Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Μια ειναι η λυση σε αυτες τις περιπτωσεις. Λοβοτομη!  

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

ολοι δικαιουνται ΜΙΑ δευτερη ευκαιρια...

νταξ, ξανακολλαει το ραγισμενο γυαλι... ΜΙΑ ΦΟΡΑ ομως....

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Το ραγισμένο γυαλί δεν έχει ακόμα σπάσει. Αλλά είναι πολύ εύθραυστο.
Οι λύσεις είναι δύο:
1 Το προσέχεις όσο περισσότερο μπορείς για να καθυστερήσει το σπάσιμο και να το χαρείς όσο περισσότερο γίνεται.
ή
2 Αποχαιρετάς την Αλεξάνδρεια που χάνεις σα να έχει ήδη σπάσει.

 

ΟΧΙ, μπορεί να ξανακολήσει και να συνεχίσει να υφίστανται, αλλά πάντα θα είναι ένα κολλημένο γυαλί. Ποτέ δεν θα ξαναείναι ατόφιο!

 

Εξαρτάται από το τι γυαλί ήταν...δηλαδή πόσο ήταν σημαντικό για εμάς...Για εμένα δεν ραγίζει απλά...το ραγισμένο προσπαθώ να το κρατήσω...Αλλά...υπάρχει ένα αλλά...έχω το κουσούρι να το χτυπάω μέχρι να θρυμματιστεί...Να ξανακολλήσει δεν υπάρχει καμία πιθανότητα για εμένα...Συγχωρώ, κατανοώ αλλά απομακρύνομαι και δεν ξαναδίνω κανένα σημάδι ζωής, ούτε επιθυμώ επαφή...Ίσως...μετά από χρόνια...όταν θα έχουν όλα σβήσει μέσα μου και δεν θα έχει μείνει παρά μια σιγανή ηχώ του παρελθόντος...ίσως τότε και να δεχτώ ένα τζάμι...γυαλί όπως ήτανε πριν κάποιος να μου το "κλωτσήσει" δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση να ξανά υπάρξει...Και δεν είναι θέμα ψωροπερηφάνειας ούτε εγωισμού...Γιατί μαζί με το γυαλί που πετιέται στον κάλαθο, πετιέται και ένα κομμάτι δικό μου...

...Και τους τάφους όσο και να τους ποτίζουμε, δεν ανθίζουν οι νεκροί...

 

Άμα ραγίσει το γυαλί, αλλά αξίζει ο άνθρωπος, πετάξτε το και πάρτε ένα καινούριο. Έτσι, για να μη φοβάστε ότι θα διαλυθεί σιγά σιγά.
Άμα το ξαναραγίσει ο ίδιος, πετάξτε το στο κεφάλι του.

 

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι γυαλί. Είναι σίδερο και σφυρηλατούναι στο αμόνι του χρόνου. Τους δίνουμε κάθε στιγμή το σχήμα που θέλουμε. Το αν θα προκύψει έργο τέχνης ή έκτρωμα, εξαρτάται από τους καλλιτέχνες.

 

Πολύ όμορφο αυτό που είπες. Βέβαια καμιά φορά αυτό που εμείς θεωρούμε σίδερο, ο άλλος το βλέπει σαν ένα παλιόχαρτο και το τσαλακώνει. Άρα δύσκολο να δώσεις το σχήμα που εσύ θες, όταν ο άλλος καταστρέφει ό,τι όμορφο προσπαθείς να δημιουργήσεις.

 

Κανένας δε μπορεί να καταστρέψει κάτι δικό μας αν δεν του το επιτρέψουμε.
Δεν ήταν τυχαία η παρομοίωση των σχέσεων με σίδερο. Το σίδερο πλάθεται με τη φωτιά και η φωτιά καταστρέφει ότι άχρηστο και περιττό.
(Οπου φωτιά, βάλε βούληση). Αυτό που απομένει, είναι αυτό που αξίζει πραγματικά.

 

Οι σχέσεις θέλουν δύο για να πετύχουν όμως. Η βούληση του ενός δεν αρκεί πάντα από μόνη της.

 

Φυσικά. Σχέση με το ζόρι δε γίνεται. Είναι ένα λάθος που κάνουμε συχνά. Δε μπορώ να αναγκάσω κάποιον να με θέλει. Εδώ παίζει ρόλο η βούληση. Στο να πάω παρακάτω.. 

 

Όχι σχέση με το ζόρι, δεν εννοώ αυτό. Πιο πολύ αναφέρομαι στο κατά πόσο είναι και οι δυο διατεθειμένοι να προσπαθήσουν για κάποια πράγματα. Αν ο ένας το σέβεται και ο άλλος το βλέπει σαν παιχνίδι.