Το παραμύθι "αγάπη" according to Grandfather Σκοτάδιας

Παιδάκια σας αφήνω στα "καβγαδάκια" σας...και όταν αποφασίστε την ημερομηνία που θα πέσετε από τον ίδιο γκρεμό, αφήστε μου μήνυμα να έρθω να σας δώσω φρέσκους κουραμπιέδες χαχαχα...

 

Για να μην πάρεις το κρίμα στον λαιμό σου, ε; Ωραίος είσαι!  

Το ποστ με το κουπί μου χτύπησε καμπανάκι, τι καμπανάκι δηλαδή, καμπάνες ακούω τώρα.

 

Μαλάκας είμαι χαχαχα...Η μάλλον...ήμουν...Το πολύ το Κυρ...το βαριέται και ο Παπάς...και με τα μούσια που έχω πλέον...άνετα με περνάς για Αρχιμανδρίτη χχαχαχα

Παιδάκια ξεκατινιάστε ελεύθερα, εγώ πάω στο τουτού και όταν περνάω έξω από Salonica θα σας κάνω ciao ciao ....Φιλούμπες και γαρδούμπες...χαχαχα... 

 

Κάτσε κάτω εσύ, γιατί θα αγριέψω.   

 

Για να προλάβω να βρεθώ από κάτω και να σε πιάσω. Δύσπιστο πλάσμα!

Για ποιόν χτυπά η καμπάνα?

 

Ένα λεπτό να τρομάξω καλά χαχαχα...Καλά, τους κουραμπιέδες θα τους φάω μόνος μου χαχαχα...Γειά σου βρε πεταλούδα της Νέας Γουινέας...Εσύ και οι Παπούα χαχαχα  

 

Για μένα χτυπάει και για τον τρόπο που λειτουργώ.

Το άλλο εννοείται πως ΔΕΝ το πιστεύω!  

 

Αρχιμανδρίτης, ε? Για να μπορείς να λες στις μικρούλες που σου φιλούν το χέρι "σκύψε ευλογημένη"...

 

Η πίστη είναι προσωπική υπόθεση... 

 

Καλό είναι να έχει μια σχέση και με την συμπεριφορά του άλλου, να συμβαδίζει κάπως και να μην είναι τυφλή και/ή απόδειξη του πόσο βλακωδώς καλοπροαίρετοι είμαστε κάποιες φορές.
Φυσικά δεν το λέω για σένα. Είναι η ώρα που σκέφτομαι διάφορα, πιο μετά μου περνάει.  

 

Χαχαχα, πρώτον δεν αφήνω καμία να μου φιλήσει το χέρι...δεύτερον...απεχθάνομαι τις μικρούλες ( η πιο μικρή με την οποία έχω ποτέ συνευρεθεί σεξουαλικά, ήταν 5 χρόνια μικρότερη μου και ένιωθα ότι πήγαινα με το παιδί μου, όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό...και έχω αφήσει τρομερά "κομμάτια" λόγω αυτού του "σκαλώματος" που έχω με την ηλικία...Μεγαλύτερες...και μάλιστα αρκετά δεν έχω θέμα - η μεγαλύτερη που είχα ποτέ, μου έριχνε 12 χρόνια - ....ελάχιστα μικρότερες...άντε 3-4 χρόνια, ΟΚ...μικρότερες πέρα των 3-4 χρόνων...έχω "ζήτημα"...δεν μου "βγαίνει" )...Είχα πάντα μουσάκι φίλε μου...Το μούσι το είχα αφήσει μετά τον θάνατο το πατέρα μου...το συνήθισα...το κράτησα...Το νιώθω κάπου σαν τη μάσκα μου...Αφού τα μάτια δεν μπορώ να τα κρύψω...και μιλάνε αρκετά τα σκασμένα...Κρύβω το πρόσωπο....Ίσως και υποσυνείδητα να θέλω να κρύψω τους άλλους από μένα...Anyway, αν θέλω να κάνω κάποια να σκύψει, believe me...δεν χρησιμοποιώ ούτε "ευλογίες", ούτε καν τα χέρια μου...Επειδή απλούστατα δεν με ενδιέφερε ποτέ να σκύψει η κάθε τυχάρπαστη...Και σε αυτό το "θέμα", έχω έκτη αίσθηση...Όταν με κάποια υπάρχει χημεία...έλξη...το νιώθω στο "στομάχι" μέσα...Και φτάνει το βλέμμα για να την κάνω να "σκύψει" η στην χειρότερη δυο κουβέντες...Δεν το πολυζορίζω με τα λόγια...Αν αρχίσω με κάποια να μιλάω πολύ...έστω και σε επίπεδο πλάκας...σημαίνει ότι δεν με ενδιέφερε ποτέ σα γυναίκα η ότι δεν με ενδιαφέρει πια...Και όσα δεν φτάνει η αλεπού...ούτε κρεμαστάρια τα κάνει, ούτε πηδάει και τα πιάνει...Απλά γιατί εγώ αλεπού δεν ήμουν ποτέ...αλλά λύκος...Θέλω την "σάρκα" κάποιας? Ορμάω και "δαγκώνω" ( και σίγουρα κάποιες φορές έσπασα τα δόντια μου και θα υπάρξουν και άλλες που θα τα ξανασπάσω...Και η απόρριψη μέσα στο παιχνίδι είναι...)...δεν με ενδιαφέρει? Προτιμώ την μοναξιά μου...και απεχθάνομαι τις αγέλες...

