Ομοφυλοφιλία: Ας ανοιχτούμε επιτέλους...

ναι το ιδιο λεμε μην τα λες σε μενα. πες το σε αυτος που θελουν να τους εχουν κρυμμενους.
που εχουν γυναικα και παιδια και το βραδυ οταν τις φιλανε μυριζει το στομα τους σπερμα,και το πρωι στη δουλια θα κραξουν τον ανοιχτα gay συναδελφο τους

 

Επετρεψέ μου να διαφωνήσω, εγώ θέλω να υπάρχουν οι "ορθές απόψεις" πως αλλίως θα κάναμε τέχνη για τον επόμενο   να κλείσω με μια αφιέρωση απο αυτα τα queer άτομα που κάνουν τρελλά πραματα και σοκάρουν τους κυριους και τις κυριες

 

Μα, αγαπητέ, η υποκρισία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας. Δεν με εκπλήσσει τίποτα.
Και όλοι αυτοί που με στραβοκοιτούσαν όταν έβγαινα για καφέ με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, επειδή του άρεσε να κυκλοφορεί βαμμένος, δεν έχουν ιδέα πόσο όμορφη ψυχή είχε και τι έχαναν που δεν του έδιναν την ευκαιρία να τους το αποδείξει.

 

Τέλειο το song και η παρέμβαση σου είναι εντελώς on topic...Εγώ...σαν άλλη μια γνώμη ( που ξέρουμε καλά ότι είναι σαν την σούφρα...και όλοι έχουμε μια...Τώρα λυπάμαι αν η δικιά μου ξέρω ότι δεν παράγει λουλούδια...και ότι έχει την ίδια αξία με του οποιουδήποτε άλλου...Ακόμα και με εκείνη "εξωγήινων μορφών ζωής" ) λέω...ότι εκ πεποιθήσεως γουστάρω να είμαι με τα πρόβατα απέναντι στους "λύκους"...και ας διαφωνώ κάποιες φορές με τα πρόβατα...Γιατί σιχαίνομαι τους όχλους...

Καλώς η κακώς τίποτα δεν προσφέρεται άνευ αντιτίμου...ούτε το αυτονόητο...Και δυστυχώς...κάποιος εκεί που χρειάζεται, για να πάρει εκείνο που δικαιωματικά του ανήκει...πρέπει να "δαγκώσει" με την σειρά του...

Κλείνοντας...Here's to the "Losers"...

...Χαιρετώ κι εγώ...μετά μουσικής... 




The losers ( Warrior Soul )

Have you ever wanted To be someone you're not
But you look into the world And you see what you've got

There's nothin' there But brains and guts
Finally open the door And then it shuts

Look to the center And i'll think you'll find
The people that are gettin' They are blind

You changed the channel And there's nothin' there
You weren't born pretty And it isn't fair...

Here's to the losers
The substance abusers
To the rejects
All the imperfects

'Cause i think we're beatiful
'Cause i think we're beautiful
'Cause i think we're beautiful
No matter what anyone says
I think we're beautiful
The most beautiful in the world

You try for jobs But they say you're strange
You're sportin' a style That they call pain

So you get in trouble And your brain is gone
You're cryin' out man But the words are wrong

Here's to the losers
The substance abusers
To the rejects
All the imperfects

'Cause i think we're beautiful
'Cause i think we're beautiful
'Cause i think we're beautiful
No matter what anyone says
I think we're beautiful
The most beautiful in the world

I know you're tierd Of being put down
And all the crap that's said in town
But you're a person thatmatters most
I raise my glass, And make a toast

Here's to the losers
Substance abusers
To the rejects
All the imperfects
To the retarded
And the broken-hearted
To the starving masses
And the lower classes

'Cause i think we're beautiful
'Cause i think we're beautiful
'Cause i think we're beautiful
No matter what anyone says
I Think we're beautiful

 

Αν και δε διάβασα εξονυχιστικά όλο το νήμα, θα ήθελα να πω το εξής: Ο κολλητός μου είναι gay. Οι γονείς του δεν το ξέρουν, αλλά φυσικά το έχουν ψιλιαστεί. (Σημείωση: κατάγομαι από μια κλειστή κοινωνία, όπου ο άντρας, για να λέγεται άντρας πρέπει να χτυπάει το χέρι στο τραπέζι.)
Παρόλ' αυτά, κάποια στιγμή, ο πατέρας του φίλου μου του λέει:

"Ό,τι και αν κάνεις, να είσαι κύριος."

