Σχεσεις απο αποσταση...εχουν ελπιδες?

Ποσοι αραγε απο εμας εχουν βιωσει αυτον τον πονο της αποστασης?να εισαι αλλου σωματικα ενω το μυαλο και η ψυχη να βρισκεται αλλου?και στο τελος?τι γινεται?ολη αυτη η κατασταση...σε κουραζει η σε δενει πιο πολυ με αυτον που θες?προσωπικα το εχω ζησει στο παρελθον και ειχε αδοξο τελος λιγο η ζηλεια,λιγο η στεναχωρια του να μην μπορω να ειμαι εκει που θελω,ολα αυτα ξεσπανε σε νευρα που το μονο που καταφερνουν ειναι η φθορα της σχεσης...Αραγε υπαρχει αισιο τελος?εχει ζησει κανεις κατι δυνατο ακομη και αν υπαρχει αποσταση?

 

Tις σχεσεις με αποσταση ειναι δυσκολο να τις κρατησει κανεις εαν δεν υπαρχει δεσιμο απο πριν, θεληση να διατηρηθουν εαν ειναι σχετικα "νεες" και την διαθεση να παλεψει εναντια σε καθε εμποδιο και αντιξοοτητα. Παιζουν ρολο η ωριμοτητα, οι συνθηκες, οι χαρακτηρες, η επικοινωνια, η ψυχολογικη/οικονομικη κατασταση και των δυο, η συχνοτητα κατα την οποια βρισκονται τα ατομα και κυριως η υπαρξη εμπιστοσυνης και αφοσιωσης αμφοτερων.

 

Ειναι αυτο που λεμε αν αξιζει κατι θα σωθει δηλαδη...

 

Όσο κλισέ και εάν ακούγεται ναι. Βέβαια κάπου εδώ μπαίνει ένας παράγοντας: εσύ το θεωρείς άξιο σωτηρίας , ο άλλος όχι ή/και αντίστροφα.
Παίζουν διάφορες λεπτομέρειες όσο πιο περίπλοκα είναι τα πράγματα. Το γενικό όμως, ναι, είναι αυτό.

 

Ως κάποια που έζησε από απόσταση και κάτι δυνατό και κάτι...βαρετό, αλλά αρκετά σημαντικό, θα σου πω ότι τελικά δεν φταίνε τα χιλιόμετρα για τον χωρισμό δύο ανθρώπων, αλλά το ότι δεν ήθελαν πραγματικά στο τέλος να είναι μαζί, για όποιον λόγο και αν ήταν αυτό.
Και αυτό θα γινόταν ακόμα και αν ζούσαν στο ίδιο σπίτι, με την διαφορά ότι τότε ίσως να είχε γίνει πιο γρήγορα.
Άλλωστε, το χειρότερο δεν είναι να υπάρχει χιλιομετρική απόσταση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι, αλλά να είναι στο ίδιο δωμάτιο και να νοιώθουν λες και βρίσκονται σε άλλους πλανήτες.  

 

Εχεις ενα δικιο σε αυτο, οταν θες κατι πολυ δεν υπολογιζεις τιποτα...ουτε αποσταση ουτε προβληματα,ουτε εμποδια... κατα βαθος και εγω ετσι πιστευω...απλα οταν πληγωνεσαι απο κατι προσπαθεις να το δικαιολογησεις και δεν παραδεχεσαι οτι τελικα δεν ηταν η αποσταση βρισκοντας ενα σωρο αλλα αιτια χωρις να ανοιγεις τα ματια σου...

