Αναρχία, (αναρχο)φεμινισμός, (BDS)M και μάγισσες

Μεγάλη υπόθεση το ζήτημα της πολιτικής (με την κυριολεκτική της έννοια) και του σεξ, ειδικά όταν αυτό βαθαίνει τόσο πολύ και φτάνει στα επίπεδα του BDSM. Έχει ενδιαφέρον να ακούγονται οι θέσεις του κάθε χώρου για το ζήτημα, αλλά, κακά τα ψέματα, όσο οργανωμένοι/ες και να είμαστε, όσες αφίσες και να κολλήσουμε, όσους καφέδες και να χτυπήσουμε στις καταλήψεις, στο κρεβάτι μας κάνουμε αυτό που μας λέει η κάβλα (με "β" κιόλας...)..

Ο Λένιν είχε πάρει θέση για το ζήτημα και είχε δώσει ένα πολύ ωραίο παράδειγμα (ελπίζω να το θυμάμαι καλά): Σκεφτείτε τους εαυτούς σας. Βρίσκεστε σε ένα δρόμο γεμάτο λακούβες, λάσπη και νερό. Διψάτε πάρα πολύ. Στο σπίτι σας όμως, ξέρετε ότι θα πιείτε καθαρό και δροσερό νερό. Εσείς τι θα κάνετε; Θα πιείτε από τη λακούβα;

Εγώ αυτό που καταλαβαίνω από τον ίδιο μου τον εαυτό είναι πως, όταν έρχεται εκείνη η άγια ώρα, υπάρχει μόνο ο άνθρωπος και η φύση του, στην οποία καλό είναι να ξεγυμνωθεί. Όπως δε μπορείς να κατηγορήσεις έναν ομο επειδή είναι ομο, έτσι δε μπορείς να κατηγορήσεις και μία υπό, επειδή είναι υπό. Τα πράγματα είναι απλά. Όλα έγκεινται στην ελεύθερη βούληση και αυτή είναι παιχνίδι μόνο της κούτρας μας και κανενός άλλου. Ας μην τα ρίχνουμε όλα στις εξουσίες. Δε φταίει πάντα το σύστημα (φτου κακά στο στόμα μου..)..

Και λίγο off topic..
Δυστυχώς, οι λογικές του "τριγύρω-γύρω Σάββατο και στη μέση Κυριακή" δεν έχουν καρποφορήσει εδώ και πάααρα πολλά χρόνια. Το θέμα είναι γιατί ευαγγελίζονται ακόμη ως λογικές. Και στην τελική, γιατί κάποιος παλεύει για μια ουτοπία; Αφού τη θεωρεί έτσι, έτσι και θα μείνει..

 

Αγαπητές @hecate, @anarchy και λοιποί αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αναρχικοί, προσπαθήσατε να συνδέσετε το "αναρχικώς ζειν" με το bdsm, με κεντρικό επιχείρημα τη συναίνεση. Θα αντιπαρέλθω τα τρωτά του επιχειρήματος που λέει οτι η συναίνεση προϋποθέτει ελεύθερη βούληση και δεν αποσπάται σε πολλές περιπτώσεις με όχημα την έλλειψη ή την ανάγκη (θυμίζω πως ο λαός της Βαιμάρης συναίνεσε στην άνοδο του ναζισμού, όπως επίσης μιά μερίδα των ισλαμιστών στη δημιουργία της τζιχάντ). Ποιά ανάγκη ή επιθυμία λοιπόν ωθεί έναν ενήλικα να υιοθετήσει η να συναινέσει σε πρακτικές bdsm? Η ανάγκη να ασκήσει ή να δεχτεί καταπίεση, που αποτελεί γνώρισμα της εξουσίας. Επομένως, η εξουσία ως κατάσταση αποτελεί εγγραφή στο ασυνείδητό του το οποίο, ως γνωστό, ευθύνεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό για τη γενικότερη συμπεριφορά του. Επομένως, είναι μάλλον απίθανο γιά το συγκεκριμένο άνθρωπο να είναι αναρχικός κατά συνείδηση και ως προς τον τρόπο ζωής.

Και κάτι άλλο: Δεν υπάρχει αναρχία αλα καρτ και το ίδιο ισχύει για όλες τις ιδεολογίες. Δεν επιλέγω ότι μου αρέσει και απορρίπτω το υπόλοιπο. Δε μπορώ να είμαι αναρχικός το πρωί και Κυρίαρχος το βράδυ. Διαφορετικά, απλά φοράω την Αναρχία σαν ταμπέλα, καπέλο ή μπλουζάκι για δημιουργία εντυπώσεων.

