Let's do the talking - κυριολεκτικά

Και επειδή κάθε τι τραγικό που μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα, είναι ανάγκη να το γυρνάς σε δημιουργία και ενδιαφέρον για να αποφύγεις την βαθιά θλίψη, σκέφτηκα πως τον καιρό που χρειάζεται να περάσω κλινήρης λόγω κατάγματος μπορώ να τον χρησιμοποιήσω για να αναζητήσω.

Δεν μου αρέσει η διαδικτυακή αναζήτηση μέσω google και λοιπών μηχανών γιατί μπορείς εύκολα να μπερδευτείς ανάμεσα σε πορνό, υπερβολές, ψυχοπαθολογία και ανωριμότητα. Προτιμώ λοιπόν να μάθω από εσάς-σαφώς κι εσείς από μένα-για όλα αυτά που σκέφτεστε, αναζητάτε, ντρέπεστε, αποφεύγετε, φαντασιώνεστε...οτιδήποτε γενικά έχετε στο μυαλό σας ή στο σάκο των εμπειριών σας αναφορικά με το BDSM.

Αρχίζοντας από μένα, μπορώ να πω πως η πείρα μου είναι μικρή, η όρεξή μου αρκετή και σχετικά εύκολα βαριέμαι. Βλέποντας κανείς το profile μου βλέπει πως δηλώνω submissive. Αλλά δεν ξέρω πόσο μπορώ να διαφέρω από άλλες γυναίκες που θέλουν να μπαίνουν κάτω από αυτή την μαρκίζα. Προβληματισμός μου επ αυτού είναι πως δεν γίνεται να σου το "βγάζουν" όλοι αυτό. Σωστά;

Θα περιμένω λοιπόν να δω τι θα θέλετε και εσείς να θίξετε, να ρίξετε στο τραπέζι...

 

Πρώτα από όλα, περαστικά.

Submissive but not YOUR submissive είναι το τσιτάτο που απαντάει την ερώτηση αυτή. (θα έπρεπε να είναι) Προφανές οτι ένα υποτακτικό άτομο δεν υποχρεούται να συμπεριφέρεται με υποτακτικό τρόπο απέναντι σε οποιονδήποτε δηλώνει Κ. Όπως με τους Κ μόνο συγκεκριμένα άτομα μας εμπνέουν για να κυριαρχήσουμε πάνω τους και δεν κυνηγάμε την περιπτερού με τον καμουτσήθρακα (ή, τουλάχιστον, καλό θα ήταν να μην), έτσι και με τα υ, η υποτακτικότητά τους τσιγκλάγνεται και ανθίζει από τους Κ που θα εμπνεύσουν να γίνει κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον όταν λάβουμε υπόψην και το σκληρό κέλυφος από το οποίο περιβάλλονται πολλά υ, εν είδει αυτοπροστασίας, αυτό το κέλυφος δεν χρειάζεται να διαλυθεί για τον κάθε ένα Master Xlimintzoura.

 

Εγώ είχα δηλώσει οτι ήθελα να γίνω σκλάβα με το καιρό όμως κατάλαβα οτι η υποταγή είναι αυτό που με εξιτάρει κ όχι κάτι άλλο.η υποταγή με την ίδια απορία μαζί σου οτι δεν μπορεί να σου το βγάζουν όλοι αυτό κ όταν συμβεί όμως πόσο μπορείς να υποταχτείς κ να αφαιθείς σ αυτό που θέλεις να ζήσεις με τόσο πάθος κ τόση ένταση.πως θα μπορέσεις να κρατήσεις τα όρια που έχεις βάλει στον εαυτό σου με τα θέλω του άλλου που ακόμα κ στην φαντασία μου αυτός ο άλλος πάντα τα ξεπερνάει κ αυτό με φτιάχνει κ με φοβίζει ταυτόχρονα.όσες μαγικές λέξεις κλειδιά κ να υπήρχαν δεν μπορούν να καλύψουν αυτόν τον φόβο μου για μια οδυνηρή κ πολύ άσχημη εμπειρία

