Μαστιγώματα

Απάντηση: Re: Μαστιγώματα

Επίσης πολύ σημαντικό είναι ο τύπος δέρματος.

 

Απάντηση: Μαστιγώματα

Μεγάλη διαφορά αν ανοίξει βαθιά η επιδερμίδα απ ότι αν δεν ανοίξει. Αν δεν ανοίξει, η μελανιά φεύγει κάποια στιγμή, εμένα το περισσότερο που έχει κάνει μελανιά για να φύγει είναι τρεις μήνες. Αν ανοίξει βαθιά, μπορεί να γίνει ουλή, ανάλογα με τον τύπο του δέρματος και το σημείο όπου έγινε.

 

Απάντηση: Μαστιγώματα

Μαστίγωμα, μία ¨παρεξηγημένη¨τεχνική.
Μαστίγωμα για την απόλαυση του Κ ή μαστίγωμα για την τιμωρία της υ?
Εντελώς διαφορετικοί λόγοι, αντοχές και αποτέλεσμα.
Είναι θέμα αντοχής μόνο σώματος?
Σαφώς και όχι. Απαιτεί εγκεφαλική συγκέντρωση, και ψυχική δύναμη. Αν με ρωτούσατε ποιο παίζει την μεγαλύτερη σημασία το σώμα ή το ψυχικό - εγκεφαλικό κομμάτι? Θα απαντούσα το δεύτερο.
Θέλει καλή εκπαίδευση στην αντοχή και απόλυτη πειθαρχία της υ.
Καλή προετοιμασία ψυχικά, συγκέντρωση και καλή σωματική προθέρμανση.
Χρόνος, να κυκλοφορήσουν οι ενδορφίνες και το αίμα.
Ρυθμός και συντονισμός αναπνοής.
Σημαντικοί παράγοντες είναι η επιδερμίδα, το μαστίγιο και ο τρόπος χρήσης του.
Σημάδια? Ανάλογα την επιδερμίδα και το δέρμα του μαστιγίου πχ αν είναι από κατσικίσιο λεπτό δέρμα με πολύ καλά φινιρισμένες άκρες και την κατάλληλη φροντίδα με αλοιφές μετά μπορεί να μην αφήσει σημάδια για περισσότερο από 2 με 4 ώρες.
Αριθμός δεν υπάρχει, πάντως μπορεί να είναι πιο μεγάλος απ'όποιον έχετε φανταστεί. Το σώμα προσαρμόζεται στις απαιτήσεις των συνθηκών και στις επιθυμίες νου και ψυχής.

 

Και αν δηλαδή κάνει ουλή, δεν φεύγει ποτέ? Γιατί, για φαντάσου να μην φεύγουν να σου συμβεί τίποτα και να πρέπει να πας νοσοκομείο. Πως θα εξηγήσεις τα ανεξήγητα?

 

Απάντηση: Μαστιγώματα

Γι αυτό καλύτερα να προσέχει και εκείνος που χτυπάει, για να μην συμβαίνουν τέτοια απρόοπτα...!

 

http://www.pharmacy4u.gr/abt-kelocote-gel-6g-p-17185.html#.U6Temvl_t5c

 

χεχε πες το ψέματα...
Έχει κάτι μήνες που λέγαμε σε φάση αστεϊσμού αλλά και σοβαρότητος μ'έναν φίλο Κ, ότι κι εμείς καλό θα ήταν να έχουμε το "safeword" μας όταν παίζουμε με μαζοχιστές αντοχής.

Ως μπρος το ερώτημα του νήματος, η απάντηση θαρρώ πως δόθηκε μαζί με την προσφώνησή του:
"Καταλαβαίνω ότι είναι κάτι τελείως υποκειμενικό εξαρτάται από τον αποδέκτη, τον δότη, τις ενδορφίνες εκείνη τη μέρα, το μαστίγιο, την ένταση όλα αυτά τα κατλαβαίνω."

