Όταν ο Κυρίαρχος και η υποτακτική μοιράζονται την ίδια κάμαρα...

Κανείς δεν έχει την δικαιοδοσία να κρίνει τι να κάνει ή τι να μην κάνει και τι δικαιούται και τι όχι η σκλάβα, και τι χώρο θα έχει και αν θα έχει χρόνο για πάρτη της ή όχι, πέραν Του Κυρίου της.

Η σκλάβα δεν είναι ένα είδος και τελείωσε. Ούτε οι 24/7 σχέσεις πανομοιότυπες.
Ακριβώς επειδή δεν αφορά περιστασιακή σχέση ή σχέση μερικής υποταγής, μου φαίνονται ιδιαίτερα διασκεδαστικές απόψεις, που ορίζουν το 24/7 ως ένα 24/7 σέσσιον. Πέραν τούτου, σ ένα household μπορούν να συνυπάρχουν, πέραν του ενός είδους υ και σ κι η κάθε μία να έχει διαφορετικό ρόλο, ανάλογα πάντα με τις ιδιαίτερες της ικανότητες και δυνατότητες. Οπότε αν Ο Κύριος κρίνει, πως για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση του δυναμικού μιας σκλάβας Του, χρειάζεται εκείνη να έχει χρόνο και χώρο για πάρτη της, για τους όποιους λόγους, δεν μοιάζει λογικό να αγνοήσει το καλό της ιδιοκτησίας Του,για να κρατήσει τους τύπους και τα δόγματα ή τις θεωρίες άλλων, πόσο μάλλον εις βάρος της ψυχικής/σωματικής υγείας της ιδιοκτησίας Του.

 

Αυτό είναι ένα πάρα πολύ ωραίο θέμα που ομολογώ μου είχε διαφύγει. Δεν θα μιλήσω γενικά, αλλά προσωπικά.
Αρχικά σε κάθε σχέση πιστεύω ότι θα πρέπει να μπορείς ν'αναπνέεις. Δεν θα μπώ σε ταμπέλες σκλάβου-Αφέντρας κτλ.
Η Κυρία μου κι εγώ είμαστε δύο άνθρωποι που η εργασία τους καταλαμβάνει πάρα πολλές ώρες της ημέρας, όπως και η φύση
της εργασίας μας απαιτεί αφιέρωση διαβάσματος στο σπίτι. Αυτός ο χρόνος δίνεται εκατέρωθεν, χωρίς να το έχουμε θέσει από
την αρχή. Άλλωστε νομίζω ότι κάποια κοινά με τον άνθρωπό σου είναι και αυτά που σε κερδίζουν.

Ένα ακόμη κοινό που μας αρέσει είναι η ησυχία και η ηρεμία, γενικώς είμαστε πολύ ήσυχοι.
Πχ υπάρχουν στιγμές που διαβάζει ένα βιβλίο κι εγώ είμαι δεμένος και φιμωμένος ή γονατιστός και άλλες πολλές παραλλαγές.
Δηλαδή μπορείς να συνδυάζεις καθημερινά πράγματα με το κάτι διαφορετικό που υπάρχει στην σχέση μας.

Από εκεί και πέρα χρειάζεται μεγάλη υπομονή, ιδιαίτερα από την πλευρά της, είμαι πολύ δύσκολος άνθρωπος και αντιδραστικός,
ο ''τυπικός'' σκλάβος που συνηθίζουμε να λέμε μετάξυ μας.

Mπορούμε και μοιραζόμαστε τα πάντα, εκτός από το σίδερο, αυτό είναι δική μου δουλειά αποκλειστικά!

Άλλωστε εγώ είμαι ο άντρας του σπιτιού και απαιτώ να έχει ζεστό νερό όταν πλένω τα πιάτα!!  

Μην ξεχνάτε ότι όλες οι ώρες δεν είναι ίδιες, τα προβλήματα και η καθημερινότητα σε κάνουν ώστε να προσαρμόζεις τα πάντα, πάντα.

Αν αυτό το κάνεις με αγάπη και γεμίζει και τους δύο όλα μπορούν να λειτουργήσουν όμορφα και ομαλά.

Πάντοτε μα πάντοτε είμαι από κάτω της!!

(ας είμαι 1,88   )

 

Κάθε άνθρωπος ,ακόμα και αυτός που έχει αυτοπροσδιοριστεί σαν σκλάβος ,στο βαθμό που δεν ζεί αποκομμένος εντελώς απο το υπόλοιπο κοινωνικό περιβάλλον ,ενα είδος εθελοντικό Κωσταλέξι ας πούμε,δεν μπορεί παρά να χρειάζεται τον δικό του χώρο- χρόνο.Καθώς ουδείς έχει φυτρώσει αιφνιδίως εντός μιάς ασύμμετρης σχέσης,έχει συγγενείς, πρότερους της σχέσης φίλους , εργασία και εξ αυτής απορρέουσες υποχρεώσεις ,πολλάκις και εκτός ωραρίου της, οπότε εκ των πραγμάτων καθίσταται αναγκαία η παραχώρηση του αναγκαίου χώρου- χρόνου απο τον Κ .Ουδείς λογικός και εχέφρων Κ νομίζω πως θα έφερνε προσκόμματα σε κάτι τέτοιο .