 

Εγώ μισώ την καρδιά μου

Είναι άθλια η καρδιά μου.
Χρησιμοποιεί υπερβολικά ιδιώματα,
το στήθος για να σου βεβηλώσει.
Ψεύδεται αναίσχυντα, για να γευτεί την κλειτορίδα σου.
Η καρδιά μου είναι μπάσταρδη.
Πουλάει στάχτες για χαρτοπόλεμο από κασμίρι.
Παρουσιάζεται σκιώδης για να σε βαπτίσει με σπέρμα.

Την καρδιά μου εγώ την μισώ.
Θέλω να την βιάσω και να την ξεθωριάσω,
να την χλευάσω και να την βασανίσω,
να την ξύσω και να την ποδοπατήσω.
Να την γεμίσω με φρίκη,
διακοσμήσω με μώλωπες,
κοιμήσω στις τύψεις.
Να την κομματιάσω για να ταΐσω τα σκυλιά,
να την στύψω για να ξεδιψάσω τις νυχτερίδες.

Μου προκαλεί αηδία η καρδιά μου,
είναι γλοιώδης και ποταπή,
είναι άρρωστη και αποκρουστική.
Χτυπάει μόνο από αδράνεια,
πάλλεται μόνο από ζωτική ανάγκη.
Δεν αισθάνεται πόνο ή χαρά,
δεν εκπλήσσεται,
είναι κυνική και διεστραμμένη.
Δεν γνωρίζει καμία ντροπή,
δεν αισθάνεται συμπόνια.
Είναι σκληρή σαν το ζαφείρι.
Έρπεται σαν φίδι, για να σου δαγκώσει τους γλουτούς.
Καμουφλάρεται σαν χαμαιλέοντας, για να σου γαμήσει το μυαλό.

Την καρδιά μου εγώ θέλω να την σκοτώσω,
να την αποτεφρώσω,
να την ρίξω στον υπόνομο.
Η καρδιά μου είναι μαύρη και δειλή.
Και θέλω να την κατακρεουργήσω, πριν να σε λερώσει.

Ούτως ώστε να γεννηθεί μέσα στο στήθος μου
μια νέα καρδιά, ένα λουλούδι κόκκινο, απαλό.
- Για να μπορέσω να το ξεριζώσω άλλη μια φορά - .
Έως ότου έχει αγκάθια και ευωδιάζει,
έως ότου παιδί ακόμη είναι και γιορτάζει.
Για να την φυτέψω ανθρώπινη στην ιερή γη των ματιών σου.
Και θεία ν' ανθίσει σε μια βροχή από δάκρυα...

( Ten_Sil ... 2007 )

------------------------------



*Γιατί σ'αυτό το νήμα ήταν η αληθινή θέση αυτού του "κειμένου"...