Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Δέντρο είναι που όσο φροντίζεται με τον κατάλληλο τρόπο, απελευθερώνει οξυγόνο και για τους δύο...Αν όμως σε κάποιο σημείο θεωρηθεί έστω και από τον ένα, ότι είναι βρύο η λειχήνα και ότι θα μπορούσε να επιβιώσει και να εξελιχθεί από μόνη της, δίχως καμία επέμβαση. Γίνεται εξάτμιση συνδεδεμένη με το εσωτερικό αυτοκινήτου...και απελευθερώνει δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις...

 

Γυαλί, σίδερο, δέντρο...
Χμμμ... εγώ τελικά καταλήγω στην προσομοίωση του υφάσματος.
Το ράβεις στα μέτρα σου. Αν φθαρεί το παλιομισοφόρι το αγαπημένο το μπαλώνεις.Αν σκιστεί το πετάς και ράβεις καινούργιο...

 

Σχοινί. Εύπλαστο μα και σκληρό. Πρέπει να ταλαιπωρηθεί σκληρά για να σπάσει.
Ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί.

Οι έμπειροι ή ταλαντούχοι ισορροπιστές μεριμνούν για δίχτυ ασφαλείας ή τουλάχιστον προπονούνται στις ανώμαλες προσγειώσεις.

 

Και γυαλί είναι και σίδερο είναι, και ύφασμα είναι και δέντρο είναι και πολλά άλλα. Πάνω απ΄όλα όμως είναι συνεχής αμφισβήτηση του εαυτού μας...γνήσιο ενδιαφέρον για τον άλλο...προσπάθεια να τον καταλάβουμε...υπομονή...αυτοκριτική...προσφορά ( δηλαδή πράξεις και όχι μόνο λόγια )...ειλικρίνεια...συνενοχή...ζόρι...διάλογος...σεβασμός...εκτίμηση...αίσθημα...όχι ψευδαισθήσεις...όχι ψωροεγωισμοί...διάθεση να έχουμε τον άλλο δίπλα μας ολόκληρο με ότι εκείνος κουβαλάει και όχι σε κομματάκια...αφήνοντας εκείνα που δεν μας "κάνουν" στην άκρη η προσπαθώντας να τον αλλάξουμε...

Εύκολα σπάμε τα γυαλιά, σκίζουμε τα υφάσματα, χτυπάμε τα δέντρα η αφήνουμε να σκουριάσει το σίδερο...Πλέον δεν κάνουμε σχέσεις...Αλλά επισκεπτόμαστε ανθρωπόμορφα φαστ φουντ...

Όσο τα πράγματα είναι για τα γούστα του καθενός μας "ωραία" και κυρίως εύκολα, οι σχέσεις μας είναι "ειδυλλιακές"...Στο πρώτο ζόρι όμως...στην πρώτη αληθινή δυσκολία...ρίχνουμε τις ευθύνες στον άλλο...ο "παράδεισος" γίνεται εν ριπή οφθαλμού "κόλαση" και κόβουμε λάσπη με ελαφρά πηδηματάκια...Έτοιμοι πλέον για την επόμενη "σχέση"...

...Αν στο εν τω μεταξύ δεν έχουμε υποδυθεί το ρόλο της μαϊμούς, που πριν αφήσει ένα κλαδί, πρέπει οπωσδήποτε να έχει βρει ήδη ένα άλλο για να πιαστεί....

 

Μπαίνοντας σε μιά σχέση αγνοούμε την επιγραφή που λέει "είσοδος κινδύνου". Το να μοιραστείς, να νιώσεις, να συναισθανθείς, αυτό είναι το δύσκολο και επικίνδυνο για τον εγωισμό σου. Το να βγεις από μία σχέση μπορεί να έχει δράμα, αλλά είναι πιό εύκολο. Ρίχνεις την ευθύνη στον άλλο και καθάρισες.

 

Και πάνω που είχα χαρεί για την χθεσινή διαφωνία μας...Τι να πω βρε @peleas ...λόγια σοφά...τίποτε άλλο...

 

Μετά τον Tenebra, σειρά μου να διαφωνήσω μαζί σου. Για μένα ισχύει το αντίθετο. Κατασκευαστικό λάθος; Μπορεί.

 

αχαχαχαχ... μην ανησυχείς, φίλε Τενέμπρα. Καλά να είμαστε να συμφωνοδιαφωνούμε...

 

Είσαι σίγουρη, μαύρη πεταλούδα? Μήπως πιστεύεις οτι τα δίνεις όλα στη σχεση ενώ την ίδια στιγμή την υποσκάπτεις?
Απλά αναρωτιέμαι...

 

Δεν εννοούσα ακριβώς αυτό, αλλά για ρίξε και μια επεξήγηση, αν έχεις την καλοσύνη.

 

Οταν επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο στις σχέσεις μας, μπορεί να σημαίνει πως κάποιο λάθος κάνουμε συστηματικά και δεν το καταλαβαίνουμε. Δε λέω πως αυτό συμβαίνει σε σένα, δε σε γνωρίζω άλλωστε. Απλά σου εφιστώ την προσοχή.

 

Θα καθαρίσεις μια, θα καθαρίσεις δυο...την τρίτη;
Αν συνεχίσεις έτσι ανύποπτος ( ; ) θα μείνεις μόνος , να στέλνεις φιλάκια στον καθρέφτη σου.