 

Εγώ πάλι τα είχα με μια σκλάβα για αρκετό καιρό. Στην αρχή δεν μου είχε αποκαλύψει το ''μυστικό'' της. Σε μια φάση μεταξύ σοβαρού και αστείου μου πρότεινε να την δέσω την ώρα της πράξης. Μετά από αυτό η σχέση απογειώθηκε και ακολούθησαν πολλά άλλα. Ούτε το είχα σκεφτεί πριν πόσο ωραίο είναι να έχεις σκλάβα και πόσο ωραία νιώθει και η ίδια η σκλάβα.

 

Κλινήρης και εγώ και με απεριόριστο χρόνο να διαβάσω τα σχόλια σας. Αποφάσισα να κάνω το πρώτο μου post εδώ απλά και μόνο γιατί θεωρώ πως έχω τους ίδιους προβληματισμούς μαζί σου Mind. Γενικότερα ένα άτομο που αδυνατεί να παίρνει πρωτοβουλίες, που του αρέσει να κυριαρχείται σε σεξουαλικό ή πνευματικό επίπεδο, που υποσυνείδητα βρισκόταν πάντοτε δίπλα από δασκάλους (στο σχολείο εκείνους εμπιστευόταν πιο πολύ από τους συμμαθητές, ισχυρά αρσενικά στης οικογένειας κτλ..) μπαίνει κάτω από την ταμπέλα των ''υποτακτικών'', ενώ από την άλλη πλευρά με εκείνους που του είναι αδιάφοροι, δείχνει απίστευτη δυναμικότητα. Δε γνωρίζω αν αυτή η ένδειξη δυναμικότητας/επιθετικότητας είναι ξεκάθαρη άμυνα απλά και μόνο για να μη πέσει το υ άτομο στα χέρια κάθε επίδοξου γιαλαντζί Master ή απλά πρόκειται για σύγχυση ταυτότητας. Λόγω ηλικίας ενδεχομένως και έλλειψης εμπειριών σε συνδιασμό με τις ταμπέλες που δημιουργούν εξ αρχής κάποιο κλίμα φορτισμένο, δεν γνωρίζει το άτομο τί είναι, αν είναι..γιατί είναι..γιατί δεν μπορεί να είναι με όλους ( αν βέβαια ήταν κ ποτέ υποτακτικό σε κάποιον)... Και κάπως έτσι σε κρίση ταυτότητας δεν ξέρει,αν το να είναι υποτακτικό είναι κάτι που πρέπει να έχει με όλους ή μονάχα με κείνους που του το '' βγάζουν''.

Ωστόσο θεωρώ πως η επιλογή είναι πιο δύσκολη για τους κυριαρχικούς χαρακτήρες καθώς όσο τα χρόνια παιρνούν με τον ευνουχισμό συναισθημάτων να δίνει κ να παίρνει, οι αδύναμοι χαρακτήρες είναι περισσότεροι. Έτσι είναι η κατάσταση.Πολλοί δε μπορούν να διαχειριστούν τα οικονομικά τους, την οργή τους, τη θλίψη τους κτλ. Οπότε η επιλογή άσκησης κυριαρχίας από τη μία ή η αποδοχή της από την άλλη είναι δύσκολη υπόθεση για διάφορους λόγους.Εν τέλει όλοι νομίζουν οτι θέλουν.Άλλοι επίσης δοκιμάζουν.Πόσοι όμως ουσιαστικά μπορούν να επιλέξουν σωστά το ''αντίθετο άτομο'' για να γίνει σωστά η έκρηξη;Ή πόσοι μπορούν...γενικά...

Υ.Γ Καλώς σας βρήκα.