Τώρα αν αυτή η συγκατοικηση, και η καθημερινή τριβη σκοτώνει τ'ονειρο....μοιραίο δεν είναι;
Ολα τα όνειρα πεθαίνουν εξ άλλου κάθε αυγή που ξημερώνει...

 

Αρκει αυτο το μοιραιο να μην ειναι και αναγκαιο.. Ο χρονος παντα δειχνει..

 

Εγώ αναφέρθηκα στ΄ονειρο, όπως το έθεσε η gaby , η πραγματικότητα μπορεί ν'αποδειχτεί πολύ καλύτερη.Σίγουρα ο χρόνος δείχνει...αν έχουν γίνει οι κατάλληλοι χειρισμοί! 

 

Η τριβή και η όσμωση αποκαλύπτουν και αναδεικνύουν το μεγαλείο της σχέσης. Ποσοτικά και ποιοτικά.
Απολαμβάνεις καλύτερα την κυριαρχία όταν εκτίθεσαι στις καθημερινές σου διαστάσεις . Ζεις μέσα στο όνειρο.

Εκτιμώ το δώρο του προσωπικού χρόνου - χώρου. Είναι κάτι που πραγματικά χρειάζομαι.

 

Συμφωνώ μαζί σου...

 

Πολύ όμορφα τοποθετημένη αλήθεια.

Εχω καταλήξει, πως σε όποιου είδους σχέση και να μπεις, αν δεν είσαι αυθεντικός και ειλικρινής, τον πρώτο που κοροϊδεύεις ειναι τον εαυτό σου και τον δεύτερο τον σύντροφό σου. Μια σχέση βασισμένη σε καταπιεσμένες συμπεριφορές είναι κατά την άποψη μου καταδικασμένη. Ακόμα κι αν παραμείνουν μαζί, για τους τόσους άλλους λόγους που μένουν μαζί οι άνθρωποι.

 

Πάντα μου αρέσουν οι απόψεις και τα κείμενα σου.. This time ain't no different!    

 

Ναι. Η συγκατοικηση φθειρει.
Αλλα τουλαχιστον για ενα αρκετα μεγαλο διαστημα θα εχουν απολαυσει την M/s σχεση τους στο επακρον.
Χωρος και χρονος για την σκλαβα? Νομιζω ουτε η ιδια το επιθυμει διακαως, ουτε ο Κ της το επιδιωκει ξεκαθαρα.
Δεν ειμαι slave, δεν μπορω να μπω στην ψυχολογια της σκλαβας.
Αλλα πιστευω οτι θα ηταν εφικτο, τουλαχιστον για ενα μικρο χρονικο διαστημα μεσα στη μερα και οταν ο Κ της δεν θα ειναι στο σπιτι.
Γιατι παρουσια Του.....ολα του ανηκουν!

 

Η συγκατοίκηση δειχνει αν πραγματικα καποιος ειναι Κυριαρχος η υποτακτικος.οπως και στις βανιλα σχεσεις οταν εισαι με καποιον μαζι 24/7 βλεπεις ποιος πραγματικα ειναι ο αλλος(ακομα την εκφραση της κοπελλας μου οταν εκλασα πρωτη φορα μπροστα της χεχεχε)το δυσκολο σημειο για μενα προσωπικα ειναι οταν η/ο υποτακτικη/ος συνειδητοποιει πως ο Κυριος της ειναι ενας ανθρωπος απλος οπως ολοι οι αλλοι με τα ελαττώματα και συνηθειες του.και οχι η μαγικη εικονα που ειχε πλασει στο μυαλο της.εκει φενεται πραγματικα αν υπαρχει δεσιμο μεταξει του ζευγαριου.

 

Είναι θέμα ποσότητας και ποιότητας της συνεχούς έκφρασης αυτού του πράγματος που σε ικανοποιεί...
Όπως σε vanilla καταστάσεις πολλά πράγματα για να μην χάσουν την αίγλη, το νόημα και την ικανοποίηση που σου δίνουν τα μετριάζεις σε μία καθημερινή επαφή τα μετριάζεις έτσι και εδώ...
Για πολλούς δεν είναι τρόπος ζωής το role game, είναι "απλά" μία σεξουαλική απόδοση...
Για άλλους πάλι, είναι τρόπος συμπεριφοράς, καθημερινότητας και εν ολίγης ζωής, οπότε εκεί φαντάζομαι το οτι έχεις και έναν αντίστοιχο άνθρωπο στην ζωή σου, ωστέ να μην υπάρχουν ιδιαίτερα χάσματα...