Κοπρολαγνεία

Seduced mind, μα δεν αναφερόμουν σε σένα, αλλά στον παραπάνω χρήστη που ανέφερε για Αφέντρα, οπότε υποθέτω ότι ο ίδιος είναι slave.

 

Αν γνωρίζει τη διαφορά.... τότε μάλλον

 

Ο υποτακτικός κάνει ό,τι θέλει αυτή που θα του επιβάλει τις επιθυμίες της, την οποία διάλεξε ο υποτακτικός σύμφωνα με τις επιθυμίες του, και όχι ό,τι τραβάει η ψυχή του.

 

Το να μιλάμε για καθαρότητα σε ένα νήμα περί κοπρολαγνίας είναι παράταιρο. Όμως η Alpha Noir μπορεί να συμβάλει στο νήμα. Είναι πολύ επιδέξια στη γλώσσα.

 

A ναι; Και αν η Κ του στη πορεία, του πει θα στηθείς να σε γαμήσουν 10 άντρες χωρίς να του έχει κάνει κάποια νύξη όταν τη γνώρισε αυτός θα κάτσει να πει ναι γιατί πρέπει να εκπληρώσει τις επιθυμίες της Κ της; Αλλο Λωζάνη άλλο Κοζάνη, άλλο βούρτσα άλλο πούτσα, άλλο σκλάβος άλλο υποτακτικός....

 

seduced mind, σωστά τα έχει γράψει η atasai  

 

Όποιος θέλει να κάνει ό,τι θέλει αυτός και όχι αυτό που θέλει αυτή που διάλεξε αυτός να του λέει τι θα κάνει είναι παντελώς ιδιοτελής. Δεν μπορεί να επιδιώκει κανείς ερωτικές σχέσεις με αντάλλαγμα βολικά πράγματα. Γιατί ως γνωστόν ο ερωτισμός δεν μπορεί να είναι βολικός. Διότι μόνον όποιος κουράζεται είναι πραγματικό ερωτικό υποκείμενο. Μόνον έτσι κερδίζεται μια θέση στον ερωτισμό.

Θα αναρωτηθεί κανείς: Με ποιον τρόπο μπορεί να μοχθήσει στο έπακρο ένας άνθρωπος; Τι μπορώ να κάνω εγώ, εσύ, ο κάθε εν ερωτισμώ αδελφός μας για να δείξει την πίστη του; Απαντούμε: Με τη μαστίγωση και την κοπροφαγία ο άνθρωπος σε κάθε παραδοσιακή θρησκεία που σέβεται τον εαυτό της δείχνει την υποταγή του στην πίστη του. Τι γίνεται όμως όταν το υποκείμενο αρέσκεται σε τούτες τις δραστηριότητες και εισπράττει απόλαυση από την ικανοποίηση του αρρωστημένου του εγωισμού, εφόσον ικανοποιεί τις επιθυμίες του υπό την πρόφαση της ερωτικής αφοσίωσης; Όταν επιδιώκει τις σαρκικές ηδονές σε δραστηριότητες που η φύση τους και ο στόχος τους είναι ακριβώς το αντίθετο, όπως είναι οι ερωτικές σχέσεις, που στόχο έχουν, φυσικά, την κάθαρση και τη ματαίωση της επιθυμίας;

Τότε, μία και μόνον λύση υπάρχει. Πρέπει να επιβληθεί στον "υποτακτικό" η αποχή από τούτες τις δραστηριότητες, αδερφοί μου, για να μην νιώσει ποτέ ότι αφιερώθηκε αρκετά στον ερωτισμό. Σε διαφορετική περίπτωση το υποκείμενο κατρακυλάει στον σατανικό δρόμο των σαρκικών τε και συναισθηματικών απολαύσεων. Γνωρίζουμε όλοι πως άνθρωποι που ακολούθησαν αυτό τον διαβολεμένο δρόμο τόλμησαν να - ανατριχιάζω στη λέξη - ευτυχήσουν και να κάνουν rl σχέσεις, ο θεός να με συγχωρέσει.

 

atasai το θέτεις σε λάθος βάσεις, δεν είναι το ζητούμενο το τι θέλει ένα υ γιατί στο κάτω κάτω ένα υ που έχει έμφυτη την υποτακτικότητα είναι κερδισμένο από χέρι. Λαμβάνει ικανοποίηση μέσω της πραγματοποίησης των επιθυμιών της Κ του. Όπως και να έχει λοιπόν καμία αποχή δεν μπορεί να στερήσει την ικανοποίηση του υ, γιατί και αυτή (αποχή) επιθυμία της Κ του είναι, οπότε κατανοείς πως επέρχεται ικανοποίηση ακόμα και από την αδράνεια εφόσον αυτό επιθυμεί η Κ γιατί η ίδια το επέλεξε.