 

Πολυ ωραιο κειμενο. Εχοντας πανω κατω τους ιδιους προβληματισμους θα ηθελα και εγω να γραψω κατι. Για τον εαυτο μου θα ελεγα οτι δεν υπαρχει λογος να επιλεξω κατι οτι ειμαι αυτο η εκεινο. Θελω να γινω αυτο η εκεινο. Μ αρεσει η ελευθερια. Οταν υπαρχει επιλογη δεν υπαρχει ελευθερια, υπαρχει συγκρουση. Αφηνω λοιπον τον εαυτο μου να βγαλει απο μεσα του οτι επιθυμια υπαρχει εντελως φυσικα. Αναλογα την κατασταση και την παρτενερ. Καλες αναζητησεις μας.

 

Περαστικά και από μένα  

Η προδιάθεση για υποταγή έτσι και αλλιώς έχει μεγάλες διαφορές στον τρόπο και στην ένταση που εκφράζεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σε άλλον είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας, σε άλλον είναι θέμα συνθηκών και βέβαια υπάρχουν όλοι οι συνδυασμοί nature plus nurture, σε άλλον ανακατεύεται με μαζοχισμό σε άλλον ελάχιστα, σε άλλον το χαρμάνι περιλαμβάνει επίσης φετιχισμό, ακόμα παίζει ρόλο το πόσο libido και πόσο αποφασισμένος είναι "να το ζήσει" κάποιος. Επίσης μετράει η ικανοποίηση που έχει αντλήσει κάποιος από τις ως τώρα σημαντικές σχέσεις του. Όσον αφορά τις γυναίκες που δηλώνουν υποτακτικές, ιδίως στην Ελλάδα, υπάρχει το θέμα του πώς αντιλαμβάνονται την παραδοσιακή θέση της γυναίκας στις μεσογειακές κοινωνίες, αν την έχουν εξιδανικεύσει π.χ. και νιώθουν την ανάγκη να την επαναφέρουν σε κάποια εκδοχή της έστω και σε επίπεδο προσωπικής σχέσης μόνον. Οπότε, είναι βέβαιο ότι θα διαφέρεις από όλες τις υπόλοιπες, όπως η κάθε μία. Υπάρχουν κάποια κοινά στις υποτακτικές, αλλά σίγουρα δεν είμαστε όλες ίδιες.

Τώρα, για το αν γίνεται να νιώθεις υποτακτικά με όλους, θα πρέπει να διευκρινίσεις τι εννοείς όταν λες "όλοι"; Εννοείς όλοι όσοι συναντάς στη ζωή σου κάθε μέρα; Εννοείς όλοι όσοι δηλώνουν Κυρίαρχοι; Όλοι όσοι, όπως το βλέπεις το θέμα, μοιάζουν πράγματι να είναι Κυρίαρχοι; Όλοι οι Κυρίαρχοι που θα μπορούσαν να ανταποκρίνονται σε αυτά που πραγματικά επιθυμείς και ίσως να μην έχεις συνειδητοποιήσει ακόμα; Να είσαι προετοιμασμένη ότι οι δύο τελευταίες κατηγορίες είναι πάρα πολύ πιθανό να σου το "βγάζουν" αυτό, ανεξαρτήτως του αν εσύ θα ήθελες ή όχι να σου το βγάζουν. Είσαι αρκετά τυχερή αν δεν σου το βγάζουν όσοι δηλώνουν Κυρίαρχοι χωρίς να είναι, δεν είναι και λίγες αυτές που την έχουν πατήσει, αν και συνήθως όχι για πολύ. Και στην καθημερινότητα, μπορεί να στο βγάζουν κάποιοι, δεν είναι σπάνιο. Απλά δεν είναι δυνατό - καλώς ή κακώς - στην κοινωνία που ζούμε, να εκφράζεσαι ουσιωδώς υποτακτικά ή και κυριαρχικά σε μη συνομολογημένες καταστάσεις. Όσο δεν έχεις βρει αυτό που αναζητάς στο πρόσωπο κάποιου άλλου, θα σε κάνουν να θυμάσαι την αναζήτησή σου πολλοί και σε πολλές άσχετες στιγμές και περιπτώσεις. Αυτό μέχρι να έχεις μια σχέση και στο πλαίσιο αυτής της σχέσης περιορίζεσαι από τον Κυρίαρχο και ενδεχομένως αυτοπεριορίζεσαι  