Εκτιμώ πως, έτσι απλά, χωρίς βερμπαλισμούς, ο πατέρας του έδωσε μία απάντηση η οποία είναι και απάντηση για πολλά από αυτά τα ερωτήματα.. Ό,τι και να κάνουμε, είτε είμαστε ομο, ετερο, αμφι, pervs, bottom, Doms ή δενξερωγωτιαλλο να το υποστηρίζουμε χωρίς να χρειάζεται να τραβήξουμε τα βλέμματα επάνω μας, μόνο και μόνο για να προκαλέσουμε. Να υπάρχει ο σεβασμός προς ό,τι κάνουμε με όποιον/α το κάνουμε. Στην τελική, αυτό που μένει είναι η καλή ή η κακή ανάμνηση.

Η εικόνα που δίνει ένα ομο ζευγάρι όταν φιλιέται στο δρόμο, ε, ναι, πως να το κάνουμε, θα τραβήξει τα βλέμματα και αυτό γιατί πολύ απλά δεν είναι κάτι σύνηθες, τουλάχιστον στην ελληνική κοινωνία. Ας μην καταδικάζουμε κάθε παρθενική αρνητική συμπεριφορά. Αν επαναληφθεί, τότε ναι.. Κατακριτέα. Το έπαθα και εγώ η ίδια όταν είδα τον κολλητό μου να φιλιέται. Παραξενεύτηκα στην αρχή.. Και αυτό γιατί, μπορεί να άκουγα, διάβαζα κτλ κτλ, αλλά μόλις το βλέπεις live με τα ματάκια σου σε "τσιμπάει". Στο τρίτο φιλί μου φαινόταν όλα φυσιολογικά.

Σχετικά με τα pride. Προσωπικά δε συμφωνώ. Τι κερδίζει η ομο κοινότητα με το να βγαίνει μια φορά το χρόνο και να χαίρεται τη φύση της; Αφού είναι πιο γαμάτο να το χαίρεσαι κάθε μέρα. Δε διαφωνώ με όσους το κάνουν.. Μακάρι να είναι κίνητρο για ανθρώπους να "βγουν απ' το καβούκι τους".. Διαφωνώ όμως με αυτή τη λογική της ετήσιας γιορτούλας. Είναι σαν αυτές τις άθλιες μέρες "Κατά του καρκίνου, της παιδικής θνησιμότητας, της βαναυσότητας εναντίον των κουνουπιών" και λοιπών βλακειών. Να κάνω δηλαδή τι την ημέρα περιβάλλοντος; Να σβήσω τα φώτα για μισή ώρα προς ένδειξη προστασίας του πλανήτη, όταν την προηγούμενη έχω πετάξει 40 αποτσίγαρα στη θάλασσα και έχω αφήσει 2 ώρες να τρέχει το νερό; Κάπως έτσι μου κάνει οποιαδήποτε γιορτή...

Και εντάξει πια.. Νισάφι με την καραμέλα της διαφορετικότητας. Προσωπικά δε βλέπω καμία, μα καμία διαφορά σε κανέναν. Εγώ βλέπω ανθρώπους.. Βλέπω μονάδες να προσπαθούν να συνυπάρξουν. Εγώ είμαι η Μαρλέν. Ο Κώστας είναι ο Κώστας. Η Έλενα είναι η Έλενα, ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ο Αθανάσιος Κλάρας και οι φασίστες είναι για το μπούτσο. Όσο προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας για το "η διαφορετικότητα του καθενός είναι σεβαστή", τόσο πιο πολύ απομακρύνουμε το είναι του από το σεβασμό που θέλουμε να του προσφέρουμε.

 

Έτσι ακριβώς ένοιωσα και εγώ, όταν με κάλεσε να φάμε οι τρεις μας ένα βράδυ και εκεί μου αποκάλυψε το "μυστικό" του. Στο πρώτο φιλί ένοιωσα κάπως περίεργα, όχι γιατί είδα δυο άντρες να φιλιούνται, απλά επειδή τον είχα συνηθίσει να κυνηγάει γυναίκες. Στο τρίτο φιλί ένοιωσα ζήλεια, με την καλή έννοια, γιατί αυτοί οι δυο έτρωγαν κάθε βράδυ στο μπαλκόνι με αναμμένα κεριά και έλιωναν ο ένας για τον άλλον και το ήθελα και εγώ αυτό.  