 

Το κατανοώ πλήρως αυτό που λες. Είναι ένας αναπόδραστος φαύλος κύκλος η ικανοποίηση. Το ίδιο ζήτημα έχουν αντιμετωπίσει, μην σου φανεί αστείο, μοναχοί του αγίου όρους ως προς το ζήτημα της νηστείας. Ενώ η νηστεία έχει ως αρχικό στόχο της τον ασκητισμό, τελικά στα χέρια ενός δούλου του θεού δεν μπορεί παρά να του τονώσει την προσωπική υπερηφάνεια. Κάποιοι απαντούν στο δίλημμα με το να αρταίνονται εκουσίως κάποιες λίγες μέρες κατά την περίοδο που θα έπρεπε κανονικά να νηστέψουν. Τελικά, όμως, η υπερηφάνεια τονώνεται και πάλι, όταν και πάλι επιστρέψεις στον ασκητικό δρόμο της νηστείας με την επιπλέον, μάλιστα, ικανοποίηση της εκούσιας ανθυπερήφανης, δήθεν, κρεοφαγίας.

Δεν θα έπρεπε λοιπόν, αν είναι κανείς ειλικρινής με την πίστη του, να κάνει μια τέτοια επιλογή τόσο μακροπρόθεσμη και χωρίς πισωγύρισμα που δεν θα του επιτρέψει ποτέ να νιώσει προσωπική επιβράβευση; Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν ιερείς αφιερωμένοι στον ιστορικό υλισμό. Και ακόμη πιο πέρα, άνθρωποι που αρνούνται την ύπαρξη του θεού. Οι πιστότεροι όλων: οι σκεπτικιστές.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Θα φανεί ίσως εκτός θέματος σε ανθρώπους που είναι καινούργιοι στην πίστη αυτή που ονομάζεται bdsm. Δεν είναι όμως. Όποια έχει υπάρξει σκλάβα το ξέρει. Τσάκωνει διαρκώς τον εαυτό της να ικανοποιείται, με την μεθοδολογία ακριβώς που περιγράφεις. Άλλες φορές απολαμβάνει τις ίδιες τις πρακτικές και άλλες το ίδιο το γεγονός πως υπομένει κάτι που δεν απολαμβάνει. Αυτό όμως για μένα δεν είναι αφοσίωση. Και η πιο συνειδητή επιλογή δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή των αθέων, των μόνων πραγματικών πιστών του θεού. Ο υποτακτικός πρέπει να μην ανταμείβει τον εαυτό του με τέτοιες σχέσεις και να ταχθεί σε ένα ασεξουαλικό μονοπάτι.

Τότε και μόνο τότε μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για bdsm.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτά που αναφέρεις, αλλά θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που κρύβει στοιχεία του BDSM μέσα του να στερήσει την ικανοποίηση από τον εαυτό του, παρόλο που αυτό είναι το ορθό σύμφωνα με τον προβληματισμό σου. Επιπροσθέτως σε αυτό συμβάλλουν και τα Κ στοιχεία γιατί αυτά είναι που επιβραβεύουν τους υ τους. Εγώ για να είμαι ειλικρινής απέναντι σου, δεν μπορώ να απαλείψω την ικανοποίηση διότι είναι αλληλένδετη με την υποτακτικότητα μου. Εάν μπορούσα, αυτό θα σήμαινε πως θα μπορούσα να επιβληθώ στον ερωτικό μου κόσμο οπότε σε μια τέτοια περίπτωση αυτό που θα επέλεγα πραγματικά να κάνω στον εαυτό μου είναι να στερήσω το BDSM από την ζωή μου καθολικά και όχι την ικανοποίηση...

 

Ένα σωρό σάλτσες. για να δείξεις τι ακριβώς ατασάι, πως συμφωνείς με το "ΕΓΩ έτσι θέλω να σου παραδίδω τον έλεγχο και θα μου κάνεις αυτό κι αυτό" και γίνομαι και ο σουπερ ντούπερ ήρωας υποτακτικός που τρώει το σκατό της κυρίας του..Θέλει δε θέλει βρε η Κυρία σου, εσύ το σκατό θες να φας. Αν εκείνη δε θέλει να αποδεικνύεις την αφοσίωσή σου τρώγοντας το σκατό της, τι γίνεται; Μήπως να διαλέγει εκείνη τον τρόπο που θέλει να της δείχνουν την αφοσίωση; Όχι, πρέπει να δέχεται ό,τι παπαριά κουβαλάει εγγεγραμένη ο άλλος στο μυαλό του.
Η κυριαρχία δεν είναι fetish ντελίβερι, κι ο slave πρέπει όταν παραδίδει τον έλεγχο να το γνωρίζει, πως κανένα δικό του φετίχ δεν υπερτερεί της θέλησης της κυρίαρχης. Αν θέλει ικανοποίηση των φετίχ του νέτα σκέτα, είναι φετιχιστής και όχι υποτακτικός.
Αν θα υπάρξει περίπτωση να ικανοποιεί το φετίχ του; Αν αυτό ταιριάζει με της Mistress του, ναι, και πάλι όταν το ορίζει εκείνη, όχι όποτε του τη δίνει αυτού να "αποδεικνύει την πίστη του". Λες και πρώτη φορά το βλέπουμε στον χώρο, να το παίζει ο κάθε φετίχας υποτακτικός.