Το παραμύθι "αγάπη" according to Grandfather Σκοτάδιας

Xaxaxa Φυσικά ΟΛΑ δεν τα λέω ούτε στην πάρτη μου χαχαχα. Παίζει πάντως την επόμενη φορά που θα σου γράψω, να μην είναι από την Ελλάδα και δεν θα έχω φύγει για λίγες μέρες...Σου δίνω hint ίσως και το εθνικό πιάτο της χώρας να είναι η pasta, αλλά το πιο σίγουρο είναι να το ρίξω στο Hugguies...υπήρχαν "πόρτες" μισάνοιχτες εκεί εδώ και κάποια χρόνια....Μάλλον ήρθε η ώρα να τις ανοίξω εντελώς...Βλέπεις, αν κάποιος θέλει ν' αλλάξει ζωή...η την αλλάζει τελείως η μένει σ'εκείνη που ήδη έχει...Anyway έχω να ξεκαθαρίσω πράγματα στην γκλάβα μου μέσα...Άντε να περνάς καλά και να μην είσαι φρόνιμη χαχαχα....Però ricordati, la curiosità killed the cat...χαχαχα  

 

Για πάρα πολλούς ναι ( και δεν μιλώ για τον BDSMικο σαδισμό, αλλά τον άλλο...που είναι άκρως χειρότερος και εντελώς ηλίθιος )...
...Εκείνο που λένε "όποιος αγαπάει, παιδεύει"...Για μένα όποιος παιδεύει εκτός από το να σε έχει γραμμένο στα καρύδια του, έχει απλά "θέματα" που θα ήταν καλύτερο να ψάξει τρόπο να τα λύσει...Και όποιος κάθεται να "παιδευτεί" από τον οποιονδήποτε, δεν είναι ότι το κάνει επειδή "αγαπάει"...αλλά επειδή δεν έχει τα καρύδια να μείνει μόνος η να λύσει τα δικά του τα "θέματα" με τη σειρά του...

 

η αγαπη ειναι ταξικη

 

Η αγαπη είναι ελευθερια, χαρά, έμπνευση, επιλογή. Ελευθερια γτ όταν καποιος σ αγαπάει σε εκτιμάει και σ αποδεχεται όπως εισαι, χαρά γτ το χαμογελο του αγαπημενου προσωπου αγαλιαζει την ψυχη σου, εμπνευση και κινητρο σε ολους τους τομεις της ζωης, επιλογή συνειδητη και όχι από συμφέρον, συνηθεια, φοβο ή ανασφαλεια...Το παραδοξο είναι ότι η αγαπη αν και ειναι πανανθρωπινη επιδιωξη , ο καθενας από εμας την εκλαμβανει διαφορετικα, την εκφραζει διαφορετικα και σπανια την επιλεγει συνειδητα...

 

Καθόλου παράδοξο Jasmin...μονάχα ανθρώπινο...

 

Για κάποιους ίσως και να είναι...Δίκιο δίνω και σε εσένα...Για μένα όχι...Αλλά στο τέλος ο καθένας την βλέπει με τον τρόπο του...Όπως κάνουμε για κάθε προσωπική μας υπόθεση...Το σημαντικό είναι οι ιδέες να ρέουν... 

 

Συμφωνώ. Δεν πονάνε όσοι αγαπάνε.

 

Δεν χρειάζεται να αγαπάμε...αρκεί να νοιαζόμαστε λιγάκι...Αλλά βλέπεις...ώρες ώρες κάποιους μας ( μιλάω για τον εαυτό μου που μπορώ να το κάνω και δεν το κάνω για να δικαιολογηθώ πίσω από καμία μάσκα αυτοκριτικής της δεκάρας, ούτε για να δώσω το "καλό παράδειγμα"...γιατί στο τέλος δεν είμαι κανένας...)...μας πιάνει αυτοκαταστροφική μανία και βαράμε αλύπητα τους άλλους...μέχρι να τα σμπαραλιάσουμε όλα...Αν και ήδη γνωρίζουμε ότι είμαστε λάθος, αλλά είναι πιο δυνατό από εμάς...Και όσο και αν είναι "ανθρώπινο"...δεν χωρούν δικαιολογίες...Το κεφαλάκι μας δεν το έχουμε μόνο για να βάζουμε το καπέλο η για να στερεώνουμε τα γυαλιά ηλίου...Αλλά και για να σκεφτόμαστε πριν πράξουμε...Και τα τίγκα μας να τα κρατάμε για την πάρτη μας, αν δεν θέλουμε να τα λύσουμε...

Sorriso σε παρακαλώ...ας επιστρέψουμε στις διαφωνίες, γιατί τους τελευταίους 3 μήνες με όποιους συμφώνησα στο δίκτυο η στον "έξω κόσμο", στο τέλος γίναμε μπίλιες χαχαχα...Και έχω αρχίσει να γίνομαι προληπτικός στα γεράματα χαχαχα   

 

@Tenebra_Silente σου βρήκα κάτι εξαιρετικό για αυτό εδώ το παραμύθι......

 

@Niamh-Alysia και εγώ σου απαντώ με ένα κομμάτι από τα Διάφανα Κρίνα

 

Ταξική, όχι. Τοξική, ναι. Ολοι την αποζητούν, αλλά κάποιοι δεν την αντέχουν. Γιατί καταλαβαίνουν οτι παίρνουν αγάπη μόνον όσοι είναι ικανοί να δώσουν αγάπη. Οι υπόλοιποι, ακόμα και όταν τους δοθεί, δεν είναι σε θέση να την εκτιμήσουν. Γιατί δεν εκτιμάς ότι δε γνωρίζεις...

 

Πολλά παραδείγματα φίλων και γνωστών, για να μην μιλήσω για μένα, με αναγκάζουν να διαφωνήσω μαζί σου, στο συγκεκριμένο κομμάτι.  
(Καιρός ήταν!)