Υ.Γ. Για τις μάγισσες πότε θα μιλήσουμε?

 

Αγαπητέ @peleas υπήρχε μία παλιά έκφραση "βίος και πολιτεία" ο μεν βίος ήταν πώς ζούσαμε σε προσωπικό πλαίσιο, στην εστία και το στενό περιβάλλον η δε πολιτεία ήταν η κοινωνική μας παρουσία.

Για μένα το BDSM που κάνω αφορά τον βίο μου, στην πολιτεία μου προφανώς δεν παρουσιάζομαι σύμφωνα με τον BDSM προσανατολισμό μου και νομίζω πώς το ίδιο ισχύει για όλους μας, αν και ξέρω κάποιον που σκέφτηκε να διαπραγματευτεί με τράπεζα το κόκκινο δάνειό του επισημαίνοντας ότι είναι Master και γί αυτό πρέπει να αρκεί ο λόγος του - που είχε ήδη αθετήσει δύο - τρεις φορές - και να μην του ζητάνε επιπλέον εξασφαλίσεις.

Το BDSM με ανταλλαγή ελέγχου ουδόλως έχει να κάνει με καταπίεση και αν συμβαίνει αυτό σε κάποιο ζευγάρι τότε κάτι γίνεται λάθος. Έχει υπακοή, πειθαρχία, αυτοπειθαρχία αλλά αυτά δεν είναι καταπίεση για κάποιον που θέλει να σχετίζεται με αυτόν τον τρόπο.

Η συναίνεση στο BDSM είναι εκ των ουκ άνευ και πολύ χαρακτηριστικό του αθλήματος στοιχείο. Πιάνει όλους, ανεξαρτήτως πολιτείας, από άκρο αριστερούς μέχρι ακροδεξιούς, αναρχικούς όλων των τάσεων και γενικά απαξάπαντες.

Τώρα γιατί για κάποιους από σας οι αναρχικοί δεν μπορούν να κάνουν BDSM ειλικρινά δεν καταλαβαίνω και με κάνετε να γελώ. Το θέμα με τις φεμινίστριες το έχω ξαναζήσει εδώ και δεν με εντυπωσιάζει τόσο. Πάντως νομίζω ότι δεν έχετε αντιληφθεί την ατομιστική φύση της ερωτικής απόλαυσης, ούτε την προσωπική και κοινωνική απελευθέρωση που συντελείται μέσω αυτής.

Όσον αφορά την επίπτωση του BDSM βίου στην mainstream πολιτεία, όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας από μας, δεν έχετε παρά να κάνετε στον εαυτό σας την ερώτηση: αν όλοι έκαναν BDSM στον βίο τους θα επηρεαζόταν σε κάτι το σύνολο;

Για το θέμα της βιτρίνας που τέθηκε θα έλεγα ότι δεν έχει καμία σχέση αν κάποιος προσδιορίζεται ως αναρχικός ή ό,τι άλλο επιθυμεί. Το θέμα της βιτρίνας υπάρχει με ορισμένους που δηλώνουν με κάθε τρόπο τη προσήλωσή τους στην σεξουαλκή ελευθεριότητα, οργασμικότητα, κοιονοβιακότητα και λοιπά και αποδεικνύονται μικροαστοί όσο δεν παίρνει, με χαμηλά αντανακλαστικά και θλιβερά κοινές επιδίωξεις. Αλλά αυτό διαπιστώνεται in vivo και όχι in vitro όπου ο καθένας πρέπει να χαίρει αν όχι της κατ' αρχήν αποδοχής, τουλάχιστον του πλεονεκτήματος της αμφιβολίας.

 

Αγαπητή @gaby, εάν δεχτούμε οτι μιά bdsm σχέση δεν εμπεριέχει εξουσία, τότε το επιχείρημα που παραθέτω στο #98 καταρρέει σα χάρτινος πύργος. Εϊναι όμως έτσι? Εχεις άλλο επιχείρημα που να το στηρίζει πλην της συναίνεσης? Γιατί μπορώ να αποσπάσω τη συναίνεση κάποιου εκμεταλλευόμενος την ανάγκη ή την έλλλειψή του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο σαδιστής αποκτά τη συναίνεση του μαζοχιστή και δημιουργούν μιά bdsm σχέση. Η ύπαρξη συναίνεσης δεν αναιρεί το γεγονός μιάς σχέσης εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου. Εκτός αν το bdsm είναι ένα απλό role-play. Εξ όσων γνωρίζω όμως δεν είναι...