 

Σε όποιον και να κάνεις φάλαγγα σου εγγυούμαι ότι δεν θα ζοριστείς και πολύ για να τον φέρεις στα όρια του και χωρίς να τον χτυπάς ιδαίτερα δυνατά... Χαλαρά θα τον χτυπάς και είναι θέμα χρόνου να ενεργοποιηθούν οι αισθητήρες πόνου στις πατούσες και κάπου εκεί τελειώνει το πάρτυ του μαζοχιστή..... Είναι θέμα χρόνουν μετά να σου πει το safe word.... Kαι το καλύτερο απ' όλα είναι πως δεν μένουν σημάδια και μετά από κάποιες ώρες μπορεί να περπατήσει κανονικά...

 

Οταν τον χτυπα χαλαρα, δεν θα εκκριθουν αναμεσα σ αλλα και ενδορφινες, οποτε δεν εχει μεγαλυτερες πιθανοτητες, βασει της λιγης βιοχημιας που γνωριζω, να αντέξει πολυ περισσότερο, μια και οι ενδορφίνες έχουν παυσίπονη δράση και συντείνουν στην απενεργοποίηση των σημείων πυροδότησης πόνου? Εν ολίγοις δεν θα δημιουργησουν οι ενδορφινες μεγαλυτερη αντοχη στον πονο?

 

Έτσι θα γίνει ακριβώς όπως το λες αλλά κάποια στιγμή θα ξεκινήσει να πονάει και θα πονάει όλο και πιο πολύ όσο συνεχίζει ο/η Κ το έργο με την ίδια δύναμη που χτυπούσε και στην αρχή... Δεν τη γλυτώνεις Λάρα στο λέω εκ πείρας... το έζησα αρκετές φορές.... Δεν λέμε να σε χαιδεύουν αλλά να σε χτυπάνε νορμαλ (σχετικό και το νορμάλ αλλά οκ πιστεύω πως με καταλαβαίνεις)

 

Δεν διατεινομαι πως εχω στο Sm τεράστια εμπειρία, εξ οσων διαβαζω εσυ εισαι σε τετοια πολυ πιο εμπειρος, αλλά ετυχε να φάω κι εγω μερικές  , όπως και να δώσω μερικές και γι αυτο αναρωτηθηκα.
Βεβαια ομολογω πως το νευρικο μου συστημα ειναι τετοιο που μόλις νιώσω οξυ πονο, όπου κι αν συμβαινει, εκκρινω τεραστιες ποσοτητες ενδορφινων σχετικα γρηγορα. (Ακομη και στον οδοντιατρο! Το παρατηρησε και λέει, εισαι η αγαπημενη μου ασθενης. Ιδρωνεις, σταζουν λιγα δακρυα και μετα καθεσαι με ενα χαμογελο και κλειστα ματια και μ αφηνεις να κανω την δουλεια μου! χαχαχα).
Από τις μέχρι σήμερα παρατηρήσεις μου, συμπέρανα πως όταν αρχίζει η πρόκληση πόνου, με μικρη ενταση και γινεται εντονότερο στην συνέχεια, αυτό γίνεται για να δώσουμε χρόνο να εκκριθουν οι ενδορφινες, ωστε να ανεβει το όριο του απο κατω. ( χωρίς άτομα σαν εμένα, να λιποθυμούν επειδή το νευρικό τους σύστημα, δεν αντέχει την ένταση του πόνου και "κλείνει" διακόπτη!)

Σε περιπτώσεις (δεν ειναι του παροντος) που ο πόνος προκαλείται για άλλες αιτίες, πλην της απόλαυσης και των δύο, τότε απ την αρχή δίνονται έντονα και δυνατά κτυπήματα, τα οποία λόγω έλλειψης ενδορφινων μοιάζουν δυνατότερα κι αυτό γίνεται για να μην προλάβει ο απο κατω να "προετοιμαστεί" και να μετουσιώσει τον πόνο σε ευχαρίστηση.

Υ.Γ. Ομολογώ πως μου έχουν λείψει τέτοιες συζητήσεις! Ευχαριστώ πολύ.