 

Το κοινό αίσθημα σε μία κοινωνία ορίζεται από την πλειοψηφία. Δεν «επιλέγουμε να το αποτελούμε» εγώ ή εσύ. Και φυσικά δεν έχει να κάνει η ύπαρξή του με τη δημοκρατία, καθώς αυτό δημιουργείται σε κάθε περίπτωση, αλλά μόνο ο σεβασμός σ’ αυτό. Τουλάχιστον αυτό ισχύει στα πολιτισμένα κράτη που επιθυμούν να υπάρχει μια κάποια κοινωνική συνοχή.
Καλή συνέχεια επίσης.

 

Το κοινό αίσθημα σε μία κοινωνία ορίζεται από την πλειοψηφία. Μάλιστα. Ποιός διαμορφώνει όμως το κοινό αίσθημα,και πως;

O Mάνος Χατζιδακις ηταν ομοφυλόφιλος.
Ο Mάνος Χατζιδακις ήταν τουλάχιστον για την περασμένη γενιά ,πρότυπο.Αυτό λειτουργούσε έτσι και αναφορικά με τις σεξουαλικές του ιδιαιτερότητες.Η ομοφυλοφυλοφιλία φιλτραρισμένη μέσα απο την δημόσια εικόνα του έχανε, (η αν όχι έχανε, μείωνε) το αρνητικό ηθικό της πρόσημο στην κοινωνία, ο Χατζιδάκις βοήθησε τους ίδιους ομοφυλόφιλους να απενοχοποιηθούν και τους υπόλοιπους να πλησιάσουν ,να κατανοήσουν και να αποδεχθούν, κάποιοι, την ομοφυλοφιλία σαν μία απο τις πολλές παραμέτρους διαφορετικότητας της προσωπικότητας του ανθρώπου.
Βοηθάει φυσικά σ'αυτό πέρα απο την καλλιτεχνική του δημιουργία το ανεξάρτητο πνεύμα του, οι τολμηρές θέσεις που παίρνει που υπερβαίνουν σε πολλά ζητήματα τις κρατούσες αστικές αντιλήψεις.Η συντηρητική βάση της κοινωνίας φυσικά με αιχμή έκφρασης της τους Αυριανιστές αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο.Δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως αριστερός, οπότε...:
« Χθες εμφανισθηκε ενας χαμερπης ομοφυλοφιλος, ενας κιναιδος ολκης, να σε αποκαλεσει φιλε αναγνωστη φασιστα! Μπροστα σε χιλιαδες ανθρωπους και με μια εμπαθεια που διακρινει τους παθητικους ανωμαλους, εδηλωσε οτι η εφημεριδα που διαβαζεις ειναι φασιστικη και συνεπως εσυ, ο αναγνωστης, φασιστας! Και τα εδηλωσε δημοσια τα θηλυκα του εμεσματα, ενα κνωδαλο που γλειφει απο τοτε που υπαρχει τις πατουσες του φασισμου!
Πως ειναι δυνατον ενα τετοιο καθαρμα να αφηνεται ελευθερο με λυσσα και παθος ολους αυτους τους πολιτες να βριζει με τη χυδαιοτητα των οικων ανοχης. Ποιος εδωσε το δικαιωμα στον απαισιο εκμαυλιστη νεων, που ακουει στο ονοματα, Μανια, Μανωλια, Μινου Χατζηδου, ποιος επετρεψε σ’αυτο το αποβρασμα να παιρνει το μικροφωνο στα χερια του και να εκθετει οργανωτες μιας φιλανθρωπικης εκδηλωσης.
Αυτο το σκουληκιασμενο τομαρι αποτελει στιγμα για την σημερινη ελληνικη κοινωνια. Να προστατευσουμε τα παιδια μας απο το ηθικο ΑIDS αυτου του βρωμερου υποκειμενου. Αρκετοι νεοι πληρωσαν ακριβα τη γνωριμια μαζι του. Οχι αλλα θυματα…».
[ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΡΙΑΝΗ-6 Σεπτεμβρίου 1987]