Από την άλλη μεριά βέβαια, κανείς δε λέει πως ένας αναρχικός δε μπορεί να έχει μιά bdsm σχέση. Μπορεί ο Μπακούνιν και ο Προυντόν να έδερναν τις γυναίκες τους, χωρίς να αμφισβητεί κανείς την αναρχική τους ιδεολογική ταυτότητα. Οπως είπες, τα πάντα αποδεικνύονται in vivo. Η παρούσα όμως συζήτηση θεωρώ πως είναι θεωρητική, εφ΄όσον μιλάει για συμβατότητα του αναρχικού τρόπου ζωής με τη bdsm σχέση -όπου βίος και πολιτεία ταυτίζονται- και εκεί επικεντρώνονται τα επιχειρήματα.

 

Αναρχία σημαίνει να προχωράς μπροστά. Να μην μένεις στάσιμος. Κατά πολλούς είναι κάτι ουτοπικό, κάτι μακρινό, κάτι που όσο και να θές δεν πρόκειται να το φτάσεις.
Εγώ το βλέπω από την αντίθετη πλευρά, είναι μεν μακρινό αλλά προσπαθώντας να το φτάσω προχωράω, ίσως με μικρά βήματα, αλλά δεν παύω να προχωρώ.
Δεν σημαίνει κατάργηση της εξουσίας για να μπορείς να κάνεις ότι θέλεις χωρίς νόμους,αστυνομία, στρατό, βουλή κ.α, Σημαίνει απόκτιση της παιδείας για να μην τα χρειάζεσαι όλα αυτά.

 

@gaby θα δεχόμουν τους ισχυρισμούς τους περι αναρχίας και BDSM αν απλώς μου έλεγαν εξ' αρχής το να μου περιορίζει κάποιος την ελευθερία των επιλογών μου αντίκεινται στην ιδεολογία της αναρχίας εφόσον δεν θίγεται η ισότητα της κοινότητας. Αλλά δεν μου λέγανε αυτό...ενώ είναι τόσο απλό.... Για αυτό και η αναρχία δεν αντίκειται ούτε στο 24/7. Η αναρχία ταυτίζεται με το BDSM (αν και εφόσον δεν χρησιμοποιούμε δερμάτινα αξεσουάρ) γιατί ο υποτιθέμενος υποτακτικός-σκλάβος-bottom ή οτιδήποτε άλλο αρκεί να πει τη μαγική λεξούλα όταν νιώσει πως αυτό που κάνει ή υφίσταται εκείνη τη στιγμή τον θίγει ως προσωπικότητα και ως άτομο ενώ παράλληλα κάνει ότι θέλει....

Δεν μου είπαν τίποτα από όλα αυτά όμως....

 

Like για τις μαγισσες  !!! Θελω να το συζητησουμε και αυτο γιατι τελευταια αρχιζω να εχω σοβαρες υποψιες πως ειμαι κ εγω μια.  
Θελω λοιπον να μαθω ποια ειναι τα γνωρισματα τους; Τα ταλεντα τους; Τα πιστευω τους; Και πως γινομαι μαγισσα εαν δεν ειμαι;
Τι γινεται τοτε;  Βοηθηστε με την καψερη wannabe μαγισσα!   
Πολυ με αγχωνει αυτο το θεμα. Ειναι ο λογος που δεν κοιμαμαι πια τα βραδια..  

 

Είναι μια συζήτηση που με διασκεδάζει πολύ, όταν διαπιστώνω το γραμμικό και λευκομελανοειδώς δύσκαμπτο της σκέψης που έχουν άνθρωποι που έχουν κλείσει τα 18 τους.

Είναι κοινός τόπος οτι οι άνθρωποι έχουν πολλές διαστάσεις, ρόλους, τάιμινγκ και οτι διαφορετικά κόντεξτ/άνθρωποι βγάζουν στο ίδιο άτομο διαφορετικά πράγματα. Οι μόνες περιπτώσεις που ένας άνθρωπος έχει μια σταθερή ποιότητα Χ να εμφανίζεται πάντα και σε κάθε έκφανση της ζωής του και όλα είναι γιουπιγιάγια, δισδιάστατα και προβλέψιμα είναι τα παραμύθια και τα μικιμάου [sic].

