Το παραμύθι "αγάπη" according to Grandfather Σκοτάδιας

Και καλά θα κάνεις αγαπητή ( ω ρε αβρότητες...θα ξεράσω στο τέλος )...Και όμως, εμείς και αν πρέπει να εξηγούμε τα αυτονόητα μεταξύ μας...Εγώ την άμεσα ενδιαφερόμενη δεν θα την ενημερώσω ποτέ...Απλούστατα γιατί την ηλιθιότητα να ξαναδώσω έστω και το παραμικρό κομμάτι της δικής μου σε κάποια, δεν το κάνω ούτε και αν μου βάλουν πιστόλι στον κρόταφο...Μετά έχω ανεβάσει τόσο πολύ ψηλά τον πήχη μου...Που είναι αδύνατον να βρεθεί κάποια ηλίθια που να ήθελε να περάσει από πάνω του...και να σου πω και κάτι...Και για ποιον λόγο και κάποια να το έκανε?...Έξω υπάρχουν εκατομμύρια άντρες καλύτεροι μου σε διάφορα...και σίγουρα πολύ πιο "εύκολοι" από εμένα...Εγώ αν ήμουν στην θέση κάποιας, πέρα από το πολύ 4-5 πηδήματα, μαζί μου δεν θα ξανασχολιόμουν...

 

κι εγω ετσι λεω αλλα δεν ξερω κατα ποσο θα το καταφερω...

 

Σωστότατος...Και το ενδιαφέρον έχει τα όρια του..Όπως και καθένας έχει τους χρόνους του...Αλλά αν πρέπει να "αποδείξει" μόνο ο ένας πόσο θέλει τον άλλο...Ενώ ο άλλος έχει το "δικαίωμα", να "περιμένει" και να "κρίνει"...Πάντα μιλώντας για μένα...και όπως λένε οι φίλοι μου τα Ιταλά...Il gioco non vale la candela...Τουτέστιν, το παιχνίδι δεν αξίζει το κερί...

 

Αγαπητέ Λιζάρδιε δεν είναι ζήτημα να το λες...Αλλά να το νιώθεις...Η μάλλον, να γνωρίζεις ότι πλέον απλούστατα δεν νιώθεις τίποτε...Και πίστεψε με...γίνεται κι αυτό...

 

ναι αυτο το ζω τωρα... αλλα καποια στιγμη θα περασει και θα μπουμε στον επομενο κυκλο...

 

Και αν είναι εκείνο που θέλεις, στο εύχομαι από καρδιάς...Εγώ στον επόμενο κύκλο έχω μπει εδώ και έξι μήνες...Και μου αρέσει που νιώθω από ελάχιστα έως τίποτα...Και που ακόμα και εκείνα τα ελάχιστα μου περνούν γρήγορα...Χωρίς να ζορίζομαι...φυσιολογικά...Σαν τα ονόματα που γράφαμε μικρά παιδιά στην άμμο...Και ερχότανε το κύμα γρήγορα και τα σβηνε.... 

 

Προφανώς και κανείς από τους δυο σας δεν κατάλαβε τι ήθελα να πω. Δεν εννοώ ότι θα περιμένω να περάσει 1000 δοκιμασίες, για να εκφράσω αυτό που νοιώθω μετά από 10 χρόνια. Θα προτιμήσω όμως να περιμένω λίγο, μέχρι να είμαι σίγουρη. Εκτός και αν εσείς προτιμάτε να σας λένε ένα μάτσο κούφια λόγια χωρίς αντίκρυσμα, οπότε προτείνω να πάτε για καφέ και να κάνετε και παρέα.

 

Για καφέ με τον Πελέα θα πάμε σίγουρα και παρεούλα 100%...Ρε συ Fly δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να κατασκηνώσουμε στο μυαλό σου μέσα...Και εντελώς πληροφοριακά...εγώ τουλάχιστον την παρέμβαση σου την πήρα σαν έναυσμα...για να πω τι σκέφτομαι εγώ και πως βλέπω τα πράγματα γενικά...Και δεν απάντησα σε σένα προσωπικά...

Δηλαδή sorry και με το συμπάθιο...Το να πει κάποιος/κάποια το σ'αγαπώ μετά από χ,ψ, ω καιρό τεκμαίρεται λόγω παρόδου του χρόνου ότι το νιώθει και στ' αλήθεια και ότι δεν είναι κούφια λόγια σε καμία περίπτωση?

Επαναλαμβάνω ότι ο καθένας μιλάει με βάση την εμπειρία και τα βιώματα του ( και φαίνεται ότι εμείς οι δύο πρέπει να επεξηγούμε μέχρι και το κόμμα στο τέλος )...Και εμένα μου είπαν τρομερά λόγια και μάλιστα μετά όχι από μήνες αλλά πέρα του χρόνου...Ξέρεις τι βάρος αποδείχτηκε ότι είχαν στο τέλος? Φτερού...Και όχι μόνο μια φορά...Εννοείται ότι όλες δεν είναι ίδιες...Αλλά επέτρεψε μου να είμαι εντελώς δύσπιστος μέχρι να δω πράξεις από κάποια...Και πάλι θα τις ζυγίσω και πάλι δύσπιστος θα μείνω ( ίσως λιγότερο από πριν )...Γιατί στα λόγια όλα ωραία και εύκολα είναι...Τι τα λέμε μετά από δυο ώρες...τι και αν τα πούμε μετά από δυο χρόνια...Αλλά οι πράξεις...πολλές φορές δεν "έρχονται" ούτε μετά από δεκαετία και άπειρα "αργοπορημένα" και για αυτό "όχι κούφια" λόγια...  

 

καλες ειναι κ οι δοκιμασιες... ειδικα αν περιλαμβανουν πατημα με τακουνια κλπ...   θα παμε για καφε γιατι να μην παμε?

 

Ίδιο βάρος έχουν τα λόγια μετά από 2 ώρες και ίδιο μετά από 2 χρόνια; Θα μου πεις, αν πρόκειται για κενό άτομο, ίδιο και απαράλλαχτο θα είναι. Μπορεί και να έχεις δίκιο.

 

Y.Γ. Και πάντα μιλώντας γενικά....Πολλές φορές οι "δοκιμασίες" είναι ανώφελες και δίνουν μονάχα μια ψευδαίσθηση "ελέγχου"...Γιατί αν ο άλλος/η έχει το μυαλό του σε συγκεκριμένο σκοπό...Μπορεί κάλλιστα να "σφίξει τα δόντια" και να τις αντιμετωπίσει όλες...Για να μας δώσει μια "συμπαθέστατη κλωτσιά" στα οπίσθια, όταν ο σκοπός του/της θα έχει πλέον επιτευχθεί...Καλώς η κακώς κάπου είναι και θέμα τύχης και ενστίκτου...και όχι μόνο λογικής...

...Με το να φοβόμαστε τον θάνατο, δεν σημαίνει ότι θα τον αποφύγουμε...

 

Εγώ θα μιλήσω ειδικά, έτσι για να σου την σπάσω και θα πω ότι δεν αναφέρθηκα σε δοκιμασίες που πρέπει να περάσει ο άλλος, για να μου αποδείξει πράγματα. Απλά ο χρόνος θα μου αποδείξει ότι δεν ισχύει το αντίθετο, από αυτό που θέλει να με πείσει πως ισχύει. Μπορεί να μην καταλαβαίνεις την διαφορά, σημασία έχει ότι την καταλαβαίνω εγώ.