσιου, το δέχομαι  

 

Πάνω στο ζήτημα πολυγαμίας και μονογαμίας έχω αρκετά ερωτηματικά. Κάποια στιγμή άκουσα δύο κοπέλες στο λεωφορείο να μιλάνε για πολυγαμία. Η μία υποστήριζε λοιπόν, πως η μονογαμία είναι κοινωνική συνθήκη/σύμβαση και μάλιστα μιας κοινωνίας που έχει εισχωρήσει στο μοντέλο του καπιταλισμού. Εν μέρει δε διαφωνώ. Υπάρχει "συντηρητισμός" σε τέτοια μοντέλα, αλλά μήπως είναι και μια υπερβολή σε τελική ανάλυση;
Το να αναγάγουμε όλα τα καταπιεστικά πρότυπα στον καπιταλισμό ή σε οιοδήποτε δεινό του πλανήτη δεν είναι και, τινί τρόπω, αποφυγή των προβλημάτων;
Γιατί λοιπόν, πολυγαμία; Επειδή δε μπορούμε να επιτύχουμε τη μονογαμία ίσως;
Προσωπικά, αποφεύγω να προσδιορίσω ακόμη τον εαυτό μου ως πολυ/μονογαμικό ον, λόγω και του νεαρού της ηλικίας μου. Παρόλ' αυτά, όταν νιώθω έτοιμη να δοθώ ολοκληρωτικά σε κάποιον, δε χρειάζεται να σκέφτομαι ως πολυγαμικό ον.
(Ίσως να το βλέπω πιο "πεζά" το ζήτημα βέβαια...)

 

Βλέπω σωστή την τοποθέτηση σου

 

Υπάρχουν φάσεις που είσαι νιώθεις μονογαμικος και φασεις που νιώθεις πολυγαμικος...το θέμα είναι να μπορείς να έχεις το δικαίωμα και ο εκάστοτε σύντροφος το ίδιο...να μπορείς να εκφραστείς όπως πραγματικά νιώθεις και όχι όπως πρέπει...αρκετά με τα πρέπει...

 

Έτσι ακριβώς είναι invictus. Όσο κάποιοι/ες "καταδικάζουν" τη μονογαμία ως κλισέ, ταυτόχρονα "καταδικάζουν" την ελεύθερη βούληση. Εκτιμώ πως είναι πιο "ελεύθερο" το να πεις ότι "θα αφοσοιωθώ σε κάποιον/α", καθώς ενέχει χαρακτηριστικά όπως, η συλλογιστική πορεία και η ωριμότητα απέναντι σε αισθήματα και επιθυμίες. Από την άλλη, η πολυγαμία προσφέρει -πιθανότατα- σε μεγαλύτερο ποσοστό το πλεονέκτημα της εμπειρίας, αλλά, δυστυχώς, κατ' εμέ, δεν προσφέρει το ταξίδι της εξερεύνησης ...

 

Εγώ δηλώνω πολυγαμικός αλλά όταν ερωτεύομαι ξεχνώ τι είχα δηλώσει. Μόνο που ο έρωτας για μένα είναι πλέον μια παιδική αρρώστια, στην οποία έχω πάθει ανοσία. Άρα μάλλον είμαι πολυγαμικός και φτάνει  .

 

Μονογαμικο ον δαγκωτό. Και θελω το ιδιο κι απο τον άλλον.

Φυσικα ισχύει η ατακα ΠΟΤΕ ΜΗ ΛΕΣ ΠΟΤΕ

(Το κερατο μετραει???  

 

Αν ο άλλος είναι Βίκινγκ όχι. Γιατί θα μπερδεύεται με το κράνος χαχαχα    

 

Πολυγαμική.
Και δεν το βλέπω καν σαν προδοσία. Ο σκλάβος μου πάντα το γνωρίζει όταν συνευρίσκομαι με άλλον και έχει το δικαίωμα να κάνει το ίδιο.
Αν και δε διάβασα όλα τα σχόλια, σύμφωνα με τα όσα λέγονται παραπάνω, αυτό μας καθιστά μη ερωτευμένους και όχι αρκετά δεμένους μεταξύ μας; Εγώ όσο περνάει ο καιρός ανακαλύπτω ότι το "δέσιμο" και τον "έρωτα" δεν τα αποδεικνύει η σωματική επαφή αλλά μάλλον η ψυχική. Όσο ερωτευμένη κι αν έχω υπάρξει, ποτέ δεν κατάφερα να ζηλέψω αν ο "δικός μου" πηδιόταν με άλλη. Ζήλεψα όταν άρχισα να αντιλαμβάνομαι συμπάθεια προς άλλο άτομο, ψυχική έλξη και όχι σωματική. Επίσης όσο ερωτευμένη κι αν έχω υπάρξει δεν έχω καταφέρει να μην "ξενοκοιτάω". Ποια μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης και αφοσίωσης από το γεγονός πως όποιον άλλον και αν υποτάξω πάντα θα σκέφτομαι τον αγαπημένο μου, τον εξής ένα, και πάλι σε αυτόν θα γυρίζω; Τι μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης και στοργής μπορώ να δείξω από το να επιλέγω πάντα αυτόν, παρόλο που μπορώ να έχω στα πόδια μου όποιον θέλω;
Υποθέτω βέβαια πως εξαρτάται και από τον τρόπο που βλέπει και βιώνει κανείς το σωματικό έρωτα.

 

Chapeau