 

Μπορεί να μην υπολογίζεις τίποτα, όταν θες κάτι πολύ, αλλά δυστυχώς θα υπάρξουν και πρακτικά προβλήματα σε μια τέτοια περίπτωση. Είτε έχει να κάνει με τον διαθέσιμο χρόνο, είτε με τα οικονομικά, είτε με ένα σωρό άλλα εμπόδια, που όταν στραβωνόμαστε από έρωτα, τα θεωρούμε ασήμαντα. Σίγουρα παίζει ρόλο και το αν η απόσταση αυτή είναι απλά προσωρινή ή αν είναι μια μόνιμη κατάσταση, μια και κανείς δεν μπορεί να μετακομίσει στην πόλη του άλλου.
Η δική μου ιστορία χάλασε (ή για να είμαι πιο ακριβής, την τελείωσα μετά από χρόνια) για ένα σωρό άλλους λόγους, που καμιά σχέση δεν είχαν με την απόσταση. Ή μάλλον είχαν, κατά κάποιο τρόπο. Ήρθε μια στιγμή που καθόμουν δίπλα του στον καναπέ και ένοιωθα ότι θα προτιμούσα να υπήρχαν ανάμεσά μας τουλάχιστον 1000 χιλιόμετρα.

 

Αυτο ειναι το χειροτερο η αποσταση που νιωθεις οταν εχεις τον αλλον διπλα σου...σε καταλαβαινω...κατα την αποψη μου καλα εκανες και το τελειωσες γιατι δεν εχει ουσια οταν πλεον εχει σηκωθει ενα βουνο αναμεσα σε ενα ζευγαρι οποιασδηποτε κατηγοριας ητε bdsm ητε απλης σχεσης!

 

Ενώ όταν θες κάποιον, ακόμα και τα βουνά εξαφανίζονται.  

 

Αυτο ξανα πες το αρκει να το θες πολυ οποιο και αν ειναι το τιμημα.

 

Προσωπικά όσο και συναισθηματικά και ρομαντικά να βλέπεις μια σχέση εξ αποστάσεως κάποια στιγμή θα έρθει ο καιρός να αντιμετωπίσεις και το πρακτικό κομμάτι μιας τέτοιας σχέσης.
Είπατε για το να είσαι με κάποιον-α και να ατονίσουν τα αισθήματα.Τι γίνεται όμως εάν συμβεί το αντίστροφό;Εάν τον-ην θες συνέχεια;
Θα σου-του περισσεύουν πάντα χρήματα για να πηγαίνεις πέρα-δώθε.Και πες άντε βρίσκεις χρήματα,χρόνος θα υπάρχει πάντα;
Καλώς ή κακώς επίσης στην εποχή που ζούμε όσο ρομαντικοί και να είμαστε το πρακτικό κομμάτι πλέον παίζει σημαντικό ρόλο.
Δεν αποθαρρύνω κανένα απλά θέτω τα πράγματα στην πραγματική βάση.Εάν θέλουμε μια σχέση εξ αποστάσεως θα πρέπει εκτός από τους συναισθηματισμούς να υπάρχει η σύνεση και η λογική.Εάν τα "βάλεις κάτω" και τελικά σου βγαίνουν τότε τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει από το να χαρείς μια τέτοια σχέση.

 

Βιωσα και γω τη σχεση απο αποσταση και αυτο που εχω να πω ειναι οτι σε μια τετοια κατασταση τρια πραγματα θα συμβουν.. 1 η αποσταση θα δυναμωσει και ταυτοχρονα θα φθυρει των ερωτα (σαρκικα)στο χρονο ,φυσικα οσο αντεξει,2 θα δημιουργηθει χασμα μεταξυ των δυο,δηλαδη και καθε μερα να μιλας στο τηλ,τι αλλο θα βρεις να πεις;;καποια στιγμη θα στερεψει το γαμημενο,αν ο αλλος δεν ειναι διπλα σου,να τριφτεις μαζι του,να ζησεις χειροπιαστα πραγματα,να μαλωσεις ,να μην του μιλας ,να τον κοιταξεις στα ματια και να του πεις οτι τον αγαπας η να βγεις για ενα καφε η εστω να αισθανεσαι την αυρα του διπλα σου ,πως το τηλ η το skype η οπως αλλιως λεγεται το μεσον θα τον φερουν διπλα;ολα αυτα το μονο που προσφερουν ειναι μια εικονικη πραγματικοτητα.και 3 η αποσταση μετα απο λιγο καιρο θα παψει να ειναι αποσταση αν το θελουν και οι δυο(βλεπε the notebook)