 

Γράφοντάς το, είχα κυρίως στο μυαλό μου την κατηγορία Μάστερ- χλιμίτζουρας και Μάστερ -"δηλώνω πως είμαι Μάστερ και πρέπει να βάλεις το λουρί σου τώρα".
Δεν ήξερα πως σε μία τόσο ιδιαίτερη περιοχή επιθυμιών όπως το BDSM θα χωρούσαν τέτοιοι, time showed όμως πως υπάρχει χώρος για όλους - καλώς ή κακώς. Και αυτό με θλίβει.
Θέλω να δω όμως πως δεν θλίβομαι χωρίς λόγο και υπάρχουν και άλλοι, έστω εδώ, που έχουν μία κεντρική ιδέα σαν και την δική μου. Και κάπως έτσι γίνεται καθώς σας διαβάζω  

Και συγγνώμη, αλλά μου βγαίνει μεγάλη επιθετικότητα και αντίδραση στους δήθεν και μοδάτα μάστερ. Και αν κάποιος που διαβάσει αυτό το νήμα φωτογραφίζεται, ειλικρινά δεν έχω κακή πρόθεση απλώς δεν έχω υπομονή.

Αναφορικά με τις συνομολογημένες καταστάσεις...ίσως να είναι και αυτό που με κάνει λιγότερο ανεκτική καθώς έμαθα για όλον αυτόν τον κόσμο περίπου στα 18 μου και μέχρι και τα 24 μου κοιτούσα δειλά δεξία και αριστερά και δεν έβλεπα τίποτα και ξαφνικά μπαίνω εδώ και όλοι είναι potentially in it...Wtf?!  

Ίσως ακούγομαι επιφανειακή, ίσως ακούγομαι ανώριμη. Προβληματίζομαι όμως...

 

Αν δεν υπήρχαν οι αντίστοιχοι υποτακτικοί - κατσαρίδες, δεν θα υπήρχαν και οι κυριαρχικοί – γιδοβοσκοί.

Έτσι λειτουργεί η αγορά. Με ισορροπίες.

 

Προφανώς και να μην ακούγομαι υπεροπτική απλώς είναι που μιλάω με άντρες και δεν γνωρίζω ακριβώς τι γίνεται με τις υ.

 

Ο κάθε χώρος έχει καλά και κακά άτομα. Αν το BDSM ή οτιδήποτε άλλο ήταν ένα καθαρτήριο όπου όποιος έμπαινε έβγαινε "καλός" (με ότι έννοια μπορεί να έχει αυτή η λέξη) θα είχαν λυθεί πολλά προβλήματα στον κόσμο... Καλύτερα είναι να αφήνουμε στην άκρη τις ταμπέλες και να γνωρίζουμε τα άτομα πίσω από τα ονόματα/ ταμπέλες.

 

Ποτέ δεν κατάλαβα την ανάγκη κάποιων να αυτοκατηγοριοποιηθούν. Να βάλουν ταμπέλες στον εαυτό τους. Να αυτοπεριοριστούν. Κανείς δεν ΕΙΝΑΙ κάτι. Απλά ΕΧΕΙ και αυτή την πλευρά. Επίσης έχει τις δυνατότητες να είναι ότι μπορεί (εν δυνάμει) να γίνει. Γιατί αυτή η αγωνία να τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας, τους άλλους, τη ζωή σε κουτάκια. Επιθυμία για έλεγχο, ανασφάλεια, φόβος?