Στην πραγματική ζωή και στους πραγματικούς ανθρώπους υπάρχουν ποιότητες τέτοιες που σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να φαίνονται αντιφατικές, αν κανείς όμως διεισδύσει πέρα από την επιφάνεια θα δει οτι οι ποιότητες αυτές δεν είναι εν αντιφάσει, αλλά εν παραπληρωματικότητι. Αυτό είναι κάτι που έχει (και καλώς) πολύ σημαντική εφαρμογή στο ερωτικό και καλλιτεχνικό γίγνεσθαι ενός ανθρώπου.

 

Συμφωνώ και επαυξάνω. Οι πολλαπλές ποιότητες και το πάντρεμα των αντιφάσεων με τρόπο που να μη συνθλίβουν το άτομο αλλά να το καθιστούν ον διαλεκτικό και δημιουργικό είναι κάτι το ποθούμενο. Σε θεωρητικό επίπεδο όμως οι αντιφάσεις παραμένουν αντιφάσεις...

 

για τις μαγισσες που εξουσιαζουν το κοσμο με τα ξορκια τους κανενας τιποτα?

 

Σωστό, δεν πρέπει να αμελήσουμε τις μάγισσες:

 

Υπάρχουν δεκάδες αναρχισμοί και αναρχικά ρεύματα, από τον αναρχοατομικισμό-εγωισμό του Μax Stirner έως τον χριστιανικό αναρχισμό. Μια σαδομαζοχίστρια λοιπόν μπορεί να είναι και αναρχική. Μια εθελόδουλη, μια σκλάβα δηλαδή, όχι. Εκτός ίσως μόνο αν πέσει στα χέρια κάποιου επίσης αναρχικού, υπάρξει δυνατός έρωτας που την τυφλώσει και παραβλέψει πολλά όπως μπορεί να παρέβλεπε και ένας άθεος το ότι η γυναίκα του είναι θρήσκα αν τον τύλιγαν τα δίχτυα αυτού του κακούργου του έρωτα. Αλλά ένας αναρχικός να κάτσει να αγωνιά για τη ζωντανή "περιουσία" του, τη σκλάβα του ; Δηλαδή μου λέτε να γίνει σκλάβος της σκλάβας. Δεν μπορώ να τον φανταστώ. Από τη στιγμή που έχεις σκλάβα, ετεροπροσδιορίζεσαι ως αφέντης, και αυτός ο ετεροπροσδιορισμός δεν είναι για πολύ καιρό ευχάριστος στο αναρχικό πνεύμα. Από μόνη της η λέξη "περιουσία" να χρησιμοποιείται για κάποιον άνθρωπο, θα τον έκανε να γελάει. Δεδομένου ότι σκλάβος γίνεσαι και δεν γεννιέσαι, και μπορείς (και πρέπει) να ξεγίνεις όταν εξελιχθείς βιωματικά, και αυτό είναι μια πάγια θέση μου που κάποιους θυμώνει αλλά δεν με ενδιαφέρει.

Ας πάμε τώρα στους αναρχικούς. Μου ήρθαν μερικά ονόματα στο μυαλό. Μέγας αναρχικός ο Προυντόν, αλλά φεμινιστή δεν θα τον έλεγες, μάλλον συντηρητικές απόψεις είχε για τη θέση της γυναίκας και την οικογένεια γενικότερα. Τον Νίτσε τι άλλο εκτός από θεωρητικό του Υπαρξιακού Αναρχισμού θα τον θεωρούσατε αφού προπαγάνδιζε την κατάργηση του κράτους, τη διάλυση των συνόρων και μια νέα Ηθική που ξεπερνά τον φαρισαίο τυφλοπόντικα και τον Yes Man ; "Αποτραβήξε φίλε μου στην ερημιά σου, εκεί που ο μέγας και ορμητικός άνεμος φυσά, προορισμός σου δεν είναι να γίνεις μυγοδιώχτης !" "Μακρυά από την αγορά συντελείται κάθε τι μεγαλειώδες" (Ζαρατούστρα). Και όμως φεμινιστή δεν θα τον έλεγες γιατί μας συμβούλευε "σαν πας σε γυναίκα, πάρε μαζί σου και το μαστίγιο !". -Εδώ που τα λέμε ήταν φυσικό με τόσα που είχε περάσει από τις θεούσες σκύλες που τον ανέθρεψαν.