Και ο Τρύφων Σαμαράς είναι ομοφυλόφιλος.
Ο Τρύφων Σαμαράς είναι για την σημερινή γενιά πρότυπο. Αρνητικό.
Η ομοφυλοφιλία μέσα απο την εικόνα του Τρύφωνα Σαμαρά γίνεται γελοία,βαραίνει αβάσταχτα καθώς αναδύεται απο την κιτσάτη, προκλητικά επιτηδευμένη εμφάνιση και συμπεριφορά του , που δεν χαρακτηρίζει πια μόνο τον ίδιο ,μέσα απο αυτόν και τα πολλά αντίγραφα του που κυκλοφορούν στη δημόσια ζωή με θράσος και περηφάνια γι αυτό που αντιπροσωπεύουν,η εικόνα γενικεύεται, η ομοφυλοφιλία ενσωματώνει τη γελοία εικόνα του προτύπου, η ομοφυλοφιλία του Χατζιδάκι γίνεται η εξαίρεση, το άλλοθι για το ανάθεμα και τον χλευασμό της κοινωνίας για τις "πούστρες" ορθώνεται πανίσχυρο. Δεν έχει ανάγκη πια τον Αυριανισμό η κοινωνία για να οχυρωθεί απέναντι στην ομοφυλοφιλία,φροντίζει απλά μέσω των ΜΜΕ να προβάλει (και να πουλάει μάλιστα) τα καμώματα των επιφανών και δημοφιλών εκπροσώπων της.Η διαφορετικότητα της ομοφυλοφιλίας έτσι μέσα απο την γελοιότητα και την γραφικότητα της ξεδοντιάζεται, εμπορευματοποιείται και ενσωματώνεται. Ειναι πλέον ανεκτή και τρέντυ.

Το κοινωνικό αίσθημα λοιπόν,η πλειοψηφία, κατάλληλα διαμορφωμένη και απο τη μια πλευρά και απο την άλλη, ανοίγει την ζεστή αγκαλιά της στην ομοφυλοφιλία.Βάρδα μόνο μη χτυπήσει την πόρτα της...

 

Παρά τις όποιες, κόσμια πάντως διατυπωμένες -προς τιμή των εκφερόντων- επιφυλάξεις, νομίζω πως όλοι συμφωνούμε στο δικαίωμα ύπαρξης, έκφρασης (εδώ κυρίως εστιάζονται οι επιφυλάξεις) και ισότιμης συμμετοχής στο κοινωνικό γίγνεσθαι των ομοφυλοφίλων. Προσωπικά μάλιστα υποστηρίζω - όπως και κάποιοι συμφορουμίστες- την άρση της θεώρησης των gay ως "διαφορετικών", με την έννοια της κοινωνικής ομάδας που χρήζει ιδιαίτερης μεταχείρισης.

Με αφορμή όμως το απόσπασμα από την Αυριανή που παρέθεσε ο αγαπητός @underherfeet θέλω να επισημάνω τον κίνδυνο του λαϊκισμού σε όλες τις εκφάνσεις του ατόμου και της κοινωνίας. Ο λαϊκισμός ελλοχεύει από το λόγο ενός ακαδημαικού μέχρι τις βρισιές ενός φασίστα. Σταματώ εδώ γιατί είμαι ήδη off topic. Ισως ανοίξω σχετικό νήμα...

 

Ναι, κόσμιες ήταν. Οι απόψεις των υποστηρικτών (τι ακριβώς άραγε υποστηρίζουν, ξέρουν; ) όμως δεν ήταν κόσμιες. Διαβάσαμε από τους «υποστηρικτές» πως οι τάδε «είναι για τον «μπούτσο» οι άλλοι είναι «μπούληδες», «νεάντερταλ» κλπ κλπ. Το νόμισμα βέβαια έχει δύο όψεις και οι «βρισιές ενός φασίστα» έχουν γίνει μόδα και politically correct να εκτοξεύονται από το βόθρο ενός αριστερού.

 

Οπου δεν υπάρχουν επιχειρήματα, υπάρχουν βρισιές. Οταν δε μπορείς να χτυπήσεις μιά άποψη, χτυπάς αυτόν που την υποστηρίζει. Αυτό είναι λαϊκισμός. Από οπουδήποτε και αν προέρχεται.

 

μα καλα αυτοι οι αριστεροι ειναι πολυ ρατσιστες με τους ρατσιστες.δεν μπορουν να σεβαστουν τη διαφορετικοτητα του αλλου.
ενηλικες ειμαστε αμαν! πρεπει με λογικα επιχειρηματα να αντικρουσεις γιατι οι μεταναστες,οι gay κτλ. δεν ειναι δευτερης διαλογης ανθρωποι και δικαιουνται οτι και οι υπολοιποι μεσα σε μια κοινωνια.