Πριν από όλους αυτούς τους αναρχικούς όμως η Σχολή των Κυνικών με κορυφαίο τον Αντιφώντα και με έναν Διογένη να αυνανίζεται δημοσίως και όταν τον πάνε σκλάβο σε ένα σπίτι και τον ρωτάει κάποιος τι ξέρει να κάνει, εκείνος απαντά "μόνο να διατάζω !".Το κίνημα άνθισε σε μια εντελώς παρακμιακή Αθήνα και αντιστάθηκε με όποιο μέσο μπορούσε. Δεν ήταν καθόλου εύκολο να μιλάς για κατάργηση των συνόρων, για παγκόσμιους πολίτες και να απαρνιέσαι την περιουσία σου στην τότε διεφθαρμένη Αθήνα. Στοιχεία Αναρχισμού αναγνωρίζεις και στον εβραίο Ιησού, είτε μυθικό είτε πραγματικό πρόσωπο είναι, λίγο μας νοιάζει- όταν σου λέει ότι δεν ήρθε για να φέρει ειρήνη, αλλά πόλεμο, όταν ευλογεί το μίσος ακόμα και εναντίον των γονιών σου προκειμένου να τον ακολουθήσεις ως ζηλωτής (πολιτικός επαναστάτης), όταν σου λέει παράτα τα πλούτη και ακολούθα με, όταν δεν έχει πρόβλημα να κάνει παρέα με πόρνες και το χειρότερο, έχει το θάρρος αυτός ο ραβίνος να ασκήσει κριτική και να προκαλέσει αποστασία από την ίδια τη συναγωγή.

Και όμως, το ότι ένας αναρχικός δεν αγαπά τα γεωγραφικά σύνορα, δεν σημαίνει ότι δεν αγαπά και τα όρια ή ότι δεν έχει αυτοέλεγχο και δεν σέβεται τα όρια των άλλων. Έχει επίγνωση των δικών του ορίων, μόνο που συνήθως αυτός προσπαθεί να καθορίσει αυτά τα όρια και δεν θα σκύψει εύκολα το κεφάλι στον κάθε δυνάστη, κρατικό, εκκλησιαστικό κλπ. Ίσα ίσα θα παλέψει για την αλλαγή και την ανατροπή. Αναφέρθηκε ακόμα κάπου η κατάργηση της ιδιοκτησίας. Ούτε αυτό είναι απαραίτητο γνώρισμα όλων των αναρχικών, όμως είναι αλήθεια ότι ένας αναρχικός αν έχει θα προτιμήσει να μοιραστεί τα αγαθά του ή ακόμα και να χαρίσει γιατί τον διέπει πνεύμα αλληλεγγύης και κοινωνικότητας. Ο αντικοινωνικός, αυτός που στρέφεται δηλαδή εναντίον της κοινωνίας, δεν είναι αναρχικός. Ο σωστός αναρχικός είναι αυτός που στρέφεται εναντίον του διεφθαρμένου συστήματος.

Πραγματικούς αναρχικούς δεν είναι υποχρεωτικό να βρείτε στα Εξάρχεια, ούτε είναι ντυμένοι κάπως για να το φωνάζουν, ούτε ακούνε οπωσδήποτε ηχηρή άγρια μουσική, ούτε κάνουν πρέζα. Γιατί η πρέζα και κάθε είδους πρέζα, είναι για να συντηρεί το σύστημα. Ακόμα και όταν το BDSM είναι η πρέζα. Οι σοβαρότεροι αναρχικοί είναι είναι υπεράνω υποψίας.Είναι οι άνθρωποι που έχουν συνειδητά κριτική στάση απέναντι στο σύστημα, στο εκάστοτε σύστημα, αλλά και σε κάθε μόδα ! Με αυτή τη λογική, συνειδητό αναρχικό να γίνει έρμαιο της οποιασδήποτε μόδας (αρβυλάκια, σταράκια κλπ που αναφέρατε) δεν θα βρείτε. Ανθίσταται συνειδητά. Να μην σας πω ότι αν γίνει μόδα να κυκλοφορείτε με κουρέλια, αυτός θα φορέσει κουστούμι για να σας την σπάει. Αν το BDSM είναι μόδα, θα αντισταθεί και σε αυτήν βιώνοντάς το όπως γουστάρει και όπως εκείνος το αντιλαμβάνεται. Ειπώθηκε ακόμα σε κάποιο σημείο για πατριαρχικό σύστημα. Δεν υπάρχει πατριαρχικό σύστημα στις δυτικές κοινωνίες, και οι σοβαροί αναρχικοί ούτε που ασχολήθηκαν με αυτό. Ο Μπακούνιν και οι άλλοι έλεγαν ότι αυτά τα πατριαρχικά συστήματα έτσι κι αλλιώς θα καταρεύσουν από μόνα τους, και αυτό ήδη έχει επαληθευθεί, τουλάχιστον για τη Δύση, αποδείχθηκαν προφητικοί.